ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 346

แม้จะบอกว่าผ่านเวลามาสักพักแล้ว มันทำให้เย่เทียนมีชี่ทิพย์กลับขึ้นมาเล็กน้อย แต่ถ้าอยากจะขวางคนมากมายขนาดนั้น มันจะต้องกินแรงมากแน่นอน

แต่สิ่งที่โชคดีก็คือ เย่เทียนนั้นไม่ได้ต้องการจะต่อกรกับคนมากมายขนาดนั้น！

ถ้าดูจากท่าทีของลูกน้องของสำนักหวู่หันเหล่านั้น เขาก็สามารถมั่นใจได้ว่ามีคนไม่น้อยที่ถูกบังคับให้ยอมอ่อนข้อเคารพต่อหลิวจื่อหยัง

คนแบบนี้ ไม่มีความน่าเชื่อถือเลยแม้แต่น้อย เพียงแค่ทำให้พวกเขาตื่นตะลึงงัน พวกเขาก็ไม่กล้าทำอะไรโง่ๆ แล้ว

เพราะแบบนั้นเอง เย่เทียนเลยไม่ลังเลเลย ถ้าเข้าโจมตีด้วยท่ามังกรเก้า มันจะต้องทำให้พวกเขาตะลึงงันแน่ๆ

การต่อสู้นั้นเป็นการใช้เทคนิค ถ้าเกิดไม่มีสมองแล้วเข้าสู้อย่างโง่ๆ คงจะจบไม่สวยแน่ๆ ！

มันเหมือนกับที่เย่เทียนคิดเอาไว้ ด้วยการป้องปรามของเงาลวงตี้จวินใหญ่ยักษ์นั้น คนมากมายของสำนักหวู่หันต่างมองพลางอ้าปากค้าง มีคนมากมายที่ขาสั่นด้วยความขี้ขลาด จนเกือบจะต้องคุกเข่าลงแล้ว

“นี่ นี่มันเป็นไปได้อย่างไร？หรือว่าคุณเป็นนักบู๊ระดับดินจริงๆ งั้นเหรอ？”

หลิวจื่อหยังนั้นไม่เชื่อเลยแม้แต่น้อย จึงไม่มีทางยอมรับความจริงนี้ได้

ก่อนหน้านี้เขายังลังเลว่าเย่เทียนนั้นหลุดออกมาจากวิชาดูดพลังได้อย่างไร เงาลวงตี้จวินใหญ่ในวันนี้ น่าจะเป็นสิ่งยืนยันอย่างไม่ต้องสงสัยเลยล่ะ

ยอดฝีมือระดับดำธรรมดา แม้ว่าจะเป็นการปล่อยพลังภายใน แต่ก็สร้างเงาราวๆ ห้าเมตรขึ้นมาได้ แม้ว่าจะเป็นคนที่โดดเด่นอย่างมากก็แค่เจ็บเมตร

แต่ในวันนี้เงาลวงตี้จวินที่เย่เทียนสรรค์สร้างออกมา อาจจะสูงกว่าราวๆ เจ็ดเมตร ท่าทีนั้นดูจริงแท้เป็นอย่างมาก เห็นทุกอย่างอย่างชัดเจน เหมือนสิ่งมีชีวิตเลยล่ะ！

“ท่ามังกรเก้า ท่าแรก จุนหลินเทียนเชี่ย！”

เย่เทียนนั้นไม่สนใจว่าพวกเขากำลังคิดอะไร ก่อนจะมองหลิวจื่อหยางอย่างไร้อารมณ์ พลางพ่นคำออกมาจากปาก

ซวา！

จากนั้นเงาลวงตี้จวินก็ยกกระบี่มายาในมือขึ้นสูง ก่อนจะพุ่งเข้าหาหลิวจื่อหยังโหดร้ายไร้เทียมทาน

“ยังยืนอึ้งอะไรอยู่อีก？เอาชี่ทิพย์ของพวกคุณมาให้ฉัน！”

หลิวจื่อหยังจพไปกล้ารับกระบวนท่าของเย่เทียนเอาไว้คนเดียวได้อย่างไร ก่อนจะส่งเสียงดังใส่คนด้านหลัง ชี่ทิพย์ภายในก็เริ่มวิ่งแล่นอีกครั้ง

ซวาๆ ！

ท่ามกลางคำสั่งของหลิวจื่อหยัง คนมากมายต่างกระโดดเหยงไปอยู่ด้านหลังเขา มือทั้งสองข้างก็กดอยู่ที่หลังของคนด้านหน้า พลังงานหนักแน่นก็ส่งไปหาหลิวจื่อหยังไม่หยุด

แต่นี่ ตอนแรกผู้อาวุโสใหญ่ทั้งสามของสำนักหวู่หันเมื่ออยู่ต่อหน้าเย่เทียนก็ได้แสดงวิชารวมพลัง！

ใครๆ ก็รู้ ว่าวิชารวมพลังนั้นมีเพียงกระบวนยุทธเหมือนกับฝึกวิชาเท่านั้น ที่เมื่อรวมกับปราณเดียวแหล่งเดียวได้อย่างลงตัวแล้วจึงจะสามารถใช้ได้

แต่สิ่งที่ทนการฝึกวิชาของหลิวจื่อหยังไม่ได้ก็คือวิชาอย่างวิชาดูดพลัง มันสามารถเปลี่ยนเป็นปราณเดียวแหล่งเดียวได้เลยล่ะ！

ทันใดนั้น ท่ามกลางกำลังภายในของหลายๆ คน ในมือของหลิวจื่อหยังค่อยๆ มีรอยหมัดขนาดยักษ์ขึ้นมา！

แต่ทว่า แม้จะบอกว่ามีคนเข้ามาช่วย แต่ส่วนใหญ่กลับเป็นคนมากมายที่ถอยไปพร้อมๆ กัน ไม่มีใครอยากจะเข้ามาวัดฝีมือด้วยเลย

อย่างแรกพวกเขานั้นได้รับแรงกดดันถึงได้มาอยู่กับหลิวจื่อหยัง แล้วจะมาทำงานให้อย่างจริงใจได้อย่างไร？

อย่างที่สอง อีกฝ่ายนั้นเป็นผู้แข็งแกร่งระดับดิน โดยเฉพาะยอดฝีมือระดับดำที่จะสามารถฟาดฟันกันได้？！

“คนล่ะอยู่ไหน？หรือว่าพวกคุณอยากจะเป็นกบฏ ？！”

หลิวจื่อหยังนั้นกวาดตาไปเห็นคนสิบกว่าคน ก่อนจะตะโกนขึ้นด้วยความโกรธ

“จางฉวน！แกอยากจะหักหลังอาจารย์งั้นเหรอ？ยังไม่รีบมาอีก！”

“พวกโง่ ถ้าเกิดพวกเราตาย เขาจะปล่อยพวกแกไว้งั้นเหรอ？！”

“ไอ้พวกเลี้ยงเสียข้าวสุก รอฆ่าพวกกระจอกนั่นก่อน เดี๋ยวฉันจะจัดการกับพวกแกให้หมด！”

ภาพลวงตาทั้งหมดนั้นมันเหมือนจะแตกสลายออก การฝ่าฟันของมีดดาบนั้นระเบิดออกอย่างบ้าคลั่ง ก่อนจะเกิดฝุ่นขึ้นเต็มไปหมด จนปกคลุมสายตา

มันทำให้คนสิบกว่าคนของลูกเด็กบรรจุศพต่างมีสีหน้าเปลี่ยนไป ก่อนจะรีบถอยห่างออกไปเป็นสิบเมตร เพราะกลัวว่าจะซวยไปด้วย

จากนั้นผ่านไปราวๆ หนึ่งนาที ฝุ่นก็ค่อยๆ ลงกระทบพื้น พื้นหนานั้นเกิดรอยดาบลึกจนไม่อาจหยั่งถึงเป็นรอยยาวกว่าห้าเมตร ก่อนจะเริ่มเห็นว่าในสนามนั้นมีเงาของคนคนหนึ่งยืนอยู่ตรงกลาง！

“ไป！”

ฉากนี้มันทำให้สีหน้าของคนสิบกว่าคนของสำนักหวู่หันเปลี่ยนไป แล้วก็ไม่รู้ว่าใครตะโกนเรียก กลุ่มคนวิ่งหนีโดยไม่พูดอะไร เหมือนกระต่ายตื่นตูมที่หนีเลยล่ะ

แม้ว่าฝุ่นจะยังคงมีอยู่ จึงมองไม่เห็นใบหน้าชัดเจน แต่ผลลัพธ์นั้นมันเดาออกได้ยากมากเลยล่ะ

เมื่อครู่อีกฝ่ายมีเพียงเย่เทียนคนเดียว อีกฝ่ายนั้นรวมไปถึงทีมเจ็ดคนด้านในของหลิวจื่อหยัง แต่ในตอนนี้กลับมีคนหนึ่งที่ยังยืนอยู่

บวกกับดินโคลนที่ถูกดาบกระแทกทะลุ ขนาดคนโง่ยังมองออกเลยว่าฝ่ายไหนจะชนะ

แต่หายใจอยู่ไม่นาน เงาของคนสิบกว่าคนนั้นเข้ากับสีของท้องฟ้ายามค่ำคืนได้อย่างสวยงาม ก่อนจะหายไปจนไม่เห็นอีก

ตุ้บ！

เย่เทียนตัวตรงนั้นสุดท้ายก็ยันเอาไว้ไม่อยู่ ก่อนจะล้มแผ่ลงในทันที สติเองก็ค่อยๆ หมดลง

เขาไม่ได้รับบาดเจ็บในด้านสะสาร แต่ภายในเวลาสั้นๆ นี้ที่ปล่อยชี่ทิพย์ไปสองครั้งจนหมด เกรงว่าเขาเองก็คงทนไม่ไหวเหมือนกัน

ขนาดหลิวจื่อหยังและอีกเจ็ดคน โดนแทงตั้งแต่ตอนที่เกราะแตะสลายไป จนต้องกลายมาเป็นปุ๋ย！

“ถ้าไม่ตัดไฟตั้งแต่ต้นลม ก็จะเกิดขึ้นอีก！”

เย่เทียนพึมพำ เพราะทนอะไรไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว เลยค่อยๆ หลับตาลง ก่อนจะหลับลึกเป็นอย่างมาก……