หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 805

เกรงว่าจะนอนพลิกไปมาทั้งคืนไม่ได้หลับมากกว่าน่ะสิ

ลู่เจาเจานั่งอยู่บนเก้าอี้ ก่อนจะผล็อยหลับไปขณะกินข้าวจนยกเปลือกตาแทบไม่ขึ้นแล้ว

โหลวจิ่นถังและเซี่ยอวี้โจวไม่ค่อยเข้าใจนัก ว่าเด็กนิสัยแบบนางจะมีช่วงเวลานอนไม่หลับด้วยหรือ

ทันทีที่วางชามลง ลู่เจาเจาก็ถอนหายใจออกมา “ข้าบอกแล้วใช่หรือไม่ว่าตาเฒ่านั่นดูดวงชะตาไม่แม่น”

“ข้าจะตระหนี่ได้อย่างไร ดูสิ ข้าไม่เห็นจะโกรธเลยสักนิด”

“ข้าเกือบลืมเรื่องนี้ไปแล้วด้วยซ้ำ”

“ใช่หรือไม่ พี่อวี้โจว”

เซี่ยอวี้โจวกำลังถือชามพลางกินข้าวต้มอยู่ เมื่อเห็นดวงตาสีเทาสว่างที่มองมาอย่างแผดเผาจึงพูดอย่างตะกุกตะกัก “ใช่ ใช่ เจาเจาไม่ตระหนี่ ไม่ได้โกรธแม้แต่น้อย”

โหลวจิ่นถังเองก็กำลังถือชามเช่นกัน ใบหน้าของนางแทบฝังเข้าไปในชามใบนั้น โดยที่ไหล่ไม่อาจหยุดสั่นเทาได้เลย

มีเพียงสวรรค์ที่รู้ดีว่าองค์หญิงเจาหยางโกรธจนนอนไม่หลับทั้งคืน

“เมื่อเดือนแปดของปีก่อน พวกเราออกไปเดินเล่นกัน ท่านกินถังหูลู่ของข้าไปไม้หนึ่ง ข้ายังไม่พูดอะไรเลย เจาเจาไม่ได้ตระหนี่...” ลู่เจาเจาพยักหน้าอย่างจริงจัง

เซี่ยอวี้โจวมองนางด้วยความประหลาดใจ ปะ... ปีที่แล้วงั้นหรือ

ให้ตายเถิด ชายชราคนนั้นไม่ได้โกหก เขาดูดวงชะตาแม่นมาก!

เพลานั้นนางอายุเท่าใด แค่สองขวบกว่าไม่ใช่หรือ

เขากินถังหูลู่ของนางไปเพียงไม้เดียว แต่กลับจำได้จนถึงทุกวันนี้!

และยังจดจำวันเวลาได้ชัดเจน ไม่รู้ว่าสาปแช่งลับหลังเขาไปกี่ครั้งแล้ว

หลังอาหารเช้า ตระกูลโหลวเริ่มเตรียมพร้อมสำหรับการแข่งขันครั้งใหญ่

โหลวจิ่นถังถือกิ่งไม้เล็กๆ อยู่ในมือ เสมือนว่าถือกระบี่ด้วยท่วงท่าสง่างาม