ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1340

สามเซียนตงเหอ รู้สึกว่าตัวเองน่าสงสารอยู่บ้าง

ตนลำบากลำบน ยอมรับงานทุกอย่างและความเสี่ยงทุกประเภทก็เพื่อทรัพยากรไม่ใช่หรือไงกัน? เขาเอาทรัพยากรไปทำอะไร? นอกจากใช้มันเองบางส่วนแล้วที่เหลือก็เพื่อซื้อยาทั้งหมดไม่ใช่หรือ?

ความหมายของเย่เทียนพวกเขารู้อย่างชัดเจน ยาจิ่งทองมีมากเพียงพอ และสิ่งล่อจพวกเขามากเกินไป!

ที่ผ่านมาที่ทรัพยากรที่พวกเขาลำบากลำบนเอามันมาก็เพื่อเปลี่ยนเป็นยาไม่ใช่หรือ? ตามที่เย่เทียนเอ่ย แบบนี้ก็เท่ากับสามารถลดราคาพ่อค้ากลางไปได้โดยตรง!

พลังความแข็งแกร่งถือเป็นการแสวงหาที่ไม่สิ้นสุดสำหรับผู้ฝึกฝน

แต่พวกเขาก็รู้อยู่ในใจเช่นกันว่าเงื่อนไขนี้ไม่ง่ายที่จะยอมรับ!

“เจ้าสำนักเย่บอกมาเถอะว่าต้องการให้เราทำอะไร! ขอแค่พวกเราทำได้ จะต้องไม่บิดพลิ้วแน่!”

สามเซียนตงเหอ มองหน้ากัน ในที่สุดผู้อาวุโสที่สุดในกลุ่มก็เดินออกมาและตบหน้าอกของเขาเพื่อสัญญา

“ไม่ต้องเป็นห่วง ล้วนเป็นแค่งานง่ายๆ!”

เย่เทียนสองมือไพล่หลัง "ไม่จำเป็นต้องพูดเรื่องความภักดีอะไร ต่อให้พวกนายจะจริงใจ ฉันก็ไม่สามารถเชื่อใจได้!"

“ก็แค่พวกเราสามารถแลกเปลี่ยนผลประโยชน์กันได้! ก่อนหน้านี้เราไม่รู้จักกัน ดังนั้นอาจมีเรื่องเข้าใจผิดกัน แต่ฉันคิดว่าพวกนายน่าจะยินดีร่วมมือกับฉันในอนาคต!”

พูดจบเย่เทียนก็ขว้างยาสามขวดออกมา

“นี่คือยาจิ่งทอง30 เม็ด ถือว่าเป็นค่ามัดจำ สิ่งที่ฉันต้องการก็คือข้อมูลของสำนักทั้งหมดที่มาหาเรื่องในวันนี้ จำไว้ว่า สำนักทั้งหมด แม้แต่คนเดียวก็หลบหนีไปไม่ได้!”

เย่เทียนยื่นนิ้วชี้ของเขาออกมาแล้วส่ายหน้าเขา "ฉันน่ะอะไรก็ขาด ที่ไม่ขาดก็มีแต่ยา! อีกทั้งฉันสามารถรับประกันได้ว่าในอนาคตพวกนายจะได้รับส่วนลด 20% สำหรับยาหายากที่นายจะซื้อในอนาคต"

"อีกทั้งยังจะได้รับสิทธิ์ในการซื้อก่อนใคร ฉันคิดว่าพวกนายควรรู้ว่านี่หมายถึงอะไร!"

เย่เทียนไม่ได้พูดอะไรมาก แต่สามเซียนตงเหอกลับหายใจหนักขึ้นเรื่อยๆ หลังจากได้ยินสิ่งนี้ “ตกลง! เจ้าสำนักเย่ช่างใจกว้าง! ครั้งนี้พวกเราสามพี่น้องยอมรับความพ่ายแพ้ เพียงแต่เหลิ่งฉิงโฉวไม่ใช่คนที่จะรับมือได้ง่ายๆ หลังจากพวกเราออกไปก็อาจเสียความสำคัญไปแล้ว "

"อย่างนั้นก็ต้องใช้แผนเจ็บตัวสักหน่อย"

เย่เทียนยื่นมือออกไปอีกครั้ง คราวนี้เป็นยาเม็ดฮุยซิน มันเป็นยาเม็ดระดับสูงเพื่อรักษาอาการบาดเจ็บ และแทบจะถึงระดับการรักษาถึงกระดูกและเนื้อ นี่หายากอย่างยิ่ง

“ฉันจะลงมือทำร้ายพวกนายอย่างหนัก ถึงยังไงพวกนายก็เป็นคนที่ผู้อาวุโสเหลิ่งจัดมาเพื่อฉันโดยเฉพาะ ถ้าพวกนายไม่อ้อนวอนขอการรักษาจากเขาอย่างนั้นผู้อาวุโสเหลิ่งจะยังมีคนคอยถวายชีวิตอยู่อีกหรือไง?”

สามเซียนตงเหอ รู้สึกเย็นวาบเล็กน้อย สวรรค์ สำนักต่งฟู่กำลังคิดอะไรอยู่? ทำไมถึงต้องมาหาเรื่องสิ่งมีชีวิตที่น่ากลัวขนาดนี้ด้วย?

เท่าที่พวกเขารู้ การมาหาเรื่องเย่เทียนก็เป็นแค่เรื่องติดไม้ติดมือเท่านั้น แต่เป้าหมายที่แท้จริงของสำนักต่งฟู่ควรเป็นแดนลับ ซึ่งนี่ก็สามารถอธิบายได้แล้วว่าทำไมเขาจึงจ้างผู้ฝึกฝนที่ทรงพลังมาจำนวนมาก อีกทั้งยังมีสำนักในโลกบู๊โบราณมากมายที่รวมตัวกัน

ก็เหมือนกับที่เย่เทียนพูด

หากพวกเขาได้รับบาดเจ็บสาหัสและเหลิ่งฉิงโฉวไม่ยอมให้ทรัพยากรออกมาช่วย อย่างนั้นคนอื่นจะคิดอย่างไร?

ต้องรู้ว่าสิ่งที่คาดเดาไม่ได้มากที่สุดในโลกก็คือหัวใจของผู้คน!

“การเป็นศัตรูกับนายคือการตัดสินใจที่โง่เขลา!” เหล่าซานของสามเซียนตงเหอ ถอนหายใจเบา ๆ

“ยาเม็ดฮุยซินนี้มีไว้เผื่อให้พวกนาย ท้ายที่สุดแล้วสำหรับพวกนายที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสและกำลังจะตาย การฆ่าพวกนายก็ยิ่งเป็นประโยชน์กับเหลิ่งฉิงโฉว!”

เย่เทียนยังคงไม่วายที่จะพูดแทงใจดำสามคนนี้อีกสักที

"ขอโทษด้วย!"

จากนั้นโดยไม่ต้องรอให้สามเซียนตงเหอ ได้ตอบสนอง พลังปราณอันแข็งแกร่งก็ระเบิดออกจากร่างกายของเย่เทียน

ทั้งๆ ที่เย่เทียยืนอยู่ที่นั่น แต่หมัดสามอันกลับปรากฏขึ้นที่หน้าอกของสามเซียนตงเหอ แต่ละคนจากนั้นก็ถูกอัดจนกระเด็นทันที!

"พรูด!"

ฉันไม่ได้หาเรื่องนาย นายดันนึกสนุกกระโดดออกมา คิดว่าฉันอารมณ์ดีเหรอ?

“ดี! หัวหน้าสมาพันธ์ซือหม่าเอ่ยร้องขอ แน่นอนว่า ฉันจะพยายามทำให้ดีที่สุด!”

ดวงตาของเย่เทียนฉายจิตสังหารวาบผ่าน

ไม่ต้องพูดถึงว่าเขาได้รับการสนับสนุนหรือไม่ แต่ ซือหม่ามู่หยาง ก็ไม่สามารถหลบหนีความผิดไปได้! ในเมื่อต้องการแก้แค้น อย่างนั้นก็เริ่มที่นายเลยแล้วกัน! ให้ทุกคนได้เข้าใจหลักการนี้

เขาเย่เทียนไม่ใช่คนที่ใครจะมาหาเรื่องได้ง่ายๆ!

ซือหม่ามู่หยาง รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ เกิดอะไรขึ้น? จิตสังหารแรงกล้านี้ สมควรตาย!

หลังจากบิดยันต์ที่ข้อมือ ในที่สุดอารมณ์เป็นกังวลของเขาก็ค่อยสงบลง

นี่คือไพ่ใบสุดท้ายที่จะช่วยชีวิตเขา แม้ว่าเย่เทียนจะแข็งแกร่งมากแค่ไหน แต่จะสามารถต่อยตนได้ภายในวินาทีหนึ่งงั้นหรือ? น่าหัวเราะเยาะ! ไม่ใช่ว่าเขาและเย่เทียนไม่เคยต่อสู้กัน ตนยังพอสามารถป้องกันตนเองได้

เมื่อมีความมั่นใจแล้ว ใจที่ตื่นตระหนกของ ซือหม่ามู่หยาง ก็สงบลงมาก เขาเดินช้า ๆ ไปหา เย่เทียน และพูดว่า "เจ้าสำนักเย่ เราก็แค่ประลองกันเท่านั้น โปรดอย่าคิดมาก!"

เย่เทียนเหลือบมองไปรอบๆ และยิ้มอย่างเหยียดหยาม "วันนี้สำนักชิงหนังทำให้ทุกท่านต้องเสียแรงกายแรงใจแล้ว ฉันรู้สึกซาบซึ้งอย่างมาก! จากนี้ไปฉันค่อยไปขอบคุณพวกนายถึงหน้าประตูกันทีละคน!"

ล้อเล่นหรือไง พาคนมาหาเรื่องถึงสำนักของฉัน ตอนนี้มาบอกฉันว่าทุกคนก็แต่ล้อเล่น อย่าจริงจังเกินไป

คิดว่าเขาเย่เทียนรังแกได้จริงๆ เหรอ?

เรื่องไปกลั่นแกล้งคนอื่นเย่เทียนไม่ชอบทำ แต่ไม่ได้หมายความว่าเขาทำไม่ได้

นอกจากนี้สำนักต่งฟู่นายไม่ได้อยากจะใช้เงินมาทุ่มใส่ตนหรอกหรือไง? ได้เลย! เขารับไป!

ทรัพยากรนั้นเขามีไม่มาก แต่ยากลับมีมากมาย! โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมีห้องสมุดยาสมุนไพรขนาดใหญ่ของผู้สังเกตการณ์ ดังนั้นฝีมือการกลั่นยาของเขาออกมาน่าเกรงขามมากขนาดไหนก็น่าจะพอนึกออก