ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 337

แม้ว่าจะส่งคนมาเฝ้าเป็นพิเศษ แต่ที่นี่อยู่ในภูเขาและป่าไม้ลึก ยิ่งเป็นตอนกลางดึก ดังนั้นการระแวดระวังจะแย่ลงอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

เรียนรู้วิถีของเว่ยเฉินหยู่และจี้เยียนหรัน เย่เทียนก็หนีเข้าไปในซานกู่

เย่เทียนไม่กล้าที่จะเล่นใหญ่เกินไป เปิดใช้งานทักษะการระวังรอบตัวขั้น120,000 คัมภีร์หวงถ่ายทอดอย่างช้าๆ เขาสามารถต่อสู้ได้ตลอดเวลาเมื่อมีเหตุฉุกเฉิน

ท้ายที่สุดแล้ว ถ้าจี้เยียนหรันสะกดรอยตามคุณปู่ดนตรีชื่อเว่ยเฉินหยู่จริงๆ นั่นมีความเป็นไปได้ถึง80% หยูเสี่ยวหรงผู้น่าสงสารตามลูกๆที่น่าเวทนาทั้งสองคนเข้าไปในซานกู่

เมื่อมองศัตรูอย่างมีกลยุทธ์ จะทำให้เห็นศัตรูตัวฉกาจ!

เย่เทียนผู้ฟื้นคืนชีพ ไม่อยากจะเรือคว่ำกลางน้ำ

ยิ่งเข้าไปใจกลางซานกู่มากเท่าไหร่ เย่เทียนสังเกตพลังวิญญาณของฟ้าดิน ถอนหายใจ ที่นี่เป็นเขตเหมืองหยกจริงๆ

ทันใดนั้น ก็มีลมกระโชกแรงพัดผ่านใบหน้า ส่งกลิ่นเหม็นจนทำให้น่าขยะแขยง

สิ่งนี้ทำให้เย่เทียนที่ตื่นตัวอยู่ หยุดโดยไม่รู้ตัว มองไปที่กำแพงภูเขาทางซ้ายมือ นัยน์ตาสีเข้มของเขาสีเข้มขึ้นเล็กน้อย

งู!

งูนับพัน! งูทุกชนิด!

งูเหล่านี้เปรียบเสมือนทหารที่ได้รับการฝึกฝนมาอย่างดี ดวงตาสีแดงหลายคู่จ้องมองมาที่เย่เทียน งูแลบลิ้นราวกับว่าพวกมันจะโผล่ขึ้นมาเมื่อไรก็ได้

แม้แต่คนที่ใจแข็งอย่างเย่เทียน เมื่อค้นพบฉากนี้ครั้งแรกก็รู้สึกว่าหัวของเขาชา หลังของเขาไม่เพียงแต่หงื่อออกเท่านั้น

แน่นอนว่าสิ่งที่เอียเทียนกังวลนั้นไม่ใช่งูจำนวนมากเหล่านี้ แต่สำคัญที่สุดคืองูพิษม่วงตัวนั้น

"ให้ตายสิ! ดูเหมือนว่างูพิษม่วงตัวนั้นจะมีชีวิตอยู่มาอย่างน้อยร้อยปีแล้ว เกรงว่าจะกลายเป็นเจ้าถิ่นของภูเขาที่อยู่ใกล้ๆนี้"

งูพิษม่วง เดิมทีเป็นผู้พิทักษ์ต้นวิสทีเรียตั้งแต่เด็กก็อาศัยอยู่ในโลกที่เปี่ยมด้วยพลังวิญญาณ ไม่ว่าจะเป็นระดับความแข็งเท่าเกล็ดหรือสารพิษในร่างกายก็ตาม ก็ยังสู้งูที่มีพิษร้ายแรงที่สุดในปฐพีไม่ได้ เป็นราชาแห่งโลกของงูอย่างแท้จริง!

ในเวลานี้ งูหลายสิบชนิดรวมตัวกัน แต่พวกมันไม่มีพิษภัย ยกเว้นงูพิษม่วงที่ออกคำสั่งจากด้านหลัง เป็นอื่นไปไม่ได้อย่างแน่นอน

เป็นการยืนยันว่างูพิษม่วงตัวนั้นมีชีวิตอยู่มาหลายร้อยปีแล้ว กลยุทธ์จะไม่มีวันโตเป็นผู้ใหญ่ และอาจดูร้ายกาจและเจ้าเล่ห์มากขึ้นไปอีก!

บูม!

เย่เทียนไม่ทันได้คิดให้ถี่ถ้วน ก็มีเสียงแตกร้าวของหินต่อหน้าเขา และเสียงผู้หญิงดื่มสุราเบา ๆ

ฟ่อ!

ราวกับว่ามันเป็นสัญญาณ งูสองสามตัวที่อยู่บนหัว พวกมันเลื่อยออกจากกำแพงโดยไม่กลัวตาย งูที่ดุร้ายก็พุ่งเข้าใส่เย่เทียน

"เวร!"

เย่เทียนด่าว่าเบาๆ การเคลื่อนไหวเมื่อครู่ ถ้าไม่ใช่งูพิษม่วงโผล่มา ก็คือจี้เยียนหรันถูกทีมจัดศพพบตัวแล้ว

ถ้าเป็นอย่างแรกอาจจะไม่ใช่ปัญหาใหญ่โต แต่ถ้าเป็นอย่างหลัง การเผชิญกับผู้แข็งแกร่งแดนระดับดำ จี้เยียนหรันต้องตายแน่นอน!

ระหว่างที่คิดไปนั้น คัมภีร์ในร่างกายของเย่เทียนกำลังวิ่งถ่ายเทอย่างรวดเร็ว ก่อตัวเป็นชั้นกังชี่ล่องหนป้องกันตัว

บูม บูม!

กังชี่สามารถหยุดกระสุนได้ งูธรรมดาเหล่านี้จะทะลุทะลวงเข้ามาได้อย่างไร?

เย่เทียน เหมือนถูกห่อด้วยลูกโป่งล่องหน งูก็เด้งออกไปกระแทกกำแพงภูเขา แล้วก็หล่นลงกับพื้น

ฟ่อ!

“เพลิงหัวใจ!”

พูดแล้ว เย่เทียนไม่หยุดก้าวไปข้างหน้า ปากของเขาเปิดขึ้นเล็กน้อย พูดออกมาสองคำเบาๆ

น่าจะในขณะที่เขาพูด ไม่เพียงแต่งูเหลือมจะรัดโล่กังชี่ ยังรวมถึงงูที่ขวางทางของเย่เทียน รัดจากด้านในสู่ด้านนอกด้วย

นี่เป็นเพียงมนต์ แต่เนื่องจากเป็นเวทมนตร์ มันจะช่วยเร่งการสูญเสียพลังอย่างไม่ต้องสงสัย ซึ่งน่าจะส่งผลต่อการต่อสู้ครั้งต่อไปของเย่เทียน

เพียงแต่เย่เทียนยังคงรับผิดชอบอะไรมากมายในเวลานี้ ปล่อยให้พลังวิญญาณในร่างกายของเขาระบายออกมา เขาแค่อยากจะเข้าไปหาจี้เยียนหรันให้เร็วที่สุด

หญิงสาวผู้เปี่ยมด้วยความยุติธรรมนี้ไม่ใช่นักบู๊ระดับเหลือง แม้จะกำจัดทีมจัดศพ กำจัดงูพิษม่วง

แม้แต่งูธรรมดาต่างๆเหล่านี้ จนถึงงูพิษ ก็สามารถแทะเธอเป็นเศษอาหารได้เ!

หลังจากวิ่งไปได้ประมาณห้านาที เมื่อมาถึงจุดสูงสุดของกำแพงภูเขาทั้งสองด้าน ในที่สุดเย่เทียนก็มาถึงจุดศูนย์กลางของซานกู่

เมื่อมองไปรอบๆ เย่เทียนก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก จี้เยียนหรันหยิบกิ่งไม้สองกิ่งมาจากที่ไหนก็ไม่รู้ เอนพิงกำแพงภูเขาเพื่อพยายามปัดฝูงงูที่โจมตีเธอ

แม้ว่าจี้เยียนหรันจะจนตรอกในเวลานี้ แต่เมื่อพิจารณาจากท่าทางของเธอที่โบกกิ่งไม้ก็เห็นได้ชัดว่าไม่มีอันตรายอะไรกับชีวิตเธอมากนัก

นอกจากนี้การคาดเดาของเย่เทียนก่อนหน้านี้ก็ไม่ผิด จี้เยียนหรันอยู่ไม่ไกล ฝูงงูล้อมตัวคนสามคนเช่นกัน หนึ่งในนั้นคือเว่ยเฉินหยู่

คงไม่ต้องบอกว่าอีกสองคนที่เหลือ ต้องเป็นสองคนของทีมจัดศพที่ยังมีชีวิตอยู่ หยูเสี่ยวหรงที่น่าสงสารและลูกๆ

อย่างไรก็ตาม ฉากนี้ทำให้เย่เทียนขมวดคิ้วเข้ม

หากไม่มีเขา ในสายตาก็เป็นแค่งูธรรมดา และไม่มีร่องรอยของงูพิษม่วง!