กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 209

แต่ท้ายที่สุดณิชาก็ยังตอบปฏิเสธไป “ขอให้คุณเดินทางโดยสวัสดิภาพนะคะ”

หน้าจอไม่ได้มีแสงกะพริบขึ้นมาอีกครั้งอยู่นานมาก

ณิชาคิดว่าธนาน่าจะคิดได้แล้ว แต่ผ่านไปนานมากๆ โทรศัพท์ก็สั่นขึ้นมาอีกครั้ง

“ที่ผมเคยพูดกับคุณเอาไว้ ผมจริงจังนะ ถ้ารอจนผมกลับมา คุณยังไม่เจอคนที่เหมาะสม ลองพิจารณาผมดูสักหน่อย ได้มั้ยครับ?”

ณิชาพอจินตนาการการแสดงออกของธนาเมื่อพูดประโยคนี้ออกมาได้ ต้องจริงจังและเขินอายอย่างแน่นอน เขาจำต้องเดินทางไปยุโรปอย่างไม่เต็มใจ อย่างน้อยก็คือในเวลานี้

พอถึงเวลารับประทานอาหารกลางวันนั้น ซึ่งโดยทั่วไปทุกคนจะไปทานอาหารที่ได้จัดเตรียมไว้ให้พนักงานของสนธิไชยกรุ๊ป วันนี้ณิชาตอนพักเที่ยงไม่ค่อยหิว จึงกินข้าวแค่สองสามคำก็วางช้อนแล้ว

ณมนถามอย่างเป็นห่วงเป็นใย “ณิชา ทำไมแกกินแค่หน่อยเดียวเองล่ะ?”

“ช่วงนี้ปวดท้องน้อย เลยอิ่มแล้วแหละ” ณิชาพูดจบ พลันนำจานชามวางลงตำแหน่งที่เก็บจานทันที

ตอนที่เธอกำลังเดินเข้าลิฟต์อย่างเชื่องช้าอยู่นั้น พลันชำเลืองมองคอลัมน์ที่อยู่ทางขวามือของชั้น

ปลายนิ้วค้างเติ่งอยู่ที่ชั้นที่เธอทำงานอยู่สักพัก แต่สายตากลับจดจ้องชั้นที่อยู่บนสุด...

ณิชากอดเอกสารเล่มปึกหนึ่ง มุ่งหน้าไปยังห้องทำงานของท่านประธาน

ตอนที่เธอมาถึงนั้น จึงค้นพบว่าประตูห้องทำงานเปิดแง้มอยู่ ภายในห้องมีเสียงคนพูดคุยกัน แถมเธอยังได้ยินชัดเต็มสองรูหู ซึ่งนิต้ากำลังกล่าวรายงานให้เวธัสฟัง

“นี่พี่ธัส ต้าได้เปรียบเทียบเอกสารอย่างละเอียดถี่ถ้วนแล้วค่ะ การเซ็นสัญญากับทางคุณนาทีไม่มีปัญหาอะไร อาทิตย์หน้าก็สามารถจัดการได้อย่างเรียบร้อย”

ณิชาได้ยินมาถึงตรงนี้ แต่ก็ไม่ได้บุกเข้าไป และคอยยืนรออยู่ทางด้านข้าง

จากนั้นภายในห้องทำงานงานก็มีเสียงเวธัสดังขึ้น “เรื่องนี้ต้องลำบากแกแล้วแหละ ไปกินข้าวเถอะ”

“ต้ายังมีอีกเรื่องหนึ่งที่อยากจะปรึกษาหน่อย” นิต้ายังไม่มีทีท่าว่าจะออกไป ซึ่งรอให้เวธัสพยักหน้าอนุญาตก่อน พลันพูดต่อทันที “เรื่องณิชา ต้าได้สังเกตเธอแล้ว วุฒิการศึกษาของเธอน้อยมาก ขนาดใบปริญญาก็ยังไม่มีเลย ฝ่ายบุคคลเห็นว่าเธอกับน้องอรัลมีความสัมพันธ์ดีต่อกันถึงได้รับเธอเข้ามาทำงาน แต่ว่าเธอทำงานประมาทเลินเล่อ ไม่มีความสามารถเพียงพอ ต้าอยากไล่เธอออกค่ะ”

เดิมทีก็ยังจะเอาเอกสารมาส่งให้เขา เลยถือวิสาสะเอ่ยถึงเรื่องของธนาด้วย แต่ตอนนี้...เรื่องราวยุ่งเหยิงอีนุงตุงนัง จนณิชาตัดสินใจระงับเอาไว้ก่อน รอสบโอกาสแล้วค่อยเอ่ยถึงก็แล้วกัน

ทว่าเธอเพิ่งจะเดินไปทางด้านนอกได้ไม่ถึงสองก้าว จู่ๆ ก็ฉุกคิดถึงจี้หยกของเขายังอยู่ที่เธออย่างทันทีทันใด

ตอนนั้นก็พูดเต็มปากว่าเช้าวันรุ่งขึ้นจะเอามาคืนให้เขา

เวลานั้นเอง ประตูห้องทำงานงานก็ถูกเปิดออก นิต้าเดินออกมาจากด้านใน ตอนที่เห็นณิชายืนเป็นไม้ปักหลักอยู่ที่ประตู พลันแสดงกิริยาสับสนอยู่เล็กน้อย

“ณิชาเหรอ? คุณมาหาพี่ธัสงั้นสิ?”

ณิชาแสดงอาการเก้อเขินเพราะมีความรู้สึกแอบฟังและโดนคนจับได้ พลันชี้มาที่เอกสารด้วยอาการใจห่อเหี่ยว “ฉันมาส่งเอกสารให้คุณเวธัสค่ะ ไม่ได้มารบกวนพวกคุณใช่มั้ยคะ?”

“เปล่านี่ ก่อนหน้านี้ฉันยังไม่รู้เรื่องสถานะของคุณ จากนี้ไปหวังว่าเราเข้ากันได้ดี ฉันจะดูแลคุณให้ดีๆ เอง” นิต้าพูดทิ้งท้ายประโยคนี้เอาไว้ จากนั้นก็สาวเท้ายาวเดินจากไป