ของตายคนโปรด My Deceitful Lover นิยาย บท 126

“Happy birth day to you Happy birth day to you Happy birth day Happy birth day Happy birth day to คุณเพิร์ล สุขสันต์วันเกิดนะครับคุณเพิร์ล ใครจะเกิดวันไหนไม่สำคัญแค่เราเกิดมาคู่กันก็พอ ผมอาจจะไม่ใช่เค้กที่นุ่มฟู แต่จะเป็นเนื้อคู่ที่แสนนุ่มนวล”

เสียงหัวเราะขำมุกที่นั่งดนตรีเล่นดังไปทั้งร้าน พัลลภายิ้มกว้าง มาเที่ยวผับครั้งแรกมีคนร่วมอวยพรวันเกิดให้แบบนี้ รู้สึกประทับใจมาก

“Happy Birth Day นะคนดีอยากเปลี่ยนเป็น Happy Anniversary ต้องทำยังไง”

นักร้องกล่าวอวยพร มือกลองเคาะกลองรับมุก เรียกเสียงฮาจากแขกหลายๆโต๊ะ แต่มีแขกอยู่โต๊ะที่หน้าบึ้งมาก

‘แม่งเอ้ย เลิกงานนี่ดักตีหัวนักร้องได้ไหม’ ณัฐนันท์หงุดหงิดกับคำแซวของนักร้องมาก

“เอ่อ ขอโทษนะครับ คุณเพิร์ลพาแฟนมาด้วยไหมครับ ถ้าพามา ขอโทษล่วงหน้านะครับ ทุกอย่างผมทำเพื่อความบันเทิง”

นักร้องยกมือไหว้ตลกๆ สาวๆโต๊ะหน้าเวทีพากันหัวเราะ เคที่ตะโกนเสียงดัง

“โสดค่าาาา”

สาวข้ามเพศประกาศสถานภาพของรุ่นน้องให้หนุ่มได้ยินทั้งร้าน

“อ่ะฮะ คอนเฟิร์มสถานภาพคุณเพิร์ลคือโสดนะครับ หนุ่มๆคนไหนคิดว่าแน่ ยกขบวนแห่ขันหมากมาได้เลยครับ”

มือกลองตีกลองเคาะจังหวะรับลูก แซวกันแค่พอสนุก นักดนตรีก็เปลี่ยนมาเล่นเพลงช้าๆซึ้งๆบ้าง

ณัฐนันท์ยืนมองผู้ชายหลายคน เดินไปขอชนแก้วกับคนโปรดของเขา คนแล้วคนเล่า แล้วเธอก็ชนกับทุกคนจริงๆ ดื่มไวน์คูลเลอร์ดีกรีต่ำแค่สองกระป๋องยังเมาไม่รู้เรื่อง ชนแก้วไปทั่วขนาดนั้น เดี๋ยวก็เมาหัวทิ่ม

ยัยตัวแสบนั่นยิ่งเมาแล้วหื่นอยู่ด้วย

“ส้มฉันอยากไปห้องน้ำ”

พัลลภาที่ดื่มไปหลายแก้วเริ่มไม่ไหว นี่ดีนะที่เธอดื่มโซดาเปล่าผสมเหล้านิดเดียว ถึงดื่มได้หลายแก้วขนาดนี้ ถ้าผสมเข้มกว่านี้มีหวังล้มคอพับไปตั้งแต่แก้วที่สองแล้ว

“ไปสิแก ฉันก็ปวดเหมือนกัน”

สุธาสินีหันไปบอกพี่รหัสว่าจะไปห้องน้ำกับเพื่อน

“ให้พี่ไปเป็นเพื่อนไหม”

วุ้นถามอย่างเป็นห่วง

“ไม่เป็นไรพี่วุ้น ส้มไปกับเพิร์ลสองคนได้

”รีบไปรีบมานะ”

ยังไม่วายกำชับด้วยความเป็นห่วง

ณัฐนันท์มองตามพัลลภาที่เดินไปทางห้องน้ำ เขาลุกออกจากโต๊ะอย่างรวดเร็ว ไม่ได้สนใจติณณภพที่ย้ายไปนั่งที่โต๊ะของสองสาวที่มันเข้าไปคุย

เขามองตามหลังของคนที่ใส่กระโปรงสั้นมาก ไหนจะแผ่นหลังที่แทบจะเปลือยนั่นอีก มีแค่สายคาดเล็กๆตรงแถบเสื้อชั้นในเท่านั้นเอง ที่ปิดบังแผ่นหลังขาวผ่องและเนียนลื่นมือของเธอเอาไว้ เขามองต้นคอระหงที่เขารู้ว่าหอมมากเพราะเขาชอบซุกหน้าลงไปดม

บอกไม่ถูกว่าควรจะรู้สึกยังไงที่เธอแต่งตัวแบบนี้

พัลลภาเดินออกมายืนรอเพื่อนที่หน้าห้องน้ำ เพราะคิวในห้องน้ำค่อนข้างยาว เสียงที่คุ้นเคยดังมาจากมุมหนึ่งเรียกให้พัลลภาหันไปมอง

“ผู้ชายทิ้งนี่มันเปลี่ยนคนขี้อายให้แรดขึ้นได้ขนาดนี้เลยเหรอ”

พัลลภามองหน้าเขาอย่างโกรธๆ ณัฐนันท์ดันลิ้นเข้ากระพุ้งแก้ม แรงตบจากมือเล็กๆนั่นเจ็บไม่เบา มือหนักฉิบหาย

“แค่อยากจะให้รู้ว่า แต่งตัวแบบนี้มันง่ายที่ผู้ชายมันจะหื่นใส่ ถ้าพี่ไม่ทำคนอื่นมันก็ทำ แค่อกหักไม่ต้องทำตัวประชดใครแบบนี้หรอกนะ มันไม่ได้เท่หรอก”

เขาบอกเธอด้วยความหวังดี ไม่เห็นบ้างหรือไงว่าผู้ชายมันมองเธอแบบไหนกันบ้าง

“ขอบคุณมาก แต่ไม่เสือกได้ไหมคะ”

พัลลภาสบตากับเขาก่อนจะสะบัดตัวเดินออกไปอย่างรวดเร็ว ณัฐนันท์มองตามรู้สึกหงุดหงิดใจที่เธอไม่สนคำเตือนของเขา พัลลภาในแบบเดิมน่ารักอยู่แล้ว ทำไมต้องเปลี่ยนตัวเองแบบนี้ด้วย

“เพิร์ล แกเป็นอะไรหรือเปล่า”

สุธาสินีที่เดินออกมาจากห้องน้ำแล้วไม่เห็นเพื่อนเลยพยายามจะมองหา เห็นเพื่อนเดินออกมาจากหลังพุ่มไม้ ที่เป็นมุมที่คนมักจะไปนั่งหลบสูบบุหรี่ก็มองไปทางนั้นอย่างแปลกใจ เห็นอดีตผู้ชายของเพื่อนเดินตามหลังมาไม่ห่าง ก็หันมาถามเพื่อนอย่างเป็นห่วง

“เขาทำอะไรแกหรือเปล่า”

พัลลภาส่ายหน้าลากแขนเพื่อนออกไปจากจุดนั้น

“ไม่ อย่าไปสนใจเลย ไปกันเถอะ”

เธอไม่อยากอยู่ใกล้ๆเขาอีก ยิ่งเห็นหน้ายิ่งเจ็บ จำได้ทุกคำพูดของเขา ที่ตะโกนใส่หน้าเธอว่าผู้ชายตอนอยากได้ให้พูดอะไรก็ได้ทั้งนั้นแหละ มันไม่ได้มีความรัก

เขาทำกับเธอขนาดนั้นเธอคงไม่ใจง่ายให้ใครมาหลอกเธอได้อีกแล้วล่ะ เขาไม่ต้องเดือดร้อนมาสั่งสอนหรือเป็นห่วงเป็นใยอะไรกับเธออีก

ณัฐนันท์มองตามหลังของเธออย่างโกรธๆที่เตือนก็ไม่รู้จักฟัง เออใช่ เขามันเสือก แต่ที่เสือกก็เพราะเป็นห่วง