ของตายคนโปรด My Deceitful Lover นิยาย บท 41

“น่ารักว่ะเพิร์ล พี่จะไม่ไหวเอา เดี๋ยวก็ขับรถพาเข้าโรงแรมอีกหรอก คราวนี้จะไม่ยอมปล่อยออกมาแล้วนะ”

พัลลภามีสีหน้าตกใจเมื่อเขาพูดแบบนั้น ทำให้ณัฐนันท์อดขำออกมาไม่ได้

“ล้อเล่นครับ แม้จะอยากทำมากก็เถอะ”

พัลลภาปรายตามองค้อนเขา

“พี่นัทอ่ะ ชอบแกล้งเพิร์ล”

เธอทำหน้ามุ่ย

“ก็เพิร์ลน่าแกล้ง”

เขาเอื้อมมือมาจับมือเธอเอาไว้ แล้วออกรถ

“ไปห้างแล้วกันนะครับ มีร้านให้เลือกเยอะดี กินข้าวเสร็จเผื่อเพิร์ลอยากจะเดินดูอะไร พี่ขอแวะดูร้านแป๊บนึงด้วย”

พัลลภาพยักหน้าไม่มีปัญหาอะไรอยู่แล้ว ไปที่ไหนก็ได้ที่มีเขา

เมื่อมาถึงห้าง พัลลภาสังเกตว่ามีสาวๆมองผู้ชายข้างๆเธอตาวาว ความหน้าตาดีของเขาดึงดูดความสนใจจากสาวๆได้เยอะมาก

ตอนนี้ณัฐนันท์อยู่ในกางเกงผ้าพอดีตัวสวมรองเท้าผ้าใบเสื้อนักศึกษา แต่งตัวธรรมดามาก แต่กลับดูดีมาก

เขาดูดีด้วยหน้าตาและบุคลิกที่มักจะทำให้คนที่เดินผ่านหันกลับมามอง พัลลภาไม่ชอบให้ใครมามองเขา เธอเลยก้าวไปเดินข้างๆและเอื้อมมือไปกุมมือของเขาเอาไว้

ณัฐนันท์เพียงแค่หันมามองไม่ได้ว่าอะไร แต่ก็กุมมือเธอตอบและกระชับมือของเธอไว้แน่น พัลลภาก้มหน้าซ่อนยิ้มรู้สึกอุ่นใจกับการที่ได้กอบกุมมือของเขาเอาไว้แบบนี้

“เพิร์ลกินสเต็กไหม”

ณัฐนันท์หันมาถามเธอ เพราะเดาว่าถ้าถามว่ากินอะไรเธอต้องบอกว่าแล้วแต่เขาแน่ๆ เขาเลยเป็นคนเลือกร้านเอง

“ได้ค่ะ”

เขาจูงเธอเข้าไปในร้านสเต็ก มองหาที่นั่งที่พอดีกับสองคน บังเอิญตาสบกับคนที่อยู่ในร้านที่เงยหน้ามามองพอดี

“ปริม!”

เขาอยากจะออกจากร้านเพราะทนความอึดอัดไม่ไหว พริมาไม่เคยว่าอะไรที่เขามีคนอื่น แต่เขาก็ไม่เคยควงใครมาเดินแบบนี้เหมือนกัน รู้สึกเหมือนหนีเมียพากิ๊กมากินข้าวแล้วเมียมาเจอ ยังไงไม่รู้

ณัฐนันท์บอกให้ตัวเองผ่อนคลายไม่มีอะไรต้องกังวล เพราะเขากับพริมาไม่ได้เป็นแฟนกัน เราแค่มีความสัมพันธ์กัน แต่ในใจกลับรู้สึกแปลกๆ ทั้งกลัวว่าพัลลภาจะเห็นถึงความผิดปกติของเขาทั้งกังวลว่าพริมาจะงอน นี่มันวิถีของคาสโนว่าจริงๆ

พนักงานเอาเมนูมาให้ พัลลภาเปิดดูและชวนเขาคุย

“พี่นัททานสเต็กอะไรดีคะ เพิร์ลอยากลองชิมหลายอย่างเราสั่งคนละแบบแล้วเอามาแชร์กันดีไหมคะ”

เธอถามเขาใบหน้ายิ้มแย้ม ณัฐนันท์พยักหน้า แต่ตาเหลือบมองพริมา ไม่แน่ใจว่าควรทักเธอไหม แต่เธอก็แค่ยิ้มให้ ไม่ได้ทำตัวว่ารู้จักเขา

ไม่ต้องทักแล้วกัน บางทีเธออาจจะไม่อยากให้เพื่อนที่ทำงานรู้

เขานั่งกินอาหารแบบหนาวๆร้อนๆไม่ค่อยเอนจอย กับมื้อนี้เท่าไหร่ เพราะตามันคอยเหลือบมองแต่พริมาอยู่เป็นระยะ

“พี่นัทเป็นอะไรไหมคะ”

***