ของตายคนโปรด My Deceitful Lover นิยาย บท 142

แถวมหาวิทยาลัยแห่งนี้ยังห่างไกลจากเขตเมืองอยู่มาก ที่ดินเปล่ายังมีอยู่เยอะ เขาเลยอยากจะทำโครงการขายบ้านหลังเล็กๆแต่ได้คอนเซปต์แบบห้องชุด

เพื่อเจาะกลุ่มนักศึกษาและบุคลากรที่เน้นการลงทุนกึ่งอยู่อาศัย สามารถซื้อไว้อยู่พอเรียนจบแล้วขายต่อได้หรือปล่อยเช่าก็ได้

กรณีซื้อเอาไว้สำหรับพักอาศัยช่วงเรียน พอเรียนจบขายต่อได้ มูลค่าไม่ลด ตัวบ้านอาจจะมีค่าเสื่อม แต่ราคาที่ดินมีแต่จะขึ้นทุกปี ขายต่อก็มีกำไร ปล่อยเช่าก็มีรายได้

"ผมมีไอเดียว่าหลายคนไม่ชอบคอนโด เพราะไม่ได้ที่ดินเลยอาจจะไม่อยากจะซื้ออยู่ แต่พอจะเช่าก็เสียดายค่าเช่า การทำคอนโดแนวราบแบบนี้น่า จะตอบโจทย์ช่องว่างของคนที่อยากซื้อไม่อยากเช่า แต่อยากอยู่แบบเล็กๆจัดการง่ายๆแบบคอนโดและได้ที่ดินด้วย แปลนแต่ละหลังอยู่ที่สิบแปดถึงยี่สิบตารางวา มีที่จอดรถหนึ่งคัน ตกแต่งพร้อมอยู่ในรูปแบบห้องชุด ราคาที่ผมประเมินไว้คร่าวๆก็คือล้านปลายๆครับ ที่ดินสามไร่หักพื้นที่ส่วนกลางออกไปอยู่ที่สี่สิบหลังครับ”

ณัฐนันท์เปิดไอแพดถ่ายทอดให้ทุกคนฟัง

“โหว พี่รหัสผมเจ๋งว่ะ มูลค่าก็เจ็ดสิบแปดสิบล้านได้เลยใช่ไหมครับ”

เท็นถามตาลุกวาว สำหรับเด็กจบใหม่โครงการแรกทำขนาดนี้ ถือว่าไม่เลว

“มูลค่าที่ดินแถวนั้นตามราคาตลาดคือเท่าไหร่”

พัลลภถามณัฐนันท์ มองเด็กหนุ่มอย่างชื่นชม ถือว่าเร็วกว่าเขานิดหน่อยในการเริ่มต้น ตอนเขาเริ่มต้นโครงการแรกตอนนั้นอายุคือยี่สิบเจ็ดแล้ว และเริ่มจากอาคารพาณิชย์ห้าห้องมูลค่าไม่ถึงสิบล้านด้วยซ้ำ

“ยี่สิบห้าล้านครับ”

“ถ้ายี่สิบห้าล้านได้แปดสิบหลัง ต้นทุนที่มูลค่าอยู่ที่สามแสน ถ้าขายห้องละล้านเก้าก็จะเหลืออยู่ที่ล้านหกต่อห้อง แปลนนี้คำนวณค่าก่อสร้างแล้วอยู่ที่เท่าไหร่”

พัชระเป็นฝ่ายถามบ้าง

“คุมก่อสร้างเองน่าจะอยู่ราวๆห้องละหกเจ็ดแสน ยังไม่รวมค่าตกแต่งครับ”

ณัฐนันท์ยื่นร่าง BOQคร่าวๆให้ทุกคนดู

“อืม ก็จะเหลือห้องละล้าน ค่าเฟอร์เท่าไหร่ กำไรไม่ควรจะน้อยกว่าสามสิบเปอร์เซ็นต์นะ ต้องเผื่อสำหรับภาษีด้วย”

“นี่ล่ะครับ ที่เป็นปัญหา ที่ผมอยากได้คำแนะนำจากคุณอาแล้วก็เพชร คือเรื่องของภาษีและค่าการตลาด ที่ผมเผื่อไว้อีกสิบห้าถึงยี่สิบเปอร์เซ็นต์ ไหนจะต้องเผื่อไว้ว่า ถ้าขายไม่หมดกำไรมันจะไม่ได้ตามเป้า เผลอๆอาจจะขาดทุนด้วย เลยอยากจะได้คำแนะนำ”

“ที่อยู่ตรงไหนล่ะ พรุ่งนี้พาอาไปดูหน่อยได้ไหม เผื่อจะให้คำแนะนำเรื่องการวางผังให้ใช้พื้นที่ได้มากขึ้น”

พัลลภแนะนำอย่างใจดี แวะมาดูลูกคราวนี้มีเรื่องสนุกๆให้ทำอีกแล้ว เห็นเด็กหนุ่มไฟแรงแล้วนึกถึงตัวเองสมัยก่อน

“ได้เลยครับ ถ้าคุณอาสะดวกผมยินดีพาไปครับ”

พัลลภามองดูพ่อกับคนรักที่ยังไม่ได้ตกลงกันอย่างจริงจังว่าจะกลับมาคบกันด้วยตาเป็นประกาย

พ่อดูชอบเขามาก ชอบจนยอมให้เข้ามาในบ้าน ไหนจะให้คำแนะนำอย่างดีอีกด้วย ท่าทางว่าเส้นทางความรักของเธอกับเขาจะราบรื่นแน่ๆ

หลังจากพ่อแม่ของเธอกลับชลบุรีและพัชระกลับไปฝึกงานที่เชียงใหม่ต่ออีกหนึ่งเดือน ณัฐนันท์ก็ไปยื่นจดบริษัทตามที่บิดาของพัลลภาแนะนำ ตอนนี้เขาเริ่มดำเนินการในหลายๆส่วนที่ทำได้แล้ว ไม่ว่าจะเป็นทำรังวัด จัดผังที่ดินคร่าวๆ ก่อนจะยื่นแบ่งแยกแปลงโฉนด ทำการตลาดโดยการหาคนมาจองก่อนที่จะมีการก่อสร้างจริง เพื่อให้รบกวนเงินทุนของตัวเองน้อยที่สุด

ณัฐนันท์มีเงินสดของตนเองอยู่ราวสิบล้านบาทเป็นทุนในตอนเริ่มต้น ร่วมหุ้นกับติณณภพอีกห้าล้านบาท พอเรียนจบโครงการแรกคงเริ่มดำเนินการก่อสร้างเป็นรูปร่างจริงจัง

“เพิร์ล พี่ไปจดบริษัทมาเรียบร้อยแล้วนะ นี่ไง PNT Development”

พัลลภามองดูเอกสารรับรองของบริษัทเขาอย่างสนใจ

“ทำไมถึงชื่อ PNT ล่ะคะ”

พัลลภาบอกในสิ่งที่เขาเคยว่าเธอ

“ตอนที่ไม่มีเพิร์ลมาคอยหึง มันเหงามากเลย บางทีก็รู้สึกว่าไม่มีคนมาคอยบ่นอยู่ข้างๆ มันน่าเบื่อมาก เอาง่ายๆมีเพิร์ลแล้วชีวิตพี่สนุกดี”

พัลลภายู่หน้า ปรายตามองค้อนเขา ทีแบบนี้ล่ะพูดดี ทีแต่ก่อนล่ะบ่น

“คบกับเพิร์ลห้ามมองผู้หญิงคนอื่น ห้ามแจกเบอร์แจกไลน์ส่วนตัวกับสาวๆที่มีท่าทีว่าจะชอบพี่ ห้ามมองใคร มองเฉยๆก็ไม่ได้เพราะเพิร์ลจะหึง ทำได้ไหมคะ”

ณัฐนันท์ทำหน้าลำบากใจ

“โธ่คนดี บางทีมันไม่ได้คิดอะไรเลยนะ ไม่ได้คิดจริงๆ มันมองของมันไปเอง คือถ้าไม่ให้มองพี่คงต้องปิดตาเดิน”

ณัฐนันท์โอดครวญ เขากลัวว่าจะเผลอมองแล้วเธอจะโกรธ

“ไม่รู้ล่ะ เพิร์ลไม่ชอบ ห้ามเห็นใครสวยกว่าเพิร์ล”

พัลลภากอดอกอย่างงอนๆ ขอแค่นี้ก็ไม่ได้

“เอาแบบนี้ได้ไหม พี่จะไม่มองใครแบบชู้สาวหรือแบบว่าชอบเพราะอยากสานสัมพันธ์ อันนี้รับปากว่าจะไม่ทำเลย แต่ถ้าบังเอิญเขาเดินผ่าน แล้วสายตามันเห็นเองอันนี้ก็จะว่าพี่ไม่ได้นะ แต่สัญญาว่าจะไม่มองหรือเห็นว่าใครสวยกว่าเพิร์ลเด็ดขาด”

พัลลภามีท่าทีครุ่นคิด

“เดี๋ยวเพิร์ลจะพิจารณาเป็นเคสๆไป ถ้าพี่ทำตัวไม่ดี เพิร์ลจะตัด....”

“เฮ้ย!”