ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1113

“ยอดเยี่ยม！” ตัวตลกตบมือด้วยท่าทีชื่นชม ไม่มีอาการไม่พอใจใด ๆ กับการที่เฉียงเซินเฉียงเซินได้รับบาดเจ็บ

คนที่เป็นผู้นำต่างกลัวจนยืนเซ่อ บรรดานักดาบที่ไม่เคยใส่ใจกับเย่เทียนก็ส่งสายตามองมาอย่างอัศจรรย์ใจ ภายใต้การจ้องดูของสายตาพวกนี้ นั่นแหละที่เรียกว่าสะใจของเย่เทียน！

หลังจากที่เขาได้ก้าวหน้าขึ้นในพลังฝ่ามือจ้งเหินไป่เหอแล้วยังได้พบว่าพลังวิชานี้ยังปรับความรู้สึกในการสัมผัสดียิ่งขึ้นให้ได้ประโยชน์เป็นอย่างมาก

รู้เห็นที่ได้มาถึงขนาดนี้ทำเอาหัวใจชุ่มฉ่ำอย่างบอกไม่ถูก

ได้มีการหล่อหลอมเข้ากับจิตใต้สำนึก อานุภาพจากพลังฝ่ามือจ้งเหินไป่เหอเกินความคาดคิดของเขาไปอย่างมาก ถ้าเป็นก่อนหน้านี้ ที่เขาคิดจะโจมตีใส่ให้มนุษย์ล่องหนถอยไปได้นั้นเป็นเรื่องที่ทำไม่ได้อย่างแน่นอน

“ตอนนี้คุณคงบอกได้แล้วใช่ไหมว่าเงินจะให้ผมได้หรือไม่！” ตัวตลกหัวเราะเหอ ๆ แล้วถาม

“เงินไม่ใช่ปัญหา！เพียงแต่ข้าต้องขอปรึกษาก่อน！” เย่เทียนพูดเสียงใหญ่โตอย่างคนมีเงิน ถึงแม้เงินบนเรือกาสิโนไม่ได้ไหลเข้ามาเข้ากระเป๋าตน แต่หนึ่งล้านกับนักบวชหนึ่งหัว การค้าขายนี้ ก็คุ้มอยู่นะ！

สำหรับเงินก้อนนี้นะหรือ แน่นอนว่าต้องหาคนลงบัญชี

ตัวตลกไม่มีอะไรจะพูด แสดงท่าให้เย่เทียนจัดไปเอง

แต่ว่าพอตอนที่เขาโทรไปหาซ่านหงเลี่ยง ซ่านหงเลี่ยงยืนยันปฏิเสธเด็ดขาด！

“นี่จะทำให้เกิดผลสะท้อนกลับที่เลวร้ายมาก！” ซ่านหงเลี่ยงกลับไม่ได้พูดถึงเรื่องเงิน เพียงแต่เตือนว่าเรื่องจะลุกลามให้เดือดร้อน

พวกไร้ปรานีเป็นอะไรนั้นซ่านหงเลี่ยงรู้ชัดแจ้งดีอยู่ แต่ความที่เป็นหน่วยงานที่มีความรับผิดชอบกับทีมสายฟ้า ไม่ว่าภายใต้กรณีใด ๆ ในใจก็ไม่อยากไปตอแยด้วยกับพวกนั้น

มันไม่ใช่ว่ากลัว แต่ไอ้กลุ่มคนบ้าพวกนี้จะไปพัวพันข้องเกี่ยวด้วยยากจริง ๆ เอาแค่เรื่องครั้งนี้ที่พวกมันกล้ากระทั่งตั้งค่าหัวนักบวชในคริสตจักรเป็นค่าเงินก็เห็นได้ว่าบ้าขนาดไหนแล้ว

แต่ที่ซ่านหงเลี่ยงพูดก็ไม่ได้ขีดเส้นตายไว้ เย่เทียนก็จับจุดได้แล้วถามไปใหม่ “ถ้าใช้ในนามข้าหละ？”

“นั่นจะมีอันตรายกับคุณมาก！”

เย่เทียนก็หมดความสามารถที่จะย้อนแย้ง ถึงแม้ให้ว่าตอนนี้เป็นคนในคริสตจักรแล้วจะได้รับมหากรุณาปล่อยเขาได้งั้นหรือ? ก็ต้องให้รู้ว่าตัวเขาตอนนี้มีชื่ออยู่ในบัญชีดำ จะมีเรื่องแบบนี้หรือไม่ก็ยังคงเป็นผลที่เหมือนกันไม่ใช่หรือ？

“หัวหน้า ที่หัวหน้าพูดนี่ฝืนใจพูดหรือเปล่า？หัวหน้าพูดกับผมเลย ว่าจะให้ลงในบัญชีผม！” เย่เทียนพูดเหมือนเสียงอ้อน

“ลง！”

ซ่านหงเลี่ยงนิ่งอึ้งไปพักหนึ่งแล้วตอบอย่างเด็ดเดี่ยวคำเดียว แล้วก็ตัดสายโทรศัพท์

เย่เทียนหัวเราะจนตาหยีลงไป เก็บโทรศัพท์ขึ้นแล้วมองไปที่ตัวตลก “เงินข้าให้เจ้าได้ แต่ข้าขอรู้ด้วยว่าสัญญานี้จะต่อเนื่องยาวไปแค่ไหน？”

“จนถึงสิ้นสุดงานประชุมใหญ่ของยอดมนุษย์ เป็นไง？” ตัวตลกกลอกลูกตาไปรอบ มองแล้วถามเย่เทียน

เย่เทียนคิดอยู่นิดหนึ่ง แล้วก็ยื่นมือตัดสินใจออกไป “ฮ่า ๆ ตกลง แฮปปี้ความร่วมมือ！”

“แฮปปี้ความร่วมมือ！” ตัวตลกหัวเราะ ตามด้วยเริ่มส่งกำลังไปยังมือแห่งการตัดสินใจคิดลองพลังกับเย่เทียน

เย่เทียนยิ้มยียวนมองหน้าตัวตลก ปล่อยให้เขาเพิ่มกำลังใส่มือต่อเนื่อง โดยที่ไม่ได้คิดมีการตอบโต้ใด ๆ เห็นท่าทีของเขาแล้ว ตัวตลกเองก็รู้ได้เลยว่าตัวเองไม่ว่าจะเพิ่มกำลังลงไปเท่าไหร่ก็ไม่ได้ผลอะไรให้เห็นมาก

“คุณเย่นี่สมแล้วกับที่เขาร่ำลือ ถ้าเป็นถึงขนาดนี้เงินมัดจำรางวัลคงต้องขอเป็นเท่าตัวแล้ว！” ตัวตลกพูดกับเย่เทียนอย่างไม่รู้สึกเกรงใจ

“ด้วยความยินดี！เพียงแต่ว่าจะมีชีวิตเหลือรอดไปได้หรือไม่นั้นไม่รับรอง！” เย่เทียนตอบกลับด้วยยิ้มหนาวเยือก

“ชัดเจนทีเดียวเลยแหละ！ถ้าให้มันจัดการ อาร์คบิชอปอย่างพวกเรานี้ยิ่งจะถูกมันมองไว้นอกสายตาเลย！”

“จะต้องไม่มีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นเด็ดขาด！”

อาร์คบิชอปที่นั่งตำแหน่งประธานหยีตาลง มองเห็นปฏิกิริยาที่เกิดขึ้นจากคนข้างล่างด้วยความพึงพอใจ “และข้ายังได้ยินมาว่ากองทหารครูเสดที่เขาส่งออกนั้นประสบความสูญเสียอย่างหนัก”

“อ้าว จริงหรือนั่น？ไปโดนพวกกลุ่มเผ่าพันธุ์ดำทมิฬเล่นงานสิ？มันทำให้คริสตจักรต้องเสียหน้าไปมาก！”

“บอกแล้วแต่ต้นว่าพวกนักรบกลุ่มนี้ไม่ได้เรื่อง ตอนนี้ได้เห็นจริงกันแล้วสิ！”

อาร์คบิชอปเมเจอร์ได้ยินคำพูดเหล่านี้แล้วก็ยื่นมือออกไปทำท่าให้หยุด เสียงจอแจที่ดังอยู่ก็เงียบลงในทันที

แววตาของเมเจอร์ทอประกายความพึงพอใจออกมา มองสายตารอความหวังแต่ละคู่ที่อยู่ข้างล่าง เขาอดไม่ได้ทำเชิดคางขึ้น “ทั้งหมดฟังข้า ข้าเห็นว่านี่คือโอกาสของพวกเราแล้ว！”

ทุกคนที่อยู่ทั้งหมดต่างก็หันไปมอง

“องค์สมเด็จพระสันตะปาปาได้ทรงทำการอธิษฐานแล้ว เรื่องนี้คงต้องใช้เวลาอีกระยะหนึ่ง แต่การที่องค์สมเด็จพระสันตะปาปากลับคิดยกเรื่องการจัดงานประชุมใหญ่ของยอดมนุษย์ให้กับแฟลิกส์ เรื่องนี้พวกเราจะยอมเห็นด้วยไม่ได้！”

พูดจบเมเจอร์เปลี่ยนเสียงอย่างเต็มไปด้วยความทระนง “ไอ้เจ้าพวกหน้าโง่ที่เป็นแต่ใช้กำลังจนคิดว่าตัวเองนั้นไร้เทียมทาน ตอนนี้กลับหงายเก๋งไม่เป็นท่าไปด้วยฝีมือพวกชนเผ่าต่ำทราม น่าละอาย！ช่างน่าละอายเป็นที่สุด！”

“และพวกเราจะต้องใช้กองทัพศักดิ์สิทธิ์ลบล้างความอัปยศนี้ด้วยการล้างแค้นอันหฤโหด！” แววตาของเมเจอร์ทอประกายร้อนแรงในขณะที่พูดถึงกองทัพศักดิ์สิทธิ์ “แต่ว่าการที่พวกเราคิดจะสั่งการกองทัพศักดิ์สิทธิ์ออกมา ก็ยังคงหลีกไม่พ้นไอ้เจ้าแฟลิกส์สันดานอันธพาลคนนี้！”

ได้ยินที่ท่านเมเจอร์พูดมาแบบนี้ บรรดาพวกที่อยู่ข้างล่างต่างแสดงอาการเคียดแค้น

“วินซ์ ลูกรักของข้า เรื่องต่อจากนี้ไปก็ขึ้นอยู่ที่เจ้าแล้ว！ตอนนี้จะให้วินซ์เล่ารายละเอียดในแผนการของพวกเราให้ฟัง ทุกท่าน ตอนนี้กำลังเป็นโอกาสครั้งสุดท้ายของพวกเราแล้ว！” เมเจอร์พอพุดถึงตอนนี้ก็ผายมือไปทางวินซ์ ชายหนุ่มที่เดินเข้ามาเมื่อสักครู่ก่อนหน้านี้