ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1100

เย่เทียนที่อยู่ต่อหน้าออนนีฮานที่พร้อมสู้ค่อยๆ ก้าวมาข้างหน้าหนึ่งก้าว แล้วสีหน้าก็เคร่งขรึมขึ้นมา เขารู้ว่าการต่อสู้ในวันนี้ไม่ได้ง่าย และเขาก็มีโอกาสเจ็บหนักด้วย

แต่เขาก็ไม่มีทางเลือก

สะบัดๆ มือ เย่เทียนเริ่มทำให้ร่างกายของตัวเองผ่อนคลายลง เมื่อต้องเผชิญหน้ากับศัตรูแบบนี้ ถ้ากดดันเกินไปอาจทำให้ถึงชีวิตได้

“ดูท่าแกจะมั่นใจในตัวเองมากเลยนะ!” ออนนีฮานเชิดคางด้วยความมั่นใจ “แต่ชะตาของแกก็จะเหมือนกับสองคนนั้น พ่ายแพ้!”

“เหรอ?” เมื่อเย่เทียนต้องเผชิญหน้ากับการต่อสู้ที่แท้จริงเขาก็ไม่เคยเป็นพวกที่ปากดีมาก่อน พอได้ฟังที่ออนนีฮานพูดเขาแค่ยิ้มแล้วส่ายหน้า จากนั้นก็ก้าวเท้าไปข้างหน้า ฉวยโอกาสโจมตี!

“น่าสนใจนี่!” เมื่อออนนีฮานเห็นเย่เทียนเริ่มโจมตีก็ได้พูดออกมาอย่างไม่สบอารมณ์ ยิ้มเยาะออกมาแล้วชกหมัดออกไปปะทะกับเย่เทียนอย่าแรง

หมัดของทั้งคู่ปะทะเข้าด้วยกัน สีหน้าของออนนีฮานเปลี่ยนไปเล็กน้อย เขาถอยหลังไปข้างหลังก้าวเล็กๆ แต่เย่เทียนกลับถอยหลังไปก้าวใหญ่! ดูจากตรงนี้เหมือนออนนีฮานจะเหนือกว่าเล็กน้อย!

แต่สีหน้าของออนนีฮานกลับดูบึ้งตึงเป็นพิเศษ อย่าคิดว่าเหมือนตัวเขาจะชนะด้านพละกำลัง แต่อย่าลืมว่าร่างกายจริงๆ ของเขาคือเผ่าเลือด ส่วนเย่เทียนก็เป็นแค่นักบู๊เท่านั้น!

สิ่งที่น่าปวดหัวที่สุดของพวกนักบู๊ก็คือวิธีการโจมตีของพวกเขา ออนนีฮานรู้ดีว่านักบู๊สามารถใช้วิธีการโจมตีเหล่านั้นมาชดเชยพลังที่ขาดไป หรือก็คือ เย่เทียนมีฝีมือมากพอที่จะต่อกรกับเขา!

เย่เทียนที่มองดูสีหน้าที่เปลี่ยนไปของออนนีฮานเขาเองก็รู้สึกตกใจเหมือนกัน ถ้าต้องเทียบกันจริงๆ พละกำลังของออนนีฮานตอนนี้เทียบเท่าไมค์ เทพมรณะแล้ว

ดูเหมือนตัวเขาจะประเมินหมอนี่ต่ำไปจริงๆ

“เอาใหม่!” เย่เทียนควงแขน ครั้งนี้เย่เทียนได้เปิดใช้วิชาใจบริสุทธิ์และจิตแห่งไทก๊กแล้ว เมื่อพลังทั้งสองหลอมรวมเข้าด้วยกันด้วยความที่เย่เทียนเข้าใจการหักล้างพลังเข้าไปอีกขั้น จึงทำให้พลังนี้เกิดการเปลี่ยนแปลงไปมาก

ออนนีฮานก็อยากทดสอบดูว่าขีดจำกัดของเย่เทียนอยู่ที่ไหน จากนั้นก็ขยับร่างกายอย่างไม่ได้นัดหมาย ไม่มีใครได้เปรียบเสียเปรียบ! ไม่มีใครได้เปรียบเสียเปรียบหรือนี่!

ผลลัพธ์ที่ได้ทำให้ในใจของออนนีฮานเกิดหวาดกลัวขึ้นมา ทำให้เขาถึงกับขมวดคิ้วขึ้นมา สุดท้ายก็สูดหายใจเข้าลึกๆ เหวี่ยงแขนอย่างแรง เพื่อบริหารหมัดที่บวมเบ่งของเขา

เย่เทียนค่อยรู้สึกโล่งอกขึ้นมาหน่อย ศึกนี้ สู้ได้!

“หึ!” ออนนีฮานทำหน้าไม่พอใจ แต่เขาก็ยังไม่ได้ถึงขั้นจนมุม ตอนนี้พลังที่แข็งแกร่งที่สุดของเขาไม่ใช่กำลัง แต่เป็นพลังวิเศษต่างหาก!

หลังจากที่ส่งเสียงฮึดฮัดออกมา ออนนีฮานก็หมุนรอบเย่เทียนแล้วทำการโจมตี ความเร็วของเขาสูงมาก เคลื่อนไหวอยู่รอบตัวเย่เทียนราวกับสายฟ้า แสงสีแดงในมือเหมือนราวกับงูพิษที่แลบลิ้นออกมา โจมตีใส่เย่เทียนอย่างต่อเนื่อง

เย่เทียนรู้สึกโชคดีที่ตัวเขาได้รับการสั่งสอนจากท่านจ้าว ถ้าเป็นเมื่อก่อน เย่เทียนคงเลือกเข้าไปปะทะกับอีกฝ่ายตรงๆ แต่ถ้าเป็นแบบนั้นคนที่จะเสียท่าก็คือเขา!

ตอนนี้เย่เทียนเข้าใจในจิตแห่งไทก๊กมากขึ้นอีกขั้น ภายใต้การโจมตีของออนนีฮานพลังในการหักล้างก็ค่อยๆ แสดงผลออกมา ถึงจะใช้อย่างตามใจแบบท่านจ้าวไม่ได้ แต่มันก็เป็นสาเหตุสำคัญที่เขาสามารถป้องกันการโจมตีของออนนีฮานได้

“โจอีส เตรียมการไปถึงไหนแล้ว?”

“ได้สั่งการลงไปแล้ว ตามที่ท่านแนะนำมา ครูเสด สันตะปาปาได้ไปถึงตำแหน่งที่ท่านเตรียมไว้แล้วครับ!” โจอีสทุบกำปั้นขวาไปที่หน้าอกทีหนึ่ง จากนั้นก็ก้าวออกมาพูด

“ดีมาก! คุณทำได้ดีมาก!” แฟลิกส์พยักหน้าอย่างพึงพอใจ “ผู้คนไม่ได้รับรู้ความร้ายกาจของครูเสด สันตะปาปามานานแล้ว ตอนนี้เป็นเวลาที่เหมาะสมที่สุด!”

“แสงสว่างไม่ดับสูญ!” โจอีสแดงแววตาที่ฮึกเหิมออกมา หลังจากวันนี้ ยอดมนุษย์ทุกคนจะต้องได้เห็นความยิ่งใหญ่ของครูเสด สันตะปาปา พวกมันต้องก้มหัวอยู่ใต้เท้าของพระเจ้า!

“ไปเถอะ ทำให้ทุกคนจดจำวันนี้เอาไว้!” พูดจบแฟลิกส์ก็ค่อยๆ หลับตาลง หลังจากที่โจอีสออกไป เขาก็แสดงสีหน้าที่เหนื่อยล้าออกมา

นี่เป็นฉากที่เขาจัดขึ้น ถึงเขาจะให้ความสำคัญกับผลงานของออนนีฮานมาก แต่ความจริงก็เป็นแค่เบี้ยตัวหนึ่งเท่านั้น!

สิ่งเดียวที่แฟลิกส์จะทำก็คือ ทำให้ครูเสด สันตะปาปากลับมารุ่งโรจน์อีกครั้ง! ส่วนเรื่องการเคลื่อนไหวของพวกเย่เทียนเขาก็รับรู้มานานแล้ว แต่ตอนนี้พวกยอดมนุษย์รวมตัวอยู่ด้วยกัน เขาจำเป็นต้องจับพวกนอกคอกพวกนี้มารวมกันถึงจะได้ผลลัพธ์ที่ดีที่สุด การปรากฏตัวของออกนนีฮานทำให้เขามองเห็นความเป็นไปได้นี้

หุบเขาหรงกวง ที่นั่นจะทำให้ทุกคนจดจำความน่ากลัวของครูเสดสันตะปาปา!

แฟลิกส์พูดออกมาในใจ จากนั้นก็เผยรอยยิ้มออกมาที่มุมปาก แล้วประตูของสำนักงานผู้พิพากษาก็ได้ปิดลงอย่างแรง