กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 137

“ทะ... ทีปกร?” ฐานภพก็ได้ช็อกอย่างมาก เหน็บแนมออกไปอย่างคาดเดาอะไรออกมาไม่ได้ “ก็ว่าอยู่ว่าทำไมทีฉันนายถึงได้ปฏิเสธคำเชิญของฉันไป ที่แท้ก็ถูกอาเล็กดึงตัวไปก่อนแล้วนี่เอง”

“No”

ทีปกรได้ลากเก้าอี้สำนักงานออกมาอย่างสง่างาม เอาเข่าทั้งสองข้างมาชนกัน แล้วนั่งลงไป

“นายหน้าตาขี้เหร่เกินไป ฉันกลัวว่ารับงานนายมาแล้ว มันจะส่งผลกระทบไปถึงอารมณ์ความรู้สึกของฉัน”

“นาย...”

ฐานภพได้ตบไปที่ผิวโต๊ะไปทันที มือทั้งสองข้างกำหมดแน่น ดวงตาต่างก็เหมือนกับว่าจะลุกไหม้ออกมาเสียให้ได้ ถลึงตาใส่เวธัสไปอย่างดุร้าย

“พวกนายอย่าได้ใจกันมากไป ถึงแม้ว่าทีปกรจะไม่เคยแพ้มาก่อนเลย แต่ทนายที่ฉันได้เชิญมานั้นก็ไม่เป็นสองรองใครในเมืองพรด้วยเช่นกัน ฉันไม่เชื่อว่านายจะมีอำนาจมากมายถึงขนาดที่จะสามารถปิดท้องฟ้าด้วยมือข้างเดียวได้?”

นิ้วมือของเวธัสงอไปเล็กน้อย แล้วก็เคาะไปบนพื้นผิวโต๊ะไปอย่างมีจังหวะ

ทีปกรได้ทำมือOKส่งไปให้เวธัส แล้วก็ได้ประกาศไปกับฐานภพไปอย่างเป็นทา

การ...

“คุณเวธัส ฉันทีปกรเป็นตัวแทนทนายผู้รับผิดชอบของคุณณิชา ตอนนี้ฉันเป็นตัวแทนของคู่ความดำเนินการฟ้องร้องโทษการทอดทิ้งและจงใจทำร้ายกันของคุณ ด้วยเหตุนี้ ทางฉันขอเรียกร้องให้ทางคุณชดใช้ให้กับคู่ความโดยการสูญเสียทั้งหมดได้ประกอบไปด้วยค่าเลี้ยงดู ค่าความเสียหายทางด้านจิตใจอยู่ในนั้นด้วย

สีหน้าของฐานภพไม่อาจใช้คำว่าย่ำแย่มาบรรยายได้แล้ว จนแทบจะโกรธจัดจนดวงตาถลึงจนแตกออกมาเลยทีเดียว

“ฉันไม่ได้ฟังอะไรผิดไปใช่มั้ย? ต้องการให้ฉันชดใช้ค่าเสียหาย? ตอนนี้ฉันต้องการแย่งชิงสิทธิ์การเลี้ยงดูลูกชายของฉัน!”

ใบหน้าที่ไม่แยแสอะไรของเวธัสได้ปรากฏความเยือกเย็นมารวมตัวเข้าด้วยกัน...

“นายคู่ควรมั้ยล่ะ?”

ทีปกรได้ย้ำออกไปอีกครั้งด้วยความจริงจัง “คุณเวธัส คุณไม่ได้ฟังผิดไปหรอก ความเสียหายฉันได้ช่วยคุณคิดเอาไว้เรียบร้อยแล้ว ทั้งหมดเป็นจำนวน50ล้านเต็ม ๆ”

50ล้าน...

ฐานภพแทบจะสงสัยในหูของตัวเองว่ามันมีปัญหาอะไรหรือเปล่าไปเลย

พูดไปอย่างนั้นแล้ว คุณปีเตอร์กับผู้ช่วยของเขาก็ได้เก็บเอกสารไปแบบลวก ๆ แล้วหนีออกไปจากห้องประชุมไปเหมือนกับหนีอะไร

ฐานภพภาพความยุ่งเหยิงนี้ไป ตกตะลึงอ้าปากค้างทำอะไรไม่ถูกขึ้นมา

ทีปกรจะมีชื่อเสียงสักแค่ไหน ก็ไม่ถึงขนาดที่จะทำให้ปีเตอร์กลัวจนถอยไปโดยที่ไม่ได้สู้เลยล่ะมั้ง?

ริมฝีปากบางของเวธัสได้เม้มออกมาเบา ๆ และได้เผยรอยยิ้มจาง ๆ ออกมา แต่ภายใต้รอยยิ้มนั้นมันกลับซุกซ่อนไปด้วยความชั่วร้ายเอาไว้

ภายในใจของฐานภพได้จมดิ่งลงไป มีลางสังหรณ์ที่ไม่ดีบางอย่างขึ้นมา

วินาทีต่อมา ก็ได้ยินน้ำเสียงที่เยือกเย็นโหดร้ายของเวธัสดังขึ้นมา...

“ปัณณ์ฉันได้รับปกป้องดูแลแล้ว นายอยากจะแย่งกับฉัน?”

ความตื่นตระหนกที่ทั้งตระหนกและทั้งหวาดกลัวจู่ ๆ ก็ได้ท่วมท้นไปทั้งใจ ในตอนที่ไม่ทันได้รู้ตัวนั้นเหมือนกับว่าจะมีแรงกดดันที่รุนแรงคืบคลานเข้ามา การหายใจของฐานภพก็เริ่มไม่สม่ำเสมอไปหมด “เห็นได้ชัดเลยว่าอาอาศัยอำนาจมารังแกคนอื่น!”

“ฉันสามารถให้เวลาที่เพียงพอให้นายได้ ให้นายหาทนายมาอีกคน”