กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 488

ฤดูหนาวหนาวมาก และยังมีเกล็ดหิมะที่ลอยอยู่ แม้จะสวมเสื้อโค้ตของเวธัส แต่ก็ยังอุ่นไม่พอ

ดูเหมือนว่าณิชาจะพบพลังที่จะช่วยทำให้เธอสงบลง ดวงตาของเธอแดงก่ำ เธอถามอย่างกังวลว่า “เมื่อกี้ฉันฆ่าคนใช่ไหม? คนลักพาตัวสองคนนั้นตายแล้วใช่ไหม? ฉันฆ่าคน...”

เวธัสเหลือบมองไปที่ผู้ลักพาตัวสองคนที่เต็มไปด้วยเลือดและนอนนิ่งอยู่บนพื้น

เอกก้าวไปข้างหน้าทันทีเพื่อตรวจสอบการหายใจของทั้งสอง

หนึ่งในนั้น ผู้ลักพาตัวที่ดุร้ายเสียชีวิตแล้ว และอีกคนที่ผอมบางถูกยิงจนสลบไป

เขาส่ายหัวไปทางณิชา “ยังไม่ตายครับ ยังหายใจอยู่ คุณผู้หญิง อย่าโทษตัวเองเลย พวกเขาเป็นอาชญากรที่ชั่วร้าย แม้ว่าคุณจะฆ่าพวกเขา มันก็ทำเพื่อทุกคน!”

“เขายังไม่ตายจริงหรอ?” ณิชาถามอย่างไม่แน่ใจ

เมื่อกี้ผู้ลักพาตัวรีบวิ่งไปคว้าปืนพก และในหัวเธอมีความคิดเดียว

อย่าปล่อยให้เขาคว้าปืนกลับคืนไป!

เพราะความตื่นตระหนก เธอจึงเหนี่ยวไก...

มองย้อนกลับไป ตอนนี้เธอก็ยังรู้สึกกลัว

“ยังไม่ตาย” เวธัสใช้ฝ่ามือใหญ่กดศีรษะของเธอลงที่หน้าอกเขา ป้องกันไม่ให้เธอเห็นความกระหายเลือดในดวงตาของเขา ก่อนจะค่อยๆ ปลอบโยนเธอ “พวกมันแค่หมดสติไป คุณไม่ได้ฆ่าใคร เด็กดี อย่าคิดมาก ผมพาคุณไปที่รถก่อน ที่นี่มันหนาวเกินไป...”

“ฮือ...”

ในขณะนี้ ความตึงเครียดของณิชาได้หายไป ร่างกายของเธออ่อนระทวย และมือของเธอก็โอบรอบคอของเขาไว้

เวธัสกอดเธออย่างระมัดระวัง หัวใจของเขาก็รู้สึกเจ็บปวด

ในเวลานี้ เอกกล้าที่จะเข้าไปร่วมกับบอดี้การ์ดคนอื่น ๆ เพื่อจัดการกับที่เกิดเหตุ

ภูมิภัทรเสียเลือดมากเกินไปและหมดสติไป โชคดีที่ในบอดี้การ์ดมีแพทย์มาด้วยคนหนึ่ง เขาปฐมพยาบาลเบื้องต้นให้ภูมิภัทร

อย่างไรก็ตาม ภูมิภัทรก็ต้องถูกส่งตัวไปที่โรงพยาบาลทันที

เขามีอาการบาดเจ็บสาหัส คาดว่าคงเป็นการยากสำหรับเขาที่จะฟื้นตัวภายในหนึ่งเดือนนี้

สำหรับผู้ลักพาตัวร่างผอมที่ยังมีชีวิตอยู่ ย่อมมีชะตากรรมเดียวเท่านั้น

นั่นก็คือตาย

เวธัสอุ้มณิชาขึ้นรถ จากนั้นก็เปิดเสื้อออกเพื่อตรวจสอบร่างกายของเธอ มีรอยแผล รอยฟกช้ำสลับกัน บางทีเกิดจากการล้ม บางทีเป็นคราบเลือดจากปลายมีด และบางทีก็รอยขีดข่วนมากมาย...…

ทุกครั้งที่เขามองไปที่นั่น ดวงตาของเวธัสก็เย็นชานั้น!

เขาประเมินพิภพสูงไป

เขาคิดว่าเขาใช้วิธีการที่ฉลาดในการแย่งสมบัติของณิชา ไม่คิดว่าเขาจะหยาบคายและโง่เขลา เขาจับตัวณิชาไปโดยตรง...

แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า สิ่งนี้ส่งผลต่อหัวใจของเขามากที่สุด

พิภพ รนหาที่ตาย!

มีแผ่นกั้นอยู่ในรถ ดังนั้นเอกจึงไม่เห็นว่าเกิดอะไรขึ้นกับคนสองคนที่เบาะหลัง แต่เขายังคงรู้สึกหนาวผิดปกติ และคุณชายก็หงุดหงิดมาก!

หลังจากตัวสั่น ฉันก็อดไม่ได้ที่จะอวยพรให้พิภพ จงสร้างบุญกุศลให้มากๆนะ

ในขณะนี้ เอกได้รับโทรศัพท์และก็รู้สึกลำบากใจทันที

หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็เคาะช่องกั้นและพูดว่า “คุณชาย เราพบที่อยู่ของพิภพแล้ว แต่ที่ลำบากคือเขาจับตัวคุณท่านศิริจันทร์เป็นตัวประกัน และตอนนี้อยู่ที่เรือสำราญ RMS Lusitania...”

ณิชายังอยากจะผลักเขาออกไป “ถ้าไม่ตกลง ก็อย่ามาจูบฉัน”

“...” เวธัสหายใจเข้า จ้องไปที่ดวงตาของเธอ และหลังจากนั้นไม่นานก็ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ “ได้ ผมจะพาคุณไปที่นั่น แต่เมื่อคุณไปถึงเรือสำราญ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น คุณต้องให้ความสำคัญกับความปลอดภัยของคุณเป็นอันดับแรก!”

“จริงเหรอ?” ณิชารู้สึกประหลาดใจในทันใด แขนของเธอโอบรอบคอของเขาและจูบทันที “คุณสามี คุณดีที่สุดเลย”

เวธัสยื่นมือออกไป แล้วดีดที่หน้าผากเธอ “จำที่ผมพูดไว้ คุณอยากใช้ชีวิตตัวเองเพื่อแลกกับความปลอดภัยของคุณยายเด็ดขาด เข้าใจไหม”

ณิชาจับที่หน้าผากของเธอด้วยความเจ็บปวด แต่มีรอยยิ้มบนปากของเธอ “ฉันเข้าใจ ฉันยังมีชีวิตไม่พอ ฉันไม่ได้ให้กำเนิดเจ้าหญิงน้อยให้คุณเลย ฉันจะยอมใช้ชีวิตแลกได้ยังไง...”

แต่ในใจก็ยังรู้สึกไม่สบายใจ

……

เรือสำราญ RMS Lusitania บนดาดฟ้า

พิภพไม่เคยมีความสุขมากเหมือนในขณะนี้มาก่อน!

โดยเฉพาะตอนที่จับตัวณิชาและขายให้ต่างชาติ เขายังคงคิดว่า การที่เขาหุนหันพลันแล่นแบบนี้มันเป็นการรนหาที่ตาย เขาควรวางแผนทีละขั้นตอน จากนั้นค่อยยืดอำนาจของชาลีและณิชา

แต่ตอนนี้เขาเห็นว่าหญิงชรากำลังวุ่นเพราะการหายตัวไปของณิชา และเขาก้รู้สึกโล่งใจอย่างมาก

เป็นเวลานานที่เขาถูกศิริจันทร์ข่มเหงและถูกดูหมิ่นมาตลาด

โครงการสำคัญในบริษัทมักจะมอบให้กับคนนอกมากกว่า โดยที่เธอไม่พิจารณาลูกชายคนที่สองอย่างเขาเลย

เขาคิดว่าสาธินีไอ้หลานสาวตัวปลอมนั่นสามารถทำให้หญิงชรามีความสุขได้ เธอจะได้ปฏิบัติต่อเขาดีมากขึ้นอีกหน่อย แล้วเธอก็จะมอบมรดกให้เขา แต่สุดท้ายก็สู้หลานสาวอย่างณิชาที่หายตัวไปหลายปีไม่ได้!

ตอนที่เห็นหญิงชราอ้อนวอนต่อหน้าเขา เขารู้สึกได้ทันทีว่าวิธีการที่เรียบง่ายและหยาบคายนี้เหมาะสมที่สุดสำหรับเขา