ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1323

งานแต่งงานจบลงด้วยเฉิงชิ่งที่เมาจนแทบทรงตัวไม่อยู่

แม้ปากจะบอกว่าเขาไม่ต้องการ แต่หลังจากดื่มมากเกินไป ทุกคนก็เข้าใจรอยยิ้มลามกของเฉิงชิ่งทันที อีกทั้งหงหลัวซ่าก็ยังคงสวยแสบขนาดนั้น เธอไม่จำเป็นต้องแบกเขาแต่หิ้วเฉิงชิ่งกลับไปที่ห้องเจ้าสาวโดยตรงราวกับไก่ตัวหนึ่ง

“นี่ก็ถือการเริ่มต้นที่มีความสุขเช่นกัน พรุ่งนี้ฉันจะเริ่มกลั่นยาเทพ ถือเป็นการเริ่มต้นที่ดี!”

เย่เทียนถือถ้วยไวน์และมองไปที่ฝูหลิง "ช่วงนี้ร่างกายของเธอมาถึงสภาพที่ค่อนข้างผ่อนคลายแล้ว พลังจิตน้ำแข็งเองก็ถูกคลายไปมาก และค่อนข้างมั่นคงแล้ว”

ฝูหลิงพยักหน้า

แม้ว่าเวลาของเธอที่สำนักชิงหนังจะไม่นาน แต่เธอก็รู้สึกสบายใจอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน

ด้านหนึ่งคือไม่มีพลังจิตน้ำแข็งคอยสร้างความรำคาญ อีกด้านคือบรรยากาศของสำนักชิงหนังนั้นแตกต่างจากสำนักไท่ซู อย่างมาก

"ขอบคุณเจ้าสำนักเย่!" ปิงจืนเหรินยืนขึ้นและคำนับเย่เทียน

“ผู้อาวุโสอย่าได้ทำอย่างนั้น!” เย่เทียนโบกมืออย่างรวดเร็ว

“ไม่ได้! เจ้าสำนักเย่ควรค่า!” ปิงจืนเหรินกล่าวอย่างเคร่งขรึม "ฝูหลิงเป็นสิ่งสำคัญมากสำหรับสำนักไท่ซูของเรา หากเราสามารถรักษาอาการบาดเจ็บของเธอได้อย่างสมบูรณ์ สำนักไท่ซูย่อมต้องขอบคุณอย่างหนัก!"

เย่เทียนเลิกคิ้วและมองไปที่ถูฮุย

ถูฮุยยิ้มขึ้นมา “หัวหน้าสำนักไม่ต้องกังวล ฉันได้คุยกับปิงจืนเหรินแล้ว แม้ว่าฝูหลิงจะสืบทอดตำแหน่งหัวหน้าสำนักต่อก็จะไม่เป็นอุปสรรคระหว่างเรา”

“ถ้าใครคัดค้าน ก็แค่ทุบพวกมันซะ!” ถูฮุยยกกำปั้นใหญ่ขึ้น

อืม ต้องบอกว่า การตอบสนองนี้สอดคล้องกับนิสัยของถูฮุยอย่างยิ่ง

ปิงจืนเหรินลูบหน้าผากของเขาอย่างอ่อนใจ แต่ดวงตากลับเต็มไปด้วยความเอ็นดู

เย่เทียนกลับถอนหายใจอยู่ในใจ สำนักไท่ซูเป็นสำนักขนาดใหญ่ เรื่องบางอย่างไม่สามารถตัดสินใจได้โดยคนคนเดียว เมื่อพิจารณาจากสถานการณ์ปัจจุบัน ถูฮุยยังอาจต้องใช้ความพยายามอย่างมากเพื่อไปถึงจุดนั้น

ถูฮุยเองก็น่าจะเข้าใจจุดนี้ด้วยเช่นกัน แต่แค่ไม่ได้พูดออกมา

เมื่อรู้ว่าเย่เทียนจะกลั่นยาเทพ เฉินหวั่นชิงและเหลียงเยว่หรูก็อยู่ในอารมณ์ร้อนใจขึ้นมาแล้ว

ในอดีตพวกเธอยังคงคิดถึงความมั่งคั่งและสถานะทางโลกอย่างมาก แต่คราวนี้หลังจากได้สัมผัสกับงานฉลองที่แท้จริงของนักบู๊ พวกเธอจะยังสนใจเรื่องทางโลกแบบนั้นอีกได้อย่างไร

เพียงแต่เรื่องนี้พวกเธอต้องทุ่มเทอย่างมากเพื่อมัน อีกทั้งการฝึกฝนของนักบู๊ก็ต้องการโลกช่วยสนับสนุน พวกเธอได้แต่ต้องกลับไปรีบจัดการปัญหาที่มีให้เรียบร้อยเพื่อจะได้ใจจดใจจ่อกับการฝึกฝนได้

เย่เทียนกำลังนั่งอยู่ในห้องกลั่นยาของนั่วต๋า

ในฐานะหัวหน้าสำนัก สภาพของห้องกลั่นยานี้ย่อมอยู่ในระดับคุณภาพสูงสุด และมีเฉพาะคุณภาพดังกล่าวเท่านั้นที่จะมีคุณสมบัติในการกลั่นยาเทพ

"ขึ้น!"

ดวงตาของเย่เทียนเกรี้ยวกราดและตะคอกเสียงต่ำ

เปลวไฟลุกดังขึ้นที่ด้านล่างของเตาปรุงยาขนาดใหญ่

เตาปรุงยาเป็นสิ่งที่นักพรตเหอทุ่มเทอย่างหนักเพื่อแลกมันมา ส่วนมันมีที่มาอย่างไรเขาไม่บอกเย่เทียนก็ไม่ได้เอ่ยถาม แต่มันก็เป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่เย่เทียนเคยสัมผัสมา

เงื่อนไขภายนอกสำหรับการกลั่นยาเทพพวกนี้ก็มีความสำคัญเช่นกัน

เดิมทีเขาคิดจะแบกหน้าไปขอผู้สังเกตการณ์สักคนหนึ่งมานั่งอยู่ แต่น่าเสียดายที่ผู้สังเกตการณ์นั้นไม่ได้เอ่ยปากเลย ดังนั้นเย่เทียนเองก็พูดไม่ออก

มิเช่นนั้นนั่นเป็นถึงเขาทองที่มีชีวิต หากสามารถได้รับประโยชน์มาบ้างก็คงจะดี

ไฟลุกไหม้อย่างต่อเนื่องที่ด้านล่างของเตาปรุงยา ด้านหนึ่งเย่เทียนก็เริ่มร่ายคาถาที่ซับซ้อนกับเตาปรุงยา

และนี่เป็นเหตุผลหนึ่งที่เขาไม่เลือกเตาปรุงยา เมื่อร่ายคาถาชุดนี้ไป ตราบใดที่เตาปรุงยาสามารถทนต่อการเผาไหม้ของไฟได้ เย่เทียนก็จะประสบความสำเร็จในการกลั่นยาอย่างแน่นอน

เพื่อความปลอดภัย เย่เทียนจึงได้เพิ่มคาถาไปอีกสองชั้น

แค่เพียงงานนี้เพียงอย่างเดียวเย่เทียนก็ใช้เวลาไปเกือบครึ่งวัน ชี่ทิพย์ของเขาก็ถูกใช้ไปเช่นกัน

โชคดีที่มีเส้นลมปราณทิพย์อยู่ เย่เทียนเพียงต้องการพักผ่อนเล็กน้อยเพื่อเติมพลังภายในส่วนใหญ่ของเขา

"ติ๊ก ติ๊ก!"

เสียงติ๊กแต่ละอันเกิดจากการผสมวัตถุดิบเสริมชนิดหนึ่งหลอมรวมเข้ากับหญ้าน้ำแข็ง เสียงทั้งเก้าดังขึ้นอย่างเป็นระเบียบ และในที่สุด เย่เทียนก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

ระยะเริ่มต้นของการกลั่นยาเทพน้ำแข็งเสร็จสมบูรณ์แล้ว แม้แต่ระดับการกลั่นยาของเขาเองก็ไม่กล้าที่จะเสียสมาธิ นี่แสดงให้เห็นว่าการกลั่นยายาเทพนี้ยากเพียงใด!

หากมีนักกลั่นยากำลังดูอยู่คาดว่าคนคนนั้นคงจะต้องกรีดร้องอย่างควบคุมไม่ได้

ท่าทางการแสดงออกของเย่เทียนในตอนนี้สามารถอธิบายได้ด้วยคำสี่คำคือ "ทักษะขั้นเทพ" อีกทั้งหากจะเรียกเขาว่าเป็นปรมาจารย์กลั่นยาก็คงจะไม่มีปัญหา!

"เก็บ!"

พลังแห่งจิตเทพของเย่เทียนถูกใช้งาน เขาปล่อยให้ไฟเผาจิตเทพของเขาเอง จากนั้นก็หลอมรวมเข้ากับของเหลวหญ้าน้ำแข็งอีกทั้งยังบีบอัดมันให้กลายมาเป็นลูกบอลสีฟ้าอ่อน

ความสำเร็จหรือล้มเหลวอยู่ในเวลานี้!

ดวงตาของเย่เทียนหรี่ลง การหายใจของเขาช้าลงไปมาก

“หึ่ง!”

เย่เทียนรู้สึกว่าดวงตาของเขาเปลี่ยนเป็นสีดำในทันใด อากาศหนาวเหน็บกัดเซาะเข้าไปในจิตเทพของเขาในทันที!

โชคดีที่จิตเทพของเย่เทียนมั่นคงกว่าคนทั่วไปมาก แม้ในสถานการณ์เช่นนี้ เขาก็ยังคงรักษาหลิงถายให้แจ่มชัดได้ อีกทั้งยังสามารถนำพามันไปได้โดยไม่ต้องควบคุมการมองเห็นของเขา

หลังจากขั้นตอนนี้ ของเหลวของหญ้าน้ำแข็งในที่สุดก็รวมกันเป็นลูกบอลขนาดเล็กและกลิ้งอยู่ใต้กองไฟอันอบอุ่น

"พรูด!"

เย่เทียนฟืนต่ออาการบาดเจ็บของเขาไว้จนในที่สุดเขาก็ทนไม่ไหวเมื่อเห็นฉากนี้ และกระอักเลือดออกมาเต็มปาก

ร่างกายของเขาได้รับความเสียหายอย่างรุนแรงอีกครั้ง และที่หนักใจกว่านั้นก็คือรอยแตกของยาทองก็ดูเหมือนจะใหญ่ขึ้น!