ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 287

เนื่องจากเที่ยวบินเช่าเหมาลำ ในเครื่องบินนอกจากคนขับไม่กี่คนแล้ว ที่เหลือก็มีแต่เย่เทียนกับซูเหมย

แม้ว่าจะมีที่นั่งค่อนข้างมาก แต่เย่เทียนก็เลือกที่จะนั่งข้างซูเหมยอย่างไร้ยางอาย

เมื่อสังเกตเห็นการกระทำของเย่เทียน ซูเหมยหันศีรษะและเหลือบมองเย่เทียน แก้มของเธอซึ่งกว่าจะสงบลงก็หน้าแดงอีกครั้ง แต่เธอไม่ได้พูดอะไร

เย่เทียนยิ้มและถามว่า “คุณกำลังคิดอะไรอยู่ ทำไมถึงใจจดใจจ่อเช่นนี้?”

"ไม่ ไม่ได้คิดอะไร"

ซูเหมยส่ายหัวเล็กน้อย ไม่กล้ามองเย่เทียนเลย และหันไปมองนอกหน้าต่างอย่างรวดเร็ว

ในเวลานี้ เครื่องบินค่อยๆเคลื่อนตัว และไม่นานนัก เพียงรู้สึกได้ถึงแรงกดดันจากแก้วหู และเครื่องบินก็ทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้าสีครามแล้ว

ใช้เวลาประมาณสามชั่วโมงในการเดินทางจากเมืองเจียงอานไปยังจ๊กกลาง เมื่อเห็นว่าซูเหมยไม่ได้ตั้งใจจะคุยกับตัวเอง เย่เทียนก็หลับตาและพักผ่อน

อย่างไรก็ตาม ผ่านไปไม่นาน ซูเหมยก็ลุกขึ้นยืนอย่างกระทันหัน และเย่เทียนก็ลืมตาขึ้นโดยไม่รู้ตัวและมองไป

“คุณหลีกทางหน่อย ฉันอยากเข้าห้องน้ำ”

“อ่อ!” เย่เทียนรีบหันขาไปด้านข้าง

อย่างไรก็ตาม ซูเหมยเพิ่งก้าวไป แต่ทั้งเครื่องบินก็สั่นสะเทือน เห็นได้ชัดว่าถูกกระแสลมพัดเข้า

เป็นเพราะเหตุนี้เอง ทำให้ซูเหมยซึ่งไม่ได้เตรียมตัวไว้จึงสะดุดเท้าของเธอ สูญเสียการทรงตัวและล้มลงไปในทิศทางของเย่เทียน

เย่เทียนตกใจและรีบเอื้อมมือออกไปรับซูเหมย

อย่างไรก็ตาม มือของเขาเพิ่งสัมผัสร่างกายของซูเหมย และเขาตระหนักได้ว่าความรู้สึกสัมผัสที่น่าอัศจรรย์ถูกส่งผ่านจากฝ่ามือของเขาไปยังสมองของเขา

หัวใจของเย่เทียนกระตุก และเขามองลงไปที่มือของเขา และมือของเขาก็กดไปที่หน้าอกของซูเหมย

ชั่วขณะหนึ่ง เย่เทียนได้ใช้แรงบีบอย่างไม่รู้ตัว

"อ๊าก!"

ซูเหมยร้องออกมาในที่สุด จิตใจของเธอที่สงบลงและกลับมาวุ่นวายอีกครั้ง ใบหน้าที่สวยงามของเธอก็แดงขึ้นราวกับลูกพีช นุ่มฉ่ำจนอดไม่ได้ที่จะกัดมันสักครั้ง

ซูเหมยไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าอุบัติเหตุเล็กๆนี้จะทำให้เกิดเรื่องแบบนี้ เธอรู้สึกได้เพียงแก้มร้อนๆ ซึ่งร้อนมาก

อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เธอจะดึงสติกลับมาได้ ร่างกายก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรงอีกครั้ง เย่เทียนไม่ได้คิดอะไรเลย และดึงซูเหมยให้มานั่งบนตักของเขาอย่างรวดเร็ว

ท่าทางที่ติดต่อกันเช่นนี้ทำให้ซูเหมยเขินอายจนคอก็เริ่มแดง แต่เครื่องบินยังคงสั่นและเธอไม่กล้าขยับเลย

เย่เทียนไม่ได้คิดอะไรมากขนาดนั้น หยกสวยอยู่ในอ้อมแขนของเขา มองดูใบหน้าของหญิงสาวอันใกล้ และปลายจมูกของเขาได้รับผลกระทบจากกลิ่นกายที่หอมของหญิงสาวอย่างต่อเนื่อง ถ้าจะบอกว่าเขาไม่ถูกกระตุ้นเลย นั่นไม่ใช่เรื่องจริงอย่างแน่นอน

ในเวลานี้ พนักงานต้อนรับบนเครื่องบินที่กำลังซ่อนตัวอยู่ในห้องบริการ จะไม่มีการออกมาหากไม่มีการเรียกหาจากพวกเขาสองคน

พูดง่ายๆคือ ในตอนนี้มีแค่เขาและซูเหมยสองคนอยู่ตรงนั้น!

ในขณะนี้ ความคิดชั่วร้ายของเย่เทียนก็ผุดขึ้นมา ในใจคิดว่า ยังไงก็จะทำแล้วก็ทำให้ถึงที่สุด เอาเปรียบก่อนค่อยว่ากัน

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เย่เทียนไม่ลีลา ซูเหมยจะจัดการตนเองอย่างไรหลังจากเหตุการณ์นี้ก็เป็นเรื่องในภายหลัง

อย่างไรก็ตาม ผิวของเขาหนาและหยาบ ต้านทานการทุบตีได้!

ทันใดนั้น เย่เทียนก็ใช้มือดึงซูเหมยซึ่งรักษาระยะห่างให้มากที่สุดอยู่ตลอดมาข้างหน้า และเล็งไปที่ริมฝีปากสีแดงของซูเหมยอย่างแม่นยำ และจูบลงไปอย่างเผด็จการโดยตรง

หลังจากเหตุการณ์ดังกล่าวเกิดขึ้น ซูเหมยก็ไม่กล้านั่งกับเย่เทียนอีกต่อไป หลังจากกลับจากห้องน้ำ เธอจงใจเลือกที่นั่งอื่นเพื่อนั่งลง

เย่เทียนไม่ได้สนใจมากนัก อย่างไรก็ตาม มีบางอย่างต้องทำอย่างช้าๆ ดังนั้นเขาจึงหลับตาและรอให้เครื่องบินลงจอด

หลังจากบินได้เกือบสามชั่วโมง ในที่สุดเครื่องบินก็หยุดอย่างช้าๆที่สนามบินจ๊กกลาง

เย่เทียนซึ่งนอนนิ่งมาสองสามชั่วโมง ยืดตัวออกและบิดขี้เกียจ จากนั้นลุกขึ้นจากที่นั่งและจ้องมองไปที่ซูเหมย "ไปกันเถอะ!"

"อืม"

หลังจากสงบสติอารมณ์อยู่ครู่หนึ่ง ซูเหมยก็เก็บอารมณ์ของเธอไว้ พยักหน้าเล็กน้อยและไม่พูดอะไร และลงจากเครื่องบินข้างเย่เทียน

แม้ว่าจ๊กกลางจะเป็นเมืองห่างทะเล แต่ก็เป็นเมืองชั้นนำอันดับ 1 ทางตะวันตกเฉียงใต้ของจีน ราคาที่ดินที่นี่ไม่แตกต่างจากเมืองชายฝั่งมากนัก

บวกกับจ๊กกลางให้ความสำคัญกับการท่องเที่ยวเป็นอย่างมาก สนามบินค่อนข้างคึกคัก และนักท่องเที่ยวส่วนใหญ่ชอบมาท่องเที่ยวที่นี่

โชคดีที่เย่เทียนพวกเขาเป็น VIP ในเที่ยวบินเช่าเหมาลำ มิฉะนั้น อาจต้องใช้เวลามากกว่าครึ่งชั่วโมงกว่าจะออกจากเครื่อง

เมื่อพวกเขาไปถึงประตูสนามบิน ก่อนที่ทั้งสองจะออกไป ลัมโบร์กีนีสีเหลืองก็เข้ามาในสายตาของทั้งสอง

“พี่เหมย!”

เสียงตะโกนดังมาจากที่ไม่ไกล เย่เทียนมองไปตามเสียง เห็นชายหนุ่มสวมชุดแฟชั่นเดินมาจากที่ไม่ไกลอย่างรวดเร็ว

อย่างไรก็ตาม เมื่อดวงตาของเย่เทียนจ้องมองไปที่ชายที่อยู่ถัดจากชายหนุ่ม คิ้วของเขาก็ขมวดเล็กน้อยโดยไม่รู้ตัว

ไม่ใช่อะไร ชายที่ยืนอยู่ข้างชายหนุ่มไม่ใช่ใครอื่นนอกจากหลี่เฟิงที่เคยเจอกันหนึ่งครั้ง!