ของตายคนโปรด My Deceitful Lover นิยาย บท 96

“คนดีใจเย็นๆครับ เอาทีละคำถามพี่ตอบไม่ทันแล้วคนสวย”

เขาหัวเราะเบาๆ พยายามบอกตัวเองว่าให้ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น วันนี้ทั้งวันนึกทบทวนว่าจะพูดกับเธอยังไงดีให้เธอไม่สงสัยอะไร จริงๆวันนี้กะจะไม่รับโทรศัพท์ด้วยซ้ำ เพราะยังหาเหตุผลดีดีในการบอกว่าอยู่สิงคโปร์ไม่ได้ ไม่รู้จะบอกดีไหม หรือไม่บอกดี คิดไม่ตกเลยไม่รับสายไม่โทรกลับ แต่เห็นเธอโทรมาหลายครั้งและเขาเห็นใจที่เธอดูร้อนใจเลยตัดสินใจโทรหา

“ทำไมไม่รับสายเพิร์ลคะ”

เธอถามคำถามแรกก่อน

“พี่ลืมโทรศัพท์ไว้ที่ห้องค่ะ พอดีวันนี้ไปโชว์รูมยุ่งทั้งวันเลย กว่าจะได้กลับมาเอาโทรศัพท์ก็มืดแล้วพอเห็นข้อความเลยรีบโทรหาเพิร์ลเลย”

พัลลภาฟังคำตอบแล้วรู้สึกว่ามันแปลก นึกประเมินในหัวว่าจะจับพิรุธยังไง เธอค้นหาข้อมูลในอินเทอร์เน็ตแล้วมีคนแนะนำว่า จะคบผู้ชายเจ้าชู้ ต้องฉลาดโดยการแกล้งโง่ให้เป็น ไม่ต้องทำเป็นรู้ดีทุกเรื่อง บางทีก็แกล้งโง่บ้าง การแกล้งโง่นี่มันยากมากเลย คนที่ทำได้คือต้องใจเย็นมาก

“ตอนนี้อยู่ที่ไหนคะ”

เธอถามคำถามต่อไป เงี่ยหูฟังเสียงโดยรอบ ถ้าบอกว่าอยู่ห้องนี่คือโกหกแน่ๆ เพราะเสียงจ๊อกแจ๊กจอแจขนาดนั้น ไม่รู้ว่าตอนนี้สวมบทบาทเป็นแฟนหรือนักสืบ คบกับผู้ชายเจ้าชู้สกิลการจับผิดของเธอเลยสูงขึ้นเยอะ

“ออกมาทานข้าวครับคนดี”

โอเค อย่างน้อยก็ไม่โกหกเรื่องนี้

“แล้วเพิร์ลทานข้าวหรือยัง”

แทนที่จะให้เธอซัก เขาเป็นฝ่ายเปลี่ยนมาซักเธอแทน

“กำลังจะทานค่ะคุณพ่อจะพาออกไปทานข้าวข้างนอก”

“อ้าว ตายจริง คุณพ่อรอแย่แล้ว ลูกสาวคนโปรดมัวแต่มาคุยกับผู้ชาย เดี๋ยวโดนไม้เรียวนะคะ”

เขาแกล้งกระเซ้าเธอเล่น

“เพิร์ลบอกว่ามาเข้าห้องน้ำค่ะ”

“โกหกเหรอเรานิสัยไม่ดีเลย”

“ไม่ได้โกหกค่ะอยู่ในห้องน้ำจริงๆ”

“เด็กดี พี่คิดถึงเพิร์ลจังเลย อยู่คนเดียวเหงาๆ ไม่มีคนมากินข้าวด้วย เพิร์ลคิดถึงพี่ไหม”

“เพิร์ลก็คิดถึงพี่นัทค่ะ คิดถึงมาก”

คิดถึงมากที่สุด

“เดี๋ยวก็ได้เจอกันแล้ว เพิร์ลกลับบ้านน่าจะสนุกที่ได้เจอคุณพ่อคุณแม่ พี่สิแย่เลย ต้องนอนเหงาคิดถึงเพิร์ล”

พอเขาบอกแบบนั้นพัลลภาก็น้ำตาซึม เธออยากรีบกลับกรุงเทพไปหาเขา

“เพิร์ลจะรีบกลับนะคะ”

ณัฐนันท์ลังเลว่าจะบอกเธอเรื่องสิงคโปร์ดีไหม หรือไม่บอกดี แต่ก็คิดถึงอยากซื้อของไปฝาก ถ้าอยู่ดีดีเอาของไปให้ เธอก็จะสงสัย หรือเขาควรบอกเธอเรื่องสิงคโปร์ดีนะ

“คนดี พี่มีเรื่องจะบอก”

“เรื่องอะไรคะ”

“พรุ่งนี้พี่ต้องไปสิงคโปร์นะคะ พอดีพี่เขยฝากพี่ไปทำธุระให้ พอดีพี่สาวของพี่เขาแพ้ท้องมาก อยากกินแยมกะทิ พี่เขยเลยซื้อตั๋วเครื่องบินให้ บอกให้พี่ไปซื้อแยมกะทิให้พี่สาว”

ณัฐนันท์เอาเรื่องจริงเรื่องแต่งผสมกันมั่วไปหมดมาบอกเธอ

“จะไปซื้อแยมกะทิที่สิงคโปร์เนี่ยนะคะ”

พัลลภาตกใจ

พริมาตักเมนูปูลงบนจานของเขา พร้อมซาลาเปาทอด

“ขอบคุณครับ เดี๋ยวผมใส่กันเปื้อนให้”

เขาหยิบพลาสติกกันเปื้อนไปสวมให้เธอ กันอาหารกระเด็นโดนเสื้อผ้า

“ขอบคุณค่ะ”

ตลอดระยะเวลาการทานอาหารพริมาดูแลเอาใจใส่เขาอย่างดีมาก เขาเพิ่งค้นพบว่านอกจากการเอาใจเขาตอนอยู่บนเตียงแล้ว เธอยังเป็นคนที่ดูแลคนเก่งมาก และเป็นธรรมชาติมาก มิน่าถึงทำงานจนได้รางวัล Best Performance มาได้ พริมาน่าจะดูแลลูกค้าเก่งน่าดู

“แถวโน้นมีตลาดกลางคืน ทานข้าวเสร็จเราไปเดินเล่นกันไหมคะ ปริมอยากไปกินไอติมตุรกี”

ณัฐนันท์หยิบกระดาษเช็ดหน้าไปเช็ดมุมปากที่เลอะซอสให้เธอ

“ได้สิ ผมตามใจปริม อยากไปไหนก็ได้เลย”

พริมามองการดูแลอย่างเอาใจใส่จากเขาแล้วก็อดรู้สึกดีไม่ได้ ด้วยความที่ไม่เคยเรียนรู้กันในแง่มุมอื่นนอกจากบนเตียง เธอเลยอาจจะไม่ได้เห็นเขาในมุมนี้มาก่อน ซึ่งมันทำให้ใจเธอบางและอดเคลิบเคลิ้มไปกับการกระทำของเขาไม่ได้

ณัฐนันท์เขามีธรรมชาติของการเป็นสุภาพบุรุษในชีวิตประจำวัน ยกเว้นตอนอยู่บนเตียง ที่เป็นดาร์คไซด์ของเขา แต่เธอดันชอบซะงั้น

เสี้ยวหนึ่งของความรู้สึก เธอถามตัวเองว่าเธอจะปล่อยผู้ชายแบบนี้หลุดมือไปจริงๆเหรอ อดจินตนาการไม่ได้ว่าถ้าเธอกับเขาคบกันแบบคนรักจริงๆมันจะเป็นยังไง

“ปริมมีอะไรหรือเปล่า หน้าผมเลอะอะไรไหม”

ณัฐนันท์เห็นพริมาจ้องหน้าเขาอยู่นาน เลยหยิบกระดาษเช็ดหน้ามาซับหน้าของตัวเองบ้าง เพราะคิดว่าจะทำซอสเลอะหน้าเหมือนกัน

“ไม่ค่ะ ไม่มี ปริมแค่คิดว่าทำไมนัทน่ารักจังแล้วถ้าเราคบกันเป็นแฟนจริงๆจะเป็นยังไง”

ณัฐนันท์หัวเราะออกมาเบาๆ กับคำพูดของเธอ