การถูกเรียกใช้ตามอำเภอใจ...
เขาเริ่มสงสัย ตกลงว่ากันญ่าเคยมีความรู้สึกจริงใจกับเขาสักนิดหนึ่งมั้ย?
ทันใดนั้นเขาก็ยิ้มหราออกมา ขนาดไม่สนใจชีวิตเขาสักนิด แล้วจะมีความจริงใจมาจากไหนกัน?
พอท่านประเสริฐได้ยินก็โกรธจนความดันขึ้นจวนเกิดอาการกำเริบ จึงพยายามหายใจอย่างยากลำบาก
พลันใช้นิ้วสั่นเทาชี้ไปยังกันญ่าและเตชินท์ เปลือกตาปลิ้นออกมาด้านนอก--
“พะ...พวกแกมันชายโฉดหญิงชั่ว!”
กันญ่าคาดไม่ถึงว่าเตชินท์จะกล้าเปิดเผยเรื่องราวทั้งหมดออกมา พลันหวาดหวั่นทันที
“เตชินท์นี่คุณกำลังพูดมั่วซั่วอะไรออกมา!”
“ผมพูดมั่วเหรอ? ผมยังอัดคลิปตอนที่ผมกับคุณมีอะไรกันไฟล์ยาวเป็นตับหลายกิกะไบต์ อยากให้ผมเอาออกมาเปิดโชว์ให้พวกคุณดูมั้ยล่ะ?” เตชินท์แสยะยิ้ม
“แก...” สีหน้ากันญ่าย่ำแย่มากกว่าเดิม ไม่คาดคิดเลยว่าเตชินท์จะกล้าแอบอัดคลิปพวกนี้เอาไว้ด้วย พลันร้องไห้และด่าทอออกมา “แกพูดออกมาเองไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็จะมาลากฉันกับลูกเข้ามาเกี่ยวข้องด้วยไม่ใช่เหรอ?”
“ผมให้ทุกอย่างกับคุณ จนอยากจะควักหัวใจให้คุณด้วยซ้ำ แต่คุณกลับอยากจะเอาชีวิตผม แล้วผมยังจะปกปิดแทนคุณเพื่ออะไรล่ะ?”
“ปกปิดเหรอ? แกยังปกปิดอะไรแทนฉันอีกเหรอ? ทั้ง ๆ ที่แกต้องการฆ่าธัสให้ตาย! ไม่งั้นแกเอาหลักฐานออกมา เพื่อเป็นการพิสูจน์ว่าฉันเป็นต้นคิดแผนการ! ถ้าเอาออกมาไม่ได้นั่นก็คือแกกำลังใส่ร้ายป้ายสีอยู่!”
กันญ่าทำใจแข็งสู้ ในทางกลับกันเตชินท์ลงมือทำทุกอย่าง มือเธอไม่เคยเปื้อนเลือดสักนิด เธอเป็นผู้บริสุทธิ์!
ณิชาจ้องมองทั้งสองคนมีปากเสียงตั้งหน้าเป็นศัตรูกัน ต่างอดไม่ได้ที่พูดอย่างหมดอารมณ์ “เตชินท์ เพื่อผู้หญิงพรรค์นี้ จนทำให้ตนเองตกอยู่สภาพนี้ คุ้มมั้ยเนี่ย?”
สีหน้าแววตาเตชินท์ยิ่งเย็นชาขึ้นเรื่อยๆ
“แกหุบปากไปเลย! ถ้าไม่ใช่แกกับเวธัส ฉันกับญ่าก็คงไม่ตกอยู่ในสภาพนี้หรอก? พวกแกนี่แหละที่เป็นอาชญากร!”
เวธัสยกมุมปากขึ้นอย่างเยาะเย้ย “ดังนั้นแกจึงซื้อตัวคนร้ายเพื่อต้องการฆ่าฉัน?”
“คนที่อยากจะเอาชีวิตแกมีเยอะมาก! เรื่องมาถึงขั้นแล้ว ฉันก็ไม่กลัวที่จะบอกกับแก ฉันก็แค่ลักพาตัวณิชาไปก็เท่านั้นเอง เพื่อบีบบังคับให้แกมอบทรัพย์สินของแกจนสิ้นเนื้อประดาตัว แต่พวกฆาตกรเหล่านั้นหลังจากนั้นก็ไม่เกี่ยวข้องกับฉันแล้ว ได้แต่พูดว่าตัวแกเองมีศัตรูเยอะมากเกิน!”
สภาพจิตใจเตชินท์บ้าคลั่งเล็กน้อย โกรธจนบ้าคลั่ง
ดวงตาเวธัสฉายความเย็นชาออกมา
“ศัตรูของฉันจะเยอะขนาดไหน ก็ไม่ถึงขั้นที่ต้องทำให้แกมานั่งวิตกกังวลด้วยหรอก แกคิดถึงจุดจบของตัวแกเองเถอะ”
ลักพาตัว วางยา มีคลิปวิดิโอเป็นหลักฐาน เรื่องแล้วเรื่องเล่า ถึงเขาติดปีกก็ยากจะบินหนี
“แจ้งความเถอะ คนอย่างพวกแกเหมาะที่จะอยู่ในคุกตลอดชีวิต” ณิชาพูดลอยๆ กับเอกประโยคหนึ่ง เพื่อตัดสินชะตากรรมของพวกเขา
เมื่อทุกอย่างเงียบสงบลง นายท่านตระกูลสนธิไชยชำเลืองอย่างรังเกียจเดียดฉันท์ พลันเดินหนีด้วยความโกรธเคือง
ก่อนหน้าที่จะเดินมุ่งหน้าออกไปยังตั้งใจกำชับเอกไว้ด้วย--
“จับตามองพวกเขาเอาไว้ อย่าให้ใช้ประโยชน์จากช่องโหว่ ฉันจะจัดการลูกน้องคอยกดดันทางฝรั่งเศสทางนี้เอง ให้พวกเขาส่งตัวกลับประเทศทันที! ไม่มีวันปล่อยให้พวกเขาหลุดคดีอย่างสบายใจเฉิบไปได้!
……
ไม่นานหลังจากนั้น เจ้าหน้าที่ตำรวจมาถึงสถานที่เกิดเหตุ เตรียมคุมตัวเตชินท์กับกันญ่าไปยังสถานีตำรวจ
ร่างกายของกันญ่าสูญเสียการควบคุม ตะโกนอย่างบ้าคลั่ง ว่าเธอเป็นผู้บริสุทธิ์!
อย่างไรก็ตามทุกคนต่างใช้สายตามองเธอราวกับมองคนบ้า
เตชินท์ยังคงแสดงลักษณะท่าทางไร้ความรู้สึกแบบนั้น พลันจ้องมองกันญ่าด้วยสายตาลึกซึ้ง
เหมือนการถูกจำคุกหรือไม่ จะถูกพิพากษาหรือเปล่า สำหรับเขาแล้วมันไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย
กันญ่ากุมท้องอันเจ็บปวดเอาไว้ และเริ่มแหกปากตะโกนว่าต้องการหมอสูติ-นรีเวชโดยตรง ทางเจ้าหน้าที่ตำรวจมองเธอมีสัญญาณการแท้งจริงๆ ทำได้เพียงพาตัวส่งเธอไปโรงพยาบาล เตชินท์ย่อมมุ่งหน้าไปพร้อมกับขบวนของพวกเขา
ระหว่างทางกันญ่าแสดงพฤติกรรมก้าวร้าว โดยเอาสิ่งของทุกอย่างที่สามารถจับต้องได้เขวี้ยงใส่หน้าเตชินท์
“ตอนนี้แกพอใจหรือยัง? ฉันถูกเปิดเผยหมดตูด! เด็กในท้องของฉันเป็นมารหัวขน! ไอ้แก่ตายยากก็ไม่เชื่อฉันแล้ว! เตชินท์ ทำไมแกไม่ตายห่าให้รู้แล้วรู้รอดตั้งแต่แรก...”
เตชินท์เชื่อฟังในสิ่งที่เธอพูดมากมาโดยตลอด ในที่สุดวันนี้ก็อดใจไม่ได้อีกแล้ว
ดวงตาของเขาฉายแววตาความโหดเหี้ยมออกมา ทันใดนั้นจึงใช้หลังฝ่ามือฟาดลงบนใบหน้ากันญ่าอย่างสุดแรง
เธอเชื่อมั่นในคำพูดที่เตชินท์พูดออกมาทุกคำ ทุกอย่างที่ทำลงไปก็เพราะว่ากันญ่าคอยบงการอยู่เบื้องหลัง
พลันฉุกคิดว่าเธอเคยลอบทำร้ายปัณณ์ แถมยังรังแกอรัล ความโกรธเกลียดของณิชายิ่งถาโถมขึ้นมากกว่าเดิม
เธอคิดอย่างชั่วร้าย รอวันที่กันญ่าถูกพิพากษา เธอก็จะซื้อประทัดกองใหญ่กลับมาจุดเฉลิมฉลอง!
ท่านประเสริฐน่าจะโกรธจัด แถมยังแสดงความรู้สึกกล่าวโทษเวธัสอยู่บ้าง ดังนั้นตั้งแต่ที่เอาตัวกันญ่าและเตชินท์ทั้งสองคนไปส่งที่สถานีตำรวจแล้ว เขาไม่เคยมาเยี่ยมเยียนเวธัสสักครั้งอีกเลย
ส่วนเวธัสเองกลับมีความสุขและผ่อนคลายมาก
เขาพอจะเดาคาดว่าท่านประเสริฐจะพูดถึงอะไรบ้าง...
ไม่มีอะไรมากไปกว่าณิชาคิดไม่ซื่อและไม่คู่ควรกับเขา ต้องแอบวางแผนคิดบัญชีและทรัพย์สมบัติตระกูลสนธิไชยหรืออย่างแน่นอน คำพูดเหล่านี้เขาฟังจนหยากไย่ขึ้นหูแล้ว
ณิชาไม่ได้ผ่อนคลายมานานมากแล้ว พลันนอนหลับสบายสักงีบในห้องพักผู้ป่วยที่ติดกัน
ตอนที่ตื่นขึ้นมาอีกครั้งก็เพราะโทรศัพท์ทางไกลของเจนนี่ปลุกให้ตื่น
ไม่รู้ว่าเจนนี่ไปรู้ข่าวมาจากไหน รู้ว่าเธอถูกคนลักพาตัวไป ร้อนใจจนตาแดงก่ำ “ฮือๆ แกทำให้ฉันตกใจจนจะบ้าตายอยู่แล้ว! จนฉันเกือบนึกว่าแกไม่กลับมาอีกแล้ว...”
“อย่าร้องสิ ฉันก็สบายดีนี่ไง?” ณิชารีบปลอบใจเจนนี่ทันควัน
เจนนี่ไม่เชื่อ พร้อมทั้งให้ณิชาเอาโทรศัพท์ยื่นไกลๆ เพื่อให้เธอตรวจสอบดูว่าไม่มีบริเวณไหนได้รับบาดเจ็บกลับมา
ณิชาไม่กล้าให้เธอดูรูปใกล้ๆ จริงๆ ซึ่งบนตัวของเธอแม้ว่าไม่ได้สาหัสเหมือนเวธัสเขา ความจริงก็มีบาดแผลอยู่ไม่น้อย จึงรีบเปลี่ยนเรื่องอย่างรวดเร็ว โดยการหัวเราะใส่...
เจนนี่ได้ยินว่าอีกไม่กี่วันก็จะกลับประเทศในไม่ช้า ดวงตาเปล่งประกายทันที “แกกับคุณเวธัสคืนดีกันแล้วใช่มั้ย? ไม่กลัวว่าจะถูกเขาจับไปอีกเหรอ?”
อย่าไปกล่าวโทษที่ณิชาไม่ได้บอกเรื่องเหล่านี้กับเธอ ซึ่งมันเป็นเรื่องฉุกละหุกจริงๆ เธอไม่มีโอกาสที่จะพูดกับเธอเลย
โดยปกติณิชากับเจนนี่จะพูดคุยกันหมดเปลือกในทุกเรื่อง
เธอจึงบอกเจนนี่กับเรื่องที่เกิดตั้งแต่ต้นจนจบอย่างหมดไส้หมดพุง
พอเจนนี่ได้ฟังแล้วถึงกลับสะอึกสะอื้นออกมาทันที พลันดึงทิชชูสีขาวขึ้นมา และปาดน้ำตาป้อยๆ “ซึ้งมากเลยแหละ! คุณเวธัสเข้าไปช่วยแกอย่างไม่เสียดายชีวิต...”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊
ตอน571-670หายไปไหนคะ ต้องทำไงถึงจะอ่านตอนที่ขาดไปได้...