กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 247

โครงการโครงข่ายไฟฟ้าที่เป็นโครงการหลักของบริษัทสนธิไชยกรุ๊ปถูกเปิดเผยบนโลกออนไลน์ ทำให้โครงการต้องหยุดชะงักทันที

ประกาศ สนธิไชยกรุ๊ปถูกแฮกเกอร์แฮกเข้าไปได้ถึงระบบภายใน ทำให้ข้อมูลถูกขายเพื่อทำเงิน เป็นเหตุให้ตลาดหุ้นสั่นสะเทือน และหุ้นบริษัทกำลังตกฮวบ

ผู้อาวุโสในตระกูลสนธิไชยต่างแสดงความไม่พอใจ และจะเอาเรื่องเวธัสให้ได้

เวธัสทำหน้ามุ่ยขึ้นมาทันที

ข้อมูลพวกนั้นเป็นข้อมูลที่เป็นความลับสูงสุดของสนธิไชยกรุ๊ป คนที่จะเข้าถึงได้มีไม่มาก

เป็นใครกันแน่ ที่มาขโมยและนำไปเปิดเผย โดยที่ไม่ทำให้เขาระแคะระคายเลย?

หากเป็นแฮกเกอร์ทั่วไป ก็ต้องมาขอเงินเพื่อเป็นการแลกเปลี่ยนสิ?

คนๆ นี้ ซ่อนตัวเอาไว้ให้ดีเถอะ ไม่งั้น…

……

หนึ่งเดือนผ่านไป

ปารีส คือเมืองที่เต็มไปด้วยความโรแมนติกและทันสมัย

ณิชาพาลูกน้อยสองคนเดินทางมายังสถานีแรก นั่นก็คือมิลาน จากนั้นก็ไปที่อเมริกา อิตาลี แล้วกลับมาที่สวิตเซอร์แลนด์ สุดท้ายจึงค่อยจึงมาจบที่ปารีส

ระหว่างการเดินทาง แม่ลูกสามคนเล่นกันสนุก แต่ก็ระวังตลอดเวลาเพราะเวธัสอาจส่งคนมาตามพวกเธอ

แต่เหมือนกับว่าเธอคิดมากไปเอง

เวธัสไม่ได้ส่งคนมาตามหาพวกเธอ หรือเป็นเพราะตอนนี้ เขากำลังเจอกับปัญหาที่ต้องรับมือในประเทศ ทำให้ไม่มีเวลาสนใจเรื่องอื่น

แม้ว่าณิชาจะไม่ได้ตั้งใจไปหาข้อมูลของเวธัส แต่เธอเองก็ติดต่อกับเจนนี่อยู่ตลอด

ทุกครั้งที่ณิชาไปที่ไหน เจนนี่ก็จะถามไถ่อยู่ตลอด และพูดถึงเวธัสด้วย

ไม่รู้ว่าใครเป็นคนทำให้สนธิไชยกรุ๊ปต้องเจอปัญหา ทำให้โครงการโครงข่ายไฟฟ้าที่เป็นโครงการสำคัญประจำปีต้องหยุดชะงัก นั้นเทียบได้กับโครงการเมืองในเมืองเลยนะ

แต่โครงการโครงข่ายไฟฟ้าของออกเตรเลียนั้นอยู่ที่ต่างประเทศ ส่วนโครงการเมืองในเมืองอยู่ที่เมืองพร ทำให้มีความสำคัญที่ต่างกัน

ทำพังไปแล้วอย่างนึง ตอนนี้เวธัสจึงกำลังนำสนธิไชยกรุ๊ปอย่างสุดความสามารถ เพื่อให้ได้ทำโครงการเมืองในเมือง

พอคำนวณเวลาแล้ว ผลการแข่งขันการขายโครงการเพื่อหาผู้ร่วมลงทุนน่าจะออกแล้วนะ?

เมื่อนึกถึงสถานการณ์ที่เวธัสกำลังเผชิญอยู่ บวกกับที่ลูกน้องทั้งสองก็ชอบปารีสมาก ณิชาก็ไม่อยากให้ลูกต้องมาเหนื่อยกับการหนีไปในที่ต่างๆ จึงตัดสินใจหยุดที่ปารีส

ตอนนี้ณิชาทำงานอยู่ที่บริษัทก่อสร้างนานาชาติที่มีชื่อเสียงแห่งหนึ่ง เป็นเรื่องบังเอิญที่เธอมีโอกาสได้รับงานนี้

ตอนที่เพิ่งมาถึงประเทศฝรั่งเศส เธอทั้งแปลกถิ่นและไม่รู้จักใครเลย

และบังเอิญได้ไปเข้าร่วมกิจกรรมผ่านทางออนไลน์ คือกิจกรรมที่ต้องให้ผู้เข้าร่วมช่วยดูว่าการก่อสร้างมีตรงไหนที่ยังมีปัญหาไหม

เธอบอกไปสองสามจุดอย่างไม่ได้ตั้งใจอะไรมาก แต่กลับได้งานแบบงงๆ …

วันนี้ อากาศสดใส แสงแดดอบอุ่นณิชาที่หยุดสุดสัปดาห์พอดีพาลูกน้อยสองคนออกไปเที่ยวที่สวนสนุก ที่นี่มีสวนสนุกชื่อดังหลายแห่ง ที่ดังที่สุดก็คือดิสนีย์แลนด์แลนด์

เนื่องจากที่นี่ไม่ใช่สวนสนุกสำหรับเด็กเล็ก จึงมีเครื่องเล่นขนาดใหญ่หลายอย่างที่ทั้งสองคนยังเล่นไม่ได้

ณิชาได้เตรียมตัวมาแล้ว ว่าจะพาลูกน้อยมาเดินดูเล่นๆ และดูการแสดงดอกไม้ไฟในตอนกลางคืน ได้ยินมาว่ามันสวยงามมาก ซึ่งหาดูในประเทศได้ยาก เพราะมีมาตรการควบคุมการปล่อยดอกไม้ไฟที่แน่นหนา

พวกเขาสามแม่ลูกไปที่ “โลกใบเล็ก” ก่อน และนั่งเรือชมตุ๊กตาเล็กๆ น่ารักมากมาย

ตุ๊กตาเหล่านั้นมีเอกลักษณ์มาก ผสานเข้ากับวัฒนธรรมอันเป็นเอกลักษณ์ของแต่ละประเทศไว้ ณิชาดูไปด้วยก็รู้สึกว่าตัวเองเด็กลงไปอีกหน่อย และรู้สึกเหมือนเป็นเด็กเลย ทันใดนั้น…

“หม่ามี๊ ไม่รู้สึกเบื่อบ้างเหรอ?”

ปัณณ์เอามือท้าวคาง เขารู้สึกเบื่อจนแทบง่วงแล้ว

อรัลนั่งอย่างเรียบร้อยอยู่ข้างๆ แม้ไม่ได้แสดงอาการว่ากำลังเบื่อ แต่ก็ไม่ได้แสดงความสนใจอะไรเป็นพิเศษ

ความตั้งใจของณิชาเพื่อมาสวนสนุกลดลงไปเยอะเลย ถ้าจะพูดให้ถูก ก็คือเธอไม่มีโอกาสได้รู้สึกถึงความภาคภูมิใจในการเป็นแม่ที่ได้พาลูกน้อยออกมาเที่ยวแบบนี้เลย

ณิชาอกให้ลูกๆ นั่งดีๆ แล้วจึงหันไปมองยังต้นเสียง

ผู้หญิงหน้าตาสะสวยที่มีผมสีบลอนด์ทองดวงตาสีเขียวกำลังยืนอยู่ที่เยื้องหลังของณิชา

เธอแต่งตัวดูดีทันสมัย และเชิดหน้าเล็กน้อย เหมือนใช้รูจมูกมองคนแทนการใช้ตา

และพาเด็กน้อยสองคนมาด้วย หน้าตาน่ารักมาก และถือตัวมากเหมือนผู้หญิงคนนั้น

“กำลังพูดกับฉันเหรอ?” ณิชามองไปรอบๆ ดูเหมือนว่ามีแค่ณิชาที่พาเด็กมาด้วยสองคน และก็เป็นคนเอเชียอีกด้วย

หญิงสาวทำหน้ารังเกียจ “นอกจากเธอ ยังมีคนเอเชียคนอื่นอีกหรืไง? รีบลุกสิ！พูดภาษาฝรั่งเศสไม่ได้ แล้วยังฟังภาษาอังกฤษไม่ออกอีกเหรอ?”

ณิชายังคงนิ่งอยู่ ก่อนยิ้มอ่อนๆ กลับไป แล้วพูดภาษาฝรั่งเศสอย่างคล่องแคล่วว่า “ขอโทษนะคะ นี่คือที่นั่งที่ฉันกับลูกเข้าแถวซื้อมาได้ พวกเราชอบที่นั่งตรงนี้มาก และไม่อยากแลกที่กับคุณ”

สุขุมรักและเอ็นดูณิชามาก จึงจ้างครูมาสอนเธอเยอะมาก

สำหรับภาษาฝรั่งเศสนั้น แม้ว่าณิชาจะไม่ได้เชี่ยวชาญอะไรมาก แต่ก็สามารถทำการสื่อสารในชีวิตประจำวันได้

“เธอ…” หญิงสาวคนนั้นอึ้งเพราะไม่รู้ว่าณิชาจะพูดภาษาฝรั่งเศสได้ดีขนาดนี้ เธอหยิบแบงก์สีเขียวหลายใบออกมาเพิ่ม แล้วทำหน้าหมดความอดทน ก่อนถามด้วยภาษาฝรั่งเศสว่า “เพราะเงินมันน้อยไปสินะ ฉันให้เธอเพิ่มอีก 300 ยูโร รวมเป็น 400 ยูโร พอใจหรือยัง?”

ลูกน้อยของณิชาต่างกลอกตาอย่างพร้อมใจ

เพราะทั้งคู่ก็ได้เรียนาษาฝรั่งเศสที่คฤหาสน์สนธิไชยด้วยเหมือนกัน ทำให้พวกเขาฟังออกในสิ่งที่หญิงสาวพูด

เรื่องประหลาดเกิดขึ้นทุกวันและทุกที่จริงๆ

เคยเห็นคนที่ดูถูกและเหยียดคนชาติอื่นมาบ้าง แต่ไม่เคยเห็นที่เป็นขนาดนี้

“คุณป้า ของตกครับ” อรัลเม้มปากน้อยๆ ของเขา แล้วยิ้มออกมาอย่างเป็นมิตร

ทุกคนต่างรู้ว่า ภาษาฝรั่งเศสนั้นออกเสียงอยู่ในลำคอ คนที่เพิ่งเรียนใหม่ๆ ต้องฝึกฝนให้ดี

แต่อรัลกลับพูดออกมาได้อย่างคล่องแคล่ว และน่าฟังกว่าชาวฝรั่งเศสบางคนเสียอีก