หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 828

เคร้ง!

ถ้วยชาในมือของผู้เฒ่าหล่นลงกับพื้นทันที

“เจ้าบอกว่าเกลี้ยกล่อมไปได้ด้วยดีไม่ใช่หรือ”

ลู่เจาเจาเงยหน้าขึ้นและพูดอย่างจริงจัง “ดีมากเลย หลังจากที่ข้าพยายามไม่หยุด ในที่สุดฮูหยินเฒ่าก็ตัดสินใจละทิ้งตระกูลซางและหย่ากับท่านเสียที!”

สายตาของผู้เฒ่าซางมืดลง และเอนตัวไปด้านหลังอย่างรวดเร็ว

“ผู้เฒ่า ท่านผู้เฒ่า…” คนรับใช้รีบเข้าไปประคอง ทำให้รอดจากอันตรายไป

“นี่เจ้า เจ้า เจ้า...” ผู้เฒ่าชี้ไปที่นางด้วยตัวสั่น แต่พูดอะไรไม่ออก

“ยังไม่รีบประคองข้าไปอีก!” ผู้เฒ่าดุด้วยความโกรธ เด็กรับใช้จึงรีบประคองเขาไปที่ศาลบรรพชนในทันที

ผู้อาวุโสตระกูลมากมายหลายสิบคนมองไปที่ฮูหยินเฒ่าด้วยความสับสน

“ฮูหยิน เกิดอะไรขึ้นกับท่านงั้นหรือ” ตอนนี้ฮูหยินเฒ่ากลายเป็นบุคคลอาวุโสที่สุดในบ้าน ทำไมจู่ๆ นางถึงขอหย่าเช่นนี้

ฮูหยินเฒ่าดูเคร่งขรึม ลูกๆ หลานๆ ต่างก็รีบกลับมาจากข้างนอกกันหมด

ทำให้มีผู้คนมากมายยืนอยู่ในศาลบรรพชนในตอนนี้

“ข้าต้องการหย่า”

“ฮูหยินเฒ่า ตระกูลซางอยู่มาห้าชั่วอายุคนแล้ว ในสายตาของคนไม่น้อยพวกเราเป็นครอบครัวที่รักใคร่กลมเกลียวกัน ท่านคือบรรพบุรุษของตระกูล จะหย่าร้างได้อย่างไร” ทุกคนถึงกับเบิกตากว้างด้วยความตกตะลึง

มีฮูหยินอาวุโสที่ไหนบ้างขอหย่าร้างเช่นนี้

“เพราะข้าไม่ถือสาเอาความ ใจกว้าง ครอบครัวย่อมรักใคร่กลมเกลียว” ฮูหยินเฒ่าดูสงบ นางมีเวลาเหลือเพียง36วันในชีวิตแล้ว

ผู้เฒ่าถือไม้เท้าแล้วพูดว่า “ยังไม่รีบเชิญแม่ทัพโหลวมาอีก”

ตอนกลางคืน

ปัง ปัง ปัง

เด็กรับใช้เคาะประตูห้องของแม่ทัพโหลวเสียงดังสนั่น “ท่านแม่ทัพ ท่านแม่ทัพ คนของตระกูลซางมาขอรับ!”

แม่ทัพโหลวกำลังจะเข้านอน เขาเอ่ยถามอย่างงัวเงีย “มาขอบคุณข้างั้นหรือ”

เด็กรับใช้แทบน้ำตาหลั่งริน

“ขอบคุณอะไรกันขอรับ! ผู้เฒ่าจะถือดาบเข้ามาในบ้านอยู่แล้ว!”

“ฮูหยินเฒ่าเปิดศาลบรรพชนและอยากหย่าร้างกับเขาขอรับ!”