กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 423

สิดารินน้ำลงไปในแก้วอย่างมีความสุข

ความบังเอิญก็คือ มีกระจกอยู่หนึ่งบานวางอยู่ที่มุมเยื้องๆกับโต๊ะของกาน้ำร้อนพอดี

มองผ่านกระจกบานนั้น เธอสามารถเห็นก้อยกำลังถือเข็มฉีดยาเดินตรงมาที่เธอได้อย่างชัดเจน ความโหดเหี้ยมบนใบหน้า กับในแววตาที่แฝงไปด้วยความชั่วร้ายแบบนี้เธอไม่เคยเห็นมาก่อน

ปึ้ง……

แก้วในมือของสิดาลื่นตกลงบนโต๊ะ น้ำกระเซ็นออกมาเต็มพื้น

เธอหันตัวกลับมาอย่างรวดเร็ว สองตาแดงก่ำ จ้องมองก้อย

“ในมือของลูกคืออะไร?”

ก้อยก็คิดไม่ถึงว่าจู่ๆสิดาจะหันหน้ากลับมา สีหน้าการแสดงออกเกิดความรู้สึกผิดขึ้นมา จากนั้นก็จับเข็มฉีดยาแทงไปยังคอของสิดาอย่างแรง

“แม่ เห็นแก่ที่หนูเรียกแม่ว่าแม่ แม่ช่วยให้หนูบรรลุความปรารถนาด้วยเถอะนะ！สิ่งนี้มันไม่ทำให้แม่ตายหรอก……”

“ลูกบ้าไปแล้ว！ลูกบ้าไปแล้วจริงๆ！”สิดาคว้ามือของก้อยสกัดกั้นเธอเอาไว้อย่างรวดเร็ว

เข็มฉีดยาแทงไปที่หลังมือของสิดา ด้วยแรงชักเย่อระหว่างพวกเธอทั้งสองคน ทำให้เข็มค่อยๆแทงเข้าไปทีละนิดๆ

สิดารู้สึกเจ็บปวด บวกเข้ากับความสิ้นหวังที่มีต่อก้อย ก็ไม่รู้ว่าไปเอาพละกำลังมาจากไหน ผลักก้อยจนล้มลงไปกองกับพื้นอย่างสุดชีวิต ด้วยพละกำลังมากมายมหาศาล ทำให้หลังกระแทกเข้ากับขอบโต๊ะที่แหลมเข้าอย่างจัง

เธอไม่มีเวลาได้จะมาร้องตะโกน ก้าวขาวิ่งลงไปข้างล่างทันที……

วิ่งไปพลาง ตะโกนร้องขอความช่วยเหลือไปพลาง

แต่ว่าพอคำว่าช่วยด้วยคำนี้ออกมาจากปาก เธอก็ปิดปากสนิท น้ำตาไหลทะลักออกมาจากสองตา

ถ้าก้อยถูกตำรวจจับตัวไป แบบนี้ก็จะโดนข้อหาพยายามฆ่าใช่ไหม?

ก้อยเก็บเข็มฉีดยาที่ตกลงบนพื้นขึ้นมา ท่าทางโหดเหี้ยม ก่อนจะไล่ตามสิดาไปทันที

ในเวลานี้แววตาเต็มไปด้วยความบ้าคลั่ง

เธอจะให้สิดาหนีไปไม่ได้ ไม่ได้เด็ดขาด！

ถึงสิดาจะดูอายุมากแล้ว แต่กลับวิ่งไวมาก พอเห็นเธอเข้าไปในลิฟต์ ก้อยก็กัดฟันวิ่งลงบันไดไปทันที ถึงยังไงที่นี่ก็มีห้าชั้น เธอน่าจะไล่ตามสิดาทัน

เป็นอย่างที่คิดเอาไว้ ก้อยไล่ตามสิดามาตรงถนนข้างนอกตึกของเขตชุมชนทัน

“หยุดเดี๋ยวนี้นะ！”

ปึ้ง……

ในขณะที่สิดาถูกน้ำตามาบดบังอยู่เต็มเบ้าตา จู่ๆก็มีรถไมบัคสีดำคันหนึ่งแล่นตรงเข้ามา

ตามมาด้วยเสียงชนกระแทกที่แสนหดหู่ใจ สิดารู้สึกว่าร่างกายของตัวเองถูกชนจนลอยกระเด็น จากนั้นก็ร่วงตกลงมาข้างล่างอย่างจัง！

เธอนอนกองอยู่บนพื้นอย่างหมดเรี่ยวแรง ร่างกายสั่นกระส่าย มีเลือดไหลออกมาจากปาก และจมูก ค่อยๆไหลนองเต็มถนน สติสัมปชัญญะค่อยๆเลือนราง……

ก้อยกุมปากของตัวเอง ถลึงสองตาโตอย่างเกินจริง หันมองรถหรูที่เพิ่งจะขับแล่นเข้ามาเมื่อตะกี้

รถคันนั้น ผู้ชายที่ขับรถคันนั้น ก็คือ……

เป็นไปได้ยังไง?！

ก้อยก็สั่นสะดุ้งไปทั้งตัวเช่นเดียวกัน หัวใจแทบจะเต้นออกมาจากข้างในร่างกาย

“เกิดอุบัติเหตุรถชนแล้ว！”

“รีบโทรแจ้งรถพยาบาลเร็วเข้า！……”

บังเอิญมีคู่สามีภรรยาวัยชราที่กลับบ้านดึกคู่หนึ่งผ่านมาพอดี พอเห็นสิดาที่นอนกองอยู่ที่พื้น ก็รีบร้องตะโกนขึ้นมาทันที

ก้อยได้สติกลับมา รีบเก็บเข็มฉีดยาไปอย่างรวดเร็ว

ปลายหางตาของสิดาเห็นก้อยกับคู่สามีภรรยาวัยชราคู่นั้นเดินตรงเข้ามาหาตนเอง เธอนอนกองอยู่กับพื้น สองมือหมดเรี่ยวแรงที่จะพยุงร่างกาย คิดทีจะคลานไปข้างหน้า รอยเลือดไหลคดเคี้ยวเป็นทางยาวๆสองทางบนถนน

……

ตอนที่ณิชาได้รับโทรศัพท์จากก้อยบอกว่าสิดาถูกรถชน เธอก็กำลังร้องเพลงคาราโอเกะกับเจนนี่อยู่

ปฏิกิริยาแรกของเธอก็คือก้อยจะมาไม้ไหนอีก

สิดาอยู่ที่บ้านดีๆอยู่ แถมนี่มันก็ค่ำมืดแล้วด้วย จะถูกรถชนได้ยังไง?

“ฉัน……ฉันเห็นหน้าของเจ้าของรถที่ก่ออุบัติเหตุ……คือคุณเวธัส”

ตูม ราวกับสายฟ้าฟาดลงมาที่หูอย่างจัง มือที่ณิชาจับข้อมือของเธอเอาไว้ก็ออกแรงมากขึ้น ในตาเต็มไปด้วยเส้นเลือด……

“เธอกำลังล้อเล่นอะไรอยู่? เวธัสจะชนแม่ของฉันได้ยังไง? ก้อย ที่ผ่านมา ที่เธอเอาแต่เพ่งเล็งโจมตีฉันมาโดยตลอดช่างมันฉันไม่สนใจ แต่ตอนนี้เธอกล้าใส่ร้ายแม้กระทั่งคุณเวธัสเนี่ยนะ！”

มือที่ก้อยถูกบีบเอาไว้ก็รู้สึกเจ็บ พูดร้องตะโกนออกมา“ฉันไม่ได้ใส่ร้ายเขา！ฉันรู้ว่าเขาเป็นสามีของเธอ แน่นอนว่าเธอก็ต้องช่วยเหลือเขา เชื่อเขาอยู่แล้ว แต่ฉันเห็นมากับตาตัวเองจริงๆ เป็นเขาที่ขับรถชนป้า ถ้าไม่เชื่อเธอกลับไปตรวจสอบก็ได้ ดูว่าที่รถมีรอยชนคนบ้างไหม……”

เธอในตอนนั้นก็อึ้งตะลึงไปเหมือนกัน แต่เธอก็มั่นใจว่าตัวเองไม่ได้มองผิดไปแน่นอน

คนที่ขับรถชนสิดาก็คือเวธัส……

พอเห็นสีหน้าอารมณ์ที่เต็มไปด้วยความอึ้งตะลึงแล้วก็รับไม่ได้ของณิชา ก้อยก็รู้สึกสะใจอยู่ภายในใจ แม้แต่ความรู้สึกผิดและความเศร้าโศกก็หายไปหมดแล้วเหมือนกัน！

เธออยากจะเห็นจริงๆ ว่าณิชาที่กตัญญูขนาดนี้หลังจากที่ได้รู้ว่าเวธัสขับรถชนสิดาแล้วหนีไป เธอยังจะคบกับเวธัสอีกไหม? ต่อให้ยังคบอยู่ แต่มันก็เหมือนกับเป็นหนามที่อยู่ภายในใจ！

ก้อยพูดอะไรต่อ ณิชาก็ไม่ได้ฟังอีก

โทรศัพท์ไปหาเวธัส

แต่ก็โทรหาเขาไม่ติดจนถึงตอนนี้

เสียงสัญญาณรอบรับที่แสนเย็นชาทำให้หัวใจของณิชาราวกับดิ่งลงสู่หุบเหว เธอกัดริมฝีปากล่าง วิ่งกลับไปที่หมู่บ้านออเรนจ์ ซื้อกล้องวงจรปิดที่ติดตั้งอยู่ข้างนอกร้านค้าเล็กๆบริเวณแถวที่เกิดเหตุขึ้น

พอดูจบไปหนึ่งรอบ ณิชาก็รู้สึกว่าสิ้นหวัง

เพราะว่ารถไมบัคสีดำที่อยู่ในกล้องวงจรปิดคันนั้นก็คือรถของเวธัส

รูปลักษณ์ รุ่น ป้ายทะเบียนมีครบหมด

แม้แต่ผู้ชายที่นั่งอยู่ที่นั่งคนขับก็หน้าตาเหมือนกับเวธัสเด๊ะๆ！

นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?

เวธัสไม่มีทางชนแม่ของเธออย่างไม่มีสาเหตุแบบนี้แน่นอน แต่ว่าโทรศัพท์ของเขาดันโทรไม่ติดอยู่ตลอดเลยนี่สิ

หรือว่า……เวธัสจะดื่มจนเมา แล้วไม่ทันได้ระวัง?