ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 360

ปัง!

ด้วยความพยายามของเจ้าหน้าที่ตำรวจพี่จ้าว แท่งเหล็กในห้องขังก็ถูกเปิดออก

เย่เทียนเดินออกไปก่อนโดยไม่รอให้อาหย่างและเจ้าหน้าที่ตำรวจคนอื่นๆเข้ามา

เมื่อเจ้าหน้าที่ตำรวจหลายคนเห็นสิ่งนี้ พวกเขาก็ไม่ได้ก้าวไปข้างหน้าเพื่อหยุดเขา

โกรธก็ส่วนโกรธ แต่พวกเขาไม่ได้โกรธจนเสียสติ

ในเมื่อเย่เทียนสามารถจัดการทั้งสี่คนได้โดยไม่ได้รับบาดเจ็บ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเขามีพลังต่อสู้ที่แข็งแกร่งแค่ไหน และพวกเขาก็ไม่กล้าสู้ตัวต่อตัวกับผู้เก่งกาจเช่นนี้

ท้ายที่สุดแล้ว ขนาดของห้องกักขังก็มีจำกัด และขนาดเล็กกว่าขนาดในช่องทางเดินนี้ด้วยซ้ำ

ทันทีที่เย่เทียนเดินออกจากห้องขัง เขาก็ถูกเจ้าหน้าที่ตำรวจสองสามนายล้อมไว้ทันที ทันทีที่หยูชิ่งถังออกคำสั่ง พวกเขาก็จะจับเย่เทียนทันที

“คุณเป็นลุงของหยูเต๋อยี่อะไรนั่นหรือไม่? หยูชิ่งถังรองผู้อำนวยการสถานีตำรวจที่นี่หรือ?”

เย่เทียนเพิกเฉยต่อการล้อมของพวกเขา และสายตาที่ขี้เล่นก็ได้มองไปที่ตัวหยูชิ่งถัง กวาดมองเขาหัวจรดเท้า

ในคำพูดเหล่านี้ เย่เทียนจงใจเน้นย้ำเน้นที่คำว่า 'รอง'

สีหน้าของหยูชิ่งถังเปลี่ยนเป็นสีซีดทันที สิ่งที่เขาเกลียดที่สุดคือคนอื่นเรียกเขาว่า 'รอง' นี่เป็นการเตือนเขาว่ายังมีคนอยู่เหนือเขาและกดขี่เขาอยู่ไม่ใช่เหรอ?

“ในฐานะข้าราชการและเป็นรองผู้อำนวยการ แม้ว่าผมจะทำผิดก่อน แต่ตอนนี้ทั้งๆที่ผมให้ความร่วมมืออย่างดี คุณยังต้องการทุบตีผม นี่มันเป็นความไม่ซื่อสัตย์!”

“ประการที่สอง คุณยังสมรู้ร่วมคิดกับนักธุรกิจ และเล่นกับกฎหมาย ซึ่งเป็นความอธรรม!”

“ผมสงสัยจริงๆ คนที่ไม่ซื่อสัตย์และอธรรมอย่างคุณ มาเป็นข้ารับใช้ของประชาชนได้อย่างไร? คุณได้รับตำแหน่งรองผู้อำนวยการได้อย่างไร?!”

เย่เทียนจะไปกังวลเจ้าหน้าที่ตำรวจที่อยู่รายล้อมเขาที่ไหนล่ะ สายตาของเขากวาดมองดูฝูงชนและจ้องไปที่หยูชิ่งถังซึ่งอยู่ด้านหลังและคำรามอย่างชอบธรรม

"คุณ!"

หยูชิ่งถังผงะ แต่ในไม่ช้าเขาก็กลับสู่ปกติอย่างรวดเร็ว

“แม้ว่าผมจะเป็นลุงของหยูเต๋อยี่ แต่ท้ายที่สุดแล้วคุณก็ได้ทำร้ายคนอื่น จับกุมคุณมันผิดตรงไหน?!”

“ส่วนคุณ คุณเข้ามาก็กล้าที่จะทุบตีผู้ต้องสงสัยคนอื่นๆ แค่ข้อนี้ผมก็สามารถทุบตีคุณจนเป็นอัมพาต ไม่มีใครบอกว่าเป็นความผิดของผมหรอก!”

เขาอยู่ราชการมาหลายปี คำพูดนั้นเข้มงวดกวดขัน คนจับผิดไม่ได้เลย

“ผมขอถามพวกคุณนะ เย่เทียนได้ทุบตีพวกคุณหรือเปล่า?”

หลี่เฟิงตอบสนองอย่างรวดเร็ว และถามบอดี้การ์ดหน้าวงรีและบอดี้การ์ดหน้ากลมที่กำลังจะตายในห้องขัง

"ใช่ครับ! เขาทุบตีพวกเรา!"

“คุณชายหลี่ ผู้อำนวยการหยูพวกคุณต้องช่วยเราหาความเป็นธรรมนะ!”

บอดี้การ์ดหน้าวงรีและบอดี้การ์ดหน้ากลมไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร พวกเขาจึงร้องออกมาด้วยความน่าสงสาร

หยูชิ่งถังตั้งใจแน่วแน่ ถ้าจะบอกว่าก่อนหน้านี้เขายังมีความกังวลอยู่บ้าง แต่การเป็นพยานของบอดี้การ์ดหน้ากลมและบอดี้การ์ดหน้าวงรีในเวลานี้ ก็ยิ่งทำให้เขากล้าทำอย่างไม่ต้องสงสัย!

แม้ว่าเย่เทียนจะมีภูมิหลังอยู่บ้าง แต่เขาก็ยังเป็นผู้บังคับใช้กฎหมายอย่างเป็นกลาง แล้วจะมีอะไรให้ต้องกังวลล่ะ? !

เขาไม่อยากพัวพันกับเย่เทียนอีกต่อไป โบกมือใหญ่ของเขาลงและสั่งอย่างเด็ดขาด

“ยังยืนซื่อบื้ออยู่ทำไม ทุบตีให้หนัก!”

“ดีๆๆ! ดูเหมือนว่าถ้าผมไม่สั่งสอนพวกคุณในวันนี้ ในสายตาของพวกคุณก็ไม่มีกฎหมายเลย!”

เมื่อเห็นคนร้ายสองคนที่สมรู้ร่วมคิดร่วมมือกันได้ดีเช่นนี้ เย่เทียนโกรธจนหัวเราะออกมา และเริ่มลงมือก่อน

ด้วยการเตะใต้ฝ่าเท้าอย่างกะทันหัน ร่างกายของเขายืดหยุ่นราวกับงู และเบียดออกมาจากช่องว่างรอบๆเจ้าหน้าที่ตำรวจ และรีบวิ่งไปที่หยูชิ่งถังและหลี่เฟิง

ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นเร็วมากจนทุกคนไม่สามารถตอบสนองได้เลย ไม่มีใครคาดคิดว่าเย่เทียนจะกล้าหาญขนาดนี้ และกล้าที่จะเริ่มลงมือก่อน

“เย่เทียน คุณอย่านะ!”

หยูชิ่งถังตกใจมากจนตัวสั่นไปทั้งตัว เขาคิดไม่ถึงว่าแผนจะเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วเช่นนี้

เขาในเวลานี้ ยิ่งกลัวมากกว่าเดิม

ไม่ใช่อะไร เพราะถ้าหลี่เฟิงยิงเย่เทียนเสียชีวิต อย่างมากที่สุดเขาก็จะแค่เกษียณก่อนกำหนด

แต่ถ้าเย่เทียนฆ่าหลี่เฟิง หากเป็นเช่นนั้น ชีวิตนี้ของเขาก็จบแล้ว!

ตลกละ หลี่เฟิงเป็นคุณชายคนโตของตระกูลหลี่ และเป็นทายาทผู้สืบทอดเพียงคนเดียวของตระกูลหลี่!

สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดในชีวิตคือ คนผมขาวส่งคนผมดำ

ผีก็รู้ว่าผู้นำตระกูลหลี่ เมื่อเขารู้ว่าลูกชายหลี่เฟิงของเขาตาย เขาจะไม่แก้เค้นอย่างบ้าคลั่งหรอกเหรอ?

“ให้พวกเขาทั้งหมดอยู่นิ่งๆ ไม่อย่างนั้นผมสัญญาว่าคุณชายหลี่จะตายต่อหน้าผมแน่นอน!”

เย่เทียนยิ้มอย่างเย็นชา และอากาศเย็นๆก็ค่อยๆเต็มทางเดิน ราวกับว่าอากาศลดลงหลายองศา ทำให้ผู้คนสั่นสะท้านจากความหนาวเย็น

ไม่มีใครคาดคิดว่าหลี่เฟิงจะบ้าคลั่งขนาดนี้ ยิ่งไม่มีใครคาดคิดว่าเย่เทียนจะดื้อรั้นขนาดนี้ แต่ละคนต่างมองตากัน คุณมองมาที่ผม ผมก็มองมาที่คุณ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่กล้าทำอะไร

ในทางตรงกันข้าม หลี่เฟิงซึ่งถูกปืนพกรั้งไว้ หลังจากตื่นตระหนกครู่หนึ่ง ใบหน้าของเขาก็ดูน่าเกลียดมากขึ้น และเขาก็ไม่เกรงกลัวเลย

“เย่เทียน ถ้ามึงเก่งนักก็ลองยิงดูสิ! กูเป็นถึงคุณชายคนโตของตระกูลหลี่ ถ้ากูตาย อย่าว่าแต่มึงเลย ทุกคนที่นี่ก็จะถูกฝังไปกับกู!”

“หลี่เฟิง คุณคิดว่าผมเรียกคุณว่าคุณชายหลี่ ผมก็จะเห็นคุณเป็นคุณชายจริงๆงั้นเหรอ?”

“ผมยอมรับว่า คุณอาจเป็นคุณชายในสายตาของคนอื่น แต่ในสายตาผม คุณยังไม่มีคุณสมบัติ!”

“ใกล้ตายแล้วยังปากแข็งอีก! ถ้าอย่างนั้นผมจะทำให้คุณสมหวัง!”

เย่เทียนเยาะเย้ยมากยิ่งขึ้น และเหนี่ยวไกปืนเพื่อความปลอดภัย...