ห่วงรักคุณปีศาจ นิยาย บท 25

บทที่25 ปีศาจใหญ่แห่งความวุ่นวายมาแล้ว

โซวฝูหรงเห็นสถานการณ์อย่างนี้สีหน้าตกใจมากยิ่งขึ้น แต่เธอสามารถเก็บอาการได้อย่างรวดเร็ว และยังเติมโจ๊กให้กู้จิ่วฉืออย่างกระตือรือร้นพลางยิ้มน้อยๆ

“เพราะฉันไม่ดี อาฉือกำลังโต ควรจะกินมากๆ หน่อย ตอนนี้คุณเรียนชั้นม.6แล้ว จากนี้ไปตั้งใจเรียน อย่าทำให้พ่อลำบากใจอีก”

เธอจงใจพูดถึงคะแนนของกู้จิ่วฉือ เธอตั้งใจเพิ่มความโกรธในใจให้กู้ชิงหยวน

แต่เธอผิดพลาดเหมือนกันกับลูกสาวเธอ พูดประโยคนี้จบ ชายหนุ่มทั้งสามคนของตระกูลกู้ที่นั่งอยู่บนโต๊ะอาหารหันมองเธอพร้อมกัน

โซวฝูหรงตกใจถามด้วยน้ำเสียงลนลานเล็กน้อย

“ทะ...ทำไม?”

โค้วยู่นเอ๋อที่อยู่ด้านข้างคิดจะหยุดเธอ แค่พบว่าไม่ทันแล้ว ทำได้แค่ก้มหน้าก้มตาสีหน้าเย็นชา มือที่อยู่ใต้โต๊ะขย้ำชายกระโปรงแน่น

“ถ้าอาฉืออยากจะสอบได้ที่1ก็ได้ที่1 เดิมทีฉันไม่ต้องกังวลใจ พวกคุณทุกคนมองว่าเธอเป็นคนโง่ หลังจากนี้ต้องเปลี่ยน!”

กู้ชิงหยวนพูดอย่างเย็นชาขึ้นมากะทันหัน น้ำเสียงที่พูดกับโซวฝูหรงเยือกเย็นไม่น้อย

ครั้งนี้โซวฝูหรงควบไม่ได้แม้แต่การแสดงออกทางสีหน้า เธอไม่เข้าใจว่าภายในระยะเวลาสั้นไม่กี่วัน ท่าทีของกู้ชิงหยวนที่มีต่อกู้จิ่วฉือจะเปลี่ยนไปมากขนาดนี้

เธอยังคิดจะเอ่ยปากพูดอะไรอีก แต่กลับโดนลูกสาวโค้วยู่นเอ๋อดึงเสื้อไว้

“แม่! ไม่ต้องพูดแล้ว!”

หลังจากอาหารเช้า โซวฝูหรงที่ไม่ได้อยู่ในสถานการณ์ก็โดนลูกสาวลากออกมา

ถึงแม้เมื่อวานกู้ชิงหยวนจะพอใจมากกับการแสดงออกของกู้จิ่วฉือ แต่ก็ยังไม่พูดถึงเรื่องการคืนเงินค่าขนมให้เธอ

หลังจากเขาและพี่ใหญ่ไปทำงาน ก็ยังคงเป็นพี่รองที่ขับรถไปส่งเธอที่โรงเรียน

คิดไม่ถึงว่าผู้อำนวยการจะยืนอยู่ข้างทางตรงหน้าประตูโรงเรียน เมื่อเห็นเธอรีบต้อนรับอย่างกระตือรือร้นทันที เห็นท่าทางเขาสบายใจขึ้นมาหน่อย ดูเหมือนกลัวว่ากู้จิ่วฉือจะไม่มาเข้าเรียนอย่างไงอย่างนั้น

“คุณกู้！คุณมาได้สักที! ฉันขอเป็นตัวแทนครูอาจารย์ทั้งโรงเรียนขอโทษคุณอย่างเป็นทางการ!”

ผู้อำนวยการพูดไป และยังโค้งตัวน้อยให้เธอต่อหน้าคนทั้งโรงเรียน

พี่รองกู้ฉียู่มองอย่างภาคภูมิในเล็กน้อย

“ผู้อำนวยการ ตอนนี้รู้แล้วใช่ไหมว่าน้องสาวฉันกู้ฉียู่เก่งขนาดไหน? หลังจากนี้โรงเรียนของพวกคุณต้องการจะแชมป์ของเมือง ยังต้องดูอารมณ์น้องสาวฉัน รู้รึยัง?”

“ทราบแล้วทราบแล้ว!”

ผู้อำนวยการพยักหน้าติดๆ กัน และยังพูดกับกู้จิ่วฉืออย่างเกรงใจว่า

“วันนี้โรงเรียนประกาศลำดับการสอบใหญ่ของปีนี้แล้ว คุณกู้ได้ที่หนึ่งอย่างไม่ต้องสงสัย ตอนนี้เป็นนักเรียนหัวกะทิของห้องAแล้ว ให้ฉันส่งคนไปย้ายของของคุณมาจากห้องFเลยไหม?”

“ไม่ต้อง ฉันจัดเองได้”

กู้จิ่วฉือรีบปฏิเสธเพราะไม่ต้องการเพียงเพราะเพิ่งจะถอนตัวออกจากการเป็นนักเรียนแย่ ก็กลายเป็นนักเรียนระดับสูงของโรงเรียนในทันที

“อาฉือให้ฉันช่วยไหม?”

กู้ฉียู่ถามด้วยความกังวลเล็กน้อย

“ไม่ต้องหรอก แค่ย้ายหนังสือเอง ฉันทำได้ พี่รองรีบไปโรงเรียนเถอะ”

กู้จิ่วฉือตบไหล่พี่รองเบาๆ

ความจริงแล้วลูกชายลูกสาวตระกูลกู้มีพรสวรรค์ทุกคน ตอนที่พี่รองกู้ฉียู่อยู่ม.5 เขาได้รับหนังสือเชิญจากมหาวิทยาลัยชั้นนำทั้งในและต่างประเทศมากมายหลายสิบที่

แต่เพื่ออยู่ดูแลเธอใกล้ๆ เขาสมัครสอบเข้าเรียนในมหาวิทยาลัยที่ใกล้กับโรงเรียนมัธยมตระกูลสูงศักดิ์Sตามอำเภอใจ

ยังจำเหตุผลตอนนั้นของพี่รองได้เพราะห่างจากโรงเรียนของอาฉือแค่200เมตร เข้าไม่สบายให้น้องสาวอยู่คนเดียว

แต่ที่ผ่านมากู้จิ่วฉือไม่ชื่นชมเลยสักนิด ถึงขนาดรู้สึกว่าพี่รองเหมือนกับเป็นตัวภาระ ผ่านไปผ่านมาตรงหน้าเธอทั้งวัน น่ารำคาญมากๆ

ตอนนี้กู้จิ่วฉือมาคิดๆ ดู ยังรู้สึกผิดต่อพี่รองเป็นอย่างมาก เธอมักเป็นตัวถ่วงของพี่ชายทั้งสองคนอยู่ตลอด

เธองึมงำในใจหนึ่งประโยค จากนั้นเดินไปทางห้องAโดยไม่หันกลับมามอง

จินตนาการได้ว่า ที่นั่นไม่ใช่สถานที่ที่เงียบสงบและสามัคคีอะไร ก็แค่สนามรบใหม่เท่านั้น...

ห้องA ในตอนนั้น ระเบิดไปนานแล้ว

นักเรียนหญิงต่างล้อมอยู่รอบตัวโค้วยู่นเอ๋อ คอยฟังเรื่องของกู้จิ่วฉือ

“ยู่นเอ๋อ ปีศาจใหญ่แห่งความวุ่นวายจะย้ายมาที่ห้องพวกเราจริงไหม?”

“นักเรียนแย่อย่างนี้มีสิทธิ์อะไรย้ายมาที่ห้องพวกเรา? คุณเป็นลูกพี่ลูกน้องกับกู้จิ่วฉือ คุณบอกพวกเราหน่อยว่ากู้จิ่วฉือโกงข้อสอบจริงไหม?”

โค้วยู่นเอ๋อเสแสร้งทำท่าทางลำบากใจ

“พวกคุณอย่าถามฉันเลย ฉันสัญญากับอาฉือแล้ว จะเก็บเรื่องนี้เป็นความลับ!”

เธอพูดอย่างนี้ ทุกคนยิ่งเชื่อว่ากู้จิ่วฉือโกงข้อสอบแน่นอน!

“เกินไปแล้ว! ตัวเองโกงไม่ยอมรับ ยังบีบให้ผู้อำนวยการเลี้ยงที่เที่ยงตรงและอาจารย์ของห้องF ทุกคนลาออกอีก ทำไมถึงมีคนร้ายกาจอย่างเธอได้?”

“ต่อให้เธอมา ฉันก็จะไม่คุยกับเธอแม้แต่ประโยคเดียว!”

“ใช่! คนประเภทนี้น่ากลัวเกินไป อย่าไปมีความสัมพันธ์อะไรกับเธอเด็ดขาด!”

ทุกคนพูดคุยกล่าวโทษวิพากษ์วิจารณ์กู้จิ่วฉือ ถึงขนาดขีดเส้นแบ่งเขตกับกู้จิ่วฉือชัดเจน ไม่รู้ว่าในใจโค้วยู่นเอ๋อดีใจขนาดไหน

กู้จิ่วฉือ คิดมาที่ห้องAจะสงบสุขหรือไง? คุณจะโดดเดี่ยวเหมือนเดิม ไม่มีทางเข้ากับใครได้!

มีแค่ลู่เสี่ยวซานคนเดียวที่นั่งอยู่นอกเหนือกลุ่มคน ขมวดคิ้วสังเกตอยู่นิดๆ

“ปีศาจใหญ่แห่งความวุ่นวายคนนั้นมาแล้ว!”

นักเรียนชายคนหนึ่งในกลุ่มนั้นส่งเสียงตกใจออกมา!