กำราบรัก 20+ นิยาย บท 42

"มีธุระอะไรจะคุยกับลินเหรอคะ" ไพลินเปิดประเด็นทันทีที่ก้าวเข้ามาในรถยุโรปคันหรูที่ไม่คุ้นเคยของเควิน น้ำเสียงของเธอไม่ได้อ่อนหวานเหมือนตอนที่คุยกับแฟนหนุ่มของตัวเอง แม้ว่าเควินจะหล่อเหลาไม่ต่างจากบดินทร์ แต่เธอกลับเมินเฉยในความหล่อเหลาของเขา

"แต่งตัวน่ารักดีนะ" เควินเอ่ยชมขณะที่ดวงตาคมฉายแววหยอกล้อปรายตามองชุดนักศึกษารัดรูปที่อยู่บนเรือนร่างอรชรของไพลิน แต่คนโดนชมกลับชักสีหน้าไม่ชอบใจที่โดนมองสำรวจ

"ตกลงพี่เควินมีธุระอะไรจะคุยกับลินคะ แล้วเรื่องของเราที่พี่เควินพูดตอนนั้นหมายถึงอะไร"

"นึกว่าเรารู้เรื่องแล้วซะอีก" เควินยิ้มมุมปาก เขาไม่ได้ให้คำตอบกับไพลินแต่เลือกที่จะขับรถออกมาจากหน้ามหาวิทยาลัยทันที

"จะพาลินไปไหนคะ ลินไม่ได้มาเที่ยวนะ"

"พี่แค่อยากคุยเรื่องสำคัญกับเรานิดหน่อย เดี๋ยวคุยเสร็จแล้วพี่กลับมาส่งที่มหาลัย" น้ำเสียงที่ฟังดูเหมือนหยอกล้อเมื่อสักครู่แปรเปลี่ยนเป็นจริงจังขึ้นมาทันที ทำให้ไพลินยอมนั่งรถไปกับเขาเงียบๆ เพราะเธอเองก็มีเรื่องที่ต้องคุยกับเขาอย่างจริงจังเหมือนกัน

@ห้างสรรพสินค้า

"พี่เควินมีธุระอะไรจะคุยกับลินก็พูดมาเถอะค่ะ ลินต้องรีบกลับไปมหาลัยอีก" ไพลินเป็นคนเปิดประเด็นก่อนอีกครั้งหลังจากเดินเข้ามานั่งในร้านอาหารสุดหรูภายในห้างสรรพสินค้าใจกลางเมือง โดยมีเควินนั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามและเป็นคนสั่งอาหารให้

"พี่ว่าลินน่าจะรู้แล้วนะว่าแม่พี่กับแม่ของลินอยากให้เราคบกัน" เควินคลี่ยิ้มน้อยๆหลังพูดจบประโยค นั่นทำให้ไพลินเงียบไป

"พี่อยากคุยกับเราเรื่องนี้"

"ลินมีแฟนแล้วค่ะ" ไพลินโพล่งขึ้นด้วยสีหน้าจริงจัง ไม่เปิดโอกาสให้เควินได้พูดอะไรออกมา และกลับกลายเป็นเควินที่นิ่งไป เขามองเธอด้วยสีหน้าเรียบเฉยจนเธอไม่สามารถคาดเดาได้ว่าในใจของเขากำลังคิดอะไรอยู่

"พูดตรงๆนะคะว่าลินจำอะไรเกี่ยวกับพี่เควินไม่ได้เลย หรือเรื่องของเราตอนเด็กๆมันก็ไม่อยู่ในความทรงจำของลินเลย ลินจำพี่เควินไม่ได้ ถ้าจำได้ก็คงไม่มีรู้สึกกับพี่เควินมากเกินกว่าพี่ชาย เพราะตอนนั้นเรายังเด็กมากๆ"

"..." เควินนั่งฟังเงียบๆ ไม่ได้พูดแทรกขึ้น

"ขอโทษที่พูดตรงๆนะคะ แต่ลินจะไม่คบกับใครที่แม่หามาให้เด็ดขาดถ้าลินไม่ได้ชอบเขา แล้วตอนนี้ลินก็มีแฟนแล้วค่ะ ลินไม่อยากให้ความสัมพันธ์ของลินกับแฟนมีช่องว่างเพราะผู้ชายที่แม่หามาให้"

"..." คำพูดตรงๆของไพลินทำให้เควินเงียบไปนานนับนาที แต่สายตาของเขายังจ้องมองดวงหน้าของเธอไม่ละไปไหน

"แล้วถ้าพี่บอกว่าพี่ไม่สนใจล่ะ"

"..." กลับกลายเป็นไพลินเสียเองที่นิ่งเงียบไปเมื่อเควินพูดประโยคนั้นออกมา

"ถ้าพี่บอกว่าพี่ไม่สนใจเรื่องที่เรามีแฟนอยู่แล้วล่ะ พี่สนใจแค่เรื่องของเราสองคน เรื่องของแฟนลินพี่ไม่ได้สนใจมากหรอก"

"งั้นก็เรื่องของพี่เควินเถอะค่ะ เพราะลินก็สนใจแค่ความรู้สึกของแฟนลินเท่านั้น ไม่ใช่คนอื่น"

"แล้วคิดว่าระหว่างแฟนลินกับพี่ แม่ลินอยากจะได้ใครเป็นลูกเขยมากกว่ากัน"

"ถ้าแม่รู้ว่าเนื้อแท้ของพี่เควินมันไม่ได้ดีเหมือนหน้าตาแม่ก็คงเลือกไม่ยากหรอกค่ะ"

"หึ" เควินหลุดเสียงหัวเราะขบขันหลังจากตีสีหน้าเรียบเฉยมาหลายนาที

"หัวเราะอะไรคะ" ไพลินถามเสียงห้วน

"หัวเราะเรานั่นแหละ"

"มีอะไรน่าขำกว่าคำพูดของพี่เควินอีกเหรอคะ"

"ก็คำพูดของเขาไง" เขายิ้มมุมปาก พร้อมกับหยิบน้ำเปล่าขึ้นมาจิบเล็กน้อย

"พี่ล้อเล่น"

"หมายความว่ายังไงคะ" ไพลินขมวดคิ้วถาม แม้ถ้อยคำจะสุภาพแต่สีหน้ายังแสดงออกถึงความไม่ชอบใจ

"คิดว่าพี่ชอบเราจริงๆเหรอ"

"ว้าว พี่เควินนี่หน้าหล่อแล้วยังใจหล่ออีกนะ ลินขอโทษนะคะที่ว่าพี่เควินไปเมื่อกี้ หัวร้อนไปหน่อย" ไพลินทำหน้าสำนึกผิด ก่อนจะถามต่อ "แล้วหล่อๆอย่างพี่เควินไม่มีแฟนกับเขาบ้างเหรอคะ"

"ยังไม่เจอคนที่อยากเรียกว่าแฟน"

"น่าอิจฉาแฟนในอนาคตของพี่เควินจังเลยนะคะ ใครได้พี่เควินเป็นแฟนคงโชคดีมากเลย หล่อ รวย เพอร์เฟกต์ ไม่เจ้าชู้ด้วย เดี๋ยวนี้หายากนะผู้ชายแบบนี้"

"น่าอิจฉาแฟนเรามากกว่านะที่ได้เราเป็นแฟน" เควินคลี่ยิ้มให้ "ถ้ามีแฟนพี่ก็อยากให้แฟนพี่ซื่อสัตย์กับพี่คนเดียวเหมือนที่ลินซื่อสัตย์กับแฟนลินคนเดียวแบบนี้แหละ"

"เดี๋ยวก็เจอค่ะ หล่อๆอย่างพี่เควินอยากได้เมื่อไหร่ผู้หญิงก็พร้อมเข้ามาให้เลือกอยู่แล้ว" เควินเพียงแค่อมยิ้มกับคำพูดของหญิงสาว ไม่ได้ตอบอะไรกลับไป

"ขอบคุณที่ไม่ชอบลินนะคะ ถึงจะเสียความมั่นใจนิดหน่อยแต่ก็รู้สึกดีที่เรายังเป็นพี่น้องกันได้"

"มีผู้ชายอีกเยอะนะที่ชอบเรา เว้นพี่ไว้สักคนเถอะ" เควินพูดติดตลก เรียกรอยยิ้มขบขันจากคนฟังได้

"งั้นเอาเป็นว่าเรื่องนี้เคลียร์แล้วนะคะ พี่เควินไม่ได้ชอบลิน ลินก็มีแฟนแล้ว เรายังเป็นแค่พี่น้องกันเหมือนเดิม"

"ตามนั้น"

"แล้วพี่เควินพาลินมาที่นี่ทำไมคะในเมื่อไม่ได้ชอบลิน" เธอเลิกคิ้วถาม

"แค่หาคนมากินข้าวเป็นเพื่อนหน่อย พี่ไม่มีเพื่อนอยู่ที่นี่ เมื่อหลายอาทิตย์ก่อนโทรชวนเราไปเที่ยวเป็นเพื่อนเราก็ไม่ว่าง วันนี้เลยมัดมือชกซะเลย"

"แต่ลินต้องรีบกลับไปมหาลัยนะ แฟนลินโหดมาก ลินไม่อยากทะเลาะกับเขา"

"โทรบอกแฟนก่อนไหมว่ามากินข้าวกับพี่ อย่างน้อยถ้าแฟนเราโกรธก็ถือว่าเราแสดงความบริสุทธิ์ใจแล้วนะ" ไพลินส่ายหน้าพัลวัน บดินทร์คงไม่มีทางเข้าใจหากไม่คุยกันต่อหน้า และเธอก็อยากกลับไปบอกทุกอย่างให้เขาฟังต่อหน้า ไม่ใช่ทางโทรศัพท์

"ไม่ดีกว่าค่ะ เขาเป็นคนขี้หึงมาก เดี๋ยวลินกลับไปบอกเขาเองดีกว่า"