กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 270

แม้ว่าเขาจะไม่ได้แสดงออกชัดเจนว่าจะแย่งลูกไป แต่แต่ไหนแต่ไรเขาก็คาดเดาไม่ได้ ถึงจุดหนึ่งไม่แน่ว่าเขาอาจจะเปลี่ยนใจ

มีเสียงหายใจยาวบางๆ ของเธอ เวธัสพบว่าความซบเซาในหัวใจถูกขจัดออกไปอย่างอธิบายไม่ได้

“ยังอยู่หรือเปล่า” ณิชาไม่ได้ยินเสียงเขานาน จึงอดสงสัยไม่ได้ “โทรผิดหรือเปล่า งั้นฉันวางแล้วนะ...”

“ไม่ได้โทรผิด”

ก่อนที่เธอจะวางสาย ในที่สุดเวธัสก็เอ่ยปากขึ้น

ในตอนเช้าที่เงียบสงัด เสียงทุ้มของเขาไม่ค่อยชัดนัก ฟังไม่เสมือนจริงเลย

ทันใดนั้นใจของณิชาก็ตึงเครียด

“แล้วโทรมาแต่เช้า มีอะไรหรือเปล่า”

“...ถ้าไม่มีอะไร ก็โทรหาไม่ได้เหรอ”

“ฉันแค่คิดว่าคุณน่าจะยุ่ง”

เบื่อจนถึงขนาดที่จะคุยกับเธอในเรื่องไม่เป็นเรื่อง โดยเฉพาะอย่างยิ่งบรรยากาศก็น่าอึดอัดใจ

เวธัสนั่งอยู่ที่โต๊ะพร้อมกล่องใส่แหวนสีดำที่วางอยู่ เขาเปิดกล่องแล้วมองดูแหวนอย่างระมัดระวัง นี่คือผลงานที่เธอคิดตอนเข้าร่วมการแข่งขันเครื่องประดับเอสพี...

ด้วยริมฝีปากซีดๆ เขาถามว่า “อีกสองวันผมจะกลับ มีของขวัญที่อยากได้ไหม”

“เอาอะไรมาก็ได้ ปัณณ์กับอรัลน่าจะโอเคหมดแหละ” ณิชาคิดว่าเขากำลังถามถึงลูกทั้งสอง ก็เลยตอบไปทันที

แล้วบรรยากาศก็กลับมาน่าอึดอัดอีกครั้ง

ณิชารู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าชายอีกฝั่งหายใจเร็วขึ้นเล็กน้อย

หลังจากหยุดพูดไปครู่หนึ่งก็พูดเสริมว่า “ช่วงนี้ปัญณ์ชอบอ่านหนังสือเกี่ยวกับอวกาศกับเทคโนโลยี คุณซื้อของพวกนี้ละกัน อรัลไม่ได้ชอบอะไรเป็นพิเศษ ซื้อตัวต่อโมเดลให้เขาก็แล้วกัน”

ซื้อของให้ลูกๆ ได้พัฒนาตามวัยหน่อย

เวธัสปิดกล่องเสียงดัง ถามเบาๆ “แล้วคุณล่ะ”

“ฉันเหรอ”

“คุณไม่มีของขวัญที่อยากได้เหรอ”

ณิชาตกใจเล็กน้อย“ลูกน้อยทั้งสองคนอยู่ข้างกาย ก็ดีอยู่ ไม่ได้ขาดอะไร”

ปลายสายก็เงียบไป

ผ่านไปนาน เวธัสไม่พูดอะไร

ในตอนที่ณิชาคิดว่าเขาจะไม่ตอบแล้ว เขาก็พูดออกมาเบาๆ “เข้าใจแล้ว รอผมกลับไปละกัน”

ณิชาตอบเบา ๆ จ้องที่หน้าจอที่โชว์การวางสาย อาการง่วงซึมก็หายไปหมด มองไปในระยะไกลอย่างเงียบๆ เขาโทรมาแต่เช้าเพื่อถามเรื่องของขวัญเหรอ ของขวัญที่เธอต้องการมากที่สุดคือการได้สิทธิ์ดูแลลูกสองคน

แต่นี่เป็นจุดอ่อนใหญ่ที่สุดที่เขาจะเล่นงานเธอได้

ทำไมปล่อยไปง่ายจัง

จัดการกับอารมณ์เสร็จแล้ว ณิชาก็เตรียมอาหารเช้าให้ตัวแสบสองคน แล้วไปซูเปอร์มาร์เก็ต

นมผงที่บ้านหมดแล้ว

เด็กน้อยสองคนยังเป็นทารกคลอดก่อนกำหนด เธอเฝ้าดูพวกเขาดื่มนมผงทุกวัน

ตอนแรกอรัลไม่ค่อยชอบดื่ม เจ้าตัวเล็กที่เชื่อฟังมาตลอดยังดื้อกับการดื่มนม เพื่อเกลี้ยกล่อมให้เขาดื่มอีก ณิชาถึงขนาดซื้อนมผงสำหรับผู้ใหญ่มาดื่มเป็นเพื่อนเขาด้วย

ตอนนั้นเองณิชาได้รับข้อความจากIvan

เขาเปลี่ยนความเย่อหยิ่งก่อนหน้านี้ แถมยังมีท่าทีที่เป็นมิตร ขอให้เธอไปที่บริษัทในตอนบ่าย

ตอนนี้ยังมีหน้ามาเน้นย้ำว่าตัวเองทำงานหนักแค่ไหน! ความพยายามในเรื่องจะมีเพศสัมพันธ์กับAmyในออฟฟิศน่ะเหรอ

เมื่อรู้ว่าไม่มีประโยชน์ที่จะอยู่คุยกับเขา ณิชาจึงจะไปหาผู้อำนวยการวิลเลียมเอง แต่เธอตอนที่มาถึงที่ประตู Amyกับวิลเลียมก็เข้ามา

ข้างหลังยังมีชายสองสามคนในชุดสูท เขาสวมชุดเครื่องแบบพร้อมปลอกแขนสีแดงใกล้ข้อศอกซึ่งแสดงถึงอำนาจของแผนกสืบสวนป้องกันการทุจริตภายใน

วีเอสเอ กรุ๊ปได้จัดตั้งแผนกสอบสวนขึ้นเพื่อป้องกันการทุจริตภายใน

เมื่อณิชาเห็นพวกเขาเข้ามาหาตนอย่างเคร่งขรึม ก็รู้สึกไม่ดี

แล้ว ก็เห็นAmyชี้มาที่ตัวเองและตะโกนใส่ว่า

“ผู้หญิงเอเชียต้อยต่ำคนนี้ ฉันจะรายงานเธอ ว่าที่จริงเธอรับสินบน เป็นสายลับที่บริษัทอื่นส่งมาขโมยความลับที่บริษัทของเรา”

“สายลับอะไร เธอพูดเลอะเทอะอะไรเนี่ย!” ณิชากำหมัดแน่น ลมหายใจเย็นเยียบ จ้องAmyอย่างเย็นชา “ฉันทำงานให้วีเอสเอ กรุ๊ปอย่างจริงใจมาตลอด แต่เธอไม่ชอบฉันในฐานะคนต่างชาติ ดูถูกเหยียดหยามฉันตลอด ที่เธอว่าฉันเป็นสายลับ ไหนเอาหลักฐานมาสิ”

“เธอต้องการหลักฐานหรอ ฉันจะให้ดู!”

Amyยิ้มเจ้าเล่ห์ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาจากกระเป๋าของเธอแล้วคลิกเล่นวิดีโอ

ในวิดีโอมีภาพณิชาอยู่นอกห้องน้ำร้านอาหารจีนในวันนั้น

เธอกับผู้หญิงคนหนึ่งเข้าห้องน้ำไปทีละคน

ผู้หญิงคนที่บังเอิญคุยกับณิชาในห้องน้ำคนนั้น ตอนที่เข้าไปข้างในก็ถือกระเป๋าสีแดงอยู่

ตอนออกมาก็ไม่มีแล้ว

ไม่นาน ณิชาก็ไล่ตามออกมาจากห้องน้ำ กระเป๋าสีแดงก็ไปอยู่ในมือเธอ

ณิชาไม่รู้ว่าวิดีโอนั้นหมายถึงอะไร จึงขมวดคิ้ว

“นี่เป็นหลักฐานได้ไง เธอทำของหาย ฉันแค่จะคืนให้เธอก็แค่นั้น ตอนนี้แค่เก็บของได้แล้วเอาไปคืนก็กลายเป็นสายลับแล้วหรอ”