ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1049

“ผ่านครั้งนี้ไป พวกเราอาจเป็นอิสระแล้วจริงๆ！”นานาโกะพึมพำกับตัวเอง เห็นดาบซามูไรเหมือนเห็นเพื่อนที่ตนเชื่อใจได้มากที่สุดก็ไม่ปาน！

ราวกับได้ยินเสียงในหัวใจของเธอ ทันใดนั้นดาบซามูไรสั่นสะเทือนขึ้น！และส่งเสียงเบิกบานใจออกมา

เมื่อได้รับการตอบกลับของดาบซามูไร นานาโกะยิ้มกว้างออกมา

แม้เธอหน้าตาไม่สวยมากนัก อาจเพราะทำหน้าขรึมบ่อยครั้ง ตอนนี้ยิ้มออกมาจึงให้ความรู้สึกแตกต่างอย่างมาก

รอยยิ้มนี้ถูกเก็บไปอย่างรวดเร็ว กลับมามีท่าทีเย็นชาอีกครั้ง หันไปมองทางด้านคฤหาสน์ที่เย่เทียนอยู่ นานาโกะพึมพำกับตัวเองอีกครั้ง：“หวังว่าคุณจะเป็นคนที่ฉันรอคอยคนนั้น！”

ช่ายเหมยเป่าเป็นคนชอบความหรูหราอย่างไม่ต้องสงสัยเลย และในฐานะที่เป็นราชินีฝันร้ายในแก๊ง เธอมีสิทธิ์นี้

แม้อยู่ในแก๊งจะลึกลับและเต็มไปด้วยความเย็นชา แต่สำหรับคนของตัวเองเธอตามใจ

เทียบกับช่ายเหมยเป่า นังงูสาวค่อนข้างสงบเสงี่ยมกว่าหน่อย เพราะสำหรับนังงูสาวมีหลายสิ่งหลายอย่างที่ไม่คุ้นเคย

แต่โชคดีที่ช่ายเหมยเป่าสนิทกับเธอมาก ทั้งสองฝ่ายคุยกันถูกคอ เมื่อเย่เทียนกลับเข้ามา ทั้งสองกำลังจัดแต่งห้อง

เรื่องนี้เย่เทียนไม่พูดอะไรมาก ไม่ใช่เรื่องไม่ดีอะไร ถือซะว่าเป็นการผ่อนคลายก่อนศึกใหญ่！

แม้ฝึกฝนถึงแดนของเย่เทียนแล้ว แต่ยังต้องฝึกอย่างต่อเนื่อง แต่การฝึกฝนของเย่เทียนไม่ได้อยู่แค่ในกรอบอีกแล้ว สามารถฝึกได้ทุกที่ทุกเวลา เพียงแต่หลายวันมานี้ต่อสู้มาหลายครั้งติดๆกัน มีหลายช่วงที่ประมือทำให้เย่เทียนรู้สึกมีแรงบันดาลใจ

เมื่อนึกถึงการต่อสู้ครั้งต่อไป เย่เทียนไม่กล้าประมาทศัตรู กลับไปฝึกตนในห้องของตัวเอง

สิ่งที่ทำให้เขาย้อนคิดเขามากที่สุดในการต่อสู้ คือการใช้และควบคุมพลังภายใน แม้พลังทริปเปิ้ลทรงพลังมาก แต่ยื้อไว้ได้ไม่นาน และสำหรับยอดฝีมือในระดับเดียวกัน พลังดับเบิ้ลทำอะไรอีกฝ่ายไม่ได้เลย

นี่คือจุดที่เย่เทียนค่อนข้างกังวล

โชคดีที่เย่เทียนเป็นยอดมนุษย์ แม้หลังได้รับพลังจิตมาแล้ว เย่เทียนยังไม่ได้จัดการให้เรียบร้อย แต่ตอนนี้มีเวลาเพียงพอที่จะให้เขาฝึกตนอย่างเงียบๆ เย่เทียนอดไม่ได้ที่จะคิดว่าทำยังไงตนถึงจะเพิ่มประสิทธิภาพการต่อสู้ให้สูงขึ้น

ภาพการต่อสู้กับคู่ต่อสู้ในอดีตค่อยๆแล่นเข้ามาในหัว ความทรงจำเหล่านี้เหมือนสมบัติล้ำค่าของเขา ทุกฉากการต่อสู้ เย่เทียนจะครุ่นคิดว่าตนสามารถรับมือได้อย่างไรไอีกบ้าง ทำยังไงให้สร้างความเสียหายได้มากที่สุด โดยสูญเสียน้อยที่สุด

การฝึกตนเช่นนี้ ไม่ค่อยช่วยเกี่ยวกับพลังภายในของเย่เทียนมากนัก แต่มันช่วยได้มากว่สต่อไปเย่เทียนควรต่อสู้ยังไง ปล่อยพลังการต่อสู้ออกมายังไงให้อยู่ระดับสูงสุด

แม้อยู่ในการฝึกตน แต่เสียงเปิดประตูเบาๆนั่นก็เข้ามาในหูเขาเช่นกัน

อีกฝ่ายระมัดระวังอย่างเห็นได้ชัด และเหมือนรู้ถึงความสามารถของเขาด้วย เพื่อปกปิดที่อยู่ของตน อีกฝ่ายไม่เผยพลังอำมหิตออกมาแม้แต่นิดเดียว เพียงแค่ค่อยๆย่องเข้าใกล้ตน

เย่เทียนพอจะเดาได้ว่าอีกฝ่ายเป็นใคร มุมปากยิ้มยกออกมา

ช่ายเหมยเป่าแพ้ให้กับเย่เทียนหลายครั้ง รู้สึกไม่ยอมอยู่ในใจ ครั้งนี้หลังจากดูรับพลังจิตของแวมไพร์มา ทำให้การควบคุมพลังจิตของเธอเพิ่มขึ้นอีกขั้นหนึ่ง แม้แต่พลังของตัวเองก็มีสัญญาณของการทะลวง！

เทียบกับการโจมตีเมื่อก่อน การโจมตีของช่ายเหมยเป่าในตอนนี้ดูซ่อนเร้นขึ้น

เย่เทียนก้มมองช่ายเหมยเป่า แล้ววางเธอลงบนเตียง

ทำอะไรเสร็จก็จัดเสื้อผ้าตัวเอง หันมองนอกหน้าต่างอันว่างเปล่าด้วยสีหน้าเรียบเฉย

“ทำไม ยังดูไม่พอ？”เย่เทียนมือไขว้หลังพลางยิ้มเบาๆ

จู่ๆเงาสีขาวก็ปรากฏข้างหน้าต่าง ไม่ใช่นานาโกะแล้วจะเป็นใคร？แต่เธอไม่มีสีหน้าตกใจแม้แต่น้อย เหมือนการที่เย่เทียนจับได้เป็นเรื่องที่สมเหตุสมผล

ขณะนั้นเองแสงจันทร์สว่างขึ้น ภายใต้แสงจันทร์ที่เจิดจ้า ร่างของนานาโกะเหมือนจะถูกปกคลุมด้วยแสงสีเงิน ทำให้เธอดูศักดิ์สิทธิ์มาก บวกกับท่าทีเย็นชาของเธอ ดูศักดิ์สิทธิ์ไม่อาจล่วงเกินราวกับเทพธิดาบนสวรรค์！

“เวลาผมทำอะไรไม่ชอบให้ใครมอง โดยเฉพาะถูกผู้หญิงสวยๆอย่างคุณจ้องแบบนี้！”เย่เทียนพูดพลางยิ้มร้าย

นานาโกะมองช่ายเหมยเป่าที่อยู่บนเตียงอย่างเรียบเฉย มุมปากเผยรอยยิ้มเย้ยหยัน：“โรคจิตอย่างคุณสนใจเรื่องพวกนี้ด้วย？”

เห็นได้ชัด การพูดแทะโลมของเย่เทียนล้มเหลว

แต่ก็ไม่ได้เหนือความคาดหมายของเย่เทียน ฝึกตนได้ถึงระดับนี้ จะถูกเรื่องซับซ้อนเช่นนี้รบกวนได้อย่างไร？แค่การควบงคุมอารมณ์ สำหรับผู้ฝึกตนด้วยความยากลำบากอย่างนานาโกะแล้วยิ่งน่ากลัว！

เย่เทียนไหวไหล่เบาๆ：“ความกล้าของคุณนานาโกะน่านับถือจริงๆ ทั้งๆที่รู้ว่าผมตามหาตัวคุณ คุณถึงกับมาหาเองถึงที่！แถมเป็นผู้ชายที่หล่อเหลาอย่างผม เราอยู่ในห้องกันตามลำพัง เรื่องแพร่ออกไปเกรงว่าจะทำลายชื่อเสียงคุณนานาโกะเอานะครับ！”

นานาโกะยังคงมีสีหน้าเรียบเฉย แม้คำพูดของเย่เทียนเต็มไปด้วยการหยอกล้อ เธอมองเย่เทียนด้วยสายตาที่ไม่สะทกสะท้านแม้แต่น้อย：“เดิมทีคิดว่าคุณไม่เหมือนคนอื่น ที่แท้ก็เหมือนคนธรรมดาทั่วๆไป！น่าเบื่อ น่าเบื่อจริงๆ”