ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 237

อยากให้บริษัทตระกูลเฉินเปลี่ยนเป็นตระกูลจาง?

นี่เป็นเรื่องที่ไม่อาจเป็นจริงได้อยู่แล้ว!

ก่อนหน้าที่บีบบังคับให้จางเจี้ยนถังและเกาเสียงหยุนโอนหุ้น เย่เทียนก็พอเข้าใจโครงสร้างกรรมสิทธิ์การถือหุ้นมาบ้าง

จางเจี้ยนถังและเกาเสียงหยุนถือหุ้นอยู่ยี่สิบเอ็ดเปอร์เซ็นต์ น้าเหมย เถาเจิ้งหยันและจี้หงยี่นับรวมกันมีอยู่สามสิบสี่เปอร์เซ็นต์ ตระกูลเฉินถือหุ้นสามสิบเปอร์เซ็นต์

พูดให้เข้าใจง่ายหน่อย บริษัทตระกูลเฉินจัดจำหน่ายหุ้นเพียงสิบห้าเปอร์เซ็นต์ในตลาดหุ้น!

เย่เทียนนั้นได้ช่วงชิงหุ้นของจางเจี้ยนถังและเกาเสียงหยุนมา บวกกับหุ้นเดิมที่ตระกูลเฉินมี สำหรับหุ้นที่ควบคุมกิจการของบริษัทตระกูลเฉินไว้บรรลุถึงห้าสิบเอ็ดเปอร์เซ็นต์ มีสิทธิ์ครอบครองหุ้นที่ควบคุมกิจการของตระกูลเฉินได้แน่นอน

ไฟโกรธที่จางเวยฝืนกดลงไปก็ควบคุมไม่อยู่อีก ตะโกนอย่างโมโห “เย่เทียน นายอย่ามาบังคับฉันนะ!”

น่าเสียดายแค่ว่า เย่เทียนไม่มองจางเวยสักแวบเดียว ดึงเฉินหวั่นชิงไว้แล้วก้าวเท้าฉับไวออกจากห้องอาหารไป

ตึงๆ!

ภาพเงาของสองคนเพิ่งหายลับ จางเวยยกโต๊ะพลิกขึ้นทันใด มองทิศทางหน้าประตูกัดฟันแน่นพูดว่า “เย่เทียน! ในเมื่อแกไม่รู้จักดีชั่วขนาดนี้ งั้นฉันจะสู้กับนายจนพังพินาศไปทั้งสองฝ่าย!”

รอจนเข้ามานั่งในรถยนต์ เฉินหวั่นชิงถึงดึงสติกลับมาได้ มองเย่เทียนแบบค่อนข้างตำหนิพอสมควร “นายวู่วามเกินไปแล้ว”

ถ้าราคาเหมาะสม เฉินหวั่นชิงคงไม่ปฏิเสธข้อเสนอแนะของจางเวย

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง บริษัทก่อสร้างเทียนเฉินก็เป็นบริษัทที่มีความสามารถ ถ้าพวกเขาเข้าร่วมกับบริษัทตระกูลเฉิน ไม่เพียงสามารถแก้ไขวิกฤติของตลาดหุ้นปัจจุบันนี้ได้ ยังสามารถทำให้ราคาหุ้นของบริษัทตระกูลเฉินขึ้นสูงไปอีก

น่าเสียดายที่ว่า เย่เทียนไม่ให้แม้แต่โอกาสเสนอราคาแก่จางเวยด้วยซ้ำ

“ไปสนใจคนต่ำทรามแบบเขาทำไม?”

เย่เทียนหัวเราะนิดหน่อย รื้อหาซองสีเหลืองในรถยื่นเข้าไปให้แล้ว “มีเซอร์ไพรส์ให้เธอ”

“นี่คืออะไร?”

เฉินหวั่นชิงแกะซองออกด้วยความสงสัยเต็มที่ พอมองเห็นสัญญาด้านใน ชั่วขณะหนึ่งเบิกดวงตากลมโต

“นี่ นี่คือสัญญาโอนหุ้นของจางเจี้ยนถังกับเกาเสียงหยุน?”

เย่เทียนพูดอย่างภูมิใจ “ที่รัก เป็นยังไงบ้าง? เซอร์ไพรส์อันนี้ไม่เลวใช่ไหม?”

“เอ๋......”

เพียงแค่ ความดีใจบนหน้าเฉินหวั่นชิงกลับหายลับลงไปรวดเร็ว พูดทอดถอนใจ “ตอนนี้ต่อให้มีสิทธิ์ถือหุ้นของจางเจี้ยนถังและเกาเสียงหยุนแล้วจะทำอะไรได้?”

“เมื่อกี้นายทำแบบนั้นกับจางเวยไป เขาต้องไม่ปล่อยพวกเราไปแน่ เกรงว่าพรุ่งนี้ราคาหุ้นของบริษัทตระกูลเฉินคงลดลงอีก ถึงตอนนั้นไม่แน่ว่าบริษัทตระกูลเฉินอาจจะต้องประกาศล้มละลายด้วย”

“ที่รัก ฉันยืมเงินได้แล้ว!”

เย่เทียนส่ายหน้านิดหน่อย พูดแบบมีความหมายลึกซึ้ง “พรุ่งนี้ถ้าจางเวยยังกล้าเล่นมั่วซั่ว ฉันจะทำให้เขาขาดทุนจนไปกระโดดตึกเลย!”

“นาย นายยืมเงินมาได้แล้ว? เท่าไรกัน?”

เฉินหวั่นชิงรู้สึกฮึกเหิมขึ้นมาอีกครั้ง ตื่นเต้นจนจับแขนของเย่เทียนเอาไว้

“จำนวนโดยรวมนั้นฉันไม่ค่อยแน่ใจ แต่ว่า......”

เย่เทียนพูดอย่างยากจะคาดเดา “อย่างน้อยมีหนึ่งพันล้าน!”

ครืน!

เฉินหวั่นชิงได้ยินเข้า ในสมองราวกับมีลูกระเบิดตกลง ตื่นตะลึงจนอดสั่นไปทั้งตัวไม่ได้

หนึ่งพันล้าน?

ต้องรู้ว่า บริษัทตระกูลเฉินไม่ใช่บริษัทยอดเยี่ยมชั้นนำอะไร รวมทรัพย์สินทั้งหมดขึ้นมาก็ประมาณพันห้าร้อยล้าน มีเงินทุนหนึ่งพันล้านสนับสนุน ยังกลัวจะช่วยบริษัทตระกูลเฉินไม่รอดอยู่เหรอ?

แบบที่เย่เทียนบอก ถ้าจางเวยยังกล้าทำเรื่องวุ่นต่อไป เฉินหวั่นชิงมั่นใจว่าจะสามารถทำให้เขาขาดทุนจนไม่เหลือแม้แต่กางเกงในแน่นอน!

ตอนที่หญิงสาวจมสู่ความดีใจมาก ข้างหูก็มีคำพูดหยอกเย้านั้นของเย่เทียนดังมา

“ที่รัก ครั้งนี้ถือว่าฉันช่วยเหลือเธอเยอะเลยนะ เธอควรจะให้รางวัลฉันหน่อยรึเปล่า?”

“ช่วงนี้อุณหภูมิลดลงอยู่บ้าง ฉันนอนคนเดียวหนาวไปหน่อย คืนนี้ไม่สู้พวกเรามานอนด้วยกัน?”

นี่ทำให้จูยิ่วถิงในฐานะพี่ชายจะยอมทนได้อย่างไรกัน?

“หนิงหยวน แกไอ้คนชั่วช้า ทั้งหมดล้วนเป็นเพราะแกถึงเกิดขึ้นมา อย่าคิดว่าแกโดนจับเข้าไปแล้วจะได้อยู่สุขสบาย!”

พอนึกถึงจูยิ่วฟาน เขาก็นึกถึงหนิงหยวนแบบช่วยไม่ได้ ในสายตามีแสงหนาวเหน็บเปล่งประกาย ทนไม่ได้อยากจะแก้แค้นทุกคน!”

“ใครก็ได้เข้ามาสิ! บอกให้หัวหน้าแก๊งแต่ละคนรู้ เรียกพวกเขาเข้ามาประชุม!”

แต่ว่า เรื่องยุ่งเหยิงวุ่นวายพวกนี้ไม่เกี่ยวข้องกับเย่เทียนอยู่ชั่วคราว

เย่เทียนในเวลานี้ กำลังขลุกอยู่บนโซฟาห้องทำงานของเฉินหวั่นชิงด้วยท่าทางคุณชายใหญ่ รอคอยข่าวการเปิดเทรดของตลาดหุ้นอยู่เงียบๆ

ในขณะเดียวกัน ด้านในบริษัทก่อสร้างเทียนเฉิน

“ประธานจางครับ วันนี้พวกเรายังกดราคาหุ้นของบริษัทตระกูลเฉินต่อไปหรือเปล่าครับ?”

ตอนที่เสียงของจางเวยปรากฏขึ้นมา โบรกเกอร์กลุ่มหนึ่งที่ดูแลรีบเข้ามาต้อนรับ

“กด! กดแน่นอน!”

จางเวยพูดด้วยหน้าตาโกรธแค้นเต็มที่ “หลังเปิดเทรดกดราคาหุ้นของบริษัทตระกูลเฉินลงไปที่สี่สิบหยวนให้ฉันเลย!”

“สี่สิบหยวน?”

ชั่วขณะนั้นโบรกเกอร์ตกใจค้างแล้ว รีบพูดแนะนำไว้ “ประธานจางครับ ตอนที่ปิดตลาดเมื่อวานนี้ ราคาหุ้นของบริษัทตระกูลเฉินยังแค่ห้าสิบห้าหยวน เวลานี้กดไปถึงสี่สิบหยวน จะรีบร้อนเกินไปหรือเปล่าครับ?”

“นายจะเข้าใจอะไร พวกเรากดราคาหุ้นของบริษัทตระกูลเฉินลงไปที่สี่สิบหยวนโดยตรง คนอื่นจะไม่กลัวได้เหรอ? ต้องซื้อหุ้นจากในมือของพวกเขามาได้ทั้งหมดแน่ ถึงตอนนั้นพวกเราใช้ราคาต่ำซื้อกลับมา”

จางเวยพูดด้วยความมั่นใจเต็มที่ “โดยเฉพาะ เมื่อวานตอนปิดตลาด ราคาห้าสิบห้าหยวนยังไม่มีใครกล้าซื้อ ทั้งหมดเป็นคนที่เทขายตามกัน วันนี้ต้องกดลงต่อไปอีก!”

“ได้ครับ ประธานจาง” โบรกเกอร์ลังเลนิดหนึ่ง โดยเฉพาะยังพยักหน้าตอบรับแล้ว

ถึงแม้เขาจะไม่ได้เห็นด้วยกับความคิดเพ้อฝันนี้ของจางเวยสักเท่าไร แต่ทำอย่างไรได้คนอื่นเขาเป็นเจ้านาย เขาในฐานะพนักงานคนนี้พูดอะไรมากคงไม่ดีนัก

บางที น่าจะเป็นอย่างคำโบราณว่าไว้นั้น: บาปกรรมที่ตนเองก่อ ไม่มีทางหนีพ้น!