หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 933

ความปรารถนชั่วร้ายบำรุงเขาอยู่ไม่ขาด

ลู่เจาเจายกกระบี่แล้ว ชีเจวี๋ยในตอนนี้ขาดแค่ก้าวสุดท้ายก็จะตื่นแล้ว

เขาไม่มีหัวใจ ไม่มีวิญญาณ

แต่ความชั่วร้ายสามดินแดนไม่สิ้นสุด ก่อเกิดวิญญาณขึ้นอยู่กับเวลา

ถึงขนาด……

ลู่เจาเจาฆ่าเขาในตอนนี้ เขายังคงเกิดใหม่ได้ เกิดในที่ที่นางไม่อาจรู้ ค่อยๆ แข็งแกร่งขึ้น

ลู่เจาเจาเก็บกระบี่เจาหยาง เกาหัวอย่างหงุดหงิดกลุ้มใจ

“โอ๊ยน่ารำคาญ ไอ้พวกโง่......” ลู่เจาเจาด่าอย่างอดไม่ได้

เด็กน้อยกลอกตาไปมา ลองแตะๆ ชีเจวี๋ย จากนั้นเก็บเขาเข้าไปในมิติ

ชายหนุ่มที่นั่งอยู่ในสระน้ำ หายไปทันที

ลู่เจาเจาทำหน้าดีใจ

อย่างที่คิด ชีเจวี๋ยไม่นับว่าเป็นคน เป็นสิ่งชั่วร้ายที่เลี้ยงด้วยความชั่วฟ้าดิน สามารถเก็บซ่อนเข้าไปในมิติได้!

เทียบกับความแข็งแกร่งในสถานที่ไม่รู้จัก ไม่สู้เลี้ยงอยู่ใต้เปลือกตาของนาง

“ไอหยา รู้แบบนี้เสื้อผ้าครั้งก่อนก็ไม่ให้มังกรดำสวมแล้ว” ลู่เจาเจาค้นในมิติ ก็ไม่เจอเสื้อผ้าที่เหมาะสม

ตัดสินใจเด็ดใบบัวสองใบในสระน้ำ โยนไปในอากาศ แปลงเป็นชุดยาวสีเขียวมรกต

“พวกข้างบนที่ขี้งก เพื่อชีเจวี๋ยเกิดใหม่ซ่อนของดีในสระน้ำไม่น้อย......” ถึงขั้นก้นสระน้ำแห่งนี้ มีสมบัติสวรรค์เต็มไปหมด ถึงขนาดยังมีศิลาเทพ

ดอกบัวสีทองเต็มสระน้ำ ถึงขนาดมีเม็ดบัว ก็รู้สึกทิ้งไม่ลง

นางหัวเราะเหอะๆ “เน้ เจ้าอยู่ไหม?” ลู่เจาเจาทำมือเหมือนโทรโข่ง ตะโกนเรียกไปบนท้องฟ้า

เด็กหนุ่มอยู่ข้างหลังของนางเงียบๆ

ลู่เจาเจาแปลงกระบี่เจาหยางเป็นพลั่วเล็กอันหนึ่ง

“ดอกบัวสีทองนี่ใช้พลังศักดิ์สิทธิ์แตะไม่ได้ เมื่อแตะจะกลายเป็นพลังวิญญาณสลายไป”

“แต่ว่าเจาเจาเด็กเกินไป......”

“ขุดไม่ไหว……”

“เจ้าช่วยข้าขุดดีไหม?” นางเงยหน้ามองเด็กหนุ่มอย่างคาดหวัง

“เม็ดบัวเอาไปต้มโจ๊กให้ท่านพ่อท่านแม่ดื่มได้ รากบัวเอาไปตุ๋นน้ำแกงได้ ดอกบัวที่ยังไม่เติบโต เจ้าช่วยข้าย้ายเข้าไปมิติได้ไหม?”

เด็กหนุ่มมองนางเงียบๆ

“ข้าเป็นเต๋าสวรรค์”

ลู่เจาเจาพยักหน้า “ใช่ๆ ข้ารู้เจ้าเป็นเต๋าสวรรค์ เจ้าเก่งที่สุดในใต้หล้า อย่างนั้นเจ้าขุดดินก็ต้องเก่งที่สุดแน่นอน!”