กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 91

อีกฝั่ง กันญ่ากับเวธัสต่างมองความเคลื่อนไหวทางฝั่งนั้นของชาลี

เห็นณิชากับชาลีจากไป กันญ่าจึงยกริมฝีปากเบา ๆ แล้วดึงเสื้อของเวธัสด้วยท่างทางที่แสร้งทำเป็นมึนงงสงสัย จากนั้นจู่ ๆ ก็เอ่ยปากขึ้น “ฉันดูตั้งนานถึงจะดูออก ที่แท้คู่ของคุณชาลีครั้งนี้คือณิชานี่เอง”

เมื่อกล่าวจบ เธอก็แอบสังเกตปฏิกิริยาของเวธัส

ใบหน้ารูปงามของเวธัสยังคงไว้ซึ่งความเย็นชา ไร้คลื่นใด ๆ

และก็ไม่รู้ด้วยว่ากำลังครุ่นคิดอะไรอยู่

กันญ่าจึงรีบกล่าวขึ้นอีกทันที “คุณยังจำได้ไหม ก่อนหน้านี้ที่พวกเราทานอาหารพร้อมกับน้องอรัลในร้านนั้น ก็เจอเธอด้วย ตอนนั้นณิชาเป็นดาวมหาวิทยาลัย คบแฟนหนุ่มมาแล้วหลายคน มีครั้งหนึ่งยังถูกแฟนฝ่ายชายจับได้คาหนังคาเขาบนเตียง”

“ผ่านเรื่องราวผกผันมากมายเช่นนี้ หวังว่าเธอกับคุณชาลีจะรักกันจริง ๆ…...”

“อันที่จริงก็ต้องโทษฉัน ตอนนั้นที่ท่านสุขุมเกิดเรื่อง ในฐานะที่เป็นลูกสาวคนโตแห่งบ้านตระกูลสถานนท์ ฉันมีหน้าที่ในการช่วยเหลือเธอ”

มีข่าวฉาวมากขึ้นเรื่อย ๆ จนสุดจะเหลืออดของณิชา ปฏิกิริยาของเวธัสยิ่งเย็นชาขึ้นเริ่ยๆ มีความรังเกียจบนคิ้วที่ไม่อาจปกปิดซ่อนได้

กันญ่าเข้าใจว่าเวธัสรังเกียจณิชาเข้าแล้ว จึงเปี่ยมไปด้วยความดีใจ และก็คิดที่จะว่าร้ายณิชาต่อ แต่ว่าวินาทีถัดไป เวธัสได้คลายมือของเธอออก น้ำเสียงถูกห่อหุ้มด้วยความเย็นเยียบ “วันนี้คุณพูดมากเกินไปแล้ว”

“คุณเวธัส……”

กันญ่าลนลาน และตระหนักได้ว่าคนที่เขารังเกียจนั้นคือตัวเอง

เธอลนลานอยากจะแก้ตัว แต่เวธัสกลับเดินอ้อมผ่านเธอ แล้วไปหาคนที่เป็นเจ้าภาพงานเลี้ยงในคืนนี้

กันญ่าดึงกระโปรงชุดราตรีขึ้น ฝีเท้าก้าวไม่เร็วเท่าเขา จึงตามแทบไม่ทัน……

เธอโกรธจนจ้องเขม็งไปยังณิชาที่กำลังทานของเล่นกับชาลีอยู่ตรงมุมห้อง

ล้วนเป็นเพราะเธอ!

เธอจะต้องทำให้ณิชาอับอายขายขี้หน้าในงานเลี้ยงนี้ให้ได้ แต่ว่าตอนนี้เธอทำอะไรมากไม่ได้ มิเช่นนั้นจะทำให้เวธัสเกิดความสงสัย คิดว่าเธอคิดพุ่งเป้าไปที่ณิชา ควรจะทำอย่างไรดี?

……

ไวน์แดงไหลลื่นเข้าสู่กระเพาะ ณิชาเลียริมฝีปาก ในที่สุดก็รู้สึกโล่งขึ้น……

แต่สายตาที่เวธัสมองเธอนั้นกลับยิ่งลุ่มลึก ราวกับแฝงด้วยความสนใจบางอย่าง

ณิชาถูกมองจนรู้สึกมึนงง

ทำไมเขาต้องมองเธอแบบนี้

ใบหน้าของเธอเลอะเหรอ หรือว่าผมยุ่งกระเซิง

เวธัสยังคงท่าเดิม ขาสองข้างไขว่ห้างอย่างสบาย ๆ แววตาดำลึกจับจ้องมาที่เธอ แต่กลับไม่พูดไม่จา มองจนณิชารู้สึกสยิว จนต้องแสร้งทำเป็นใจดีสู้เสือ แล้วเอ่ยปากถาม “คุณเวธัส ใบหน้าของฉันมีของติดเหรอ”

ปลายนิ้วมือที่เรียวยาวของเวธัสชี้ไปที่แก้วที่อยู่ในมือของณิชา จากนั้นเปิดปากอย่างเกียจคร้าน——

“ไวน์แก้วนี้ เป็นแก้วที่ผมเพิ่งดื่มไปเมื่อกี้”