กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 512

พอชาลีเห็นดังนั้น ก็เลื่อนขั้นเป็นการตักเตือนแทน แต่ว่ามันยังคงไม่ได้ผลอะไรสำหรับเจนนี่

เจนนี่กลับออกแรงผลักเขาออก ให้เขาออกไป

ศิริจันทร์ที่อยู่ด้านข้างนั้นก็เริ่มวิตกกังวล

หลังจากนั้น ชาลีก็หมดความอดทนแล้ว เขาก้มหน้าลงจูบลงบนริมฝีปากของเธอ ใช้วิธีปิดปากด้วยรอยจูบ

เจนนี่จ้องมองใบหน้าหล่อเหลาที่ขยายใหญ่อยู่ตรงหน้าตัวเองอย่างตกตะลึง สะอึกไปทันที และไม่ได้พูดอะไรอีกต่อไป……

ศิริจันทร์ยิ้มหน้าบาน ชาลีมีวิธีของเขาจริงๆ

แต่เธอจำได้ว่าชาลีไม่ค่อยชอบจูบกับผู้หญิงเท่าไหร่นัก ถึงแม้ว่าจะเคยผ่านผู้หญิงมามากมาย แต่ว่าน้อยครั้งมากที่เขาจะริเริ่มไปจูบผู้หญิงคนไหนก่อน เพราะว่าเขาไม่ชอบความสกปรก

แต่ว่าดูท่าทางตอนนี้ ความสัมพันธ์ของพวกเขาจะดีมากเลยนะ

มีเพียงแค่พสิษฐ์เท่านั้นที่เอาแต่หน้าบึ้ง

เขามองไปที่ผอ. แล้วก็ผลัดมองไปที่คุณหมอวัยกลางคนด้วย……

ไม่ใช่สิ เรื่องนี้มันต้องมีอะไรผิดปกอย่างแน่นอน！

……

ตอนแรกณิชาก็อยากจะอยู่เป็นเพื่อนเจนนี่ต่ออีกหน่อย แต่ว่าตอนนี้เธอรู้สึกไม่สบายเท่าไหร่ รู้สึกว่าทนไม่ค่อยไหวอีกต่อไป ก็เลยให้เวธัสพาเธอไปที่ห้องพักเพื่อพักผ่อน

เวธัสสังเกตเห็นว่าสีหน้าของณิชาดูซีดมากขึ้นเรื่อยๆ ริมฝีปากบางของเขาก็เม้มแน่นเป็นเส้นตรง “เดี๋ยวก่อน ให้หมอจีนช่วยจับชีพจรให้คุณด้วยสิ เพราะว่าสีหน้าของคุณไม่ค่อยดีเท่าไหร่เลยนะ”

ณิชาส่ายหน้า แล้วก็เอาหน้าอิงกับหน้าอกของเวธัส พร้อมกับพูดอย่างอ่อนแอว่า “ฉันไม่ได้ป่วยอะไรสักหน่อย ก็แค่ปวดประจำเดือนเท่านั้นเอง ให้ฉันนอนพักเดียวก็ดีขึ้นแล้วล่ะ”

“แต่ว่า……”

“ฉันอยากนอนจริงๆ นะ ไม่อยากฟังหมอพูดเจื้อยแจ้ว”ณิชาจ้องไปที่เวธัสด้วยดวงตาที่กลมโต ท่าทางดูนุ่มนวล ทำให้เวธัสปฏิเสธไม่ได้จริงๆ

เขาชะงักไป แล้วก็อุ้มณิชาไปที่ห้องพักแขกข้างๆ

ณิชานอนอยู่บนเตียงได้ไม่นานก็หลับไป เธอนอนขดตัวจนเกือบจะเป็นวงกลม เพราะว่าปวดท้องน้อย ก็เลยนอนหลับไม่ค่อยสบายเท่าไหร่นัก คิ้วก็ขมวดเข้าหากัน ริมฝีปากสีเชอร์รี่ก็คล้ำเล็กน้อย

เวธัสไม่ค่อยเห็นณิชาเจ็บปวดตอนเป็นประจำเดือนแบบนี้มานานมากแล้ว

รอผ่านสองสามวันนี้ไป เขาจะต้องพาเธอไปตรวจร่างกายที่โรงพยาบาลให้ได้เลย……

……

หลังจากที่เสแสร้งทำเป็นหมดสติไปหลายชั่วโมง ตั้งหน้าตั้งตารอที่จะได้เห็นภาพที่ชาลีกับเวธัสตีกันเป็นอย่างมาก เธอไม่สามารถระงับความกังวลได้ ก็เลยแสร้งเป็นว่าฟื้นแ้ว

แต่ว่ามันกลับไม่ได้มีการทะเลาะวิวาทอย่างที่เธอคาดหวังเอาไว้

แต่ในทางตรงกันข้ามเธอกลับได้ยินจากปากของสาวใช้ว่า ณิชาก็อยู่ในห้องนั้นเหมือนกัน ไม่เพียงแค่นั้นเท่านั้น แต่ว่าเจนนี่ยังได้รับความสนใจจากศิริจันทร์อีกต่างหาก และณิชากับเวธัสก็ไม่ได้เกิดเรื่องเสียหายอะไรเลยด้วย！

บ้าไปแล้ว！แผนการที่ดีของเธอ กลับไม่สำเร็จ……

เธอพ่นยาที่ทำให้ประสาทหลอนในห้อง และจงใจใส่กลิ่นดอกการ์ดิเนียเข้าไปด้วย ไม่เป็นที่สังเกตเห็นง่ายๆ คนปกติถ้าเกิดว่าสูดหายใจเข้าไปนิดเดียวก็จะเริ่มสูญเสียการควบคุมแล้ว

แต่ว่าเวธัสกลับสามารถควบคุมได้งั้นเหรอ? หรือว่าณิชามาถึงทันเวลากันแน่?

สายไหมรู้สึกโมโหเป็นอย่างมาก

น่าเสียดาย ที่ไม่ได้เตรียมคนไว้รั้งณิชา……

ไม่ใช่สิ ตอนนี้ก็ยังทัน

สายไหมตัดสินใจหยิบขวดเซรามิกสีดำเล็กๆ จากกล่องใต้โต๊ะเครื่องแป้ง แล้วก็เดินลงไปชั้นล่าง

สายไหมรีบก้มตัวลงไปเก็บ แต่ว่าตอนที่ก้มตัวลงนั้น ชุดเดรสคอลึกของเธอก็เลื่อนลงมาเล็กน้อย เผยให้เห็นผิวสีขาวราวหิมะของเธอและมีกลิ่นหอมที่มีเสน่ห์

เจ้าของรองเท้าหนังคู่นั้นเห็นภาพของสายไหม แล้วก็เตะขวดยาไปด้านข้างเบาๆ ……

สายไหมก็เลยคว้าได้แต่อากาศ

เธอลุกขึ้นมาด้วยความโกรธ แล้วก็ถลึงตาใส่ผู้ชายตรงหน้า แต่ว่าเธอกลับต้องสะดุ้งไป เพราะว่าผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าของเธอนั้นดูหล่อและทรงพลังมาก สีหน้าดูดุร้าย เหมือนกับเทพสังหารที่พึ่งออกมาจากสนามรบ

หัวใจเต้นผิดจังหวะในทันใด และคำพูดที่เดิมตั้งใจจะด่าก็ค้างอยู่ในปาก

เธอไม่พูดอะไรและเตรียมจะเก็บขวดยา แต่ว่าผู้ชายคนนั้นกลับแย่งขวดยาไปก่อนเธอ

เขาพลิกขวดยาดูและเห็นข้อความที่อยู่ด้านบน

ยาหลอนประสาทงั้นเหรอ？

“คุณผู้ชาย ขอโทษด้วยนะคะ นี่คือสกินแคร์ของฉัน รบกวนคืนให้ฉันด้วยค่ะ”สายไหมยิ้มอย่างอ่อนโยน แล้วก็ตักเตือนอย่างนิสัยดี

เหมันต์จ้องตรงไปที่สายไหม และเริ่มกวาดสายตามองตั้งแต่หน้าอกของเธอไล่ลงไปที่เอว เอิบอิ่ม กระดก……ดีจังเลย แล้วเขาก็ยิ้มอย่างชั่วร้าย

ดวงตาเริ่มแดงก่ำอย่างไม่ปกปิด เผยให้เห็นความปรารถนาที่จะยึดครอง

สายไหมขนลุก ถูกมองจนรู้สึกไม่ชอบ เธอเพิ่มเสียงให้ดังขึ้นและพูดว่า “คุณผู้ชายคะ รบกวนคืนให้ฉันด้วยค่ะ！”

“สกินแคร์งั้นเหรอ? ”ชายหนุ่มเล่นขวดเซรามิกสีดำในมือ “ขวดเล็กขนาดนี้ เป็นขนาดทดลองเหรอครับ? ”

“แล้วเกี่ยวอะไรกับคุณด้วย！”สายไหมโมโหมาก แล้วก็ไม่สนใจภาพลักษณ์ของตัวเองอีกต่อไป ยื่นมือไปแย่งขวดยาในมือของเหมันต์ ถึงตาใส่เขา แล้วก็เดินออกไปอย่างไม่อาย

อย่างไรก็ตามหลังจากที่สายไหมเดินออกไปแล้ว เหมันต์ก็สูดดมกลิ่นตามทิศทางที่เธอหายตัวไป

กลิ่นของสายไหมที่ยังคงอยู่ ทำให้คนตรงนี้รู้สึกอาลัยอาวรณ์