กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 554

“ผมเองก็ไม่ได้อยากจะต่อว่าคุณจริงๆ แค่มันไม่ได้ดั่งใจหวังเท่านั้น！เห็นๆอยู่ว่าคุณแสดงได้ดีแท้ๆ……ช่างเหอะ คุณไปทำความเข้าใจกับบทบาทให้ดีๆแล้วกัน ช่วงสองวันนี้เห็นคุณเอาแต่ความคิดเลื่อนลอยอยู่ตลอด”

“อื้อ ฉันจะปรับปรุงให้โดยเร็วที่สุดค่ะ！”

เจนนื่ถือบทสคริปต์ไปทำความเข้าใจอยู่ตรงมุมมุมหนึ่งอย่างเงียบๆ อยู่ที่ทีวาย เอ็นเตอร์เทนเม้นท์เธอเป็นบุคคลระดับแถวหน้า พอเข้ามาในเซ็นจูรี่ก็เป็นเหมือนกับบุคคลตัวเล็กๆที่ไม่มีตัวตนคนหนึ่งเท่านั้น

ก่อนหน้านี้ชาลีเตรียมรถบ้าน ผู้ช่วยแล้วก็อื่นๆมากมายให้กับเธอ ตอนนี้ถูกตระกูลรุ่งโรจน์ขับไล่ออกมาแล้ว เธอก็ไม่มีหน้าที่จะไปเรียกให้ทีมนั้นตามมาอีกครั้งแล้วเหมือนกัน ถึงยังไงเงินลงทุนของคนเขาก็สูงมาก

ดังนั้น ในเวลานี้เธอจึงทำได้แค่ลงแรงทำด้วยมือของตัวเอง ลากเก้าอี้มาพิงอยู่ใต้ร่มเงาของต้นไม้

เดิมทีตอนที่ไม่ได้เข้าฉากเธอก็แค่ดูส่วนที่จะแสดงก่อนหน้าเท่านั้น แต่เมื่อตะกี้ผู้ช่วยผู้กำกับต่อว่าเธอไปหนึ่งชุดจนเธอตระหนักได้แล้วว่าเธอเป็นนักแสดงหญิง การแสดงก็คืองานของเธอ

ไม่ว่าในชีวิตจริงจะเจอกับอะไรมา เธอก็จะละทิ้งงานของตัวเองไปไม่ได้！

เธอไม่ใช่คนที่มีดีแค่หน้าตาสักหน่อย！

อีกอย่างที่แต่งงานกับชาลี ก็เพื่อที่จะได้โด่งดังภายในระยะเวลาห้าปีไม่ใช่หรือไง?

ถ้าเจนนี่จริงจังตั้งใจขึ้นมาในแววตาก็จะมุ่งมั่นแน่วแน่ไม่สนใจอย่างอื่น หลายชั่วโมงผ่านไปอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว เธอหลบอยู่ใต้ร่มเงาของต้นไม้ทำความเข้าใจกับบทบาท ไม่แม้แต่จะเงยหัวขึ้นมาเลยสักครั้ง……

ธามไทเป็นดาราเบอร์ใหญ่ ปกติแล้วจะถ่ายฉากของเขาทีเดียวเลย

หลังจากที่เขาถ่ายทำฉากนี้เสร็จ ว่ากันตามหลักก็สามารถกลับได้แล้ว แต่วันนี้เขาอยู่ต่ออีกสักพัก มองสำรวจเจนนี่อยู่ตลอดเวลา

เขาไม่เคยเชื่อว่าจะมีผู้หญิงที่ต้านทานต่อเสน่ห์ของเขาได้จริงๆ แต่ผลที่ได้……

ผู้หญิงทุกคนในกองถ่ายต่างกำลังมองเขา คาดเดาว่าที่เขาอยู่ต่อนั้นเป็นเพราะว่าลดา มีเพียงแค่เจนนี่คนเดียวเท่านั้นที่ไม่ได้มองเขาเลยแม้แต่นิดเดียว

นี่คือการเหยียบย่ำเสน่ห์ของเขาอยู่นะ！

“ธาม ข้างนอกอากาศหนาวนะ ถึงคุณจะรอคน ก็ไปรอในห้องพักดีกว่าไหม?”ผู้ช่วยส่วนตัวของธามไทพูดเตือนขึ้นมาด้วยความตึงเครียด กลัวว่าธามไทจะเป็นหวัด

ธามไทโบกมืออย่างไม่สนใจ “ไปเอาเก้าอี้มาให้ฉันหนึ่งตัว แล้วก็เอาไปวางไว้ที่ใต้ต้นไม้ต้นนั้น”

“ว่าไงนะ?”ผู้ช่วยตกใจ “คุณจะไปนั่งตรงนั้นได้ยังไง? นั่นมันเป็นที่ของนักแสดงที่ไม่ได้โด่งดังนะ ห้องพักเปิดเครื่องทำความร้อนเอาไว้เรียบร้อยแล้ว……”

“ฉันก็เคยเป็นดาราที่ไม่มีชื่อเสียงโด่งดังมาก่อน ทำไมคนอื่นนั่งได้แล้วฉันจะนั่งไม่ได้?”

ธามไทพูดขนาดนี้แล้ว แน่นอนว่าผู้ช่วยก็ไม่กล้าพูดอะไรมากมายอีก ทำได้แค่ไปลากเก้าอี้ไปวางไว้ที่ธามไทระบุเอาไว้เท่านั้น

แต่ถึงแม้ว่าจะเสียงดังขนาดนี้ ก็ไม่ได้ทำให้เจนนี่ที่กำลังอ่านสคริปต์อยู่ตกใจตื่นได้……

ธามไทก็เลยตัดสินใจพูดตะโกนขึ้นมา “เจนนี่?”

“หา?”เจนนี่เงยหน้าขึ้นมาทันที ก็เห็นว่าข้างกายไม่รู้ว่ามีคนมาอยู่ด้วยตั้งแต่เมื่อไร แถมคนคนนี้ก็คือธามไทอีกด้วย

เธอตกใจจนเกือบจะล้มลงไป ธามไทรักษาระยะห่างสองเมตร แววตาสีดำกลอกตาหนึ่งรอบ “คุณธามไทจะใช้ที่ตรงนี้เหรอคะ? ขอโทษด้วยนะคะ ฉันไม่รู้ว่าคุณมาแล้ว ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวฉันจะเปลี่ยนที่ไปท่องบทสคริปต์ให้ค่ะ”

“……”เธอนึกว่าเขามาแย่งที่เธออย่างนั้นเหรอ?

ธามไทพอเห็นว่าเธอจะไปจริงๆ ก็เรียกเธอเอาไว้ “คุณอย่าเพิ่งไป ผมตั้งใจมาหาคุณโดยเฉพาะ”

เจนนี่กะพริบตาด้วยความสงสัย

ถึงฉากที่เธอเล่นจะไม่ดีไม่ผ่านแต่ก็ไม่ได้เกี่ยวข้องกับเขาไม่ใช่เหรอ?

“คือแบบนี้ พรุ่งนี้พวกเรามีฉากที่ต้องเล่นด้วยกัน ปกติแล้วผมจะมีเงื่อนไขเยอะ ดังนั้นก็เลยอยากที่จะมาต่อบทกับคุณล่วงหน้าก่อนน่ะ” ธามไทพูดขึ้นอย่างเสแสร้งแกล้งทำ ดูมีรังสีที่เข้มข้นรุนแรง เหมือนกับจะมาต่อบทกับเจนนี่จริงๆ

นักแสดงนำชายยอดเยี่ยมเบอร์ใหญ่เงื่อนไขก็ต้องเยอะเป็นธรรมดาอยู่แล้ว

“ผมไม่โด่งดังแล้วใช่ไหม?”ธามไทพูดถามขึ้นด้วยความกังวลอย่างลึกซึ้ง รู้สึกสงสัยในตัวของตัวเอง

เจนนี่ส่ายหัวไม่หยุดราวกับกลองป๋องแป๋ง “ทั่วทั้งประเทศนี้ไม่มีดาราชายคนไหนที่โด่งดังไปกว่าคุณแล้ว！”

“แล้วทำไมคุณถึงไม่มองผมเลย?”

“เพราะว่าความจำของฉันแย่มากๆ ถ้าเกิดเอาแต่มองคุณฉันก็จำบทพูดไม่ได้น่ะสิคะ”เจนนี่พูดอธิบายด้วยสีหน้าท่าทางจริงจัง ก่อนจะถอนหายใจออกมา “เห้อ คนมีพรสวรรค์แบบคุณจะต้องไม่เข้าใจความเจ็บปวดใจของคนธรรมดาทั่วไปแบบฉันหรอกค่ะ……”

ธามไทเกือบจะถูกเธอทำให้หลุดขำออกมาแล้ว “แสดงว่า ถ้าคุณมองผมก็จะคิดเรื่องอื่นไม่ได้? ถ้าอย่างนั้นในใจของคุณ ผมมีอิทธิพลมากแน่ๆเลยใช่ไหม?”

เจนนี่กำลังคิดที่จะพยักหน้า จู่ๆก็นึกขึ้นมาได้ว่าคนคนนี้คือญาติของชาลี จึงส่ายหัวอย่างบ้าคลั่ง

เธอชี้ไปยังบทพูดที่ถูกปากกาสีมากมายวงเอาไว้

“บทพูดของฉันเยอะมากจริงๆ……”ใบหน้าเสียใจเหมือนจะร้องไห้

ธามไทชำเลืองตามองบทพูดท่อนยาวๆของเธอ ดูเหมือนจะเยอะมากจริงๆ ในบทต้นฉบับเดิมทีลูกสาวของเจ้าของเย่าหวางกู่ เพิ่งจะอายุ16ปีเต็ม เป็นคนช่างพูด ในฉากที่เธอปรากฏตัว บทพูดก็เลยเยอะกว่าพระเอกกับนางเอกรวมกันเสียอีก แทบจะพูดไม่หยุด

“จะให้ผมไปคุยกับนักเขียนบทให้ช่วยตัดบทพูดของคุณลงสักหน่อยไหม?”เขาพูดเสนอขึ้นมาเหมือนยิ้มแต่ไม่ยิ้ม

เจนนี่ปฏิเสธอย่างเข้มงวดจริงจัง “ไม่ต้องค่ะ แม้ว่าบทพูดของบทบาทนี้จะเยอะมากก็จริง แต่ปริมาณข้อมูลเยอะมาก ถ้าเกิดตัดบทพูดทิ้งไปภาพลักษณ์ของเธอก็จะเสื่อมคุณค่าลงไปด้วย แต่ก็ต้องขอบคุณการแนะนำของรุ่นพี่มากเลยนะคะ”

“เรียกผมธามเถอะ เอาแต่เรียกรุ่นพี่ๆแบบนี้ ทำซะผมแก่มากเลย”

เจนนี่เกาหัวยิ้มๆด้วยความรู้สึกเขินอาย ยิ่งรู้สึกว่าที่ปาปารัสซี่วิพากษ์วิจารณ์ว่าธามไทชอบวางมาดใหญ่โต ขี้วีนขี้เหวี่ยงง่าย ล้วนแต่จงใจใส่ร้ายเขาทั้งนั้นสินะ? ทุกวันนี้ปาปารัสซี่ก็ล้วนแต่เผยแพร่บทความอย่างเกินขอบเขตกันทั้งนั้น！

เห็นๆอยู่ว่าเป็นคนดีขนาดนี้แท้ๆ！

“เจนนี่……”ทันใดนั้น ก็มีผู้ช่วยฝ่ายผลิตคนหนึ่งเดินเข้ามาเรียกเธอ “มีผู้ชายหนึ่งคนมาหาคุณด้านนอกกองถ่าย บอกว่าเขามีเรื่องที่สำคัญมากๆ”