ของตายคนโปรด My Deceitful Lover นิยาย บท 98

“นอนอยู่ที่ไหนคะ ไม่ใช่ห้องของตัวเองเหรอ ทำไมถึงพูดเหมือนไปนอนที่อื่น”

ณัฐนันท์ชะงักไปเมื่อเธอถาม

“วันนี้มานอนบ้านครับ ไม่ได้อยู่คอนโด”

พัลลภานิ่งไป แต่ตาแอบสอดส่ายในมุมที่โผล่มาในกล้อง ว่ามีอะไรพอให้จับพิรุธได้ไหม แต่ส่วนใหญ่มันมีแต่หน้าของเขาที่โผล่มาในกล้อง

“เพิร์ลล้อเล่นค่ะ”

เพราะกลัวเขาจะโกรธเลยต้องบอกออกไปแบบนั้น เธอไม่อยากเป็นคนงี่เง่าขี้ระแวงในสายตาของเขา ณัฐนันท์ยักไหล่ จ้างก็จับพิรุธไม่ได้เพราะทางสะดวกเขาถึงยอมเปิดกล้อง

“เพิร์ลอยากได้อะไรที่สิงคโปร์บ้าง”

ณัฐนันท์ลุกจากเตียง ขืนไม่ลุกตอนนี้มีหวังนอนต่อแน่ๆ

“อยากได้พี่นัทค่ะ”

ณัฐนันท์ชะงักไปเมื่อเธอตอบแบบนั้น ผุดรอยยิ้มที่มุมปากให้กับคนอ้อร้อ

“อ่อยอีกแล้วนะ เดี๋ยวเถอะ กลับมาจะเจอดี”

พัลลภาหน้าแดงซ่านให้กับคำขู่ของเขา เธอก็ยังไม่ชินกับอะไรแบบนี้อยู่ดี อยากจะต่อปากต่อคำเก่งๆ แต่มันเขิน

ณัฐนันท์หัวเราะเบาๆ ให้กับคนแก้มแดง เขาเดินเข้าห้องน้ำหยิบแปรงสีฟันขึ้นมา บีบยาสีฟันด้วยมือเดียวอย่างทุลักทุเล เขาเลยวางโทรศัพท์พิงหน้ากระจกในห้องน้ำเอาไว้ ซึ่งพอพิงแบบนั้น มันก็เห็นต่ำมาจนถึงขอบเอว ถ้าเอียงอีกนิดเดียว เธอต้องเห็นอนาคอนด้าของเขาแน่ๆ

“ห้องน้ำพี่นัทนี่สวยเหมือนโรงแรมเลยนะคะ”

พัลลภาสังเกตว่าห้องน้ำมีดีไซน์ที่ไม่ธรรมดามีตู้อาบน้ำและมีราวแขวนวางผ้าเช็ดตัวเหมือนโรงแรม ณัฐนันท์ตกใจเมื่อเธอบอกแบบนั้น

“อ้อ พี่ชอบอะไรแบบนี้ครับ เลยออกแบบห้องนอนที่บ้านให้เหมือนโรงแรม จริงๆอยากได้เหมือนม่านรูดแต่เกรงใจม๊า”

เขาแกล้งพูดออกไปแบบนั้น เธอจะได้งอนแล้วรีบวาง คุยนานเดี๋ยวจับพิรุธได้ นับวันเธอยิ่งขี้สงสัย

“ชอบพูดเล่นอยู่เรื่อย ชอบม่านรูดขนาดนั้น เรียบจบไปไปเปิดม่านรูดดีไหมคะ”

เธอประชด

“ไอเดียดี"

“ประชดค่ะ พี่นัทอาบน้ำก่อนก็ได้ค่ะ ถึงสิงคโปร์แล้วพี่นัทวิดีโอคอลมานะคะอยากดูวิวที่สิงคโปร์ด้วย”

จริงๆคืออยากมั่นใจว่าเขาเที่ยวคนเดียวจริงๆ

“ไม่อยากดูวิวตอนพี่อาบน้ำด้วยเหรอ”

ณัฐนันท์ยิ้มกว้างให้กับคนขี้อาย ที่อยากรีบวางสายพอเริ่มเห็นเขาโป๊

“ไม่เอาหรอกค่ะเพิร์ลเขิน”

ณัฐนันท์ยิ้มกว้างกว่าเดิม

“เขินอะไรกันตัวเองใส่เสื้อผ้าครบ พี่เป็นคนโป๊พี่ยังไม่เขินเลย”

พัลลภาปรายตาค้อนเขา

“ก็พี่นัทหน้าไม่อาย”

ณัฐนันท์หัวเราะออกมา

“เพิร์ลต้องทำตัวให้ชินรู้ไหม อะไรกัน เคยเห็นหมดแล้ว ต้องชินได้แล้ว”

สงสัยเขาจะแก้ผ้าให้เธอดูน้อยไป

“ไม่เอาดีกว่าค่ะ แค่นี้ก่อนนะคะ พี่นัทจะได้อาบน้ำ”

ณัฐนันท์ส่งยิ้มให้เธอ

พริมาเอ่ยออกมาอย่างรู้ทัน ณัฐนันท์ยิ้มออกมา แล้วดึงของออกมาจากมือของเธอแล้วแพ็คใส่กระเป๋าต่อ

“ใครจะเซ็กซี่เหมือนปริมล่ะครับ”

พริมาไม่ได้พูดอะไร แต่เอนตัวพิงเขา

“วันนี้มีคนมาจีบปริมด้วยแหละ”

ณัฐนันท์เหลือบตามามองเธอ เพื่อดูว่าพูดจริงหรือพูดเล่น และพูดอารมณ์ไหน

“ปกติไม่ได้มีคนมาจีบปริมทุกวันอยู่แล้วเหรอ”

ตั้งแต่เริ่มออกไปไหนมาไหนด้วยกัน เขาก็เห็นคนมองเธอตลอด นี่ขนาดต่อหน้าเขานะซึ่งคนน่าจะคิดว่าเป็นแฟนกัน ผู้ชายหลายคนยังมองเธอขนาดนั้น ลับหลังเขาเวลาที่เธอไปไหนมาไหนคนเดียวไม่อยากจะคิดว่าจะมีเยอะแค่ไหน

พริมายิ้มให้กับคำถามของเขา

“แต่คนนี้ไม่เหมือนคนอื่น เขาแสดงออกชัดเจนว่าสนใจปริม เขาเป็นผู้อำนวยการด้านการตลาดของสิงคโปร์เพิ่งย้ายมาจากนิวยอร์ก”

ณัฐนันท์ถามใจตัวเองว่ารู้สึกยังไงกับคำบอกเล่าของเธอ ก็รู้สึกแปลกๆ ในความรู้สึกแปลกอาจจะมีความหวงอยู่ด้วยนิดๆ

“แล้วปริมชอบเขาหรือเปล่า”

ณัฐนันท์อยากจะตบปากตัวเองที่ดันเสียงสั่นขึ้นมาซะงั้น พริมายิ้มแล้วเอนตัวลงนอนบนตักของเขา

“นัทหึงไหม”

“ไม่หึง หึงทำไม มันเป็นสิทธิ์ของปริมนี่ผมก็แค่คู่ซ้อม”

ปลายเสียงมีแววน้อยใจ พริมาจับมือของเขาเอาไว้ยิ้มตาพราว

“แล้วถ้าปริมอยากให้หึงล่ะ”

ณัฐนันท์อึ้งไป บอกไม่ถูกว่ารู้สึกอะไร ที่ผ่านมารู้สึกว่าพริมาเป็นคนที่ไปหาเมื่อไหร่ก็ได้ เธอก็ยังอยู่ตรงนั้นเสมอ เขารู้สึกสนิทใจกับเธอ มันคือความคุ้นเคยของคนที่รู้จักกันมานาน ถ้าวันหนึ่งไม่มีเธออยู่ตรงนี้ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าควรรู้สึกยังไงดี