หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 892

“ต้มหัวปลานี่เคี่ยวตั้งแต่ฟ้ายังไม่สาง รสชาติดีมากพ่ะย่ะค่ะ…”

ลู่เจาเจานั่งอยู่หน้าโต๊ะเล็ก พร้อมถือชามใบเล็กตักชิมพลางขมวดคิ้วไปด้วย

ความร้อนพลันลวกโดนปลายลิ้น แต่ด้วยความเอร็ดอร่อยจึงรีบกลืนลงคอทันที

จากนั้นดวงตาของนางจึงเปล่งประกาย

หือ ซาลาเปากุ้งนึ่งสดๆ ชิ้นใหญ่ แป้งบางกับไส้ทะลัก เมื่อกัดแล้วมีน้ำกระจายอยู่ในปาก

ว้าว...

ดวงตาของลู่เจาเจาเป็นประกายสดใส

ส่วนเกี๊ยวหอยเม่นก็รสชาติอร่อยจนนางแทบกระโดดลุกขึ้นเต้น

เมื่อเห็นว่าพ่อครัวหันหลังให้ ลู่เจาเจาจึงกินอาหารเช้าทั้งหมดภายในไม่กี่คำ จากนั้นจึงยกชามใบเล็กยื่นให้อีกฝ่ายอย่างสั่นเทา...

“ขออีกชามสิ”

พ่อครัวหยุดชะงักเล็กน้อย

ครึ่งชั่วยามต่อมา เด็กหญิงจอมตะกละเดินออกมาจากครัวพร้อมกับมือที่กุมท้อง และพูดกับสาวใช้ว่า “พ่อครัวฝีมือดีมาก ข้าจะมอบรางวัลให้”

สาวใช้พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม “เพคะ เพิ่มเงินเดือนเดือนนี้เป็นสองเท่า”

พ่อครัวมีความสุขมากจนรีบกล่าวขอบคุณไม่หยุด

จากนั้นลู่เจาเจาจึงเดินไปที่ลานหน้าบ้าน เพื่อทักทายพ่อแม่และท่านยาย

แต่กลับเห็นว่าพวกเขาแต่งตัวราวกับพร้อมออกไปข้างนอก

“พิธีสู่สวรรค์ของหนานจืออี้ในวันมะรืน คงจะเดือดร้อนพวกเราแน่ๆ” สีหน้าของสวี่สืออวิ๋นดูเฉยเมยพร้อมกับแววตารังเกียจ

นางไม่มีความรู้สึกดีกับแคว้นใต้เลยสักนิด

ดูเหมือนว่าพวกเขาจะเอาแต่เจ้าแผนการอยู่ตลอดเวลา

“เจาเจา อย่าโกรธไปเลยนะ” ลู่เยี่ยนซูบีบหน้าเล็กๆ ของลู่เจาเจาอย่างอ่อนโยน

“เจ้าค่ะ พี่ใหญ่”

เด็กน้อยทำตัวน่ารักและเชื่อฟังเป็นอย่างมาก

เปลือกตาของลู่เยี่ยนซูกระตุกเล็กน้อย นี่น้องสาวของข้าเชื่อฟังเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อใด คงไม่ได้คิดทำการใหญ่อยู่หรอกนะ

ทว่าตอนนี้รถม้ามาถึงหน้าจวนแล้ว ลู่เยี่ยนซูทำได้เพียงกำชับให้เซี่ยจิ้งซีจับตาดูนางอย่างใกล้ชิด

แต่นางกลับถามขึ้นด้วยรอยยิ้ม “ลุงจิ้งซี พี่อวี้โจวอยู่ไหนหรือ”

“ข้าอยากเล่นกับพี่อวี้โจว!”