หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 798

“ใช้กิ่งไม้แทนได้เหรอ”

“กระบี่หักเล่มนี้พี่ใหญ่เคยใช้มาก่อน ดึงออกมาจากสุสานกระบี่” กระบี่หักเล่มนี้เป็นของรักของหวงของเด็กหญิง

เด็กทั้งสามคนนั่งคุดคู้อยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ สายลมโชยมาพัดพาให้ใบไม้ร่วงหมุนวนลงมา

เสียงตะโกนฮึกเหิมดังก้องมาจากสนามฝึกข้างๆ กางกั้นด้วยกำแพงชั้นหนึ่งเท่านั้น...

โหลวจิ่นถังกำลังฝึกวิชากระบี่กับลู่เจาเจา

“ดูให้ดีนะ เจาเจาจะแสดงให้ดูแค่รอบเดียว ถ้าฝึกจนชำนาญแล้ว กิ่งไม้ก็สามารถเอาชีวิตคนได้เหมือนกัน!”

ลู่เจาเจายื่นมือไปเด็ดกิ่งไม้มาหนึ่งกิ่ง กิ่งไม้มีขนาดหนาพอๆ กับนิ้วหัวแม่มือ แค่บิดเบาๆ ก็หักแล้ว

แต่ไม่รู้เพราะเหตุใด

โหลวจิ่นถังกลับรู้สึกว่า เมื่อนางหยิบกิ่งไม้ขึ้นมา กลิ่นอายบนร่างกายของนางเปลี่ยนไป

แต่นางอายุแค่หกเจ็ดขวบ จึงบอกไม่ถูกว่าเปลี่ยนไปตรงไหน

ลมหอบหนึ่งพัดผ่าน

ลู่เจาเจารำเพลงกระบี่ช้าๆ แววตาเฉียบคม มือกระชับกิ่งไม้ นำพาให้ใบไม้หมุนไปรอบๆ ตัว

โหลวจิ่นถังที่คิดจะดูเล่นๆ แต่เมื่อดูไปเรื่อยๆ นางกลับรู้สึกหลงใหล

ทั้งๆ ที่กิ่งไม้ไม่มีพลังใดๆ แต่นางกลับรู้สึกหวาดกลัว

ไม่กล้าไปยืนอยู่หน้ากิ่งไม้

มันเหมือน...มีพลังกดดันบางอย่างที่อธิบายไม่ได้

ไม่มีใครสังเกตเห็นว่าบนต้นไม้ใหญ่มีรอยคมกระบี่ฟาดฟันอยู่จุดหนึ่ง ทิ้งรอยแผลเป็นที่ลบไม่ออกเอาไว้

“ดูชัดเจนแล้วใช่ไหม” ลู่เจาเจา ยกมือขึ้นซับเหงื่อที่ผุดซึมอยู่บนหน้าผาก

โหลวจิ่นถังกะพริบตาปริบๆ “จำได้แล้ว!”

ลู่เจาเจาจ้องมองนางด้วยความสงสัย “จำได้จริงๆ เหรอ” ตอนที่นางสอนซิงหุย นางต้องสอนถึงสามรอบกว่าอีกฝ่ายจะจำได้!

“จำได้จริงๆ! จิ่นถังจะทำให้ดู”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน