กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 79

ที่จริงแล้วเวธัสรู้สึกว่ารสชาติก็ไม่เลว แต่เขายังคงทำสีหน้าไม่เต็มใจ “พอกินได้”

ณิชาไม่ได้เปิดโปงเขา พ่อผู้ชายรักศักดิ์ศรี

อาหารมื้อนี้ค่อยๆ จบลงโดยที่เขานั่งกินและเธอนั่งดู เวธัสกินจนอิ่มแล้ว ยังไม่ทันที่ณิชาจะเก็บจานชามไปล้าง เสียงกริ่งประตูก็ดังขึ้นมาติดต่อกันไม่หยุด

ณิชารู้สึกสงสัย

ใครจะมาหาเธอในเวลานี้

พอมองผ่านตาแมว จึงเห็นแพรยืนกอดอกอยู่ที่หน้าประตู ท่าทางหยิ่งยโส และโมโหเอามากๆ

หัวใจของณิชาเต้นแรง...

แพรมาทำอะไรที่นี่?

ถ้าอีกฝ่ายเห็นเวธัสอยู่ที่บ้านของเธอ ถึงแม้จะไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างพวกเธอ แต่ถ้าเห็นพวกเธอสองคนอยู่ด้วยกันเพียงลำพัง แพรจะต้องเอาไปปล่อยข่าวลือเสียๆ หายๆ แน่นอน...

พอคิดถึงกันญ่าขึ้นมา ณิชาจึงตัดสินใจไม่ไปเปิดประตู

“ณิชา เปิดประตูเดี๋ยวนี้นะ!” แพรตบประตูเสียงดัง “ฉันถามยามแล้ว เธอเพิ่งกลับมาตอนเที่ยง เปิดประตูให้ฉันเดี๋ยวนี้ ทำไม กล้าทำ แต่ไม่กล้าเจอหน้าฉันหรือไง เอาแต่หลบหน้าเป็นเต่าหดหัวไปได้”

แพรต่อว่าอย่างรุนแรง น้ำเสียงของเธอแหลมมาก และเธอก็ทั้งตบและเตะประตูเสียงดัง ซึ่งไม่ช้าเพื่อนบ้านก็จะอารมณ์เสีย จนออกมาด่าว่าอย่างหงุดหงิด ให้พวกคนบ้าไปอาละวาดไกลๆ ...

พอณิชาได้ยินเหตุการณ์ที่หน้าประตู เธอก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป

เธอหันไปมองเวธัส ก่อนจะผลักเขาไปที่ห้องนอนใหญ่ แล้วขมวดคิ้วเล็กน้อย “แพรมาที่นี่คงไม่ใช่เรื่องดีอะไร และจะให้เธอเห็นพวกเราอยู่ด้วยกันไม่ได้ คุณหลบอยู่ในนี้ไปก่อนนะคะ”

เวธัสหยิบกระดาษทิชชูที่สะอาดจากกระเป๋าของเขามาเช็ดคราบที่มุมปาก ก่อนจะคว้าข้อมือของเธอมาจับไว้ ร่างสูงของเขาโน้มตัวลงมา แล้วยกศอกขึ้นเธอพิงผนังเหนือศีรษะของเธอ

“เรากำลังแอบคบกันอยู่หรือไง?”

กลิ่นฮอร์โมนที่เป็นของผู้ชายโดยเฉพาะพุ่งเข้าใส่จมูกของเธอ มันหอมสดชื่น และผสมไปกับกลิ่นบุหรี่อ่อนๆ

ดวงตาของณิชากะพริบ แล้วคิดอยากจะผลักเขาออกไป “มันจะเป็นไปได้ยังไงกัน แน่นอนว่าไม่ใช่ค่ะ”

ณิชาปรับน้ำเสียงของเธอให้อ่อนลง และพูดร้องขอต่อไป “เพียงแค่หลบอยู่ในนี้สักพัก ฉันสัญญาว่าจะไม่ทำให้ความน่านับถือของคุณต้องเสียหาย”

เสียงของเธอเหมือนเล็บแมวที่กำลังเกาหน้าอกของเขาอยู่

บ้าเอ้ย เป็นแบบนี้อีกแล้ว!

กลิ่นดอกดอกการ์ดิเนียบนตัวเธอ เรือนร่างที่นุ่มนิ่มของเธอ

เหมือนคืนนั้นเมื่อสี่ปีก่อน...

การหายใจของเวธัสไม่เป็นจังหวะ

มือที่จับข้อมือของเธอไว้เพิ่มแรงขึ้นกะทันหัน ดวงตาที่ลึกลึกล้ำของเขาจับจ้องไปที่ใบหน้าที่งดงามของณิชา

หัวใจของณิชาเต้นระรัวราวกับเสียงตีกลอง “คุณไม่พูดอะไรฉันถือว่าคุณตกลงนะคะ!”