แค่คิดก็ทำให้เขาขนลุกซู่และหนาวสั่นไปทั้งตัว
“ท่านตาทวดล่ะ?” เขาถามด้วยน้ำเสียงสั่นเทา
“ท่านผู้เฒ่าซูลักพาตัวเด็กผู้หญิงและเด็กผู้ชาย ใช้คนเป็นๆ เพื่อสังเวยในศาสตร์มืด เขาจึงถูกเทพมารเสวียนอวี้ลงโทษ ให้กลายเป็นมนุษย์หมู นั่นไง...” ลู่เจาเจาทำปากยื่นไปทางมุมห้อง น่าจะเพราะเสวียนอวี้ต้องการให้เขาเห็นสภาพอันน่าเวทนาของตระกูลซู จึงได้เหลือพลังวิญญาณไว้ให้เขาเล็กน้อย เพื่อไม่ให้เขาตายอย่างอนาถ
และยังเหลือดวงตาของเขาไว้ข้างหนึ่งอีกด้วย
ในตอนนี้ หู ตา ปาก และจมูกของท่านผู้เฒ่าซูมีเลือดไหลออกมา ร่างกายถูกใส่ลงไปในกระโถนปัสสาวะ เขากำลังอ้าปากกว้างไร้ลิ้นกรีดร้องอย่างน่าสยดสยอง
เมื่อเห็นคนในตระกูลซูถูกไฟไหม้คลอก เขาก็เป็นลมไปหลายครั้ง
หนานมู่ไป๋รู้สึกวิงเวียนศีรษะเป็นระยะๆ จนแม้แต่ถือกระบี่ก็ยังสั่นเทา
เขาถือคบเพลิงเข้าไปใกล้กำแพง
“อ๊า!!!!” เสียงร้องไห้ที่เต็มไปด้วยความทุกข์ระทมดังขึ้น หนานมู่ไป๋คุกเข่าลงตรงหน้าท่านผู้เฒ่าซูอย่างแรงเสียงดังพลั่ก
“ท่านตาทวด ท่านตาทวด!! เป็นแบบนี้ไปได้ยังไง? ท่านเทพเสวียนอวี้ได้รับการบูชาจากตระกูลซูมานานนับพันปี ทำไมถึงทำกับท่านแบบนี้ได้?” หนานมู่ไป๋แทบจะคลั่ง แต่เมื่อมือของเขาแตะต้องท่านผู้เฒ่า ท่านผู้เฒ่าก็อ้าปากที่ไม่มีลิ้นออกมา และเนื้อแก้มก็สั่นเทาอย่างรุนแรง
“นี่คือการลงโทษของเสวียนอวี้ต่อตระกูลซู”
“ตระกูลซูใช้คนเป็นๆ มาฝึกฝนวิชาศาสตร์มืด สมควรตายหมื่นครั้ง!” ลู่เจาเจาพูดด้วยน้ำเสียงเด็กๆ แต่ก็เฉียบขาดอย่างยิ่ง
หนานมู่ไป๋ตาแดงก่ำ “เจ้าพูดจาเหลวไหล!”
“ตระกูลซูเป็นตระกูลผู้รับใช้เทพเจ้า เป็นผู้ที่รักและห่วงใยราษฎรมาโดยตลอด มีหน้าที่ปกป้องสรรพสัตว์! ไม่มีทางที่จะทำเรื่องชั่วร้ายเช่นนี้ได้!” หนานมู่ไป๋รีบแย้งทันที
“งั้นหรือ? แล้วทำไมไม่ตรวจสอบสาสน์โลหิตของคนนับหมื่นที่ร้องเรียนให้องค์หญิงใหญ่ไต่สวนล่ะ?” ลู่เจาเจาสบถ หนานมู่ไป๋หน้าซีดเผือดราวกับไม่มีเลือด
ตั้งแต่มีการขุดพบโครงกระดูกเด็กที่บ้านเก่าตระกูลซู เขาก็รู้สึกไม่สบายใจ
จนกระทั่งตอนที่ท่านแม่ของเขาทิ้งสาสน์โลหิตลงบนพื้นอย่างไม่ใยดี เขาก็เพิ่งเข้าใจว่า ที่แท้ท่านแม่รู้เรื่องนี้มานานแล้ว
“ตระกูลซูสมควรตาย…”
“ตระกูลซูสมควรตาย…”
“ตระกูลซูสมควรตาย…” ชาวบ้านเริ่มโบกแขนและตะโกนออกมา พวกเขาทั้งหมดจ้องมองไปที่หนานมู่ไป๋อย่างเอาเป็นเอาตาย
หนานมู่ไป๋รู้สึกสิ้นหวัง เขาจ้องมองไปยังเปลวเพลิงที่แผดเผาตระกูลซูอย่างเหม่อลอย
ขันทีใหญ่ยืนอยู่ข้างหลังหนานมู่ไป๋ พูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมว่า “ท่านเทพเสวียนอวี้ลงโทษท่านผู้เฒ่า แล้วตระกูลซูล่ะ? ใครเป็นคนวางเพลิง? ใครเป็นคนล็อกประตูกัน?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์
บท 613 ไม่ลงแล้วหรือค่ะ...
ไม่ลงต่อแล้วเหรอคะ...
อ่านบทที่ 613 กันที่ไหนคะ...
รอค่ะ แต่ช้าจัง สนุก รอค่ะ...
รอตอนต่อไปค่าา...
สนุกมากค่ะ รอตอนต่อไปอยู่ค่ะ...
อ้าว ลงไม่จบอีกแล้ว...
สนุกมากค่ะ...
โอ๊ยสนุกค่ะ อัพเยอะๆเลยนะคะเรื่องนี้...
ขอบคุณสนุกมากค่ะ...