ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1122

ขณะที่เย่เทียนกับบาทหลวงกำลังต่อสู้กันอย่างดุเดือด อาร์ชบิชอป เมเจอร์ก็หน้านิ่วคิ้วขมวดขึ้นมา

สถานการณ์นี้แตกต่างจากที่เขาจินตนาการไว้มาก สิ่งที่เขาต้องการคือบาทหลวงสะกดผู้ชมทั้งหมดด้วยความแข็งแกร่งที่ไม่อาจปฏิเสธได้! แต่สถานการณ์ตรงหน้านั้นเกินความคาดหมายของเขาไปมาก

ชาวตะวันออกบ้าบอคนนี้โผล่มาจากไหน? อ้อ ใช่แล้ว จะเป็นคนประเทศหยิงได้อย่างไรกัน

กานโนเซน นากะไม่เคยคิดฝันมาก่อนว่าการกระทำที่มีความสุขอย่างหนึ่งของเขาจะถูกจับตามองโดยอาร์ชบิชอปผู้มีอำนาจของสำนักวาติกัน!

ภายในศาลที่อยู่ไม่ไกลจากห้องโถง แม้ว่าจะยังมีกลุ่มองครักษ์จำนวนมากเข้าแถวอยู่ แต่คนที่รอบคอบจะพบว่าคนเหล่านี้ไม่ใช่คนที่เคยเป็นเจ้าหน้าที่ศาล แต่เป็นกลุ่มคนแปลกหน้าในชุดเครื่องแบบใหม่

“แผนการสมบูรณ์แบบ!”

ในสำนักงานที่หรูหรา วินส์กำลังดื่มด่ำกับทิวทัศน์ภายนอกหน้าต่าง อากาศวันนี้ดูเหมือนจะปลอดโปร่งเป็นพิเศษ เสียงนกร้องข้างนอกก็แจ่มใสและน่ารื่นรมย์เป็นพิเศษ เขาเขย่าแก้วไวน์ในมือ กลิ่นหอมจางๆ ที่ออกมาจากแก้วทรงสูง ทำให้เขาจิบมันโดยไม่รู้ตัว

สำนักงานนี้เป็นของแฟลิกส์ หัวหน้าผู้พิพากษาที่เคยโด่งดัง ทำไมมันถึงบอกว่าเคยน่ะเหรอ? เพราะหากผ่านพ้นวันนี้ไป หัวหน้าผู้พิพากษาอาจจะเป็นบาทหลวงที่มารับตำแหน่งใหม่

เขาเคยทำงานให้กับแฟลิกส์ ดังนั้นวินส์จึงไม่ชอบแฟลิกส์เลย จนถึงขนาดเต็มไปด้วยความเกลียดชังอยู่ในใจด้วยซ้ำ

วินส์นั่งอยู่ในที่นั่งอันแสนสบาย เล่าถึงสิ่งที่เขากระทำทุกอย่างไปทีละขั้น จินตนาการถึงประโยชน์ที่เขาจะได้รับ เขารู้สึกภาคภูมิใจมาก

“ที่นั่งนี้สบายไหม?”

เสียงอ่อนโยนดังขึ้นในหูของเขา วินส์ตอบโดยจิตใต้สำนึก “สบาย! สบายมากเหลือเกิน!”

แต่พอพูดจบทันใดนั้นเขาก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ เขาได้สั่งห้ามไม่ให้ใครมารบกวนเขา แล้วใครคือคนที่ปรากฏตัวข้างหลังเขา? เขาตื่นตัวขึ้นมาในทันทีในขณะที่กำลังเมาเล็กน้อย ทำไมเสียงนั้นถึงคุ้นเคยนัก มันคุ้นเคยจนเขากลัว!

ฝ่ามือที่หยาบกร้านวางลงบนหัวไหล่ของเขา มืออีกข้างเอื้อมไปยังขวดสารพันธุกรรมบนโต๊ะ

“นี่คือเครื่องวางยาภาพลวงตาใช่ไหม? ชื่อเพราะดีนะ!”

วินส์อยากจะดิ้นรนตะเกียกตะกาย แต่พบว่าร่างกายของเขาไม่สามารถเคลื่อนไหวได้เลย นอกจากสามารถกลอกตาแล้ว ไม่มีการตอบสนองจากร่างกายส่วนอื่นๆ เลย

ความรู้สึกตื่นตระหนกอย่างรุนแรงรายล้อมเข้ามา สิ่งที่ทำให้เขากลัวมากกว่านั้นคือเมื่อเก้าอี้หมุนไป เขาเห็นแฟลิกส์ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่!

แฟลิกส์ไม่หงุดหงิดกับสายตาหวาดกลัวของเขา แต่มองไปที่เขาด้วยรอยยิ้มและพูดว่า “บอกตามตรง ผมควรขอบคุณคุณถึงจะถูก ผมไม่ได้สัมผัสฝันที่กลายเป็นจริงมาหลายปีแล้ว!”

“อ้อ ผมลืมออมแรงไว้ตอนโจมตี คุณคงมีอะไรอยากจะพูดสินะ!” แฟลิกส์โค้งตัวลงและมองเข้าไปในดวงตาของวินส์

หลังจากดีดนิ้ว วินส์ก็พบว่าตัวเองนั้นพูดได้แล้ว แต่เขาเป็นคนฉลาด รู้ว่าแฟลิกส์มาที่นี่หมายความว่าอย่างไร ดังนั้นเขาจึงไม่เรียกผู้คุม แต่กลับอ้อนวอนว่า “ท่านหัวหน้าผู้พิพากษา ผมถูกบังคับให้ทำทุกอย่าง!”

“ผมคิดว่าคุณต้องคุ้นเคยกับอาหารมื้อสุดท้ายแน่นอน” แฟลิกส์ยิ้มพลางตบไหล่เขา จากนั้นก็กระซิบที่ข้างหูว่า “คุณได้ปลดล็อกปีศาจในใจผมแล้ว คุณจะต้องทนทุกข์ทรมานกับราคาที่ต้องจ่ายที่ไม่อาจทนได้ ทุกอย่างมันยุติธรรมมาก ใช่ไหม?”

พูดจบเขาก็ยิ้มให้วินส์อย่างลึกลับ พลังดำมืดถูกเขาอัดเข้าไปในร่างกายของวินส์

วินส์ต่อสู้ดิ้นรนอย่างดุเดือด ในขณะที่พลังดำมืดกลืนเขาทีละเล็กทีละน้อยภายใต้การพิทักษ์ของแสงสีทอง ไม่มีเสียงใดๆ แต่ดูน่าสะพรึงกลัวมาก

“ท่านหัวหน้าผู้พิพากษา นี่คือกล้องวงจรปิดในห้องประชุม”

ทำอะไรก็ต้องมีมาตรฐาน แต่สภาพจิตใจของเขายังคงมีปัญหาใหญ่ เขามักจะไม่ได้ไตร่ตรองให้รอบด้าน

“บาทหลวง วันนี้เป็นแค่การเรียนรู้!”

เมเจอร์เตือนเขาเบาๆ ต่อมาบาทหลวงก็หันกลับมามองเขา สีหน้าดุร้ายทำให้หัวใจของเมเจอร์หดตัวอย่างฉับพลัน ราวกับกำลังมองสัตว์ร้ายที่เลือกมนุษย์กิน

เมเจอร์ทำสัญลักษณ์ ในที่สุดบาทหลวงก็ควบคุมลมปราณอันโหดเหี้ยมในตัวไว้ ก่อนจะมองกลับไปที่เย่เทียน

“คุณชนะแล้ว!”

ความแปรปรวนของแสงศักดิ์สิทธิ์ค่อยๆ หายไป วางมาดอัศวินต่อหน้าเย่เทียน

“หลังจากวันนี้ไป บาทหลวงจะมาขอคำชี้แนะถึงหน้าประตูบ้าน!”

เย่เทียนรู้ว่าเขาหมายถึงอะไร อดทำเสียงฮึดฮัดภายในใจไม่ได้ หลังจากวันนี้ไป? ขอเพียงได้หนังสือเล่มนั้นมา พอถึงตอนนั้นตนก็จะกลับประเทศแล้ว ใครจะมาสนใจคุณอีก?

ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้เขายังเป็นสมาชิกของกลุ่มตัวแทนประเทศหยิง เมื่อนึกถึงสถานการณ์ที่บาทหลวงจะท้าทายในที่สาธารณะในประเทศหยิง เย่เทียนก็รู้สึกสบายใจ

“เฝ้ารอรับขบวนเสด็จอยู่ทุกเมื่อ ถ้าอย่างนั้น…อาวุธที่ยึดมาได้ถือโอกาสรวบไว้ดีไหม?”

ทุกคนตกใจ แม้แต่บาทหลวงก็ยังถูกบังคับถึงขนาดนี้ แล้วยังสนใจอาวุธเล็กๆ น้อยๆ ที่ยึดมาได้อีกเหรอ? ไว้หน้ากันบ้าง! มาดยอดมนุษย์ที่พูดไว้ดิบดีล่ะ? ความอ่อนน้อมสุภาพที่พูดไว้ดิบดีล่ะ? ทำไมถึงมีผู้แข็งแกร่งที่ไร้ยางอายเช่นนี้!

เมื่อเผชิญหน้ากับสายตาที่โกรธจัดของฝูงชน เย่เทียนยังคงมีรอยยิ้มอยู่บนใบหน้า จากนั้นจึงมองไปทางกานโนเซน นากะอย่างไม่รู้ตัว