กำราบรัก 20+ นิยาย บท 58

@วันต่อมา

"อื้อ~" หญิงสาวเจ้าของเรือนร่างเปลือยเปล่าบนเตียงนอนสีขาวขยับพลิกตัวไปมาช้าๆเมื่อโดนแสงแดดจ้าสาดส่องเข้ามากระทบกับใบหน้าและผิวกายที่โผล่พ้นออกมานอกผ้าห่มผืนหนา เธอปรือตามองเพดานสีขาวที่คุ้นเคยอย่างงัวเงีย ใบหน้าหวานบิดเบี้ยวเมื่อโดนความเจ็บปวดเล่นงานใจกลางความเป็นสาวทันทีที่ลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ร่างกายร้าวระบมไปทุกส่วนเพราะผลจากความรุนแรงของบดินทร์เมื่อคืน

"ซี้ดดดด~" เธอซี้ดปากระบายความเจ็บปวดขณะพลิกตัวเข้าหาแผงอกเปลือยเปล่าของแฟนหนุ่ม พร้อมกับยกแขนขึ้นมากอดเขาไว้หลวมๆ ยื่นใบหน้าขึ้นไปขบกัดกลีบปากอวบอิ่มราวกับผู้หญิงของเขาเบาๆ ทำให้บดินทร์ที่กำลังนอนหลับสนิทงัวเงียตื่นขึ้นมาในที่สุด

"อื้อ~" เขาปรือตามองเธอเพียงนิด ก่อนจะค่อยๆเปิดเปลือกตาทั้งสองข้างขึ้นมา

"ตื่นมาทำอะไรแต่เช้า" น้ำเสียงของเขาแหบพร่า แต่ก็พอจับใจความได้

"รับผิดชอบเลยนะ เฮียทำลินเจ็บ"

"ทีหนูรีดน้ำเฮียเกือบหมดตัวเฮียยังไม่ถามหาความรับผิดชอบจากหนูเลยนะ" มือหนาหยาบกร้านค่อยๆสอดเข้าไปลูบเบาๆกลางหว่างขาของแฟนสาว แม้จะมองไม่เห็นแต่สัมผัสได้ถึงความบวมช้ำของกลีบกุหลาบที่เคยปิดสนิท แต่ตอนนี้มันตรงกันข้าม "หนูเป็นคนบอกให้เฮียกระแทกแรงๆเองนะ ชอบแบบดุๆไม่ใช่เหรอ"

"งั้นลินรับผิดชอบเฮียเองก็ได้"

"เมียเฮียแมนดีนะ" บดินทร์ยิ้มขบขันกับคำพูดของแฟนสาว ทว่าประโยคถัดมาของเธอก็ทำเอาเขาห่อเหี่ยว

"รับผิดชอบด้วยการไม่รีดน้ำเฮียหนึ่งเดือนก็แล้วกันนะ" ไพลินบิดยิ้มเหนือกว่าเมื่อเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของแฟนหนุ่มค่อยๆหายไป เธอปัดมือหนาออกจากใจกลางความเป็นสาว แล้วตั้งท่าจะหยัดกายลุกขึ้น แต่ก็ช้ากว่าบดินทร์ที่รั้งตัวเข้าไปแนบชิดแผงอกแกร่งอีกครั้ง

"เชื่อเถอะว่าหนูไม่อยากทำแบบนั้นหรอก"

"คิดว่าลินจะเป็นฝ่ายทนไม่ได้เหรอ"

"เปล่า แต่เวลาที่เฮียไม่ได้ปลดปล่อยนานๆมันจะเป็นยังไงหนูก็รู้นิ"

"ที่คบกับลินเพราะอยากปลดปล่อยแค่นั้นเหรอ ถ้าตัดเรื่องเซ็กส์ออกไปเฮียจะยังเป็นเฮียคนเดิมอยู่ไหม"

"ถ้าเฮียต้องการแค่เซ็กส์หนูไม่ได้เป็นคนแรกของเฮียหรอก แต่ก็ไม่ปฏิเสธนะว่าเฮียติดเซ็กส์ เพราะหนูทำให้เฮียติดเอง"

"แล้วถ้าเราไม่มีอะไรกัน เฮียจะเหมือนเดิมไหม"

"เซ็กส์สำหรับเฮียมันคือผลพลอยได้นะ มีก็ได้ ไม่มีก็ได้ แต่คนรักกันมันก็ต้องมีเรื่องแบบนี้เข้ามาเกี่ยวด้วยอยู่แล้ว ถ้าถามว่าเฮียยังเหมือนเดิมไหมเฮียก็ยังเหมือนเดิมนะ แต่ถ้าถามว่าทนได้ไหม ก็ตอบตรงๆว่าไม่ได้"

"รู้อยู่แล้วว่าคนอย่างเฮียทนไม่ได้หรอก"

"เฮียหมายถึงถ้ามีเหตุทำให้เรามีอะไรกันไม่ได้อันนั้นเฮียทนได้ แต่ถ้าไม่มีเหตุให้ต้องหยุด ใครมันจะทนได้"

"เฮียหื่นกว่าลินอีก"

"ก็เด็กมันหื่นไง เลยต้องหื่นกว่า"

"ระวังจะโดนรีดน้ำหมดตัว" ไม่ว่าเปล่าแต่ไพลินยังยกขาข้างหนึ่งขึ้นมาวางพาดบนหน้าขาแกร่ง แล้วเลื่อนใบหน้าเข้าไปจูบเบาๆบนริมฝีปากหนา

ครืด~ ครืด~

เธอจิ๊ปากอย่างหงุดหงิดเมื่อมีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นขัดจังหวะในตอนที่กำลังจะสอดเรียวลิ้นเข้าไปหยอกเย้าในโพรงปากหนา ท่าทางราวกับเด็กน้อยโดนขัดใจของเธอเรียกรอยยิ้มเอ็นดูจากบดินทร์ได้ไม่ยาก เขาขยี้ผมเธอเบาๆ แล้วค่อยๆหยัดกายลุกขึ้น โดยมีเธอนั่งคร่อมอยู่บนหน้าตัก

(เล่นละครเป็นไอ้อ่อนปวกเปียกจนเมียยอมคืนดีด้วยเลยนะมึง แต่มึงจะรักหรือจะเลิกกับน้องไพลินก็ช่างหัวมึงเถอะ เอาชุดมาคืนโรงพยาบาลก่อนไอ้ห่า เขาจะพลิกแผ่นดินหามึงอยู่แล้ว)

"เออๆ เดี๋ยวกูไป ยุ่งยากจังวะ"

(ทำให้ยุ่งยากเองมึงก็อย่าบ่น กูให้เวลาครึ่งชั่วโมง มึงมาให้ไวเลย)

"ครึ่งชั่วโมงเหี้ยอะไร แค่เมียกูแต่งหน้าก็ปาไปครึ่งชั่วโมงแล้ว เดี๋ยวกูไปจัดการเรื่องของกูเอง พวกมึงไปเรียนเหอะ จดงานให้กูด้วย แผลหายเมื่อไหร่เดี๋ยวค่อยเลี้ยงเหล้า" เขากดวางสายทันทีหลังพูดจบประโยค ไม่เปิดโอกาสให้คนปลายสายตอบอะไรกลับมา

"พี่สหรัฐนี่เกรี้ยวกราดได้น่ากลัวเหมือนกันนะ" ไพลินพูดเย้าหยอก "ลินชอบผู้ชายแบบนี้"

"อย่ายั่วโมโห"

"ลืมบอกไปว่าชอบแบบเฮียมากกว่า เพราะเฮียดุที่สุดแล้วเท่าที่เคยเจอมา"

"พูดเล่นมากๆระวังหว่างขาจะมีสี"

"ปกติก็มีอยู่แล้วนะ" นอกจากไพลินจะไม่หวาดกลัวคำขู่ของแฟนหนุ่มแล้ว เธอยังเชิดหน้าท้าทาย ก่อนจะค่อยๆก้าวลงจากหน้าตักแกร่ง

"ไปอาบน้ำเถอะ เดี๋ยวพี่สหรัฐกับพี่ต้นน้ำรอนานนะ"

"นึกถึงหน้าพวกมันแล้วเซ็งรอเลย" บดินทร์ทำเสียงหน่าย พร้อมกับโยนโทรศัพท์มือถือไว้บนเตียง แล้วช้อนตัวไพลินขึ้นในท่าเจ้าสาว เดินเข้าไปในห้องน้ำทันที