ห่วงรักคุณปีศาจ นิยาย บท 24

บทที่ 24 การเปลี่ยนแปลงของพ่อ

“ใช่! ฉันเกือบจะลืมไปแล้ว ก่อนหน้านี้ฉันแค่ตามใจเธอหน่อย เธอต้องช่วยแน่นอน”

เจี้ยยู่ถังรีบพูดอย่างดีใจ ในใจวางแผนว่าเจอกู้จิ่วฉือเมื่อไหร่ ค่อยๆ คุยกับเธอดีๆ

“อืม”

โค้วยู่นเอ๋อตอบเจี้ยยู่ถังกลับไปอย่างใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ในใจกำลังคิดวางแผนว่าบทบาทของตัวเองควรจะทำอย่างไร

……

ประตูโรงเรียน เพราะการประชุมเร่งด่วนปีศาจใหญ่โดนคุณพ่อฮั่วส่งคนมาเรียกตัวไป และเธอขึ้นรถกลับบ้านไปกับคนขับรถของตระกูลกู้ ครั้งนี้ พ่อกู้ชิงหยวนไม่ได้ทำสีหน้าอย่างนั้นใส่เธอเหมือนเมื่อก่อนแล้ว ขณะอยู่บนรถ ยังตบไหล่เอด้วยสีหน้ารู้สึกผิด

“อาฉือ ครั้งนี้คุณไม่ได้รับความเป็นธรรมแล้ว”

กู้จิ่วฉือไม่ได้พูดอะไรมาก เธอยังไม่พอใจกู้ชิงหยวนเล็กน้อย

“เมื่อกี้ผู้อำนวยการขอโทษฉัน หัวหน้าแผนกการสอนและอาจารย์พวกนั้นโดนไล่ออกในทันที โรงเรียนจะจัดอันดับที่เหมาะสมให้คุณ ถ้าคุณไม่ชอบโรงเรียนนี้ พ่อ...จะให้หมิงเช่อหาโรงเรียนอื่นที่ดีให้!”

“โรงเรียนมัธยมตระกูลสูงศักดิ์Sเป็นโรงเรียนมัธยมปลายที่ดีที่สุดในเมืองตี้จิงแล้ว ฉันไม่อยากไปต่างประเทศ การสอบเข้ามหาวิทยาลัยเหลือไม่ถึงหนึ่งเดือนแล้ว ฉันก็ไม่อยากย้ายแล้ว”

“งั้นก็ทำตามความต้องการของคุณ หลังจากนี้คุณ...”

กู้ชิงหยวนอ้าปาก กล่าวสอนอย่างเคยชิน ขณะที่สบตากับลูกสาว อดทนมาตลอด

ชั่วขณะหนึ่งกู้ชิงหยวนสงสัยในตัวเอง เพราะเขาใส่ใจลูกสาวของตัวเองน้อยเกินไปหรือไม่ ถึงได้อบรมสั่งสอนลูกสาวที่มีพรสวรรค์นี้ได้อย่างดื้อรั้นแบบนี้

“ช่างเหอะ กลับบ้านเถอะ”

กู้จิ่วฉือพยักหน้า และไม่พูดอะไร ความระแวงใจระหว่างเธอกับเหล่ากู้ ไม่สามารถแก้ไขได้ด้วยการสอบเพียงครั้งเดียว

*

กลับถึงตระกูลกู้ เห็นห้องที่อาฝูจัดใหม่อีกครั้งกู้จิ่วฉือล้มตัวลงบนเตียง สบายใจขึ้นมาอีกเปลาะหนึ่ง

คนผ่อนคลายขึ้นแล้ว ฉากที่อยู่บนถนนต้นไม้เมื่อกี้ปรากฏขึ้นมาในสมองของกู้จิ่วฉืออีกครั้ง

พระเจ้า! เธอเป็นฝ่ายเริ่มกอดปีศาจใหญ่ก่อน ยังกอดนานขนาดนั้น...

เธอจริงใจขนาดนั้นแล้ว ฮั่วหมิงเช่อน่าจะไม่โกรธเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานแล้วสินะ?

ถึงแม้ปีศาจใหญ่บอกว่าขอแค่เธอมีความสุข จะกลายเป็นคนแบบไหนก็ได้ทั้งนั้น

แต่ว่าแสร้งทำเป็นนักเรียนแย่ๆ นานขนาดนี้ไม่สนุกเลยสักนิด เธอตัดสินใจกลับมาเป็นตัวของตัวเอง

เดิมทีเพื่อปิดบังโค้วยู่นเอ๋อ เธอยืมสมุดบันทึกของลู่เสี่ยวซานมาแกล้งทำ แต่ตอนนี้ เธอตัดสินใจไม่ต้องวุ่นวายขนาดนี้แล้ว

เมื่อคิดถึงโค้วยู่นเอ๋อกู้จิ่วฉือหยิบ IPAD ออกมา ค้นหาข่าวคราวของ《ช่วงเวลาที่มีความสุข》น่าจะเป็นเพราะทีมงานเก็บเป็นความลับ จึงไม่มีข่าวคราวอะไรเกี่ยวกับละคร

แต่ผลการค้นหาแสดงผลเกี่ยวกับสิ่งที่เกี่ยวข้องกับนิยายมากมาย ไม่ค่อยมีเรื่องอะไร เธอจึงเปิดนิยายอ่าน

เริ่มแรกเพื่อจะเวลาให้หมดไปอีกวัน คิดไม่ถึงว่าอ่านไปอ่านไป เธอกลับอ่านจนติดไปแล้ว

ผู้เขียนนิยายเรื่องนี้เขียนได้ดีมาก เขียนเรื่องราวที่เกิดขึ้นในโรงเรียนได้อย่างมีชีวิตชีวาและน่าสนใจมาก

นอกจากพระเอกนางเอกแล้ว ทุกตัวละครมีชีวิตชีวามาก ในนั้นกู้จิ่วฉือชอบตัวละครผู้หญิงที่สามโดยเฉพาะอย่างยิ่ง เป็นบทบาทของนักเรียนหญิงที่เก่งกาจเยือกเย็น

เวลาค่อยๆ ผ่านไป เธอจดจ่อกับอ่านแทบทั้งวัน

“ไม่แปลกใจที่โค้วยู่นเอ๋อพยายามจะเข้าทีมละครเรื่องนี้ให้ได้ ที่แท้ก็เป็นอย่างนี้นี่เอง...”

นิ้วมือของกู้จิ่วฉือจิ้มอยู่บน IPAD ไม่หยุด ความคิดหนึ่งที่เธอไม่เคยคิดมาก่อนปรากฏขึ้นมาในสมองของเธอทันที

เธอพลิกตัวหาโทรศัพท์มือถือออกมาจากใต้หมอน เกรงว่าปีศาจใหญ่จะยังประชุมอยู่อีก เธอจึงส่งข้อความไปหนึ่งข้อความ

เสี่ยวจิ่วเอ๋อ : คุณคิดว่าฉันไปแสดงละครดีไหม?

ฮั่วหมิงเช่อที่กำลังประชุมอยู่ โทรศัพท์มือถือส่องแสงสว่างขึ้นมา เห็นชื่อเสี่ยวจิ่วเอ๋อสามตัว ใครบางคนที่เป็นคนบ้างานมาตลอด กลับค่อยๆ หยิบโทรศัพท์ใช้ขณะที่กำลังประชุมอยู่

ทันทีที่เห็นตัวอักษรบรรทัดนั้น ในหัวของฮั่วหมิงเช่อปรากฏภาพบทละครที่สนิทสนมหญิงสาวกับคนแปลกหน้าขึ้นมาทันที ขมวดคิ้วขึ้นมาในทันที เขายังไม่ทันได้ตอบกลับ อีกฝ่ายก็ส่งมาอีกหนึ่งข้อความ

เสี่ยวจิ่วเอ๋อ：ไม่มีฉากใกล้ชิดแบบนั้น

“อาฉือ สายขนาดนี้แล้ว ทำไมแมวน้อยขี้เซาอย่างคุณเพิ่งจะตื่นกัน รีบมากินข้าว ทุกคนกำลังรอคุณอยู่นะ!”

เพียงคำพูดไม่กี่คำก็ทำให้กู้จิ่วฉือกลายเป็นคนขี้เกียจและเห็นตัวในทันที

“ตอนนี้เพิ่งจะ07.30น. จะสายขนาดนั้นได้ยังไง?”

กู้จิ่วฉือกำลังเตรียมตัวจะตอบโต้ แต่กู้ชิงหยวนที่เป็นหลักในตอนนั้นเอ่ยปากขึ้นกะทันหัน

ประโยคเดียวของเขาทำให้ทุกคนในครอบครัวตะลึง

“แค่ก แค่ก แค่ก!”

พี่รองกู้ฉียู่ กำลังกินคุกกี้พอดี ได้ยินอย่างนั้นก็สำลักขึ้นมาทันที

เหตุการณ์อะไร ที่ทำให้เหล่ากู้ก็รู้จักปกป้องอาฉือได้เหมือนกัน?

โซวฝูหรงยิ่งตกใจตาโตสติหลุดลอยไปนาน ปกติแล้วกู้ชิงหยวนจะต้องอบรมกู้จิ่วฉือตามเธอ วันนี้เกิดอะไรขึ้น?

โค้วยู่นเอ๋อขมวดคิ้วแววตาสับสนอยู่ด้านข้าง เธอสังเกตเห็นได้อย่างไม่สบายใจว่า ระหว่างพ่อลูกกู้จิ่วฉือ ราวกับกำลังแก้ไขความสัมพันธ์...

“โรงเรียนเข้า08.00น. เร่งอะไรกัน อาฉือ มานั่ง”

สีหน้าของกู้ชิงหยวนแทบจะไม่เปลี่ยนไปเลย และยังดึงเก้าอี้ด้านข้างตัวออกอย่างเป็นปกติ บ่งบอกให้กู้จิ่วฉือไปนั่งตรงนั้น

“เย่!”

กู้จิ่วฉือตอบรับเสียงดังฟังชัด และกระโดดโลดเต้นไป

เธอเพิ่งจะนั่งลง นมแก้วหนึ่งก็ถูกส่งมาตรงหน้าเธอ เหล่ากู้พูดอย่างเคร่งขรึม

“กินให้ดีๆ!”

“อืม!”

ในใจกู้จิ่วฉือสบายใจขึ้นมาหน่อย น้ำเสียงการอบรมของเหล่ากู้ ไม่สามารถแก้ไขได้ในเพียงชั่วครู่สินะ...