ห่วงรักคุณปีศาจ นิยาย บท 2

บทที่ 2 โค้วยู่นเอ๋อพี่สาวชั่วร้าย

“......ฮั่วหมิงเช่อ！ทำไมนายอยู่ที่นี่? !”

หนุ่มหล่อหน้าตางงงันกำลังมองฮั่วหมิงเช่อ ถึงกับปากสั่นด้วยตกใจจนควบคุมไม่ได้

“นี่ก็คือ สิ่งที่เธอสาบาน?”

ความเชื่อมั่นในแววตาของฮั่วหมิงเช่อละลายหายไปทันที โดนแทนที่ด้วยความเย็นชา

“นี่มันเป็นเรื่องบังเอิญ ครั้งนี้ฉันจะไม่หนีอีกแล้ว!”

กู้จิ่วฉือปล่อยมือของฮั่วหมิงเช่อด้วยความตกใจ แต่ทว่าการเคลื่อนไหวเพียงเล็กน้อยของเธอ กลับทำให้สายตาของฝ่ายชายยิ่งเย็นชา ความโหดเหี้ยมทั่วร่างกายเพิ่มมากขึ้น!

“อาฉือ！เธออย่าไปกลัวเขา !”

พี่รองถือโอกาสดึงเธอขึ้นมา แล้วใช้ร่างกายของตนเองขวางไว้ที่ด้านหน้าของเธอ แม้จะเห็นอยู่ชัดๆว่าเขากลัวฮั่วหมิงเช่อจนตัวสั่น แต่ยังคงพูดขึ้นอย่างเด็ดเดี่ยว

“ฮั่วหมิงเช่อ！ตอนนี้นายยังไม่ได้เป็นอะไรกับอาฉือ ! ในฐานะที่ฉันเป็นพี่ชายของเธอ ก็มีสิทธิรับเธอกลับบ้าน !”

“ไสหัวไป”

ฮั่วหมิงเช่อยืนขึ้นด้วยหน้าตาอึมครึม ผู้ชายท่าทางโหดร้ายเหมือนกับมัจจุราชที่ค่อยๆปลดปล่อยความตายออกมา

ใจของกู้จิ่วฉือเต้นตึกตัก ซวยแล้ว เธอเสียววาบขึ้นมาอีกครั้ง!

“ฉันก็ไม่......อ๊าก !”

คำพูดของพี่รองยังพูดไม่ทันจบ คอเสื้อก็โดนฮั่วหมิงเช่อดึงขึ้นมา แล้วโยนไปด้านข้างอย่างสบายๆ

ฮั่วหมิงเช่อเดินไปถึงด้านหน้าเธอ ความโหดร้ายทั้งร่างกายกำลังแข่งกันปะทุขึ้นมา ทำให้กู้จิ่วฉือหายใจไม่ออกอย่างฉับพลัน ในวินาทีนั้นโลกของเธอก็มืดมน

“อาฉือ！เธอรีบวิ่งหนีไปสิ !”

พี่รองที่เจ็บจนหน้าตาเหยเก ยังไม่ลืมที่จะเตือนเธอ

กู้จิ่วฉือกำมือแน่น บังคับไม่ให้ตนเองตัวสั่น ยืนอยู่กับที่ไม่เคลื่อนไหว

“ทำไมไม่หนีไป?”

ฮั่วหมิงเช่อหรี่ตา ค่อยๆยื่นมือออกมาจับคางของเธอ นิ้วหัวแม่มือที่ไม่นุ่มนวล ลูบผ่านริมฝีปากของกู้จิ่วฉือ เหมือนกับกำลังค้นหาอะไร

ภาพนี้ ราวกับมัจจุราชที่ให้ความเมตตาและความสงสารกับคนใกล้ตาย

ในใจลึกๆของกู้จิ่วฉือปลุกใจของตนเองให้ฮึกเหิม บังคับตนเองให้เงยหน้า สบตากับฮั่วหมิงเช่ออย่างใจกล้า ตอบคำถามด้วยท่าทางจริงจัง

“ฉันบอกแล้วไง ว่าฉันจะไม่หนีอีกแล้ว ฉันจะปรากฏตัวที่งานหมั้นตรงเวลา เพื่อหมั้นกับพี่ แล้วสุดท้ายก็จะแต่งงานกับพี่”

ชดใช้เรื่องในอดีต ทุกเรื่องที่ฉันติดค้างพี่เอาไว้

ประโยคนี้ เธอเก็บไว้ในใจ

กู้จิ่วฉือเป่าปากคลายกังวล ยิ้มตาหยี ท่าทางสดใสขึ้นมาทันที ทำให้แววตาที่เย็นชาของฝ่ายชายตะลึงงันเล็กน้อย ความมืดมนจางหายไป อุณหภูมิภายในห้องกลับมาเป็นปกติแล้ว เหมือนกับฤดูใบไม้ผลิที่มีดอกไม้บานสะพรั่ง

ดีมาก! สัญญาณเตือนภัยยกเลิกแล้ว!

“งั้นเราเจอกันคืนนี้! พี่รอง เราไปกันเถอะ!”

กู้จิ่วฉือดึงกู้ฉียู่ขึ้นมาจากพื้น ทั้งสองคนออกจากสนามบินอย่างราบรื่นไม่มีอะไรมาขัดขวาง

“ไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ ว่าฮั่วหมิงเช่อเจ้าซาตานนั่นจะปล่อยพวกเราไปอย่างนี้!”

ขึ้นรถแล้ว พี่รองถึงกล้าพูดเยาะเย้ยออกมาเบาๆ นิ้วมือที่กำลังจับพวงมาลัยยังคงสั่นไหวอยู่เล็กน้อย

เห็นพี่รองเป็นอย่างนี้กู้จิ่วฉือก็เศร้าใจ เห็นๆอยู่ว่ากลัวจะตายแล้ว แต่เขากลับขวางอยู่ต่อหน้าเธออย่างกล้าหาญเสมอ

ชาติที่แล้วพี่รองรักเธอสุดหัวใจ แม้เรื่องที่เธอทำจะเป็นสิ่งผิด เขาก็ทำให้เสมอ ถึงกับยอมตายแทนเธอ!

แต่เธอเชื่อคำพูดของโค้วยู่นเอ๋อไม่เคยให้ความสำคัญกับพี่รองมาโดยตลอด ถึงขั้นรังเกียจสะอิดสะเอียนด้วยซ้ำ

นึกถึงพี่รองตอนที่กำลังจะตาย แต่ยังคงคุ้มครองเธอเอาไว้ที่ด้านหลัง ยิ้มแล้วพูดกับเธอว่า อาฉือ ไม่ต้องกลัวนะ

เบ้าตาของกู้จิ่วฉือเริ่มร้อนๆอีกครั้ง

ตอนนี้มือถือที่อยู่ในกระเป๋าดังขึ้น แค่กู้จิ่วฉือหยิบออกมาดู ก็เห็นโค้วยู่นเอ๋อสามคำนี้บนหน้าจอ ทำให้สีหน้าของเธออึมครึมลงทันที

โค้วยู่นเอ๋อ เธอยังจะลงมือไปเรื่อยๆ ไล่ตามไม่ยอมล้มเลิกสินะ!