หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 935

กำลังพูด ปังปังปัง ข้างนอกมีคนเคาะประตู

ทุกคนตกใจกรีดร้อง ทยอยขดตัวเกาะกันเป็นกลุ่ม

เสี่ยวเอ้อร์ถามอย่างเสียขวัญ “คะ......ใคร?”

“มาหาคน ส่งรากบัวให้แขกห้องอักษรฟ้า” เสียงเด็กหนุ่มดังชัดเจน ลู่เจาเจาได้ยินก็กระโดดออกจากในอ้อมกอดท่านแม่

“มาหาข้า เป็นคน เป็นคน......”

สวี่สืออวิ๋นก็รู้สึกคุ้นหู จึงให้เด็กรับใช้เดินไปเปิดประตูทันที

เด็กหนุ่มมีโคลนติดเต็มตัว แม้แต่เส้นผมสีดำที่ละเอียดก็เปื้อนโคลน พับแขนเสื้อขึ้น ลักษณะเหมือนเพิ่งทำนามา

ในมือยังถือรากบัวใหญ่หนาเท่าแขนเด็กมัดหนึ่ง

รากบัวล้างสะอาดแล้ว ขาวจนเรืองแสง ดูเด้งฉ่ำน้ำ

ลู่เจาเจามองเขาอย่างสงสัย......

ไม่ถูกต้อง ทำไมเสื้อผ้าเปลี่ยนเป็นสีเขียวแล้ว??

ดูแล้วคุ้นตานิดๆ

เด็กหนุ่มยื่นรากบัวไปในมือเด็กรับใช้ใบหน้าเรียบเฉย “นี่เป็นรากบัวที่เจาเจาต้องการ”

สวี่สืออวิ๋นถลึงตาให้เจาเจาเงียบๆ

เด็กหนุ่มดูค่อนข้างลึกลับ มาไร้เงาไปไร้ร่องรอย บนตัวมีความรู้สึกเย็นชาห่างเหินปฏิเสธคนอยู่ไกลพันลี้ ก็เหมือนดวงจันทร์เมฆหมอกที่ขอบฟ้า ไม่กล้าแตะต้องและเข้าใกล้

มีบางครั้งแค่ชำเลืองสายตา สวี่สืออวิ๋นก็รู้สึกตกใจ

แต่เจาเจา……

ให้เขาทำนา!!

“รีบไปล้างตัว ให้เจ้ามาทำเรื่องแบบนี้ได้อย่างไร ในบ้านมีคนใช้ ทั้งหมดให้บ่าวไปทำก็พอ” ก็เหมือน เมฆตรงขอบฟ้า กระโดดเข้าโคลนเลน

เด็กหนุ่มผงกหัวให้นางเล็กน้อย

“ไม่เป็นไร” ก็ขึ้นชั้นบนไปอาบน้ำเปลี่ยนชุด

เด็กหนุ่มก้มหน้ามองชุดเขียวบนตัวหนึ่งครั้ง เขาดึงออกมาจากบนตัวชีเจวี๋ย

ส่วนชีเจวี๋ย เขาถือโอกาสถอดผ้าห่อศพจากสุสานร้างสวมให้เขา

“ท่านแม่ รากบัวกับเม็ดบัวนี้รสชาติดีมาก อีกเดี๋ยวให้พี่เติงจือต้มน้ำแกง” ลู่เจาเจายิ้มตาหยีจูงมือของท่านแม่

เติงจือยิ้มตอบรับ

ฟ้าเพิ่งสว่าง ลู่เจาเจากำลังถือถ้วยเล็กดื่มน้ำแกงรากบัวอยู่

ก็ได้ยินชาวบ้านข้างนอกตะโกน “เชิญลูกศิษย์ราชครูได้แล้ว ตอนนี้กำลังเข้าที่ว่าการอำเภอ เดี๋ยวก็ไปจับมารแล้ว”

ชาวบ้านทยอยมุ่งหน้าไปที่ว่าการอำเภอ