ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1318

“อะไรกันเนี่ย!” เฉิงชิ่งนั่งลงบนพื้นอย่างช่วยไม่ได้

ตาเหลือบมองถูฮุยอย่างว่างเปล่า: "หงหลัวซ่า นายน่าจะรู้จัก!"

“อะไรนะ?”ถูฮุยเบิกตากว้าง จากนั้นเขาก็ตบต้นขาและหัวเราะเขาหัวเราะจนน้ำตาไหล: “ไม่คิดว่านายจะโชคดีเช่นนี้!ได้ยินมาว่าหงหลัวซ่านั้นงดงามอย่างมาก พันปีถึงจะได้พบครั้งหนึ่ง!"

“ถูฮุย!นายอย่าทำฉันโมโหนะ!”

สีหน้าของเฉิงชิ่งเปลี่ยนไป แต่ทันใดนั้นก็เปลี่ยนไปเมื่อเห็นถูฮุย เขย่ากำปั้นของเขา

ไอ้เวร! คนนี้ไม่สามารถเอาชนะได้!

“ดูเหมือนว่าหงหลัวซ่านี่จะมีชื่อเสียงที่โด่งดังว่างั้น?”

เย่เทียนเลิกคิ้ว

“ค่อนข้างมีชื่อเสียงล่ะสิ!”ถูฮุยต่อจากบทสนทนา: “พูดแบบนี้ละกัน ถ้าเอาฉันมาอธิบาย ฉันเป็นเวอร์ชั่นผู้ชาย ส่วนหงหลัวซ่านั้นคือเวอร์ชั่นผู้หญิง!”

“สิ่งที่สำคัญที่สุด ฉันเองก็อาจไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา!”

หลังจากพูดจบถูฮุย ก็เหลือบมอง เฉิงชิ่ง: "จะอ้วก ความแข็งแกร่งแบบนายเช่นนี้ หงหลัวซ่าทำไมถึงได้ไปตกหลุมรักนายเนี่ย??"หรือเป็นเพราะนายมันเกาะผู้หญิงกิน?”

"บ้าบอ!"

เฉิงชิ่งพูดอย่างโกรธ: "เอาเป็นว่าฉันโชคไม่ดี!ครั้งก่อนที่ฉันกลับไปที่โลกบู๊โบราญ ฉันอยู่ในอารมณ์ที่ปั่นป่วนจนฉันบังเอิญเห็นเธออาบน้ำ! ฉันสาบานต่อพระเจ้าได้ ฉันแค่เดินผ่านเฉยๆ!แต่ใครจะไปรู้สาวนี้มันมาหาเรื่องใส่ฉัน!”

“ถึงขั้นตามฉันถึงตระกูลเฉิง และปล่อยคำพูดออกมา หลังจากนี้ไปฉันเฉิงชิ่งเป็นคนของเธอไปแล้ว”

ใบหน้าของเฉิงชิ่งเศร้าเล็กน้อย: "ป่าเถื่อน! ครอบงำ! หยาบคาย! นี่มัน...ฉันก็ต้องการไว้หน้าเหมือนกัน!"

“หรือไม่นายก็ตกลงเลย!” เย่เทียนลังเลอยู่ครู่หนึ่ง บางที่นี่อาจเป็นพรหมลิขิตของเฉิงชิ่งและหงหลัวซ่า?

ความรักนั้นมันช่างอธิบายยากเหลือเกิน!

“ลูกพี่!นายช่วยฉันหน่อยเถอะ! ฉันได้ยินมาว่าหงหลัวซ่าจะรักษาคำสาบาน ตราบใดที่มีคนตกลงกับเธอ เธอก็จะตกลงเรื่องที่ตนนั้นขอมา ไม่ว่าจะคือเรื่องอะไรก็ตาม!”

หลังจากเฉิงชิ่งพูดจบ เขามองไปที่เย่เทียนอย่างน่าสงสาร: "พี่!ช่วยด้วย!"

เย่เทียน: …

ไอ้เด็กนี้ดูเหมือนจะทรมานกับเรื่องนี้จริงๆ กล้าขอความช่วยเหลือเรื่องนี้ด้วยปากตัวเองด้วย!

“ช่างมันเถอะ ถ้าเกิดว่าเธอมา...”

ยังไม่ทันที่เย่เทียนจะพูดจบ ก็มีเสียงดังขึ้น จากนั้นประตูภูเขาทั้งหมดก็เริ่มทำงาน

เสียงเย็นชาดังขึ้น: “เฉิงชิ่ง!นายคิดว่านายซ่อนตัวไว้ที่นี่ฉันก็ไม่สามารถหานายเจอแล้วหรือไง? กลับไปแต่งงานกับฉันซะ!”

ชามเหล้าในมือของเฉิงชิ่งตกลงไปที่พื้น ส่วนเย่เทียนนั้นขยับรวดเร็ว คว้าคอของเขาโดยตรง และพาเขาไปที่ใต้๓เขาในเวลาไม่กี่วินาที

สีหน้าของปิงจืนเหริน ก็ดูแปลก ๆ ในเวลานี้

“หงหลัวซ่า? เธอมาที่นี่ทำไม! ทำไมเฉิงชิ่งถึงฟังแล้วคุ้นหูจัง?”

“อัจฉริยะตัวน้อยจากตระกูลเฉิงคนนั้น ความแข็งแกร่งก็มีแค่เท่านั้น” ฝูหลิงที่กำลังฝึกทักษะอยู่อีกฝั่ง เธอพูด “ตอนที่ฉันได้เจอหงหลัวซ่า เธอนั้นยังเด็ก แต่อารมณ์ของเธอนั้นร้อนแรงอย่างมาก ไม่รู้ว่าตอนนี้เป็นอย่างไรบ้างแล้ว”

“ไปดูก็รู้แล้วล่ะ?” ฟางถูนไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ เขายังคงอยู่ที่สำนักชิงหนัง ตอนนี้ได้ยินสิ่งที่ฝูหลิงพูด แววตาของเขาก็ฉายแสงออกมา

“นายควรเรียนรู้ที่จะหุบปาก!” ปิงจืนเหรินมองเขาอย่างเย็นชา

ตอนแรกเธอมีความหวังสูงสำหรับฟางถูน แต่ตอนนี้มีเรื่องหลายเรื่องที่ที่ฟางถูนทำให้เธอผิดหวัง

"ครับ!อาจารย์!"

ฟางถูนตอบด้วยความเคารพ จากนั้นเดินตาม ปิงจืนเหริน ไปที่ประตูภูเขาของ สำนักชิงหนัง

“ฉันว่าก็ได้นะ!”ถูฮุยพยักหน้าเห็นด้วย: “ถ้าน้องสะใภ้เป็นเช่นนี้ก็สามารถรู้ความหื่นกามของนายได้ด้วย!”

เฉิงชิ่งกลอกตา หื่นกามอะไรกัน!

น่าเสียดายที่เขา เฉิงชิ่งก็มีชื่อเสียงที่โด่งดังในโลกบู๊โบราญ แต่เขาไม่สามารถเอาชนะคนพวกนี้ได้เลย เขาทำได้เพียงสัมผัสถึงความอ่อนน้อมถ่อมตนของการเป็นคนที่อ่อนแอเท่านั้น

“ถูฮุย?ไม่คิดว่านายจะอยู่ที่นี่ด้วย!” หงหลัวซ่าจำถูฮุยได้ในขณะนี้

“ตอนแรกฉันจะไปหานายแข็งกันสักหน่อย แต่ฉันได้ยินมาว่านายไปหาเรื่องที่สำนักไท่ซู! ดูเหมือนว่าฉันประเมินนายต่ำเกินไปละ!”

หลังจากหงหลัวซ่าพูดจบ เขาเหลือบมองเย่เทียน อย่างสงสัย: "นายสามารถให้ เฉิงชิ่งและถูฮุย เรียกนายว่าพี่ได้ แสดงว่านายนั้นไม่ธรรมดา ไม่ทราบว่าพี่จะทำเอายังไงต่อคะ"

เอาไงต่อนั้นเหรอ?

พี่ที่เธอเรียก เรียกเพราะกว่าเฉิงชิ่งเยอะเลย! เพิ่มแรงกดดันให้เย่เทียนเป็นสองเท่าเลยทีเดียว

พูดตามตรงเรื่องแบบนี้เขาก็เลือกไม่ถูกเหมือนกัน! จากใจ ถ้ามีน้องสะใภ้ที่แข็งแกร่งเช่นนี้ ก็ถือว่าเป็นทางเลือกที่ดี

“ดูเหมือนว่าพี่ตัดสินใจได้แล้วว่าจะเลือกทางไหน!” หงหลัวซ่าเขย่าหอกในมือของตน: “ถ้าเป็นเช่นนี้ นั้นก็มาเลย!”

“ถ้าพี่เอาชนะฉันได้ ฉันจะยอมตามเงื่อนไขของพี่!”

อารมณ์ของ หงหลัวซ่า ค่อนข้างตรงไปตรงมาและเขาพูดโดยไม่มีการพลิกกลับและตรงไปตรงมา

“เฮ้ จะทำไปทำไมล่ะ” เย่เทียนเหลือบมอง เฉิงชิ่ง

เฉิงชิ่ง พยักหน้าอย่างหนักแน่น: “ช่วยพี่ของฉันด้วย! จากนี้ไปน้องชายจะเดินตามพี่คนโตเท่านั้น ถ้าคุณชี้ไปทางตะวันออก ฉันจะไม่กล้าไปทางตะวันตก ถ้าคุณปล่อยให้ฉันกรงเล็บสุนัข ฉันจะไม่กล้า ที่จะขับไก่!"

“ก็ได้ ก็ได้!”

เย่เทียนโบกมืออย่างรวดเร็ว คนดี เจ้าไม่ต้องการหน้าว่างจริงๆ!