ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 342

“ไม่ยินยอมเหรอ？เห็นฉันเป็นนายสิ ฉันช่วยคุณได้นะ！”

เย่เทียนเดินเข้าไปอย่างสบายอารมณ์ จากนั้นก็มีเสียงของลูกเด็กบรรจุศพด้วยความโกรธดังขึ้น มุมปากก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มขึ้นมาด้วยความร้ายกาจ

แม้จะบอกว่ามีการฉวยโอกาสจากความอันตรายของคนนั้นอยู่ไม่มากก็น้อย แต่มันก็ประหยัดแรงไปเยอะเหมือนกัน

ลูกเด็กบรรจุศพรู้สึกแปลกใจ เพราะไม่เคยคิดเลยว่าเย่เทียนจะกล้าเข้ามา แล้วยิ่งไม่คิดเข้าไปใหญ่ว่าเขาจะพูดข้อเรียกร้องนี้ขึ้นมา

แต่ทว่า มันกลับทำให้ลูกเด็กบรรจุศพมีหวังขึ้นมา แววตาเลยกลอกไปมา

“ได้ ฉันตกลง！”

นี่มันเป็นแผนที่ลูกเด็กบรรจุศพจะได้ประโยชน์อยู่แล้ว /ด้วยความทะนงตนของเขา จะไปยอมให้ยึดตามเย่เทียนเป็นหลักได้อย่างไรกัน？

เขาไม่คิดว่าเย่เทียนนั้นมีความสามารถพอที่จะฆ่างูพิษม่วง เพียงแค่เย่เทียนสามารถดึงความสนใจจากงูพิษม่วงได้ เขาก็มีโอกาสที่จะหนีตายแล้ว！

เย่เทียนหุบยิ้มอย่างเงียบๆ ลูกเด็กบรรจุศพตอบตกลงอย่างดีอกดีใจขนาดนั้น เขาจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าคนตรงหน้านั้นปากไม่ตรงกับใจ

แต่ทว่า เขากลับไม่เคยคิดว่าจะรับลูกเด็กบรรจุศพเป็นลูกน้องได้อย่างง่ายดายขนาดนี้

เมื่อมองโล่กังชี่ที่ลูกเด็กบรรจุศพถือขึ้นบางลงเรื่อยๆ เย่เทียนก็ไม่ลังเลอีกต่อไป ก่อนจะเอาคัมภีร์หวงออกจากร่างกาย แล้วด้านหลังก็มีเงาลวงตี้จวินอันใหญ่โตปรากฏขึ้นมา！

งูพิษม่วงอยู่มานานกว่าร้อยปีแล้ว ความคิดต่างๆไม่ต่างจากคนเลยแม้แต่น้อย เลยรีบหยุดการโจมตีลูกเด็กบรรจุศพ ก่อนจะหันความสนใจไปทางเย่เทียนแทน

“หรือ หรือว่าคุณคือผู้แข็งแกร่งระดับดิน？”

ลูกเด็กบรรจุศพที่พ้นจากอันตรายแล้วงงเป็นไก่ตาแตกอยู่ตรงนั้น

“นี่ นี่มันอะไรกัน？！”

จี้เยียนหรันที่ยืนอยู่ด้านหลังนั้นมองตาไม่กะพริบ พลางอ้าปากด้วยความตกใจ ใบหน้านั้นเต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ

งูพิษม่วงรู้สึกสับส่าย ดวงตาสีเหลืองราวกับวัวนั้นหดลง ก่อนจะอ้าปากพลางพ่นพิษสีเขียวออกมาด้วยความโกรธ ก่อนจะรีบพุ่งเข้าหาเย่เทียน

“เย่เทียน！คุณรีบหลบสิ！”

จี้เยียนหรันเห็นสถานการณ์ดังนั้น ก็มีสติกลับมาจากความตื่นตกใจ ก่อนจะส่งเสียงออกมาด้วยความตกใจ

แต่ทว่า เย่เทียนกลับไม่สนใจสารเหนียวนั่นเลย พลางยกมือซ้ายขึ้นด้วยความสบายอารมณ์ แล้วพูดคำบางคำออกมาจากปากด้วยความเย็นชา

“ท่ามังกรเก้า ท่าสอง ตี้ถงแปดด้าน！”

ความแข็งแกร่งของงูพิษม่วงนั้นเย่เทียนเองก็เห็นอยู่ บวกกับลูกเด็กบรรจุศพที่ยังตื่นตระหนก เย่เทียนเองก็ไม่ได้อ่อนข้อ พอเข้ามาก็โจมตีเลยทันที！

เงาลวงตี้จวินที่อยู่ด้านหลังของเย่เทียนก็ค่อยๆยกมือซ้ายขึ้นเช่นเดียวกัน ไม่เพียงแค่กันเมือกเหนียวเอาไว้ได้ทั้งหมด แต่ยังจับหัวงูอันใหญ่เอาไว้ได้ด้วย

ปัง！

งูพิษม่วงที่อยู่มาเป็นร้อยปีและมีเกล็ดเหมือนเป็นเหล็กกำบัง ยังไม่ทันจะร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดเลยด้วยซ้ำ หัวงูใหญ่ยักษ์ก็ระเบิดออก เหมือนกับลูกแตงโมยักษ์！

บูม！

งูตัวใหญ่ยาวก็ระเบิดออกทั้งเลือดและเนื้อของมันตามๆกัน ก่อนจะตกลงจากฟ้ามากระแทกพื้น จนสั่นไปทั้งซานกู่ ในขณะเดียวกัน ก็ทำให้ทั้งสามคนเปียกโชกไปด้วยเลือดงู

“นี่ นี่มัน……”

จี้เยียนหรันมองพลางอ้าปากค้าง

แม้จะบอกว่าเธอรู้ว่าเย่เทียนนั้นไม่ธรรมดา แต่สิ่งที่ได้เจอในตอนนี้มันน่าสะพรึงมากเกินไป กว่าเธอจะมีสติกลับมาก็ใช้เวลานานมาก

แต่เธอจะไปรู้ได้อย่างไร ว่าท่าทีของเย่เทียนในตอนนี้ไม่ดีเท่าไหร่

แม้จะบอกว่าเขาไม่ได้รับผลกระทบอะไรมาก แต่กระบวนท่าเมื่อครู่เป็นการโจมตีที่แข็งแกร่งของเขา ชี่ทิพย์ภายในนั้นแทบจะหายไปจนหมด

ถ้าลูกเด็กบรรจุศพทรยศไม่เชื่อฟังในตอนนี้ เย่เทียนก็ไม่มีทางสกัดเอาไว้ได้ มีแต่รอความตายตาปริบๆ！

ยังดีที่ ลูกเด็กบรรจุศพที่รวยรินนั้นตกใจกลับ พลางมองแววตาที่เป็นปกติของเย่เทียนอย่างแปลกใจ โดยที่ไม่กล้าทำอะไรโดยไม่คิดเลย

จากนั้นก็ทำท่าทีปาดเลือดบนใบหน้าด้วยมือ เย่เทียนพลางเอายาเพิ่มพลังยัดใส่ปากไปอย่างเงียบๆ ก่อนจะรู้สึกดีขึ้นบ้าง

“ถ้าฉันได้พลังแบบจุดสูงสุดของชาติก่อนกลับมา กระบวนท่านี้อย่างมากก็เสียพลังไปสองส่วนเท่านั้น มันจะเหนื่อยแบบนี้ที่ไหนกัน？”

เมื่อคิดถึงสไตล์อย่างชาติก่อน เย่เทียนก็รู้สึกจนปัญญาในใจ

หลังจากที่รอให้หยดเลือดค่อยๆหยดลงสู่พื้น จี้เยียนหรันก็มีสติกลับมา ก่อนจะรีบวิ่งเข้ามา

“เย่เทียน คุณไม่เป็นไรใช่ไหม？”

“นายท่าน ฉันผิดไปแล้วล่ะ”

ลูกเด็กบรรจุศพขมขื่นหนักใจเป็นอย่างมาก ก่อนจะพูดออกมาเสียงเบาเหมือนยุง

จากสีหน้าของเย่เทียนนั้น เขาเดาออกได้ไม่ยาก ว่าถ้าเกิดตัวเองปฏิเสธไป คงจะถูกฆ่าเอาได้ง่ายๆ

เป็นใครใครก็รักชีวิต ไม่มีใครจะปล่อยโอกาสนี้ไปได้ง่ายๆหรอก

เย่เทียนกลับไม่ได้สนใจความดังเบาของเสียงเท่าไหร่ พลางมีรอยยิ้มอย่างพอใจเผยออกมา แล้วหยิบยาสองเม็ดออกมาจากตัว

“กลืนลงไป！”

“นี่ ยาทั้งสองเม็ดนี้คืออะไรกันนะ？”

ลูกเด็กบรรจุศพที่ได้รับยาไปกลับลังเลสงสัยขึ้นมา

“กิน ไม่ก็ตายซะ！”

เย่เทียนมองเล็กน้อย โดยที่ไม่มีท่าทีจะอธิบายเลย

ลูกเด็กบรรจุศพจนปัญญา ก่อนจะกลืนยาทั้งสองลงไปเหมือนรับคำสั่งอย่างจริงจังถึงชีวิต

ยังไม่ทันรอให้ใบหน้าของเขามีความเซอร์ไพรส์ หูของเขาก็มีเสียงเบาๆของเย่เทียนดังออกมา

“ยาสองเม็ดนั้น เม็ดหนึ่งเป็นยาพิษ อีกอันเป็นยาแก้พิษ！”

“คุณวางยาฉันเหรอ？！”

ลูกเด็กบรรจุศพตกใจ พลางมองเย่เทียนด้วยใบหน้าหนักใจ

“คุณน่าจะไม่ได้ใสซื่อจนคิดว่าฉันจะเชื่อใจคุณใช่ไหม？”

เย่เทียนเบ้ปาก ก่อนจะพูดด้วยความไม่สบอารมณ์ “นั่นมันเป็นยาพิษที่ฉันปรุงยาด้วยตัวเอง มันมีสารพิษมากถึง9981ชนิด นอกเสียจากคุณจะต้องกินยาถอนพิษทุกเดือน ถึงจะฝึกจนเป็นระดับดินได้ ก็ต้องตายเพราะท้องไส้ปั่นป่วนอย่างแน่นอน！”

แน่นอน ว่ายาแก้พิษธรรมดาๆสองเม็ดนั้น มันไม่มียาพิษเลยด้วยซ้ำ แต่เย่เทียนแค่อยากจะทำให้ลูกเด็กบรรจุศพตกใจเท่านั้นเอง

แต่อย่างไรก็ตาม มันก็ไม่ใช่การกระทำครั้งแรกแล้ว……