ของตายคนโปรด My Deceitful Lover นิยาย บท 123

พัลลภามองภาพนั้นแล้วน้ำตาไหลพราก แซ่บให้ได้แบบนี้เสียก่อนน่ะเหรอ หึ ชอบแบบนี้สินะ ที่ผ่านมาคงอึดอัดใจมากสินะกับของจืดชืดแบบเธอ

เธอมันโง่งมจริงๆ เออเธอมันโง่ ใช่เขาไม่เคยขอเป็นแฟนเลยสักครั้ง ไม่เคยแนะนำกับใครว่าเธอเป็นอะไรกับเขา มีแต่เพื่อนเขาพูด แต่ตัวเขาเองไม่เคยพูด ตอนที่เธอถามเขาว่าสำหรับเขาเธอเป็นอะไร

‘เพิร์ลคือคนโปรดของพี่'

คำนี้สินะที่เขาเคยพูด ใช่ เธอเป็นแค่คนโปรด ไม่ใช่คนรัก

พัลลภาหันไปมองผู้หญิงที่เขาเดินไปกุมมือ ช่างเหมาะสมกันเสียยิ่งกว่าอะไร ผู้หญิงแบบนี้สินะที่เขาต้องการ สมกันดี เหมาะกับเขาดี คงไม่ได้จืดชืดเหมือนเธอ

พยายามจะแซ่บแค่ไหนก็คงไม่เท่ากับผู้หญิงคนนี้ พอได้แล้วเพิร์ล ตัดใจจากเขาได้แล้ว เขาพูดขนาดนี้ ถ้าเธอยังอาลัยอาวรณ์อยู่อีก ด่าว่าควายยังสงสารควายเลย พัลลภาเช็ดน้ำตา สูดลมหายใจเข้าเต็มปอด ฝืนยิ้มออกมาทั้งน้ำตา

“ค่ะ ที่ผ่านมาเพิร์ลมันโง่เอง โง่ที่หลงเชื่อคำว่ารัก โง่ที่พยายามจะปรับตัวเองให้ดีขึ้น ทั้งๆที่มันไม่จำเป็นสักนิด เพราะต่อให้เพิร์ลแซ่บกว่านี้ ดีกว่านี้ พี่ก็ไม่ได้รักเพิร์ลจริงๆ ขอบคุณนะคะที่ช่วยบอกให้หายโง่”

น้ำตาของเธอไหลพราก ก่อนจะกลั้นใจพูดประโยคสุดท้ายออกมา

“ถ้าชอบแซ่บๆ ก็กินของแซ่บต่อไปเถอะค่ะ ของจืดๆอย่างเพิร์ลจะเก็บไว้ให้ผู้ชายสายเฮลตี้กิน”

พัลลภามองมือที่จับกันของผู้ชายที่เธอเคยรักกับผู้หญิงของเขา เธอเชิดหน้าขึ้นพยายามบังคับไม่ให้น้ำตาไหลออกมาอีก สบตากับเขาเป็นครั้งสุดท้าย พอกันทีกับความรักจอมปลอมและผู้ชายเฮงซวย เธอหันหลังเดินออกไป

เปล่าประโยชน์ที่จะรักผู้ชายแบบนั้นอีก

“หนูเพิร์ลเป็นยังไงบ้างลูก”

กองเชียร์ที่นั่งมองเหตุการณ์อยู่ในห้องกระจก ต่างมองรุ่นน้องอย่างเป็นห่วง ไม่ได้ยินคำพูดอะไร เห็นแค่ท่าทาง แต่ขนาดท่าทาง ยังดุเดือดมาก ตอนที่รุ่นน้องบอกว่าจะไปเคลียร์กับผู้ชายให้รู้เรื่อง ก็คิดอยากจะห้าม แต่ก็เข้าใจนะว่าเรื่องบางเรื่อง ถ้าไม่ได้คุยมันจะคาใจ เลยได้แต่เลยตามเลย คอยเอาใจช่วยอยู่ห่างๆ

พัลลภาเช็ดน้ำตาที่ไหลออกมาแต่พยายามฝืนยิ้ม

“จบแล้วล่ะเจ้ น้องอกหักเรียบร้อย สถานะโสดเต็มขั้น ขออยู่แก๊งสาวโสดกับพวกเจ้ๆได้ไหม”

สุธาสินีบีบไหล่เพื่อน สงสารขนาดเธอยังแทบจะทนฟังไม่ไหว ไม่อยากจะคิดว่าเพื่อนจะเจ็บแค่ไหน 


“โอ๊ยลูกสาว เวลคัมค่ะ แต่คนสวยไม่ควรโสดนานนะคะ เดี๋ยวเจ้จะแปลงโฉมลูกสาว ให้เป็นสินค้าโอทอปของคณะเองค่ะของดีประจำคณะสถาปัตย์ เอาให้เป็นที่เลื่องลือไปทั้งมหาลัยเลยค่ะลูก”

เคที่จีบปากจีบคอปลอบโยนรุ่นน้อง ท่ามกลางเสียงหัวเราะของทุกคน ที่อยากจะให้บรรยากาศผ่อนคลายให้รุ่นน้องอารมณ์ดีขึ้น

พัลลภายิ้มทั้งน้ำตา เธอเจ็บแต่เธอจะไม่เจ็บนาน อย่างน้อยเธอก็มีเพื่อนดี มีรุ่นพี่น่ารัก ช่างแม่งผู้ชายเลวๆ เอาวะถือว่าเป็นประสบการณ์ชีวิต

“นัทแรงไปไหม”

ณัฐนันท์หันมามองพริมาอย่างสนใจ เขาเหลือบตาไปอีกด้าน มองเห็นพัลลภาเดินออกจากร้านไป พร้อมเพื่อนๆของเธอ แอบเห็นว่าสาวๆกลุ่มนั้นมองเขาอย่างไม่ค่อยพอใจสักเท่าไหร่

เขาคงดูเป็นผู้ชายสารเลวในสายตาของเพื่อนๆเธอไปแล้ว แล้วไงล่ะใครจะสน

“นึกภาพปริมเรียบร้อยไม่ออกเลยแฮะ”

ณัฐนันท์พยายามบอกตัวเองว่าให้ใจเย็น

“ก็เหมือนน้องคนนั้นไง ชื่ออะไรนะ เพิร์ลใช่ไหม ชื่อน่ารักเหมาะกับตัวเองดี”

มีประกายบางอย่างแวบหนึ่งในแววตาของณัฐนันท์

“ใช่เพิร์ล ชื่อจริงคือพัลลภาแปลว่าคนโปรด”

พริมาสังเกตเห็นความอ่อนโยนในแววตาและน้ำเสียงของเขา แม้แค่เพียงแวบเดียว แต่เธอก็เห็น

“อืม แต่ก่อนปริมก็เรียบร้อยใสๆเหมือนน้องเพิร์ลนั่นแหละ แต่พอผิดหวังจากความรัก เลยเปลี่ยนแปลงตัวเอง รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนโง่ โดนเขาหลอกซ้ำๆ เลยพยายามเพิ่มเขี้ยวเล็บให้ตัวเอง ตอนเจอนัท ปริมเริ่มเปลี่ยนตัวเองแล้วจากสาว หวานมาเป็นสาวแซ่บ เขาก็มาตามง้อปริมเรื่อยๆนะ แต่ปริมคิดว่าพอแล้ว มูฟออนเป็นวงกลมมานานแล้ว อยากไปข้างหน้าเสียที ยอมรับตามตรงว่าที่ดึงนัทเข้ามาเพราะไม่อยากกลับไปอีก ซึ่งมันช่วยได้เยอะมาก”

ณัฐนันท์ฟังอย่างสนใจ เขาจำพริมาในตอนนั้นได้ดี ครั้งแรกที่มีอะไรกัน เธอดูไม่ค่อยแน่ใจด้วยซ้ำ เขาต้องถามเธอตั้งหลายรอบว่าเธอคิดดีแล้วใช่ไหม เธอบอกว่าคิดดีแล้ว ตัดสินใจแล้ว แต่เขาไม่เคยรู้รายละเอียดแบบนี้มาก่อน เขารู้แค่เพียงว่าเธอผิดหวังจากความรักและอยากจะลืม