หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 929

เพิ่งพูดจบ แผ่นทองตกอยู่ในฝ่ามือ

เสี่ยวเอ้อร์นิ่ง เปิดประตูต้อนรับลูกค้าเข้ามาอย่างรวดเร็ว

“เชิญ เชิญเหล่าลูกค้าด้านใน เปิดประตูต้อนรับลูกค้าทั้งสี่ทิศ เงินทองไม่สำคัญ สิ่งสำคัญคือสงสารคนชรากับคนท้อง” เสี่ยวเอ้อร์ยิ้มกว้าง เชิญพวกเขาเข้าข้างใน

จากนั้นปิดประตูอย่างรวดเร็ว

“ยังมีห้องชั้นดีอยู่ไหม?” หรงเช่อถาม

“มีขอรับ ลูกค้าเชิญข้างบน” เสี่ยวเอ้อร์ช่วยยกสัมภาระอย่างขยันขันแข็ง ยังหาเวลาให้อาหารม้าที่เรือนหลังแล้ว

“ในร้านมีอาหารไหม?” หลายวันมานี้นอนกลางดินกินกลางทราย สวี่สืออวิ๋นสงสารคนแก่และเด็ก

“มี ขอรับ ช่วงนี้กลางคืนไม่ปลอดภัย ตอนกลางวันก็เตรียมอาหารแล้ว” เสี่ยวเอ้อร์ตอบ

“ยกทุกอย่างมาอย่างละนิดเถอะ”

“ขอรับ”

หรงเช่อขอห้องชั้นดีสองห้อง สวี่สืออวิ๋นกับเจาเจาหนึ่งห้อง เซี่ยอวี้โจวกับฮูหยินใหญ่หนิงหนึ่งห้อง

เซี่ยจิ้งซีกับหรงเช่อพาองครักษ์ ผลัดเฝ้ายามในตอนกลางคืน

กลางคืน ทั้งอำเภออวี้ซานตกอยู่ในความเงียบ

แม้แต่คนเคาะบอกเวลาก็ไม่กล้าโผล่หน้าออกมา

กลางดึก......

เสียงลมหายใจของแม่ข้างหูค่อยๆ สม่ำเสมอ จุยเฟิงนอนหมอบอยู่ใต้เตียง หรี่ตานอนหลับเหมือนหมูตัวหนึ่ง

ในตอนกลางวันลู่เจาเจานอนไปนาน ขณะนี้หรี่ตาเล็กน้อย พลิกตัวไปมานอนไม่หลับ

ทันใดนั้น......

เด็กน้อยก็ได้ยินเสียงของหนักล้มดังข้างนอก

หนังตานางกระตุก หรี่ตานอนราบบนเตียงทันที

ลมหายใจสม่ำเสมอ นอนหลับสนิท

หมอกหนาก้อนสีดำหนึ่งแปลงกายเป็นคน ยืนอยู่ในห้อง เข็มทิศในมือมันหมุนอย่างบ้าคลั่ง ชี้ไปทางลู่เจาเจา......

ลู่เจาเจารับรู้ได้ถึงสายตามองประเมิน แต่นางไม่ขยับสักนิด

“หัวใจศักดิ์สิทธิ์ชั้นยอด!!” แสงสว่างในดวงตาของมันจ้าขึ้น

“ดีดีดี มีหัวใจศักดิ์สิทธิ์เช่นนี้ นายท่านต้องพอใจแน่นอน!”

เดิมทีมันที่มาควักหัวใจสดๆ ขณะนี้กลับแบกลู่เจาเจาทะลุกำแพงตรงออกมา

หัวใจศักดิ์สิทธิ์ชั้นสูง จะสะเพร่าไม่ได้!

สายลมข้างหูเร็วขึ้น ลู่เจาเจาถูกแบกขึ้นหัวไหล่วิ่งอย่างบ้าคลั่ง สั่นจนนางลืมตาขึ้นอย่างทนไม่ไหว นางอดสงสัยไม่ได้......