เวธัสรู้สึกได้ว่าณิชากำลังรออยู่ และก็เทนมอุ่นให้เธออย่างเป็นสุภาพบุรุษ และรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความรักก็เผยให้เห็นผ่านทางแววตาของเขา
“เธอเป็นภรรยาของผม แค่จะรักและโอ๋เธอก็ไม่มีเวลาแล้ว แล้วจะเอาเวลาไหนไปทำเรื่องที่ผิดต่อเธอได้ล่ะ? แต่ว่าผมต้องขอบคุณคุณเจนนี่มากเลยนะ ที่หลายปีที่ผ่านมาคอยอยู่ข้างๆ ภรรยาผมตลอด”
ณิชารู้สึกใบหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาทันที สายตาของเวธัสเต็มไปด้วยความรัก และหัวใจของเธอก็เต้นแรงขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้
ครืด——
สายไหมเห็นว่าสายตาของเวธัสมีเพียงแค่ณิชาคนเดียวเท่านั้น มีดในมือของเธอส่งเสียงแหลมบนจาน ทำให้เกิดเสียงการถูที่รุนแรง
เสียงขูดจานนี้ไม่ได้มีผลต่อคู่ชายหญิงทั้งสองคู่นี้แม้แต่นิดเดียว
เจนนี่ถามเธออย่างสงบว่า “น้อง มือเป็นตะคริวเหรอ? ”
“……ฮ่าๆๆ ใช่ค่ะ!”สายไหมแกล้งหัวเราะออกมา ไม่ว่าจะคิดยังไงเธอก็คิดไม่ออก ว่าทำไมเมื่อคืนคนที่อยู่กับเธอถึงได้กลายเป็นเหมันต์ได้?
หรือว่าเวธัสจงใจล่อเธอออกไป แล้วก็เรียกให้เหมันต์ไปที่สวนดอกไม้งั้นรอ?
พอนึกถึงความเป็นไปได้นี้ สายไหมก็รู้สึกเย็นยะเยือก เหมือนตกลงไปในขุมนรก
ละในตอนนี้เอง ศิริจันทร์ก็มาถึงแล้ว เมื่อคืนคุณย่านอนกับเด็กน้อยทั้งสองคน สายตาเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่ไม่สามารถปกปิดได้ และพอเธอมาถึง ทุกคนที่นั่งอยู่บนโต๊ะก็ล้วนยืนขึ้นทักทาย
ศิริจันทร์โบกมือและทุกคนก็นั่งลงเหมือนเดิม
“เจนนี่ ตอนนี้รู้สึกดีขึ้นบ้างรึยัง? ” ศิริจันทร์มองไปที่หน้าท้องของเจนนี่ตามความเคยชิน
เจนนี่พยักหน้าหลายครั้ง “ดีขึ้นมากแล้วค่ะ ขอบคุณคุณย่ามากนะคะที่เป็นห่วง”
“ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว”
เจนนี่ยิ้มตาหยีแล้วก็คีบอาหารให้กับคุณย่า ขณะที่เธอนั่งลงบน ขู่ๆ เธอก็รู้สึกว่ามีบางอย่างกำลังใกล้เข้ามาอย่างเงียบๆ ใต้โต๊ะ และจากนั้น ก็ดูเหมือนว่าจะมีนิ้วเท้าขยับขึ้นเล็กน้อยตามขากางเกงของเธอ
เมื่อปลายนิ้วของผู้ชายกำลังจะแตะขาที่บอบบางของเธอ เจนนี่ก็รู้สึกตกใจ
เหมือนมีไฟก่อกำเนิดขึ้นในดวงตาทั้งสองข้างของเธอ และจ้องไปที่ชายที่ดูจริงจังที่อยู่ตรงข้ามอย่างดุเดือด
ชาลีไม่รู้ถึงความเขินอายของเจนนี่เลย
เท้าของเขายังคงขยับขึ้นอย่างช้าๆ และเมื่อกระโปรงสั้นของเธอถูกยกขึ้น ก็เหลือแค่กางเกงเลกกิ้ง นิ้วสัมผัสขึ้นไปเรื่อยๆ สัมผัสที่อบอุ่น สร้างความรู้สึกคลุมเครืออย่างไม่รู้ตัว ……
เจนนี่หันตัวไปด้านข้าง แล้วณิชาก็มองเธออย่างประหลาดใจ “ทำไมเหรอ? ”
“เปล่า……”เจนนี่เขินจนหน้าแดง ก็เลยรีบคีบอาหารให้ณิชา “ฉันคีบให้!”
อาหารเช้านั้นรสชาติค่อนข้างอ่อน มีแต่พริกที่เข้ากันกับสีสันในอาหารเลิศรสนับสิบๆ อย่าง เจนนี่ก็คีบโดนพริกพอดี
ณิชาจ้องพริกแดงที่ถูกคีบใส่จานของตัวเอง แล้วไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือว่าร้องไห้ดี
“มือลื่นน่ะ เดี๋ยวคีบให้ใหม่นะ……”เจนนี่ยิ้มอย่างเก้อเขิน แล้วก็คีบอาหารให้ณิชาใหม่ และก็จ้องเขม็งไปที่พี่ชายจอมสร้างปัญหาด้วยหางตา
ชาลีกลับยังมีท่าทีขี้เล่นอยู่เหมือนเดิม ใบหน้าที่ดูดียิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์
เขากำลังกินข้าวอย่างสง่างาม แต่ว่าการกระทำนั้นช่างไม่มีระเบียบวินัยเอาซะเลย
ทันใดนั้นเจนนี่ก็นึกถึงคำหนึ่ง——
สุภาพบุรุษจอมปลอม
เขาแสร้งทำเป็นว่าสงบและสง่างามมาก อันที่จริงใครจะรู้ว่าเขากำลังเรื่องไร้ศีลธรรมอยู่ใต้โต๊ะอาหารต่อหน้าผู้คนมากมาย
“อืม”ศิริจันทร์ตอบด้วยสีหน้าเรียบเฉย
“คุณย่า หนูไม่แต่งนะคะ!”สายไหมไม่เคยคิดเลยว่าแผนการนี้มันจะย้อนกลับมาทำร้ายตัวเองได้ ก็เลยรีบดึงมือของศิริจันทร์มาจับไว้ “หนูยังอายุน้อยอยู่เลย ยังไม่อยากแต่งงาน หนูอยากอยู่กับคุณย่าไปตลอดชีวิต……”
ศิริจันทร์ดึงมือกลับมา พร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย “ถ้าเกิดว่าไม่อยากแต่ง แล้วทำไมเมื่อคืนไม่ระวังตัวหน่อยล่ะ ทำไมต้องให้ทุกคนในเมืองรู้ด้วย? ตอนนี้มันมาถึงขั้นนี้แล้ว ถ้าเกิดว่าหนูไม่แต่งงานกับเหมันต์ คนคงจะคิดว่าตระกูลรุ่งโรจน์ไม่สั่งไม่สอนน่ะสิ? ”
“คุณย่าคะ เมื่อคืนเหมันต์บังคับหนู แล้วหนูจะแต่งงานกับคนแบบนั้นได้ยังไงกัน? ”
อุษา “คุณแม่คะ เรายังไม่รู้จักเหมันต์ดีเลยนะคะ แล้วสายไหมก็บอกแล้วว่าเขาบังคับเธอ แล้วจะให้เธอแต่งงานกับคนที่ผลักเธอเข้าไปในกองไฟได้ยังไงกันล่ะคะ? แม่คิดอีกครั้งเถอะนะคะ พวกเราก็แค่เรียกหนังสือพิมพ์ทั้งเมืองกลับ……”
ความอยากอาหารของศิริจันทร์ถูกรบกวนไปแล้ว เธอหยิบผ้ามาเช็ดมุมปาก “เดี๋ยวเหมันต์จะมาที่นี่ตอนเช้า พวกเธอก็ทำความรู้จักกันเอาไว้สิ”
อุษาวิตกกังวลจนน้ำตาไหล “ในช่วงเวลาสั้นๆ แบบนี้จะทำความรู้จักกันได้ยังไงคะ? ภูมิหลังครอบครัว และนิสัยเป็นยังไงก็ไม่รู้ จะดีกับสายไหมรึเปล่าก็ไม่……”
“ฉันตัดสินใจเรื่องนี้แล้ว ก็แค่บอกให้รู้เฉยๆ ไม่ได้ต้องการความคิดเห็น” ศิริจันทร์ขมวดคิ้ว หลังจากประกาศเสร็จ สายตาก็เต็มไปด้วยความรำคาญ
เธอไม่อยากผลักสายไหมออกไปแบบไร้ความปรานีแบบนี้ เพราะถึงยังไงก็เป็นหลานของตัวเอง
แต่ว่าเรื่องของเธอกับเหมันต์ก็ถูกเผยแพร่ออกไปแล้ว ถ้าเกิดว่าไม่แต่งงานแล้วจะให้ทำยังไง?
สายไหมรู้อยู่แล้วว่าถ้าเกิดว่าศิริจันทร์ตัดสินใจเรื่องอะไรไป ต่อให้เธอพูดอะไรมันก็ไม่มีประโยชน์ เธอปาอุปกรณ์การกินลง แล้วก็ตามมาด้วยเสียงแตก เธอหันหน้าไปพร้อมกับร้องไห้ตาแดง และวิ่งออกไปทันที
อุษาพยายามฝืนยิ้มอย่างแข็งทื่อแล้วก็รีบตามสายไหมไป
ศิริจันทร์ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น และให้ทุกคนทานอาหารต่อ
ไม่มีใครเก็บความไม่เต็มใจของสายไหมกับอุษามาใส่ใจ……
นี่มันเรียกว่า หาเรื่องใส่ตัว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊
ตอน571-670หายไปไหนคะ ต้องทำไงถึงจะอ่านตอนที่ขาดไปได้...