ของตายคนโปรด My Deceitful Lover นิยาย บท 141

พัลลภมองตาชายที่บอกว่าจีบลูกสาวอยู่แล้วหัวเราะเบาๆ

“หัวใจแข็งแรงดีใช่ไหม อ้อนทีนี่ใจอ่อนระทวยเลยนะ แล้วจะหาว่าไม่เตือน”

สองหนุ่มต่างวัยหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน คนป่วยที่นอนบนเตียงลืมตาขึ้นมามอง เมื่อได้ยินเสียงหัวเราะ เมื่อเห็นว่าเป็นใครที่นั่งอยู่กับณัฐนันท์เธอก็ร้องเรียก

“คุณพ่อ คุณแม่”

พัลลภหันไปมองลูกสาวแล้วยิ้มออกมา เมื่อเห็นว่าลูกสาวคนโปรดฟื้นแล้ว

“น้องเพิร์ล”

พัลลภาพยายามจะลุกขึ้นนั่ง ณัฐนันท์เดินไปปรับเตียงให้ พัลลภกับวิภาดาเดินเข้ามาหาลูกสาว

“เป็นไงบ้างคนโปรดของพ่อ”

พัลลภลูบผมลูกเบาๆ

“เพิร์ลหัวแตกค่ะ ตรงนี้จะเป็นรอยไม่สวยเลย คุณพ่อเป่าให้เพิร์ลหน่อย”

พัลลภาชี้ที่หัวที่ถูกปิดแผลไว้ พัลลภก้มลงเป่าให้ลูกเบาๆ

“โอมเพี้ยงหายนะลูก ไม่เป็นรอยหรอก เดี๋ยวพ่อจะบอกคุณหมอสั่งจ่ายยาดีดีให้ เอาให้ลูกสาวพ่อกลับมาสวยเหมือนเดิม”

พัลลภากอดเอวบิดาแน่นๆ ซุกหน้าลงกับอก

ณัฐนันท์มองภาพนั้นด้วยใจไหวยวบ ละลายกับภาพที่เห็นกับเสียงที่ได้ยิน พัลลภาเวลาอ้อนพ่อคือโคตรน่ารัก ตอนที่เธออ้อนเขาเขาก็ว่าน่ารักมากแล้ว แต่ตอนคนโปรดของเขาอ้อนบิดา น่ารักกว่าเยอะมาก ไม่ไหวน่ารักเกิน น่ารักจนเขาอยากจะไปยืนตรงนั้นให้เธอกอดแทน

นี่ถ้าเขามีลูกสาวขี้อ้อนน่ารักแบบพัลลภา เขารักตายเลย ไม่แปลกใจที่พ่อของเธอจะรักเธอขนาดนั้น สิ่งที่เห็นยิ่งย้ำเตือนทำให้ณัฐนันท์รู้ว่า เขาต้องดูแลพัลลภาอย่างดีแค่ไหน ก็พ่อของเธอรักเธอมากขนาดนี้ เขาต้องดูแลลูกสาวคนโปรดของครอบครัวนี้อย่างดีที่สุด

“แม่ขา เพิร์ลเจ็บ”

พัลลภาหันไปอ้อนมารดาบ้าง วิภาดาลูบหัวลูกสาวอย่างรักใคร่

“น้องเพิร์ล ขับรถเร็วหรือเปล่าลูก ต้องระวังดีดีนะ นี่ดีนะที่พี่นัทเขาไปช่วยหนูออกมาได้ ขอบคุณพี่เขาหรือยังคะลูก”

พัลลภาหันมามองณัฐนันท์

“คุณพ่อคุณแม่รู้จักพี่นัทแล้วใช่ไหมคะ เพิร์ลขอบคุณแล้ว เมื่อวาน ถ้าพี่นัทไม่ปีนเข้าไปช่วยเพิร์ลในรถเพิร์ลคงแย่ เพิร์ลกลัวมากเลย ไม่ได้ขับรถเร็วเลยนะคะแม่ รถมอไซค์มันปาดหน้าเพิร์ล เพิร์ลตกใจเลยหักหลบ ไม่งั้นชนแน่ๆเลยค่ะ”

เธอบอกมารดาเสียงออดอ้อน

“โธ่ลูกเอ้ย หมดเคราะห์หมดโศกนะลูกนะ”

ณัฐนันท์มองภาพคนโปรดที่กอดมารดาแล้วส่งยิ้มอ่อนโยนส่งให้เธอ อยู่กันสองคนเมื่อไหร่จะขอให้เธออ้อนเขาแบบนั้นบ้าง

“ขอบใจนัทอีกทีด้วยนะ พอน้องเพิร์ลออกจากโรงพยาบาลไปกินข้าวด้วยกันสิ อาจะเลี้ยงขอบคุณ เดี๋ยวตอนบ่ายเพชรก็มา จะได้รู้จักกัน เรียนในสาขาที่เกี่ยวข้องกันแบบนี้ จะได้ปรึกษาหารือกันได้ หรือปรึกษาอาก็ได้นะ ทำมาหลายโครงการแล้ว ทำมานานพอๆกับอายุของเพชรเลยแหละ เดี๋ยวอาแนะนำให้”

“ขอบคุณมากเลยครับ ผมมีเรื่องอยากจะปรึกษาคุณอาหลายเรื่องเลย เพราะตั้งใจจะทำโครงการพอดี ผมขอรบกวนล่วงหน้าเลยนะครับ”

ณัฐนันท์ยิ้มกว้าง นึกดีใจที่จะได้เข้านอกออกในบ้านของเธอ แบบที่เรียกว่าเข้าตามตรอกออกตามประตูเสียที อีกสองเดือนเขาก็เรียนจบแล้ว เป็นผู้ใหญ่แล้ว

คงไม่มีปัญหาอะไรถ้าจะมีแฟนเป็นตัวเป็นตนขึ้นมาจริงๆสักที ไม่หวงมันแล้วความโสด ในเมื่อมีแฟนน่ารักขี้อ้อนขนาดนี้

“กินเยอะๆนะนัท ตี๋ เท็นแล้วก็กายด้วย”

“นครศรีธรรมราชเหรอ”

พัชระถามอย่างสงสัย นครศรีธรรมราชติดทะเลนี่

“เปล่า เราอยู่นครราชสีมา ส่วนไอ้กายเป็นคนนครปฐม ไอ้เท็นเป็นคนนครพนม”

คำตอบของติณณภพทำเอาทุกคนต่างหัวเราะ ติณณภพยักคิ้วให้พี่ชายของพัลลภา หน้าตาดีเหมือนน้องสาว แต่ดูเป็นผู้ชายนิ่งๆมีมาด ตามประสาเด็กคณะบริหาร ไม่เหมือนเด็กวิศวะอย่างพวกเขา

“ส่วนไอ้นัทเป็นคน..”

“กูเป็นคนทุกที่ อยู่ที่ไหนกูก็เป็นคน”

ณัฐนันท์ชิงตอบก่อน พัลลภาหัวเราะคิก เวลาหนุ่มๆแก๊งนี้ อยู่ด้วยกันตลกมาก

เด็กๆพากันกระเซ้าเย้าแหย่กัน ผู้ใหญ่อย่างพัลลภกับวิภาดาต่างมองอย่างเอ็นดู เหมือนมีลูกชายมาเพิ่ม

“เรียนโยธากันทุกคนเลยนี่ใช่ไหม นี่เราเรียนสาขาเดียวกันเลยนะ”

พัลลภชวนคุย

“ครับคุณอา ผมอยากจะปรึกษาคุณอาเรื่องทำโครงการพอดีเลยครับ เอาเอกสารที่ร่างไว้คร่าวๆมาด้วย อยู่ในรถ ทานข้าวเสร็จขอปรึกษาได้ไหมครับ อยากขอคอนแทคเพชรไว้ด้วย เผื่อมีเรื่องจะขอความรู้ด้านการบริหารโครงการ”

ปฏิบัติการพิชิตใจสาวเริ่มต้นขึ้น เขาตั้งใจแล้วว่าจะต้องเอาชนะใจครอบครัวของพัลลภาให้ได้

“ได้สิ”

พอหลังจากทานอาหารเสร็จ ทุกคนก็นั่งเอกเขนกคุยกัน ณัฐนันท์ที่เตรียมแปลนที่ดินและบ้านที่ออกแบบไว้แล้วมาให้พัลลภและพัชระดู ไอเดียการทำคอนโดแนวราบ ถูกถ่ายทอดให้บิดาและพี่ชายของพัลลภาฟัง