กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 180

ณิชาเห็นว่ารถเบนท์ลีย์ลดความเร็วลง

ตอนแรกณิชาคิดว่าคนขับคงกำลังจะจอดรถ จึงตั้งใจจะวิ่งเข้าไป แต่วินาทีต่อมา รถก็เริ่มติดเครื่องแล้วค่อยๆ ขับเข้ามาทางที่ณิชายืนอยู่！

ณิชาตกใจ…

กระจกรถติดฟิล์มแบบพิเศษเอาไว้ ทำให้ณิชาไม่สามารถมองเห็นว่าข้างในรถเป็นอย่างไร

แต่เธอก็รู้สึกได้ว่า มีสายตาพิฆาตจ้องมองเธออยู่…

ก็เหมือนกับนักล่าที่กำลังมองเหยื่อของตัวเองดิ้นรนและกำลังจะตาย！

ต้องเป็นน้ำตาลแน่…

คนขับก็ไม่คิดว่า ทั้งที่ตัวเองเร่งเครื่องแบบนี้แล้ว ณิชาจะยังไม่ขยับหนี มือทั้งสองข้างของคนขับรถเริ่มสั่น และที่หน้าผากก็มีเหงื่อออกด้วย…

รถถูกขับเข้ามาใกล้ตัวณิชาขึ้นเรื่อยๆ

ณิชายืนนิ่งอยู่กับที่ รู้สึกว่าเท้าหนักมาก และมันไม่ยอมขยับไปไหน น้ำตาลกล้าบอกให้คนขับรถขับชนณิชาต่อหน้าคุณย่าศิริจันทร์เลย!

หรือมันจะเป็นคำสั่งของคุณย่าตั้งแต่แรกอยู่แล้ว?

หัวใจก็เริ่มสั่นแรงขึ้น

เอี๊ยด

ในตอนที่คนขับกำลังควงพวงมาลัยให้หันหัวรถไปทางอื่น และรถก็เหมือนว่ากำลังจะชนณิชาแล้ว จู่ๆ เธอก็รู้สึกว่ามีแขนที่แข็งแรงมาโอบเอวของเธอจากด้านหลังเอาไว้

ปะกอบกับเสียงลมที่พัดดังขึ้น ตัวเธอก็ถูกผลักลงไปที่พื้นแล้วกลิ้งไปข้างๆ

ส่วนแขนนั้นก็ถูกก้อนหินบนพื้นบาดเป็นแผล ทำให้มีเลือดไหลออกมา

ชายคนนั้นกอดณิชาเอาไว้ แล้วตรวจดูว่าเธอได้รับบาดเจ็บตรงไหนไหม

ณิชาหรี่ตาเพราะลืมตาไม่ไหว จึงทำให้มองเห็นในหน้าของชายที่อยู่ตรงหน้า และพูดออกมาด้วยเสียงเบาที่อยู่ในลำคอ ไม่รู้ว่าดีใจหรือผิดหวังกันแน่ “เป็นคุณนี่เอง…”

พอพูดจบ โลกของณิชาก็มืดมน ก่อนเธอจะหมดสติไป

ชายคนนั้นสีหน้าเปลี่ยนทันที ก่อนอุ้มเธอขึ้นมา

……

รถขับเฉียดณิชาไปแค่นิดเดียว จึงไม่ได้ทำให้บาดเจ็บอะไรมาก

ถึงแม้ว่าไม่ได้ขับชนคน แต่คนขับรถก็ตกใจมากอยู่ดี ก่อนหันไปมองคุณย่าศิริจันทร์แล้วพูดด้วยสีหน้าตกใจว่า “มะ…เมื่อกี้ ผู้ชายคนที่พุ่งตัวเขามาเมื่อกี้ เหมือนจะเป็นคุณชาลีเลยครับ?”

ชาลี?

คุณย่าเริ่มมีอาการที่ดีขึ้น หลังจากการเบรกรถอย่างกะทันหันเมื่อกี้แล้ว จึงรีบมองออกไปที่นอกรถ

ชาลีอุ้มผู้หญิงที่มาขวางรถเมื่อกี้ไว้ แล้วเดินมาทางพวกเขา

ดีที่เขาดูไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรมากนัก จึงโล่งอกไปที

น้ำตาลรู้ว่าชาลีไม่ชอบตัวเอง จึงมั่นใจว่าเขาต้องมาเอาเรื่องแทนณิชาแน่

เธอหันไปมองคุณย่าศิริจันทร์ด้วยท่าทางเหมือนกำลังกลัวอยู่

“คุณย่า พี่ชาลีดูเป็นห่วงณิชามาก ที่หนูให้คนขับรถขับตรงไปเลย…หนูทำเกินไปรึเปล่าคะ?”

คุณย่ารักและเอ็นดูชาลีมากก็จริง แต่ก็ไม่อยากให้ชาลีทำอะไรเกินงาม “กังวลทำไม? มีย่าอยู่ทั้งคน”

พอได้ยินคุณย่าพูดแบบนั้น น้ำตาลก็ทำเป็นยิ้มอย่างฝืนๆ ออกมา

ไม่นาน ชาลีก็อุ้มณิชาและเดินมาถึงรถแล้ว

และเห็นว่าคนที่นั่งอยู่ในรถคือน้ำตาลอย่างที่คิดไว้ไม่ผิด

คิดไว้อยู่แล้วว่าต้องเป็นฝีมือของผู้หญิงคนนี้

เขามองน้ำตาลด้วยสายตาเย็นชาก่อนพูดว่า “ลงมาเดี๋ยวนี้”

“พี่ชาลี ขอโทษนะคะ ฉันไม่รู้จริงๆ ว่าณิชาจะไม่ยอมหลบ…” น้ำตาลพูดพลางกัดปากล่างเอาไว้ น้ำตาคลอเบ้าเหมือนกำลังจะร้องไห้ สีหน้าก็เต็มไปด้วยความรู้สึกผิด และกำลังจะเปิดประตูลงรถไป…

แต่คุณย่ากลับดึงมือน้ำตาลไว้ ห้ามไม่ให้เธอลงรถไป

คุณย่านั่งอยู่ตรงนี้ทั้งคน ชาลีกลับไม่ได้ทักทายคุณย่าก่อน แต่นั่นก็ช่างเถอะ นี่กลับจะมาว่าน้ำตาลต่อหน้าคุณย่าอีก…

คุณย่าจึงทำหน้าขรึม

ชาลีไม่ได้หยุดลง และเดินเข้าโรงพยาบาลไป และเหมือนจะเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้นด้วย

คุณย่าขมวดคิ้ว และรีบตามไปทันที

น้ำตาลที่ดูอยู่ก็ดีใจ เธอพยุงคุณย่าเดินไปเรื่อยๆ ตราบใดที่คุณย่ายังพอเดินไหว

คุณย่าร่างกายไม่ค่อยดี เดินไม่กี่สิบก้าวก็เริ่มหอบ หน้าก็แดงไปหมด

ได้โอกาสเมื่อชาลีกำลังรอลิฟต์อยู่ คุณย่าจึงรีบฮึบแล้วเดินตามไปยื่นมือไปความชายเสื้อของชาลี ทำให้ชาลีต้องกลับตัวมาหาคุณย่า

“ย่าบอกให้เอาผู้หญิงคนนี้…”

เสียงคำสั่งนั้นยังไม่ทันได้พูดจบ คุณย่าก็ได้มองเห็นใบหน้าของผู้หญิงที่ชาลีอุ้มอยู่อย่างชัดเจน

คุณย่ายืนแน่นิ่ง

สีหน้าที่มีแต่ความโกรธค่อยๆ จางไป และปากของคุณย่าก็เริ่มสั่น

“คุณย่า เธอก็คือณิชา” น้ำตาลเห็นว่าฉากสำคัญกำลังจะมาถึงแล้ว จึงกอดแขนคุณย่า แล้วพูดใส่ความณิชาว่า “หน้าตาสระสวยใช้ได้เลย ไม่แปลกใจเลยที่พี่ชาลีจะยอมขัดคำสั่งของคุณย่าเพื่อเธอ”

“เธอคือณิชา?”

สายตาที่ดูเหมือนผ่านอะไรมาเยอะของคุณย่า เริ่มเต็มไปด้วยความไม่เชื่อสายตาตัวเอง

ผู้หญิงคนนี้ ก็คือคนที่ช่วยแนะนำเรื่องการเลือกเครื่องประดับให้เป็นของขวัญที่ร้านเอพี จิวเวลรี่นี่?

น้ำตาลเห็นสีหน้าตกใจของคุณย่า จึงแอบดีใจขึ้นมา

คุณย่าคงจะเกลียดณิชามากแล้วล่ะ

เธอจึงรีบใส่ไฟ เพราะอยากให้ไฟชังนี้ก่อตัวใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ

“ใช่ค่ะ เธอก็คือคนที่เคยมีลูกกับฐานภพ และมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับคุณเวธัสด้วย ตอนนี้ก็ยังมาเกาะแกะพี่ชาลีอีก…”

เธอหยุดไปครู่หนึ่ง แต่ไม่รอให้คุณย่ามีปฏิกิริยาอะไร ก็พูดต่ออีกว่า “แน่นอนว่า พี่ชาลีที่ฉลาดขนาดนั้น เชื่อว่าพี่คงไม่ถูกเธอหลอกหรอก แต่เกรงว่าผู้หญิงบางคนก็เหลี่ยมจัด”

“บังอาจ”