กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 268

“สวยค่ะ เหมือนกับงานสั่งทำระดับไฮเอนด์ น่าจะแพงมากเลยใช่ไหมคะ”

“โต๊ะนี้ผมหาคนมาทำตามความชอบของผมเป็นพิเศษเลยนะ รวมค่าขนส่งก็หลายแสนยูโรเลยล่ะ” Ivanใส่แค่กางเกงขาสั้น จากท่านั่งไขว่ห้างของเขาแล้ว กางเกงก็ร่นขึ้นอีก ทำให้เห็นขนบนขาอ่อนของเขา

ณิชามองดูแล้วก็รู้สึก...ขยะแขยง

เวธัสก็มีขนตามร่างกายเหมือนกัน แต่มันดูดีกว่าเขามาก

ทำไมจู่ๆ ถึงนึกถึงเวธัสกันนะ

นัยน์ตาของณิชาหรี่ล ปัดเป่าความคิดที่ยุ่งเหยิงพวกนี้ออกไป

วินาทีต่อมาก็ได้ยินIvanถามอีก “คุณรู้อัตราแลกเปลี่ยนระหว่างยูโรกับของประเทศคุณสินะ พูดอีกอย่างก็คือ โต๊ะนี้สามารถซื้อรถสปอร์ตในประเทศคุณได้แล้ว”

ณิชาคิดในใจ

เขาเหมือนกับAmyจริง ๆ คิดว่าเธอเป็นคนบ้านนอกที่ไม่เคยเห็นโลกหรือไง “จริงเหรอคะ เหลือเชื่อจริงๆ โต๊ะเล็กๆ แบบนี้จะแลกรถสปอร์ตราคาแพงได้ยังไง” ณิชาแกล้งรีแอคเวอร์ๆ ดูแล้วปลอมมาก

Ivanดูเหมือนจะไม่เห็นรอยยิ้มของเธอ

“ผมคิดว่าโมเดลของคุณไม่เลวเลย แต่มีรายละเอียดที่อยากคุยกับคุณนิดหน่อย ตอนเย็นหลังเลิกงานมีเวลาไหม ไปดื่มกันไหม”

ณิชาปฏิเสธ“แต่ฉันยังเหลืองานอีกเยอะที่ยังทำไม่เสร็จ”

“Amyช่วยคุณได้นี่”

“ฉันถนัดทำอะไรด้วยตัวเอง ที่บ้านยังมีลูกชายอีกสองคนด้วย พวกเขาไม่ชอบให้ฉันไปดื่ม”

Ivanไม่โกรธตอนที่ได้ยินการปฏิเสธของเธอ เพียงเหลือบมองดูตาเรียวยาว ดวงตาเปล่งประกายความชั่วร้าย

“คุณควรรู้นะว่าถ้าพาร์ทเอใช้โมเดลของคุณในครั้งนี้ คุณจะได้รับความนิยมในฝรั่งเศส พอถึงเวลานั้นก็จะมีลูกค้าเข้ามาหาคุณไม่หยุด หน้าที่การงานของคุณจะเพิ่มขึ้นไปอีกขั้นเลยนะ”

“ขอโทษนะคะ ฉันรู้จักตัวเองดีค่ะ ฉันรู้ความสามารถของตัวเอง”

“แล้วถ้าผมบอกว่า ถึงแม้พาร์ทเอจะเลือกของผม แต่ผมจะบอกคนอื่นว่าโมเดลนั้นคุณเป็นคนทำล่ะ”

“ทำแบบนั้นได้ไงคะ” ณิชาส่ายหัวด้วยสีหน้าประหลาดใจ แล้วพูดอย่างชอบธรรมว่า “มันไม่ยุติธรรมกับคุณเลยนะคะ”

ถ้าIvanยังฟังคำพูดอ้อมๆ ของเธอไม่ออก ก็โง่เต็มที!

เขายิ้มมุมปาก“งั้นก็ดูเหมือนว่าคุณจะต้องแข่งกับผมแล้วล่ะนะ”

“Amy เธอมาทันเวลาพอดี ผู้จัดการบอกว่าเขามีเรื่องจะคุยกับเธอน่ะ...” ณิชาเพียงAmyถือเอกสารผ่านมาพอดี ก็รีบเรียกให้เธอหยุด

Amyหันหน้าไปเห็นณิชา ยิ้มให้กับตัวเอง นึกว่าเธอจะรู้สึกผิดแล้วอยากจะเอาใจเธอ จึงพูดไปทันทีว่า “เอาเอกสารพวกนี้ไปถ่ายหน่อยสิ เสร็จแล้ววางไว้ที่โต๊ะฉันนะ”

ณิชาไม่เคยรู้สึกขอบคุณAmyเท่านี้มาก่อน

“ได้จ่ะ” เธอรับเอกสารแล้ววิ่งออกไป

Amyไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แล้วยิ้มหวานให้Ivan “คุณอาIvanมีอะไรหรอคะ”

สิ่งที่รอเธออยู่คือรอยยิ้มเย้ยแปลกๆ ของIvan

Amyโดนเขาเขม่นใส่จนไหล่สั่น คิดว่าตัวเองทำอะไรผิดไป

...

ตอนเที่ยง ชาลีไม่มีอะไรทำ เลยมารับณิชาไปทานอาหารจีนต้นตำรับ

ณิชาอยากกินมาก ก็เลยไปอย่างมีความสุข

ชาลีเล่าว่าในประเทศยังมีเรื่องยุ่งอยู่บ้าง อาจจะไม่ได้อยู่ฝรั่งเศสนาน

“จะรีบกลับแล้วใช่ไหม” ในร้านอาหารจีน มุมปากของณิชา เต็มไปด้วยคราบน้ำมันแต่ก็กินอย่างเอร็ดอร่อย

ชาลียิ้มในนัยน์ตา แล้วยื่นผ้าเช็ดหน้าให้เธออย่างเอ็นดู “ถ้าไม่อยากให้ฉันไปเร็วนัก ฉันจะลองคิดอยู่นานขึ้นอีกนิดก็ได้”

“...งั้นก็รีบกลับไปทำงานเถอะ” ณิชาตอบด้วยรอยยิ้ม

ขณะที่ทั้งสองกำลังคุยกันอยู่ จู่ๆ ประตูห้องส่วนตัวก็ถูกผลักเปิดจากด้านนอก

Amyมองสำรวจชาลีไม่คิดเลยว่าผู้หญิงเอเชียอย่างณิชาจะรายล้อมไปด้วยหนุ่มหล่อมากมาย ทั้งรูปร่างหน้าตาก็ไม่ด้อยกว่าหนุ่มหล่อในฝรั่งเศสเลย

ชาลีย้อนถามณิชาว่า “ณิชา คุณAmyเฟรนด์ลี่มากเลย เธอคิดว่าฉันควรไปดีไหมนะ”

ณิชาอยากพูดว่าแล้วมันเกี่ยวอะไรกับเธอ แต่จู่ๆ ก็นึกถึงสิ่งที่AmyกับIvanทำกันในออฟฟิศ ...

เธอขมวดคิ้ว Amyดูเหมือนจะมั่วพอตัว

แต่ชาลีดูจะเละเทะกว่า

ทั้งสองเป็นเหมือนไฟกับน้ำมัน

เมื่อคิดได้แบบนี้ ณิชาก็ไม่ตอบอะไร “บ่ายนี้ฉันยุ่งน่ะ พวกเธอตัดสินใจกันเองก็แล้วกัน”

“ชาก็เห็นด้วยแล้ว คุณชาลี อย่าใจร้ายกันนักเลยน้า” Amyจงใจบิดเบือนความหมายของณิชา รอคอยด้วยความดุดัน

ชาลีลูบกรามแล้วหยิบวอยเชอร์ที่Amyมอบให้

ณิชากำลังจะออกไปหลังอาหารกลางวัน ก่อนจากไปก็มองดูAmyกับชาลี แล้วลดเสียงกระซิบห้างหูชาลี “ระวังหน่อยละกัน”

อย่าติดโรคอะไรมานะ....

จากนั้น ด้วยสายตาเย้ายวนของAmy เขาก็เดินจากไป

...

เช้าวันรุ่งขึ้น Amyดูเหมือนจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษ พูดเรื่องในบริษัทได้อย่างสบายใจ

อลิสาแอบโบกมือให้ณิชา เกิดอะไรขึ้นน่ะ

ณิชาหันมาแล้วแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง แต่ในใจกลับหนักอึ้งขึ้นเล็กน้อย

Amyได้กินแล้วสินะ ชาลีหิวจนกินไม่เลือกขนาดนั้นเลยเหรอ