กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 497

ณิชาเหลือบมองอย่างสงสัย จากนั้นใบหน้าของเธอก็เปลี่ยนเป็นสีแดง เขาเขินอาย และสมองของเธอก็ระเบิด

เวธัสมองตามสายตาของเธอ และเห็นสิ่งเหล่านี้ที่ตกลงบนพื้นอย่างเป็นธรรมชาติ ทั้งหมดเป็นของบางอย่างที่ใช้ระหว่างชายและหญิง

เห็นได้ชัดเจนที่สุดคือกล่องสี่เหลี่ยมที่มีคำใหญ่สามคำ: Durex และขนาดแสดงขนาดที่ใหญ่ที่สุด

นอกจากนั้น ยังมีของเล่นแปลกๆ!

เวธัสเหลือบมองเครื่องใช้เหล่านี้แล้วมองดูห้องนอนที่ตกแต่งอย่างสวยงาม เขาคงรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เขาเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยและพูดด้วยรอยยิ้มที่ไม่ใช่รอยยิ้ม “ผมไม่คิดเลยว่า คุณภรรยาคุณจะ...หิว...กระหายขนาดนี้?”

ณิชารีบยัดสิ่งของที่กระจัดกระจายลงในกล่อง และทิ้งบนโซฟา ก่อนจะเอาหมอนทับ แล้วอธิบายอย่างเขินอายว่า “อะไรกัน คุณไม่เห็นเหรอ นี่คือสิ่งที่คุณปู่เตรียมไว้ ฉันมาเข้าลำดับวงศ์ตระกูลทำไมฉันต้องเตรียมของพวกนี้”

ก็ว่าทำไมสาวใช้วิ่งหนีไปอย่างเขินอายแบบนั้น

นี่เป็นครั้งแรกที่เธอมาพักในบ้านหลังนี้อย่างจริงจังและคนใช้ก็เตรียมของพวกนี้มาให้ มันน่าอายจริงๆ!

รอยยิ้มที่มุมปากของเวธัสเจ้าเล่ห์ขึ้นเล็กน้อย และเขาเข้าใกล้ณิชา ดวงตาของเขาดูชั่วร้ายขึ้นเล็กน้อย “วันที่สวยงาม ในเมื่อคุณปู่เตรียมพร้อมแล้ว ถ้าคุณไม่ทำอะไรเลย คงจะเสียน้ำใจคุณปู่แย่?”

เสียงแหบต่ำพร้อมลมหายใจอุ่นๆเข้าไปในหูของเธอ

แก้มของณิชาแดงก่ำราวกับพระอาทิตย์ตก มีสัตว์ร้ายตัวหนึ่งปรากฏตัวมากขึ้นเรื่อยๆ และพูดอย่างอายๆ ว่า “ฉันเตือนคุณเลยนะ นี่มันบ้านตระกูล ถ้ามีข่าวลือทำลายชื่อเสียงของฉัน ฉันจะไม่จัดงานแต่งงานกับคุณ”

เมื่อมองดูหน้าแดงของเธอ เวธัสคิดว่ามันน่ารักมาก และอดไม่ได้ที่จะหยิกเธอ

แต่เมื่อได้ยินคำขู่ในช่วงครึ่งหลัง เขาหรี่ตาเย็นชาอย่างอันตราย “ถ้าคุณไม่ได้แต่งงานกับฉัน แล้วคุณจะแต่งกับใคร”

“ฉันไม่ได้จัดได้ไหม?” ณิชาได้ยินคำเตือนในน้ำเสียงของเขาและคำรามกลับมาอย่างมั่นใจพร้อมกับยกคอขึ้น

เวธัสตกตะลึงเล็กน้อย จากนั้นริมฝีปากบางของเขาก็ยกขึ้น “เอาล่ะ เราเข้าลำดับวงศ์ตระกูลและทะเบียนสมรสแล้ว ไม่ว่าเราจะจัดงานแต่งงานหรือไม่ก็ตาม ก็ไม่สำคัญแล้ว”

“นี่คุณ...” ณิชาไม่สามารถตอบได้ครู่หนึ่ง ใบหน้าสวยของเธอแดงขึ้นทันที เธอจ้องเขาอย่างโกรธเกรี้ยว และเยาะเย้ย:ฃ “ถ้าคุณไม่แต่งงาน ก็ประหยัดเงินได้นิดหน่อยใช่ไหมล่ะ ถ้าปู่กับคุณเบื่อขึ้นมาในอนาคต แล้วอยากจะเตะฉันออกไป ถ้าคุณแต่งงานใหม่อีกครั้ง จะไม่มีใครรู้ว่าอดีตภรรยาของคุณคือฉัน”

เวธัสแค่ล้อเล่น แต่ไม่คิดว่าเธอจะโกรธจริงๆ

เขาเอามือทาบริมฝีปากแล้วกัดลงบริเวณปาก แล้วพูดอย่างสบายๆ ว่า “คิดไปเรื่อยอีกแล้ว งานแต่งงานกำลังเตรียมการและจะจัดขึ้นในครึ่งปีหลัง เมื่อกี้ผมแค่ล้อเล่น”

ตรงปลายนิ้วที่เขากัดดูเหมือนมีกระแสไฟฟ้าไหลไปทั่วร่างกาย ณิชาต้องการดึงมันกลับ แต่เขาจับมันแน่นยิ่งขึ้น

“ผมจะแต่งงานแค่ครั้งเดียว เจ้าสาวจะเป็นคุณเท่านั้น ผมสัญญา”

ณิชาเอามืออีกข้างปิดหูสีแดง “ปากหวานจริงๆ ”

“แต่มันมาจากหัวใจทุกคำ” เวธัสจ้องที่เธออย่างลึกซึ้ง ดวงตาของเขาเบลอเล็กน้อย “หัวใจของผมมีขนาดเล็กมากและสามารถรองรับผู้หญิงได้เพียงคนเดียวและคนคนนั้น...คือคุณ”

แสงนั้นทำให้บรรยากาศอ่อนโยน ทั้งสองมองหน้ากัน และต่างก็โหยหากันและกัน เวธัสจับใบหน้าของเธอ ก่อนจะเอนตัวไปจูบริมฝีปากของเธอ และอุณหภูมิในห้องนอนก็สูงขึ้นอย่างเงียบๆ และรวดเร็ว ตอนที่ณิชาคิดว่าเวธัสจะก้าวเข้ามาใกล้ๆ เขาก็ปล่อยความยับยั้งชั่งใจของเธอทันที

เขาพยายามสงบและพูดด้วยเสียงแหบแห้งว่า “ไปเช็ดผมให้แห้ง”

เมื่อยืนอยู่หน้ากระจกในห้องน้ำ หัวใจที่เต้นรัวของณิชาก็กลับมาเป็นปกติ

เธอตบแก้มสวยของเธอเบาๆ แม้ว่าเธอจะอดไม่ได้ที่จะรู้สึกละอายใจเมื่อเห็นสิ่งที่ชายชราเตรียมไว้ แต่บรรยากาศก็ดีมาก เธอคิดว่าเวธัสจะทำอะไรกับเธอ เห็นได้ชัดว่าเขาหายใจไวมาก ทำไมถึงหยุดกลางคัน?

เธออดไม่ได้ที่จะถกชุดนอนของเธอขึ้น เธอมองไปยังหญิงสาวในกระจกฝั่งตรงข้าม

ผิวมีความอ่อนนุ่มและร่างกายมีสัดส่วนที่ดีไม่มีไขมันรอบเอว

เมื่อเธอลุกขึ้น เวธัสไม่ได้อยู่เคียงข้างเธอแล้ว เธอลูบหัวที่บวมเล็กน้อย ไข้หวัดหายขาดมาหลายวันแล้ว ทำไมเธอถึงยังมึนงงอยู่? เมื่อมองดูเวลาอีกครั้ง เก้าโมงครึ่ง!

เธอรีบลุกขึ้นจากเตียง

นอนนานเกินไป ทำไมนาฬิกาปลุกไม่ดัง?

ณิชาล้างหน้าอย่างรวดเร็ว และเปลี่ยนเป็นแจ็คเก็ตผ้าขนสัตว์ก่อนจะลงไปชั้นล่าง

ห้องนั่งเล่นเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ ประเสริฐกำลังเล่นกับเด็กน้อยสองคน หิมะนอกหน้าต่างเริ่มหนักขึ้น และพื้นก็เต็มไปด้วยหิมะสีขาว แต่มีคนใช้ติดสติ๊กเกอร์บนหน้าต่างมากมาย ทั้งบนผนังและหน้าต่าง

ตามธรรมเนียมของประเสริฐ เขาชอบที่จะติดสิ่งสีแดง เพื่อทำให้ปีใหม่มีความรื่นเริงมากขึ้น

เมื่อเห็นเธอลงไปข้างล่าง ประเสริฐก็ไม่ได้รู้สึกไม่พอใจเลย แต่เขากลับยิ้มบาน ตั้งตารอท้องแบนๆ ของเธอ “เวธัสบอกว่าเมื่อคืนเธอเหนื่อยเกินไป ฉันไม่ได้ให้คนใช้ไปเรียกเธอ ที่ครัวเก็บอาหารเช้าไว้ให้แล้ว”

ณิชาเดาว่าชายชรากำลังคิดไม่ดี แต่เธอไม่สามารถอธิบายเรื่องนี้ได้ ดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงดึงผมยาวของเธออย่างไม่สบายใจ

“เวธัสล่ะคะ”

“เขาออกไปแต่เช้าแล้ว บอกว่าจะไปเอาของ”

ณิชาพยักหน้า ในขณะที่ลุงพรก็วางอาหารเช้าไว้บนโต๊ะ เธอนั่งที่โต๊ะอย่างสง่างาม จ้องมองอาหารเช้าที่อุดมไปด้วยคุณค่าทางโภชนาการ ความอยากอาหารของเธอก็เพิ่มขึ้น

อาหารเช้าค่อนไปทางสไตล์จีน รสชาติจืดๆ และดีต่อสุขภาพเช่นกัน ประเสริฐไม่ได้ตั้งใจให้ครัวเปลี่ยนรูปแบบอาหาร

ประเสริฐนั่งลงตรงข้ามกับเธอ เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แล้วถามอย่างไม่แน่นอน “ถ้ามีอะไรผิดปกติกับเวธัส เธอจะรังเกียจเขาไหม”