ห่วงรักคุณปีศาจ นิยาย บท 21

บทที่ 21 คุณเชื่อพวกเขาหรือเชื่อฉัน?

น้ำเสียงโกรธดังขึ้นติดต่อกันสามครั้งทางวิทยุ แม้แต่ห้องFที่เสียงดังวุ่นวายมาโดยตลอดก็ยังเงียบลง

“กู้จิ่วฉือ ได้ยินเสียงของไอ้เลี้ยงโรคจิต คราวนี้คุณน่าจะโดนไล่ออกแล้วสินะ?”

อึ้งลี่ลี่กอดอก มองไปที่เธออย่างมีความสุขบนความทุกข์ของผู้อื่น

“สบายใจเถอะ คุณโดนไล่ออก ฉันไม่มีทางเดินไล่ออก”

กู้จิ่วฉือทัศนคติไม่ดีเลย เธอค่อยๆ ลุกขึ้นยืน สองมือล้วงกระเป๋า เดินตัวปลิวออกจากห้องเรียนไป

ถึงห้องพักอาจารย์แล้ว

อาจารย์ที่สอนวิชาต่างของห้องFอยู่กันครบ ผู้อำนวยการเลี้ยงนั่งหน้าบึ้งตึงอยู่หน้าโต๊ะในห้องทำงาน แม้แต่โค้วยู่นเอ๋อก็นั่งอยู่บนเก้าอี้ข้างๆ

กู้จิ่วฉือยกริมฝีปากขึ้นอย่างเยือกเย็น

แน่นอนเมื่อวานเธอพูดถึงเรื่องการสอบ โค้วยู่นเอ๋อก็มีการเคลื่อนไหวทันที มาพอดี เธอยังกลัวว่าเด็กคนนี้จะไม่มาเสียอีก

โค้วยู่นเอ๋อ คุณติดกับแล้วสินะ...

“อาฉือ！คุณทำเรื่องอย่างนี้ออกมาได้ยังไงกัน! รีบขอโทษผู้อำนวยการเลี้ยง!”

โค้วยู่นเอ๋อเห็นกู้จิ่วฉือ ก้นลึกของแววตาส่องประกายความสุขบนความของผู้อื่นขึ้นมาชั่วคราว แต่ไม่นานก็เปลี่ยนเป็นท่าทางกังวลใจและรีบพูดขึ้นมา

“ฉันทำอะไร? ทำไมต้องขอโทษเขา?”

กู้จิ่วฉือยักคิ้ว ดวงตาเย็นชาตกไปอยู่ร่างของโค้วยู่นเอ๋อ

“เพราะคุณ...”

โดนเธอมองด้วยสายตาอย่างนี้ โค้วยู่นเอ๋อตื่นตระหนกโดยไม่มีสาเหตุขึ้นมาชั่วครู่ ราวกับว่าความลับของตัวเองโดนกู้จิ่วฉือจับได้แล้ว

ไม่มีทาง! คนโง่อย่างกู้จิ่วฉือ จะมารู้ทันแผนของตัวเองได้ยังไง!

เมื่อวาน ในที่สุดกู้จิ่วฉือก็ตั้งใจสอบแล้ว ในใจรู้สึกมีอะไรผิดปกติ ครั้งแล้วเช้าวันนี้เธอหาข้ออ้างช่วยอาจารย์แก้ไขข้อสอบ ดึงข้อสอบของกู้จิ่วฉือออกมา

ผลที่ได้แม้แต่เธอยังตกใจ กระดาษคำตอบสามใบของกู้จิ่วฉือ แทบจะได้คะแนนเต็มทั้งหมด! วิชาคณิตศาสตร์ได้คะแนนเต็ม กลายเป็นที่หนึ่งของระดับชั้นในทันที

คนโง่อย่างกู้จิ่วฉือ จะได้คะแนนดีขนาดนี้ได้ยังไง คำอธิบายเดียว มีแค่โกงข้อสอบ!

ดังนั้นภายใต้การกระทำโดยไม่ตั้งใจของเธอ หัวหน้าแผนกการสอนเห็นกระดาษข้อสอบของกู้จิ่วฉือก่อนล่วงหน้า

หัวหน้าแผนกการสอนโกรธมาก และตอนนี้ คำพูดไม่กี่ประโยคของเธอก็ทำให้กู้จิ่วฉือหงุดหงิด ฝ่ายตรงข้ามเป็นไปตามการยั่วยุของเธอ พูดสิ่งที่ทำให้ผู้อำนวยการเลี้ยงโกรธมากยิ่งขึ้นออกมา

“เพื่อนนักเรียนโค้วยู่นเอ๋อ คุณไม่ต้องพูดแทนน้องสองแล้ว นักเรียนที่ไร้คุณธรรมอย่างเธอ ไม่มีทางรู้จักกลับใจ!”

หัวหน้าแผนกการสอนลุกขึ้นยืนสีหน้าบึ้งตึง ชี้ไปตรงหน้าของกู้จิ่วฉือ พ่นคำด่าออกมาอย่างออกรสออกชาติ

“ความอัปยศของ โรงเรียนมัธยมตระกูลสูงศักดิ์S！คุณคือความอัปยศของ โรงเรียนมัธยมตระกูลสูงศักดิ์S！”

ตั้งแต่กู้จิ่วฉือขึ้นมัธยมปลาย มีเรื่องทะเลาะสามครั้งต่อวัน สามวันมีเรื่องต่อยตีครั้ง โดดเรียนจนเป็นเรื่องปกติ และยังไม่เคารพกฎของโรงเรียน ไล่ตามจีบเจี้ยยู่ถังจนเป็นข่าวลืออื้อฉาวไปทั่วทั้งเมือง!

เวลาทั้งหมดของหัวหน้าแผนกการสอนอย่างเขาเสียไปกับเด็กคนนี้ทั้งหมด! อาชีพอาจารย์ที่รุ่งโรจน์ของเขาก็ถูกเด็กคนนี้เขียนความล้มเหลวลงมาอย่างยิ่งใหญ่!

เด็กอย่างนี้เขาจะทนต่อไปได้ยังไง แต่เขาไม่ได้ทำเกินขีดจำกัดที่ร้ายแรงที่สุด ทำให้เขาไม่สามารถไล่เธอออกได้!

ในที่สุดวันนี้เด็กคนนี้ก็สร้างเรื่องขึ้นมาเอง ไม่ว่ายังไงวันนี้เขาก็จะหาทางไล่เธอออกให้ได้!

“อัปยศ? ฉันทำอะไร?”

กู้จิ่วฉือยิ้มออกมาอย่างเยาะเย้ยถากถาง กวาดสายตาเย็นชามองหน้าของผู้อำนวยการเลี้ยง

ท่าทางอย่างนี้ของเธอทำให้ผู้อำนวยการเลี้ยงโกรธมากยิ่งขึ้น ฝ่ายตรงข้ามโกรธจนทุบโต๊ะอย่างโหดเหี้ยม

“คุณยังกล้าถาม! ลำดับสุดท้ายของระดับชั้น เปลี่ยนเป็นที่หนึ่งของระดับชั้นกะทันหัน การโกงข้อสอบอย่างไม่ปกปิดของคุณ คิดว่าฉันโง่หรือไง? ฉันโทรแจ้งผู้ปกครองของคุณแล้ว วันนี้ไม่ว่าจะพูดยังไง ฉันก็จะไล่เธอออกให้ได้!”

“ไล่ออก?”

กู้จิ่วฉือ หัวเราะเย็นชาออกมา ถึงขนาดค่อยๆ หาที่นั่งนั่งลง

“กฎการไล่ออกของโรงเรียนมัธยมตระกูลสูงศักดิ์S ฉันไม่เคยแตะแม้แต่ข้อเดียว คุณมีสิทธิ์อะไรมาไล่ฉันออก? หาว่าฉันโกงข้อสอบโดยไม่มีหลักฐาน ฉันว่าตำแหน่งหัวหน้าแผนกการสอนนี้ของคุณน่าจะโดนไล่ออกในไม่นานนี้!”

“แก?”

ผู้อำนวยการเลี้ยงยังไม่ทันพูดจบ ประตูห้องพักครูถูกผลักเปิดออกอีกครั้ง ชายวัยกลางคนหนึ่งเดินเข้ามาอย่างสง่างาม ก็คือ กู้ชิงหยวนพ่อของกู้จิ่วฉือ

กู้ชิงหยวนกวาดสายตามองลูกสาวอย่างเย็นชา สีหน้าแสดงออกว่าไม่สบอารมณ์ต่อความไม่เอาถ่าน และพูดกับผู้อำนวยการเลี้ยงว่า

“ผู้อำนวยการเลี้ยง เด็กคนนี้ก่อเรื่องอะไรอีก?”

กู้จิ่วฉือหัวเราะเยือกเย็นใจใน ปฏิกิริยาแรกที่เมื่อพ่อคนนี้เจอเธอจะแย่ขนาดนี้

เมื่อผู้อำนวยการเลี้ยงเห็นกู้ชิงหยวน รีบเปลี่ยนท่าทีและเริ่มฟ้องทันที

เขาสูงส่งขนาดนั้น โดดเด่นขนาดนั้น อย่างกับพระราชา ผู้ชายแบบนี้เป็นผู้ชายที่โค้วยู่นเอ๋อควรจะได้ครอบครอง

คนโง่อย่างกู้จิ่วฉือ ไม่คู่ควรกับเขาสักนิด!

“ไสหัวไป”

ชายหนุ่มพูดออกมาอย่างเย็นชาหนึ่งคำ กระทั่งไม่สนใจมองแม้แต่น้อย

“อะไร?”

โค้วยู่นเอ๋อตกใจตาโต เธอบอกเขาอย่างตั้งใจและยังตั้งใจแต่งตัวมาแต่เช้า แต่เขากลับไม่มองเธอแม้แต่น้อย และบอกให้เธอไสหัวไป?!

“คุณชายฮั่ว，ฉัน……”

โค้วยู่นเอ๋อยังไม่ทันได้พูดอะไร ก็โดนจ้านยิงลากออกไปอีกด้านอย่างไม่เกรงใจ

“คุณเป็นใครกัน? เจ้านายของพวกเราคุยกับคุณกู้ เกี่ยวอะไรกับคุณ?”

โค้วยู่นเอ๋อหน้าซีดยิ่งขึ้น แต่เธอก็ไม่กล้าพูดอะไร ทำได้แค่แอบมองไปที่กู้จิ่วฉือและฮั่วหมิงเช่ออย่างเงียบๆ

กู้จิ่วฉือ ไม่ว่ายังไงวันนี้คุณก็ต้องโดนไล่ออก ความทรงจำของฮั่วหมิงเช่อต่อคุณจะเลวร้ายยิ่งขึ้น!

“คุณมาได้ยังไง?”

กู้จิ่วฉือยืนขึ้นอย่างตั้งใจ นิ้วมือกำชายเสื้อนักเรียนของตัวเองแน่นอย่างแปลกๆ

คิดไม่ถึงว่าปีศาจใหญ่จะโดนเรียกมาด้วย นี่ทำให้เธอคาดไม่ถึง

เพราะความเข้าใจผิดที่เกิดจากเจี้ยยู่ถังยังไม่คลี่คลาย ตอนนี้ให้เขาเห็นตัวเองอย่างนี้อีก...

“ทางโรงเรียนบอกฉันว่าคุณโกงข้อสอบ เตรียมจะไล่คุณออก”

กู้จิ่วฉือเงยหน้า สีหน้าของปีศาจใหญ่เยือกเย็น ดวงตาสุขุมคู่นั้นซ่อนความเย็นชาไว้ แทบจะเหมือนกับท่าทีที่คนอื่นมองเธอ

หรือว่าในใจเขาตอนนี้ ตัวเองก็คือคนโกหกคนหนึ่ง แค่ผู้หญิงเลวคนหนึ่งที่ขี้โกง?

“ฉันไม่ได้โกง คุณเชื่อพวกเขาหรือว่าเชื่อฉัน?”

รวมกับเมื่อวานที่โดนปีศาจใหญ่เข้าใจผิด ในใจของกู้จิ่วฉือเต็มไปด้วยความเศร้า ดวงตาแดงระเรื่อคู่นั้นมองตรงไปที่เขา พยายามถาม

ไม่ว่าผลจะเป็นอย่างไร เธอต้องการฟังจากปากผู้ชายคนนี้!