ห่วงรักคุณปีศาจ นิยาย บท 51

ผู้คนมองตามเสียงนั้นไปทันที แม้แต่ชายหัวโล้นก็หันไปมองด้วยความตกตะลึงเหมือนกัน

ถังยู่เงยหน้าขึ้นมาทันที พบว่าที่ไม่ไกลออกไปมีสาวน้อยผู้สวยสง่างดงามยืนอยู่คนหนึ่ง สวมใส่เพียงชุดกระโปรงสีขาวเรียบ ๆ ก็สวยเหมือนกับนางฟ้า

เขาตาลายไปแล้ว หรือว่านางฟ้ามาโปรดเขาล่วงหน้ากันแน่ ？

เมื่อกู้จิ่วฉือเห็นภาพตรงหน้า ก็ยังรู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมาก แม้ว่าเธอจะเคยจินตนาการมาหลายครั้งมาก แต่ไม่คิดว่าถังยู่จะอนาถขนาดนี้

“เขาติดเงินพวกคุณเท่าไหร่ ？ฉันช่วยเขาใช้เอง”

กู้จิ่วฉือยืนอยู่ที่เดิม กวาดสายตามองไปที่ถังยู่ สุดท้ายสายตาเย็นชานั้นตกไปอยู่บนใบหน้าของชายหัวโล้น แล้วเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เบามากแต่เต็มไปด้วยความน่าเกรงขาม

เมื่อถังยู่ได้ยินประโยคนี้ ทันใดนั้นเงยหน้าขึ้นอย่างตกตะลึง อยากจะจ้องหญิงสาวตรงหน้าให้เป็นรูพรุน

ใบหน้าที่สวยงามเข้ากระดูกแบบนี้ หากรู้จักมาก่อน เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะจำไม่ได้  !

แต่เขาค้นหาความทรงจำทั้งหมดแล้ว ก็นึกไม่ออกว่าเคยเจอผู้หญิงคนนี้ที่ไหน

หญิงสาวแปลกหน้าคนหนึ่ง ทำไมจะต้องช่วยตัวเองชดใช้หนี้สินด้วย ？

“เขาติดพวกเราสามล้าน หนูน้อย มีปัญญาชดใช้ไหม ？”

ลูกน้องข้างกายชายหัวโล้นพูดใส่กู้จิ่วฉือ อย่างดูหมิ่น

กู้จิ่วฉือก้มหน้าอย่างไม่พอใจ นิ้วมือกดไปที่มือถืออย่างรวดเร็ว แล้วเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยมองไปทางชายหัวโล้น

“ลองดูมือถือของคุณ ”

ชายหัวโล้นตกตะลึงงัน อาจจะเป็นเพราะรัศมีที่เหนือกว่าโดยธรรมชาติของกู้จิ่วฉือ ปรากฏว่าเขาเชื่อฟังหนูน้อยคนนี้อย่างไม่รู้ตัว เขาหยิบมือถือออกมา เห็นข้อความเด้งว่ามีเงินเข้าบัญชี ทันใดนั้นมองไปที่กู้จิ่วฉือด้วยความงุนงง

“คุณรู้หมายเลขบัญชีของผมได้อย่างไร ？”

“เหนือคนยังมีคน เหนือฟ้ายังมีฟ้า ในเมืองซื่อจิ่วมีคนใหญ่คนโตมากมายที่พวกแกไม่ควรจะไปล่วงเกิน ไปให้พ้น !”

กู้จิ่วฉือเอาสองมือกอดอก ดวงตาคู่ดำหรี่ลงเล็กน้อย มองไปที่ชายหัวโล้นด้วยความเย็นชา ความอาฆาตและความเยือกเย็นที่มองไม่เห็นปรากฏขึ้นมาทันที

เมื่อได้ยินประโยคนี้ สีหน้าชายหัวโล้นเปลี่ยนไปทันที แล้วโค้งคำนับกล่าวขอโทษกู้จิ่วฉือทันที

“ขอโทษครับลูกพี่ ที่ผมมีตาหามีแววไม่ ผมจะไปให้พ้นตอนนี้เลย ตอนนี้ก็ไปให้พ้น  !”

เมื่อพูดจบ ชายหัวโล้นก็พาพวกลูกน้องวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว

กู้จิ่วฉือทำท่าทางสงบนิ่งเหลือบมองไปทางข้างหลัง เมื่อแน่ใจว่าคนกลุ่มนี้จากไปแล้วจริงๆ จึงถอนหายใจยาว ๆ อย่างโล่งอก

ไม่คิดว่าคำพูดของเจ๊ใหญ่ในคุกเมื่อชาติที่แล้วที่สอนเธอประโยคนี้ จะใช้ได้ผลขนาดนี้

“คุณเป็นใคร ？ทำไมจะต้องช่วยผมด้วย ？”

เวลานี้ ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอยึดเอวตรง จ้องมองเธออย่างหวาดระแวง

เห็นได้ชัดว่าหลังจากโดนกระบวนทัศน์หลอกแล้ว ถังยู่นั้นเต็มไปด้วยความระแวดระวังและความไม่ไว้วางใจกับทุกคน

“เจ้าของห้องเช่าก็ได้รับเงินค่าเช่าที่คุณค้างจ่ายแล้ว นอกจากเงินกู้ดอกเบี้ยสูงเมื่อกี้นี้ ฉันน่าจะช่วยคุณใช้หนี้ของคุณหมดแล้ว”

กู้จิ่วฉือเข้าใจความรู้สึกของเขาดี ค่อย ๆ เดินเข้าไปหาเขาทีละก้าว

ส่วนถังยู่นั้นค่อย ๆ ถอยหลังไปทีละก้าว

เขารู้สึกว่าสาวน้อยคนนี้ไม่ใช่คนธรรมดาอย่างแน่นอน คนธรรมดานั้นไม่มีรัศมีแบบนี้อย่างแน่นอน

แต่ว่าเขาจะไม่มีวันเชื่อว่าอยู่ดี ๆ จะมีขนมตกลงมาจากฟ้าอีกแล้ว สาวน้อยคนนี้จะต้องต้องการอะไรกับเขาอย่างแน่นอน !

“คุณมีเงื่อนไขอะไรกันแน่ ？”

กู้จิ่วฉือก็ไม่พูดไร้สาระ เปิดอกพูดตรงๆ

“เงื่อนไขของฉันนั้นง่ายมาก ฉันอยากจะก่อตั้งบริษัทสื่อบันเทิง ต้องการผู้จัดการระดับเหรียญทองและซีอีโอที่ควบคุมสถานการณ์โดยรวม สัญญาห้าปี คุณนั่งตำแหน่งนี้ เมื่อครบสัญญา จะไปหรืออยู่ แล้วแต่คุณ ”

เขาจำได้ว่าถังยู่นั้นใช้เวลาเพียงสามปีในการฟื้นตัวขึ้นมาอีกครั้ง แต่ว่าเธอนั้นใช้เงินไปมากขนาดนี้ หากไม่ได้เปรียบบ้าง ก็จะเสียเปรียบเกินไปหรือเปล่า

“คุณจะให้ผม.......เป็นผู้จัดการส่วนตัวของคุณหรือ ？”

“ผมย่อมเชื่อในตัวเองอยู่แล้ว ผมจะต้องกลายเป็นผู้จัดการเหรียญทองอยู่แล้ว ？”

ถังยู่กำหมัดแน่น กล่าวโต้แย้งโดยไม่รู้ตัว

“ยังมีใจสู้ ถ้าอย่างนั้นก็ดี ”

กู้จิ่วฉือกระตุกยิ้ม หันหลังเดินจากไปข้างนอก

ถังยู่อ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจ แต่พูดไม่ออกสักคำ เขาพบว่าสาวน้อยคนนี้ต้องไม่ธรรมดา ซึ่งใช้เพียงไม่กี่คำก็ทำให้เขากลายเป็นคนละคน กลับกลายมาเป็นถังยู่ผู้ร่าเริงคนเดิม

“ฉันเพียงแต่ให้เงินคุณเท่านั้น เรื่องต่อจากนี้เป็นหน้าที่ของคุณที่ต้องจัดการให้เรียบร้อย ในเมื่อเป็นผู้จัดการเหรียญทอง ก็พิสูจน์ให้ฉันเห็น อ้อ ใช่แล้ว ฉันได้สำรองจ่ายค่ารักษาพยาบาลของวานวานน้องสาวคุณแล้วเหมือนกัน ตอนนี้เธอได้ย้ายไปที่โรงพยาบาลที่ใหญ่ที่สุดในเมืองตี้จิงแล้ว แพทย์ที่ดูแลเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านเนื้องอกวิทยาที่มีชื่อเสียงที่สุดในเมืองตี้จิง”

กู้จิ่วฉือพูดไปพูดมา จู่ ๆ ก็ได้ยินเสียงแว่วมาจากข้างหลัง เธอรีบหันหลังกลับไป ก็เห็นถังยู่คุกเข่าอยู่ตรงหน้าเธอ และกล่าวด้วยสีหน้าจริงจังว่า

“คุณช่วยน้องสาวผม ชีวิตของผมนี้ก็เป็นของคุณแล้ว !”

ฟังน้ำเสียงนี้ เห็นได้ชัดว่าชาตินี้ขายให้เธอแล้ว

กู้จิ่วฉือยิ้มเบา ๆ

“ลุกขึ้นเถอะ ฉันไม่ใช่พวกปรับเปลี่ยนกระบวนทัศน์สักหน่อย ”

ถังยู่สั่นเทาเมื่อได้ยินประโยคนี้ และจ้องมองสาวน้อยด้วยอารมณ์ซับซ้อน ตั้งแต่วินาทีที่ออกมาจากบริษัทบันเทิงหวงหยู เขาได้ตัดสินใจแน่วแน่แล้วว่าจะไม่เชื่อใครอีกแล้ว แต่ว่าเขานั้นอยากจะเชื่อหญิงสาวคนนี้อีกสักครั้ง

“ผมยังอยากจะถามอีกหนึ่งคำถาม”

ถังยู่ค่อย ๆ ลุกขึ้น กู้จิ่วฉือนั้นมองดูเขาอย่างเปิดเผย เพื่อส่งสัญญาณให้เขาถาม

“คุณชื่ออะไร ？”

“ฉันชื่อกู้จิ่วฉือ”

“กู้จิ่วฉือ.......”

ถังยู่พูดขึ้นอีกครั้งโดยสัญชาตญาณ ตอนนี้เขาไม่รู้ว่าหลายปีจากนี้ไป ชื่อนี้จะติดตราตรึงใจอยู่ในหัวสมองของเขา จนเข้ากระดูกไขสันหลัง